บทที่8 มู่ชิงเย่เธอเจ็บสินะ

รถพยาบาลมาเร็วมาก เหอหย่าได้มีกลุ่มหมอเข้ามาช่วยเธอไว้ พาเธอไปที่โรงพยาบาล

แน่นอนว่าเล่นจิ้งได้อยู่กับเธอตลอด ใช้คำที่สุภาพอ่อนโยน และดูอบอุ่นปลอบใจเธอ เหมือนกับเธอเป็นของที่ดูล้ำค่า กระทั่ง มู่ชิงเย่ สําหรับเขาแล้ว เธอเหมือนเป็นเพียงแค่คนแปลกหน้า เท่านั้น

แต่ผู้หญิงคนที่เป็นดังดวงใจของเขาโดนทำร้ายขนาดนี้ เป็น จึงไม่มีทางที่จะปล่อยไปง่ายๆแน่

ก่อนที่รถพยาบาลจะออกไป เขาได้ให้คนเฝ้าไม่ให้มชิงเย่ออก

จากบ้าน

นอกจากข้าวและน้ำ ก็ไม่ให้ใครมาเยี่ยมดูเธอเลย ผู้ชายคน นั้นยังเอาโทรศัพท์มือถือของเธอไปอย่างเหี้ยมโหด แถมยังตัด อินเทอร์เน็ตในห้องนั้นอีกด้วย

เธอถูกขังอยู่นั้นนานนับครึ่งเดือน

อยู่คนเดียวในห้องนั้น นอกจากกำแพงก็คือฝ้าเพดาน ที่ดูไร้ หวัง ไม่มีการช่วยเหลือ ผ่านไปแค่แปปเดียว ตอนนี้เธอผอมแห้ง ลงไปเยอะมาก

และในเวลาที่น่าเวทนามากที่สุดแบบนี้ คนบนฟ้าก็มักจะทำ อะไรบางอย่างเพื่อเพิ่มไฟให้มากขึ้นกว่าเดิม
เธอป่วยแล้ว ไข้สูงมาก ขดตัวอยู่ในผ้าห่ม ร้อนๆหนาวๆ หลัง จากตื่นขึ้นมาจากฝันแล้ว แม้แต่แรงยกน้ำดื่มยังไม่มีเลย

ไม่สบายผ่านไปนับคืนนับวัน ในที่สุดมู่ชิงเต่ก็ทนไม่ไหว ตอน ที่คุณป้าเอาข้าวมาให้ เธอเลยนั่งคุกเข่าขอร้องขอยืมโทรศัพท์ ให้คนมาช่วย

เงินเหลียงเชิงมาอย่างเร็ว ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาผ่านคนรักษา ประตูข้างหน้าเข้ามา จนมาถึงในห้องแบบนี้ได้ยังไง เขาไม่รอให้ มู่ชิงเย่ได้ซาบซึ้งใจแม้แต่น้อย ผู้ชายคนนั้นก็พูดขึ้นมา “เห้ยๆ เธอไปทําอะไรผิดล่ะ ถึงได้โดนขังแบบนี้”

“อย่าพูดเล่นไปเลยน่า รีบพาฉันออกไป” นี่เป็นโอกาสเดียวที่ เธอจะออกไปจากที่นี่ได้

เงินเหลียงเชิงไม่ได้พูดพร่ำทำเพลงอะไรต่อ รีบอุ้มตัวหญิง

สาวร่างกายบอบบางคนนั้นขึ้นมา

เพียงแต่ไม่ทันจะก้าวเท้าออกจากห้องนอน ก็มีคนเดินเข้ามา เสียงตะโกนดังขึ้นจนทำให้เธอตื่นมาจากภวังค์

เงียบไปสักพักหนึ่ง

จี้เย่นจิ้งเดินเข้ามา มองด้วยสายตาแข็งกร้าวไปที่มซิงเย่ ใจ ของเธอตอนนี้เต้นเร็วมาก และหน้าก็ซีดลงมาก

“เรื่องเดิมก็แย่มากอยู่แล้ว ซึ่งอยู่ในนี้ยังมีผู้ชายวิ่งเต้นเข้ามา ช่วยเธออีก อย่างไรล่ะ ถ้าเกิดผมไม่มา เธอจะหนีไปกับผู้ชาย ใช่ไหม” คำพูดที่เย็นซาโผล่ออกมาจากปากของเขา และเขาก็มองทั้งสองคนด้วยหางตา จี้เล่นจิ้งโบกมือ และลูกน้องที่อยู่ตรง ประตูได้เดินเข้ามาพาตัวของเงินเหลียงเชิงออกไป

บรรยากาศวุ่นวายไปหมด ชิงเต่ได้มองไปที่คนที่ล้อมรอบ ตัวของเงินเหลียงเชิง และเขามีท่าทางที่โซซัดโซเชอยู่ และลาก ไปตรงหน้าของเขา “จี้เล่นจิ้ง มีเรื่องอะไรก็มาพูดกับฉันนี่ อย่าไป ทําตัวเหมือนหมาบ้ากัดคนอื่น ปล่อยตัวเขาไปซะ”

เห็นเธอปกป้องผู้ชายคนอื่น

จี้เล่นจิ้งก็ทำตาขวางขึ้นมา “เอาคนที่ขวางหูขวางตาคนนี้ออก ไปก่าจัดซะ”

เสิ่นเหลียงเซิงถูกตีแล้วก็ลากออกไป ชิงเต่อสู้พยายามที่จะ ออกประตูไป แค่ผู้ชายก็ดันมายืนขวางทางเธอ และก็บีบแขน ของเธอแน่นเอาไว้ก่อน

จี้เย่นจิ้ง นายเป็นบ้าแล้ว” จี้เล่นจิ้งขมวดคิ้วหนักขึ้น และก็โยน ตัวเธอลงบนเตียงจากนั้นก็ขึ้นไปทับตัวเธอไว้ มู่ชิงเย่ เธอคิดว่า ผมจะปล่อยเธองั้นหรอ ทำร้ายเสี่ยวหย่าแล้วยังจะคิดหนีไปกับ ผู้ชายคนอื่นอีก วันนี้ผมจะทำให้คุณรู้ถึงรสชาติของความโกรธข องผมว่ามันเป็นยังไง

พอพูดจบ ผู้ชายคนนั้นก็ได้ถอดชุดนอนของเธอหมด จากนั้นก็ จับเอวบางๆของเธอแน่น และถ่างขาทั้งสองข้างของเธอออก แล้วก็จัดการขยับตัวเข้าไปในตัวเธออย่างรุนแรง

เธอไม่ทันตั้งตัว ตรงนั้นของผู้หญิงทั้งแห้งและฝืดจนทำให้ ผู้ชายขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม เขาเลยเอามือยาวๆของเขาลูบไปตรงคางของมูซิงเย่ แล้วพูดว่า “มูซิงเย่ เธอเจ็บล่ะสิ มีดที่เธอแทง เสียวหย่าไปตอนนั้น เธอเจ็บกว่าคุณเป็นหมื่นเท่า

มู่ชิงเย่เจ็บจริงๆ เจ็บมากๆจนรู้สึกเหมือนจะตายแล้ว

แบบนี้ความรักที่ผิดหวังของซิงเยที่ได้พังลงตั้งกี่ครั้ง ตอนนี้ ได้จบลงหมดแล้ว

หลังจากเสร็จธุระทั้งหมด ผู้ชายก็นอนขี้เกียจอยู่ตรงบนเตียง มองผู้หญิงที่กำลังนอนตัวสั่นอยู่ในกองผ้าห่ม เขารู้สึกเสียใจเล็ก น้อย นี่เขาได้สั่งสอนไปแล้วใช่ไหม

แต่พอคิดถึงท่าทีของเหอหย่าที่เจ็บปวด จี้เล่นจิ้งเองก็รู้สึก โมโหขึ้นมาไม่เบาเช่นกัน