ตอนที่ 9 ถ้าตีแสดงว่าสนิทกัน ถ้าตาแสดงว่ารัก

“ลงมือ ถ้าตีแสดงว่าสนิท ถ้าด่าแสดงว่ารัก ถ้ามีความรู้สึกที่ลึก ซึ่งก็จะเตะด้วยเท้า คุณชอบตี หรือด่า หรือจะเตะด้วยเท้า แล้วแต่ คุณเลย” เสียงที่ต่ำของทรงโม่ไม่รู้สึกกลัวเลยนิดเดียว แต่กลับ ยกมุมปากขึ้นอย่างมีความสุข

ในหัวมู่วิ่งเหยียน ตัวเธอถูกล็อคไว้ในอ้อมแขน ยกได้เพียงขา

รองเท้าส้นสูงเตะเข้าหาทรงโม่อย่างหนัก

ทรงโม่หลบเล็กน้อย หลบทันพอดี กดเท้าของจึงเหยียนลง พูดด้วยเสียงนุ่มและต่ำ “เป็นเด็กดีนะ อย่าดื้อ สวมใส่รองเท้าส้น สูงระวังขาแพลงนะ”

เสียงเบา ๆ นั้นช่างน่าอัศจรรย์ ลอดเข้ามาในหูของมู่จิ้งเหยีย นทำให้ตะลึง มองไปที่หรงโม่ ในใจฉันมีความรู้สึกที่แปลกเข้า มาอย่างรวดเร็ว

ผู้ชายคนนี้ห่วงใยเธอ กลัวเธอขาแพลง

“ฉันไม่ต้องการความห่วงใยจากคุณ” สีหน้ามวิ่งเหยียน เครียด ไม่มีอารมณ์ในสายตาที่เย็นชา ตอบปฏิเสธ

ได้ยินผู้หญิงที่ดื้อคนนี้ปฏิเสธตัวเองอย่างเด็ดขาดอีกครั้ง ใบ หน้าทรงโม่ยิ่งคร่ำเครียด แขนที่จับเอวเพรียวบางของเธอกระชับ ขึ้นเรื่อย ๆ

ดวงตาที่มืดมน พูดอย่างเย็นชา “ไม่มีใครสามารถปฏิเสธฉันได้ เธอก็ไม่ได้”

จิ้งเหยียนทันใดนั้นตาก็เย็น ต้องการหลุดพ้นจากความ ยับยั้งชั่งใจของเขา “คุณคิดว่าคุณเป็นใคร ฉันต้องการอะไรไม่ ต้องการให้คุณมาสนใจ ปล่อยมือ”

พูดอยู่มวิ่งเหยียนก็จะลงมือแล้ว ดวงตานั้นเย็นชาและเต็มไป ด้วยความโกรธ

“ผู้หญิงที่ดื้อ เหลือแค่การจัดการจริงๆ

นัยน์ตาของทรงโม่มองลง ใช้มืออันใหญ่บังคับไว้ โอบร่าง เล็กๆไว้ในอ้อมแขนของเขาด้วยมือเดียว ตัวต่อตัว แนบชิดติดกันไม่มีช่องว่างแม้แต่นิดเดียว

กอดตัวเธอไว้อย่างแน่น เอนตัวลงแล้วจูบริมฝีปากสีแดงนั้น

อย่างดุเดือด ด้วยการลงโทษและการปล้นอย่างบ้าคลั่ง

“ไม่……” หันหน้าไปทางทรงโม่อย่างฉับพลัน ดวงตาของจึง เหยียมเปิดกว้าง มองเขาด้วยความตกใจ

เห็นว่าเธอตกใจไม่ตอบสนอง การกระทำของทรงโม่ยิ่งอยู่ยิ่ง ดุเดือด

จูบริมฝีปากแดงที่บอบบางของเธออย่างต่อเนื่อง ปล้นความ งาม ราวกับว่ามันเป็นของอร่อยในโลกใบนี้ทำให้เขาเกิดความ บ้าคลั่ง

แค่จูบเดียว ทำให้ร่างกายของทรงโม่ตอบสนองทันที ดวงตาสีเข้มของรูม่านตาลึกเริ่มมืดและเข้มขึ้น จนครึ่งทางเขาถึงปล่อย เธอ หายใจหอบทั้งคู่

มู่วิ่งเหยียนไม่ได้คาดคิดว่าชายผู้นี้จะจูบตัวเองในฝูงคนกลาง ห้องโถงใหญ่ มีความตกตะลึง จากนั้นดึงสติกลับมาได้ หน้าตา เย็นชามากขึ้นเรื่อย ๆ

เสียงหายใจของทั้งสองพัวพันกัน มองหน้ากัน พ่นใส่อีกฝ่าย คันบนใบหน้า มองไปที่หญิงสาวที่บอบบางและแสนอร่อยใน อ้อมแขนของเขา หรง ไม่รู้สึกตัวเองปากแห้ง

ในสามสิบปีที่ผ่านมาไม่มีผู้หญิงก็ผ่านมาได้ ทำไมเมื่อได้ลิ้ม รสผู้หญิงคนนี้ในตอนนี้ รสชาตินั้นทำให้ฉันไม่รู้จักพอ ผู้หญิงคน นี้เหมือนนางปีศาจที่ทำให้เขาหลงใหล

ดวงตาของมู่จิ้งเหยียนแตกสลายด้วยการหัวเราะเยาะ สำหรับ มู่วิ่งเหยียนที่ถูกทิ้งมาแล้วสองครั้ง สิ่งที่ไม่น่าเชื่อถือที่สุดในโลก คือความรักและผู้ชาย

ไม่ต้องพูดถึงส่งเสี้ยน นั้นเป็นเพราะเธอความจำเสื่อมแล้วสั่ง เสี้ยนให้ความอบอุ่น เธอจึงยอมรับเขา สำหรับฉินหยูนข่าย หลัง จากถูกทรยศแล้ว เธอมู่วิ่งเหยืนก็ยากที่จะเชื่อในความรักอีกต่อ ไป

ความกลัวที่ถูกงูกัดมาสิบปี การถูกกัดครั้งนั้น แผลใหญ่เกิน ไป ทำให้เธอไม่กล้ายอมรับความรักอีก

“ฉันไม่สนใจว่าจุดประสงค์ของคุณคืออะไร และไม่ว่าคุณจะ ต้องการอะไร อย่างไรก็ตามฉันก็ไม่ต้องการมีความสัมพันธ์กับคุณ ขอบคุณสําหรับวันลาก่อน”

หลังจากวิ่งเหยียนอย่างเย็นชาเธอเดินออกจากโรงแรม หันมองทรงไม่ แม้แต่นิดเดียว

มองตามหลังของสูญเสียครั้งที่สอง

ทุกคนเห็นหรงโม่ มีแต่ต้องการจะถวายตัวแล้วเตียงกับ

เขา แต่ผู้หญิงคนกลับแคร์เขา

ในใจคิดแต่ว่าจะผลักตัวออกไป ห่างเธอให้ไกลที่สุด อิทธิพลของเขาทรงโม่เริ่มลงตั้งแต่เมื่อใด

มองจากประตูโรงแรมแล้ว ใจโม่

รู้สึกการสูญเสีย

ดวงที่ลึกมืดแสงที่ซับซ้อน จะตามผู้หญิงเย็นชาทั้ง ใจและความรู้สึกนี้กลับมาอย่างไร

เช้าตรู่ของถัดไป ทรงขับไปหน้าประตู มหาวิทยาลัย ต้า พลิกหมายเลขโทรศัพท์ที่รับจากข้อมูลที่ พบ

ได้ยินเสียงเย็นชาผ่านเข้ามา “ฮัลโหล

ฉันฉันอยู่ประตูมหาวิทยาลัยด้วย” เสียงแหบเผด็จการ พูด
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด…… เมื่อพูดจบ ได้ยินเสียงวางสายทันที

หรงโม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาเย็นชายิ่งเย็นลง โทรออกต่อ ไป แต่รอบนี้ดังตั้งนานแต่ไม่มีใครรับสาย

ในใจรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย นำบุหรี่ออกจากกล่องในรถแล้ว

หมอกควันลอยขึ้นมา เบลอใบหน้าที่เยือกเย็นและละเอียด อ่อนของเขาทันที

ร่างกายที่เพรียวบางเอนตัวพิงอย่างเกียจคร้านบนพนักพิง ท่าทางที่สง่างาม นัยน์ตาสีเข้มที่ส่องแสงดาว ควันเยอะขึ้นทำให้ มองเห็นไม่ชัดเจน

หลังจากสูบไม่กี่ครั้ง ทรงโม่ก็ดับบุหรี่ที่เหลือครึ่งมวล หยิบ

โทรศัพท์มาโทรหาเบอร์นั้นอีกครั้ง

ดังนานมาก คิดว่าคงจะไม่ยอมรับสายแล้ว อีกฝ่ายรับ โทรศัพท์ มีแต่เสียงเงียบ

“ออกมา ถ้าคุณไม่ออกมาฉันจะเข้าไปหาด้านใน คุณรู้ดีฉัน สามารถทําได้”

เสียงเผด็จการของทรงโม่ คราวนี้คำพูดมีการข่มขู่ เขาไม่เชื่อ ว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ออกมา

อีกฝ่ายเงียบไป สายถูกกดวางอีกครั้ง ทรงโม่ไม่รีบร้อนเพราะคราวผู้หญิงคนนั้นต้องออกมาแน่นอน

หลังจากรอพัก รูปร่างเพรียวบาง ออกมาจากหน้าประตู

A ต้า

ใบหน้าที่สวยปัดแก้ม ช่างบริสุทธิ์และเสน่ห์ รสนิยม

ผมนุ่มสลวยที่หลัง เหมือนเส้นไหม

ชุดเรียบง่ายหลงใหล สายตาจ้องมองผู้หญิงกำลังเดินโม่ควบคุม ความร้อนอยู่ร่างได้

วิ่งเหยียนเดินประตูมหาวิทยาลัย ถึงแม้ดูธรรมดาแต่ยังดึงดูดความสนใจ จากรอบได้นักศึกษาจ้องมอง

จึงเหยียนเย้ยหยันเล็กน้อย ชายคนหนึ่งเดินออกมาเบนซ์ คราวนี้ไม่บริการ

เรียวร่างสูง เดินไปหาเธอด้วยท่าทางสงบและสง่างาม

เหมือนสิงโต

ดวงลึกนั้นลึก ใบหน้าที่หล่อเหมือนผ่านแกะมาเป็น เทวดาฟ้า มีวิญญาณของ

รูปลักษณ์บางประการ
ต้องยอมรับว่าชายข้างหน้ามีความสามารถในการทำให้ผู้ หญิงบนโลกนี้หลงไหล แค่เขากระดิกนิ้วก็จะมีผู้หญิงไม่น้อยพุ่ง เข้าหาทันที