บทที่ 2 ค่ำคืนที่เร่าร้อน

ท่ามกลางแสงไฟที่สาดส่อง เผยให้เห็นผิวขาวนวล เหมือนกับ เพชรที่สวมงามแปลกตา หน้าอกนูนๆ ของหญิงสาวที่น่ารักได้ ปรากฏต่อหน้าเขา สีชมพูอ่อนน่ารัก ทำให้เขาอยากจะกัดแรงๆ สักหนึ่งที…

ลมหายใจหอบห้าวของชายหนุ่ม เหมือนกับเสือล่าเหยื่อกำลัง ดูดหน้าอกที่อวบอิ่มของเธอ

“อ้า…สบายจัง…เอาอีก…” ตั้งแต่ถูกเขาสัมผัสตรงนั้นทำให้ มือและเท้าทั้งสี่ไม่มีแรงและชาเหมือนน้ำที่โหมซัดสาดเข้ามา กระตุ้นให้หนานหย่าซินสั่นเทาไปทั้งตัว ทรมานมากขึ้น ขาเรียว เล็กที่ขาวนวล เกี่ยวเอวของเขา และขยับไปมา

มือเล็กอดยื่นมือไปที่กางเกงของเขาอย่างอดใจไม่ไหว พยายามแกะกระดุมของเขาอย่างสั่นระริก แต่ทำอย่างไรก็แกะ ไม่ได้ เมื่อเห็นท่าทางร้อนใจและทรมานของเธอ ชายหนุ่มจึงยิ้ม ลุกขึ้นและถอดกางเกงออก กางเกงในสีเทา ได้ห่อของของเขา อย่างแน่นหนา…

ร่างกายที่มีกำลังได้กดทับตัวหนานหย่าซิน มือใหญ่ที่ซุกซน ของชายหนุ่มได้เลื่อนไปตามร่างกายที่โค้งเว้าของหนานหย่าใน ตามอำเภอใจ เหมือนกับดีดพิณ และร่างกายของเธอก็คือสาย พิณ ทุกการเคลื่อนไหว นำมาซึ่งเสียงร้องครวญครางของเธอ

เขาบีบขย่าผิวหนังของเธอ ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย พลางร้องเสียงครวญครางออกมา ร่างกายท่อนล่าง ถูไถร่างกายของ เขา แล้วจึงคล้องคอของเขาไว้แน่น สองมือโอบเอวของเขา เหมือนกับเถาวัลย์

มือใหญ่ขยับไปที่สวนลึกลับของเธอ ชายหนุ่มหัวเราะอย่าง ร้ายกาจ ปลายนิ้วค่อยๆ ออกแรง…..

“อ๊ะ…เจ็บจัง…”

หนานหย่าซินกรีดร้อง ร่างกายเริ่มสั่นไปทั้งตัว “ปล่อย…ปล่อยฉัน….อย่า…อ้า…”

เธออยากจะผลักคนที่อยู่บนตัวเธอ แต่สองมือก็ยิ่งอยากจะ ลูบคลํา แม้แต่เสียงของตัวเองก็พึมพำและเต็มไปด้วยความ ต้องการ

คลื่นที่เร่าร้อนกระทบร่างกายของเธอไม่ขาดสาย…ความเจ็บ ปวดค่อยๆ หายไป…และถูกยึดและเข้าแทนที่ด้วยเปลวไฟที่ กำลังแผดเผาร่างกายของเธออีกครั้ง

“ร้อน…ร้อนจังเลย…

หนานหย่าซินเหมือนถูกบีบให้เป็นบ้า มีเพียงผู้ชายคนนี้ มี เพียงสิ่งที่อยู่บนร่างกายของผู้ชายคนนี้ถึงจะเป็นน้ำค้างแสน หวานของเธอ มีเพียงเขาที่สามารถพาเธอออกไปจากความเจ็บ ปวดที่ยาวนานนี้ได้….

ในที่สุด ความเจ็บปวดที่แข็งแกร่งได้กลายเป็นความต้องการ ที่เร่าร้อน ทำให้เธอไม่อาจควบคุมตัวเองและกอดหลังของหลงเป่ยเงิน มือป่วนหลังของเขาเป็นรอยเลือด กระตุ้น ความต้องการของเขาต่อเธอ

ปลายนิ้วเหมือนกระตุ้นให้ร่างกายเธอสั่นทั้งตัว การจูบอย่างทารุณรุกล้ำ เข้าไปลิ้นปากของเธออีกครั้ง คล่องแคล่วกระดกท่ามกลางความด้วยกลิ่นของความเย็นชา

ร่างกายถูกชายหนุ่มควบคุมอย่างโหมกระหน่ำ ทำให้เธอกัดริมฝีปากของเขาด้วยความตื่นเต้น

ปากและฟันเสียงครามออกมาเล็กน้อย จากนั้นกลิ่น

เขาเกือบจะหยุดแค่ครึ่งวินาที และตามมาด้วยการเคลื่อนไหว ยิ่งรุนแรง ทำให้หนานหย่าซินหายใจรุนแรง อ้า…ไม่

ปากแรงอารมณ์เธอครั้งเข้าออก เต็มไปด้วยแรงกระตุ้น

อ้า…อืม…สบาย…อืม…หนานหย่านขยับร่างกาย ไปมาเหมือนกับน้ำทะเล

มองดูร่างกายทองล่างขยับหยุด ชายหนุ่มจึงหรี่ทั้งสอง ข้างแนบตัวลงไป และสอดใส่เธออย่างไร้ความปรานี…

“เจ็บ…อย่านะ!”