บทที่006 ทําไมไม่เหมือนกัน

“นี่คุณทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย?” ทันใดนั้นเสียงโกรธก็ดังขึ้น

ราวกับเสียงฟ้าผ่าลงบนพื้นดินเวินเที่ยนเทียนถูกดึง ออกจากความฝัน

เธอลืมตาขึ้นมาเห็นใบหน้าโกรธเหมือนปีศาจของ ชายหนุ่มอีกครั้ง

“อ้า! อย่าเข้ามานะ!”

เธอถอยออกอย่างรวดเร็ว สองมือโบกขึ้นอย่างรุนแรง เพื่อป้องกันไม่ให้เขาเข้ามาใกล้

เล็บที่แหลมคมของเธอข่วนลงใบหน้าของชายหนุ่ม เขารู้สึกถึงความแสบร้อนบนใบหน้า ความโกรธใน ดวงตาของจี้จิ่งเชินได้พุ่งสูงขึ้นในทันใด

จี้จึงเชินรอให้เธอไปหา แต่ผ่านไปยี่สิบนาทีก็ยังไม่ เห็นวี่แววของเธอ จึงตัดสินเข้าเข้ามาดู

แต่คิดไม่ถึงว่าเมื่อเปิดประตูเข้ามาแล้ว สิ่งแรกที่เขา เจอคือร่างของหญิงสาวที่กำลังขดตัวอยู่บนพื้น

ร่างกายเย็นยะเยือกราวกับว่าไม่มีอุณหภูมิอยู่ในตัวเลย
โง่จริงๆ นี่เธออยากตายแบบนี้เหรอ?

จี้จึงเชินโผเขาไปเอามือรองหน้าเธอขึ้นมา เธอไม่ ลืมตา ปากซีดเซียว มองดูแล้วช่างน่าสงสารเหมือนลูกสุ นัขน้อยๆ ตัวหนึ่ง

ทันใดนั้นปฏิกิริยาท่าทางของเขาเปลี่ยนไปในทันที มองเธอด้วยสีหน้าเป็นศัตรูอีกครั้ง

เพราะเดิมทีตั้งใจจะมาดูไม่ได้มีเจตนาร้าย แต่ผู้หญิง คนนี้กลับทําร้ายเขาด้วยการข่วนใบหน้าของเขา!

“เจียงเนียนเหยา นี่คุณกำลังทดสอบความอดทนของ ผมเหรอ? ขอโทษนะ สำหรับคุณแล้ว ผมไม่มีแม้แต่ ความอดทนให้

เวินเที่ยนเทียนรู้สึกตัวจึงถอยไปหลบอยู่ในมุมห้อง ด้วยความหวาดกลัว

ร่างกายสั่นสะท้านไปทั้งตัว แม้แต่ริมฝีปากที่สวยงาม ของเธอก็สั่นไปด้วย

เมื่อเห็นสภาพของเธอเช่นนี้แล้ว จี้จึงเชินขมวดคิ้วขึ้น ด้วยความใจร้อนอยู่ไม่เป็นสุข

จี้จึงเชินลากตัวเธอออกมาจากมุมห้อง

เวินเที่ยนเทียนขัดขืนอย่างไม่ยั้งมือ สักพักก็มีน้ำอุ่น ไหลลงมาจากเหนือหัวของเธอ เสื้อผ้าของเธอเปียกชื้นไปทั้งตัว

ความเย็นในร่างกายเธอถูกขับออกไปเวินเที่ยนเที่ย นรู้สึกดีขึ้น

จี้จิ่งเชินมองดูเธอด้วยสายตาโหดเหี้ยม กลัวว่าเธอจะ หนีอีก เขาเลยเอามือกอดเธอเอาไว้

“คุณอยากจะแข็งตายเหรอ?”

เวินเทียนเทียนรู้สึกตัวขึ้นทันใด ใบหน้าของทั้งสอง แนบชิดกัน เธอถอยออกมาด้วยความตกใจ

แต่มือของจี้จิ่งเชินผูกติดกับเอวของเธออย่างแน่น หนา เธอถอยตัวออกไปแต่ถูกจี้จึงเชินดึงกลับเข้าไปใน อ้อมกอดอีกครั้ง!

หน้าผากของเธอสัมผัสกับคางของจี้จิ่งเชิน

เวินเที่ยนเทียนชะงักไปชั่วขณะ

จี้จิ่งเชินก้มหน้าจ้องมองเธอ

เธอตกใจจนสั่นไปทั้งตัว รีบยื่นมือไปถูที่คางของจี้จึง เชินโดยไม่รอช้า ถูไปด้วย ร้องไห้ไปด้วย

“ขอโทษ ขอโทษ…

“หุบปาก!”
เวินเทียนเทียนหยุดพูดทันที ไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียง ออกมา มีเพียงแต่น้ำตาที่กำลังไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง และสองมือที่ยังคงถูคางของจี้จิ่งเชิน

ความน่าสงสารของเธอทำให้จี้จิ่งเชินยิ่งมีอาการ

ใจร้อนไม่เป็นสุข เจี่ยงเนี่ยนเหยาคนนี้ทำไมถึงไม่เหมือนกับข้อมูลที่ให้

คนไปตรวจสอบมา

จากข้อมูลที่ได้มา ลูกสาวคนเดียวของตระกูลเจียง เวลาอยู่ที่บ้านแสร้งทำตัวเป็นคนดี แต่เวลาอยู่ข้างนอก มีนิสัยที่ก้าวร้าวมาก ทำเรื่องเลวร้ายไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่า ไหร่ไม่ไว้หน้าใครเลย

แสดงละครเก่งอย่างนี้นี่เอง ถึงว่า ทรมานขนาดนี้แล้ว ยังไม่เปิดเผยธาตุแท้ออกมาอีก

มือนุ่มๆ ของเธอเช็ดคางของจี้จึงเชินอย่างต่อเนื่อง จี้จิ่งเชินเห็นว่ามือของเธอเจ็บไปหมดแล้ว แต่ก็ไม่ได้ สั่งให้หยุด ทันใดนั้นรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจก็ได้ ปรากฏขึ้นในใจของเขา

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ข้อมูลที่ได้มาไม่มีทางผิดพลาด

แน่

ยิ่งไปกว่านั้นผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่จงหลีพามาเองกับมือ
เจี่ยงเนี่ยนเหยา ผมจะรอดูว่าคุณจะแสดงละครไป จนถึงเมื่อไหร่

เวินเทียนเทียนขมวดคิ้วขึ้น มือของเธอไม่มีแรงแล้ว แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะหยุดถูคางของเขา

ธอไม่อยากถูกจับไปขังไว้ในห้องมืดๆ นั่นอีกแล้ว เธอ

กัดฟันอดทนถูอย่างเบาๆ

ทันใดนั้นจี้จึงเชินยื่นมือเข้ามาจับคางของเวินเทียน เทียน เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วร้องด้วยความตกใจว่า

“คุณจี้ อย่า….…..

หลังจากนั้นชุดแต่งงานก็ถูกฉีกขาดในทันที!