บทที่ 2 ทำไมต้องแต่งกับฉัน

“จี้เล่นจิ้ง ในเมื่อคุณเกลียดฉัน ทำไมคุณถึงยอมแต่งงานกับฉัน ล่ะ”

นี่เป็นสิ่งที่มู่ชิงเยคิดไม่เคยออกเลย ในเมื่อเธอถูกแจ้งว่าจะติด

จี้เล่นจึงปรากฏตัวออกมา ช่วยประกันเธอออกมา หลังจากนั้น พาเธอไปอำเภอจดทะเบียนสมรส

การแต่งงานของพวกเขาเป็นเพียงแค่กระดาษใบสมรสเท่านั้น ตอนบ่ายนั้นที่ได้กระดาษใบสมรส จี้เล่นจิ้งก็ได้นั่งเครื่องบินบิน ไปอเมริกา เพื่อไปปลอบใจเหอหย่า ไอ้ผู้หญิงสารเลวนั้น จนถึง หลังจากสามเดือนต่อมาในวันนี้ ปีศาจร้ายก็โผล่ออกมา

“มู่ชิงเย่ เธอคิดว่าตัวเองฉลาดมาก ทำไมในเรื่องนี้เธอถึงโง่ ขึ้นวะ” จี้เล่นจิ้งมองไปทางเธอ หลังจากนั้นก็เปิดประตูห้องน้ำ ออกไป

คนที่รอใช้ห้องน้ำอยู่ข้างนอก เห็นผู้ชายและผู้หญิงสองคนอยู่ ในนั้น จากนั้นก็เซียวขึ้นมาว่า “อิเหี้ย นึกไม่ถึงว่าจะนัดกันมีเซ็กซ์ ที่นี่”

มู่ชิงแย่ขายหน้า ก็เลยขยับกระโปรงตัวเองลง และก็วิ่งออกไป

เรื่องที่น้ำเน่ามีตั้งมากตั้งมาย แต่เรื่องที่เกิดขึ้นเย็นวันนี้ ทำให้ มู่ชิงเย่เจ็บอกเจ็บใจเป็นอย่างมาก เก็บความบริสุทธิ์ของตัวเองมาตั้ง 24 ปี และกระบวนการทรมานความรู้สึกนั้นกับการข่มขืน มันไม่ต่างอะไรกันนักเลง นอกจากจะรู้สึกเจ็บ ความสุขอย่างอื่น ใดๆ ก็ไม่มีอีกเลย

มีซิงเยคิดว่า เรื่องที่คาดไม่ถึงของเธอกับเป็นจิ้ง ก็เป็นแค่ เรื่องที่อุบัติเหตุเท่านั้น แต่ว่าเรื่องที่แปลกๆ ทยอยเกิดขึ้นมา ทำให้เธอได้ความรู้ใหม่ๆของชีวิต

ตอนเช้าตรู่วันที่สอง เสียงโทรศัพท์ทำให้เธอออกมาจากฝัน

เป็นสถานีตำรวจโทรมา พ่อยักยอกเงินของบริษัทซื้อเครื่อง ประดับทองให้แม่เลี้ยงเธอ คืนวันนั้นที่เขาถูกจับ อยู่ๆ ก็เป็นโรค หัวใจ แล้วก็ถูกส่งไปโรงพยาบาลเข้าห้องICU เกือบตาย แต่สาย นี้ก็คือ โทรเรียกให้มาคืนเงิน แล้วค่ารักษาพยาบาลอันแสนแพง อีกทั้งยังค่าผ่าตัด ที่จะต้องให้มซิงเยเอาเงินมาคืนภายในคืนนี้

ข่าวนี้เข้ามาเร็วเกินไป ทำให้มชิงเยสมองของเธอว่างเปล่าไป และหน้าของเธอก็เริ่มซีดลง

เธอรับเดินทางไปที่โรงพยาบาล แล้วก็มองไปพ่อมที่ใส่ กุญแจมือนอนเติมน้ำเกลืออยู่บนเตียงผู้ป่วย เธอรู้สึกยืนไม่ค่อย มั่นคงเท่าไหร่ เลยล้มตัวลงไปนั่งเก้าอี้ข้างๆ เตียงผู้ป่วย

“คุณหมอคะ ช่วยชีวิตพ่อของฉันก่อนได้ไหมคะ เรื่องเงินเดี่ยว ฉันจะคิดหาวิธีเอามาจ่ายให้ค่ะ”

หมอหลักทำสีหน้าที่ยากที่จะตอบ “การผ่าตัดของพ่อของคุณ จําเป็นต้องใช้เลือดเป็นจํานวนมาก เธอไม่ได้มีเงิน กล่องเก็บ เลือดคงจะไม่ให้ใช้เลือดแน่นอน ดังนั้น…
ออกมาจากโรงพยาบาล ซึ่งเย่เหมือนไม่มีแรงเดินอยู่บน ถนน มองไปตามร้านค้าตามถนน ในใจเต็มไปด้วยความผิดหวัง

เธอหมดหนทางแล้วกัดฟันไว้แน่น เลยโบกรถแท็กซี่เพื่อที่จะ เดินทางไปที่บริษัทตี้หวง

ตั้งแต่แต่งงานมา เธอมาโผล่ที่บริษัทตี้หวง ในฐานะภรรยาของ เขาเป็นครั้งแรก ยังไม่ทันที่จะชื่นชมบริษัทอันกว้างใหญ่ของเขา เธอรีบขึ้นลิฟต์ไปชั้นที่ 18 เพื่อที่จะไปที่ห้องของท่านประธาน

เพียงแค่ ตอนที่เธอกำลังจะเคาะประตู ก็เพิ่งเห็นว่าเหอหย่าก็ อยู่ตรงนั้นเหมือนกัน

บนเก้าอี้ล้อหมุน เธอมีรอยยิ้มที่ดูอ่อนหวาน สำหรับการที่มา ของมูชิงเย่ ไม่ได้มีเคอะเขินใดๆ อีกทั้งยังมีท่าทางที่เหมือนญาติ ที่สนิทไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี “ในเมื่อพี่สาวมาแล้ว งั้นเดี๋ยวฉัน กลับก่อนแล้วกัน คุณหมอบอกว่าถ้าจะให้แผลหายดี ก็อย่า ยืนนาน”

น้ำเสียงของเธอดูอ่อนนุ่ม กลับเอ่ยถึงแผลของขาขึ้นมา

และวินาทีหน้าที่ต่อมา สายตาของเล่นจิ้งก็มองชิงเต่อย่าง เยือกเย็น “เธอมาทำอะไร” “จี้เย็นจิ้ง พ่อฉันก็เป็นโรคหัวใจเข้า โรงพยาบาล ฉันไม่มีทางเลือกแล้วฉันก็เลยมาหาคุณ เพื่อจะมา ให้คุณช่วยฉัน” มู่ชิงเย่ดูเหมือนว่านี่จะเป็นที่พึ่งสุดท้าย เลยจับที่ ชายเสื้อของจี้เล่นจิ้งไว้แน่น