บทที่9 เธอท้องแล้ว

จี้เย่นจิ้งที่อาบน้ำแล้ว ได้สวมใส่กางเกงขายาว ไม่พูดอะไร แล้วก็ หยิบกุญแจรถที่อยู่บนโต๊ะเดินออกไป แต่ได้ยินเสียงผู้หญิงที่อยู่ ในกองผ้าห่มร้องเรียกขึ้นเบาๆ “รอก่อน พาฉันไปโรงพยาบาล ที” เอวของเธอมีความรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา เลยทำให้มชิงเต่ตัวสั่น ไปหมด มองไปเต็มไปด้วยสายตาที่พร่ามัว เธอรู้ว่าถ้าเล่นจิ้งไป แล้ว วันนี้เธอเองก็คงต้องป่วยตายอยู่ในนี้แน่ๆ

เธอยังไม่อยากตาย

พ่อของเธอยังคงอยู่ในคุก ในอนาคตถ้าเขาได้ออกมา เธอยัง ต้องเลี้ยงเขาจนแก่ตาย เธอยังมีเรื่องที่ไม่ได้ทำอีกเยอะ

จี้เย่นจิ้งขมวดคิ้ว เขาสงสัยและเดินเข้าไปที่เตียง จากนั้นก็ยก

ผ้าห่มขึ้น

บนเตียงนอนสีเขียวใบหญ้า มีเลือดสีแดงราวกับกลีบดอก กุหลาบที่มีสีแดงสวยงาม ขาขาวๆยาวๆของผู้หญิงมีเลือดไหลลง มาจนถึงตรงหัวเข่า ไหลลงมาเรื่อยๆ บนชุดนอนของเธอก็เต็มไป ด้วยคราบเลือด ทำให้คนที่เห็นตะลึงรูม่านตาหด และระเบิดออก มา

สีหน้าของเล่นจิ้งเขียวไปครู่หนึ่ง แล้วเงยหน้าขึ้นมองไปทา งมู่ชิงเย่

ใบหน้าเล็กของเธอซีดมากขึ้นกว่าเดิม ปากเริ่มแห้งลง และหายใจอ่อนลง ราวกับใกล้จะ…ทุกช่วงวินาที

ตอนนี้ใจเขาบีบรัดแน่น เต้นแรง ตื่นเต้น ลุกลี้ลุกลน อารมณ์ ของเขาแปรปรวนมาก แทบจะมีทุกอารมณ์โผล่ขึ้นมาในสมอง ของเขา เขาเรียกเธอลุกขึ้นมาอย่างเป็นบ้า “ชิงเย่ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ อย่าหลับ ผมจะรีบพาคุณไปส่งที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ เธอจะนอน ไม่ได้นะ”

ยกตัวเธอขึ้นมาจากเตียง มือเต็มไปด้วยเลือดข้นๆติดอยู่ ทำให้คิดถึงล่วงหน้าว่าผู้หญิงจะค่อยๆจากไป

เขาขับรถอย่างรวดเร็วอย่างเป็นบ้า กระทั่งนกหวีดของตำรวจ ที่เป่าอยู่ข้างหลังยังไม่ได้ยิน ณ ตอนนี้เป็นจิ้ง ก็ไม่สนใจใดๆ ต่อ ไปแล้ว เขาได้แต่รีบขับรถตรงไปข้างหน้าอย่างเร็ว

“มู่ชิงเย่ เธอจะต้องยังมีชีวิตต่อไป ได้ยินไหม รถขับไปถึงที่โรงพยาบาล หลังจากตรวจเสร็จ หมอได้บอก ข่าวที่เหมือนฟ้าผ่าตอนกลางวันแสกๆเรื่องหนึ่งคือ เธอท้องแล้ว

ในเรื่องรักษาแม่หรือรักษาเด็กเอาไว้อันนี้ เป็นจิ้งก็ได้พูด ตะโกนตอบออกไปอย่างดังเลยว่า “แน่นอนรักษาแม่ของเด็กเอา ไว้ ถ้าเกิดแม่เป็นอะไรไป ผมถอนโรงพยาบาลนี้แน่

มู่ชิงเยถูกลากเข้าไปที่ห้องผ่าตัด ความเป็นความตายเท่ากัน จี้เย่นจิ้งแบบที่ชอบบีบบังคับคนอื่นแบบเมื่อก่อนไม่มีอีกแล้ว เขา หมดแรงใดๆและเอาหลังของตัวเองพิงผนัง และนั่งยองๆลงไปที่
ลูกของเขาไม่อยู่แล้ว

เขาเอาซองบุหรี่ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมา กำลังอยากที่จะสูบ

บุหรี่ ประตูของห้องผ่าตัดก็เปิดออกมา หมอทำสีหน้าแปลกไป ราวกับมีข่าวที่ไม่ดี ขี้เล่นจิ้งหน้าซีด

แล้วลุกขึ้นยืน แล้วก็จ้องไปที่เขาอย่างน่ากลัว

“อ๋อ… เมื่อกี้พวกเราได้อัลตร้าซาวด์ให้กับคนไข้ พบว่าเธอ ท้องลูกแฝดสามคน แต่ละคนมีตัวอ่อน และมีรกเป็นของตัวเอง หมด และพบว่ามีทารกคนหนึ่งที่แท้งไปแบบธรรมชาติ แต่ว่ายัง มีอีกสองคนที่ไม่มีอะไรผิดปกติ พวกเราแนะนำว่าให้นอนอยู่โรง พยาบาลเช็คดูอาการ และก็ฝากครรภ์กับโรงพยาบาลอีกที แต่ ถ้าเกิดไม่เอาเด็กก็เข้ารับการผ่าตัดและหยุดการเจริญเติบโต ของเด็กต่อไป

คำพูดของหมอ ทำให้ผู้ชายแบบเข้าอึ้งไป เหมือนกับนั่งรถไฟ เหาะไปมา เขาเหม่ออยู่นานถึงจะเริ่มพูดต่อว่า “แล้วเมียของผม ล่ะ เธอ..”

“เธอเสียเลือดเพียงนิดหน่อย ตอนนี้กำลังถ่ายเลือดให้เธออยู่ เพราะพิจารณาว่ายังมีเด็กอีกสองคนในท้อง พวกเราเลยเลือกที่ จะรักษาต่อไม่ได้ทำแท้งให้” หมอไม่อยากจะพูดเรื่องเกี่ยวกับ สามีภรรยา แต่เห็นรอยฉีกขาดของผู้หญิง ก็อดที่จะพูดไม่ได้ “คุณผู้ชายครับ คุณเองก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว คุณก็น่าจะรู้จัก บันยะบันยังบ้าง น่าจะรู้ว่าจะใช้แรงเท่าไหร่กับผู้หญิงที่ต้องอยู่ มันใช่ไหมครับ ครึ่งล่างของเธอบวมเจ็บไปไม่น้อยเลย…”
หลังจากที่หมอเดินออกไป ผู้ชายก็เงียบคิดอยู่นาน และจิตใจ ก็เริ่มสับสนขึ้นมา

ที่จริงเขาควรที่จะเกลียดเธอ ผู้หญิงที่อำมหิตขนาดนั้น มีดที่ เคยแทงเข้าไปที่มดลูกของเสี่ยวหย่า ทำร้ายมดลูกของเสี่ยวหย่า จนทำให้วันหลังเธอไม่มีโอกาสที่จะมีลูกได้แล้ว

เรื่องที่เธอทำร้ายกาจยิ่งนัก เธอสมควรที่จะโดนเอาคืนถูกแล้ว แต่ทําไม เธอเจ็บตัว แต่เขากลับเป็นคนเจ็บปวดเองล่ะ”