บทที่10 รักแรกแทบบ้า

“เธอไม่ต้องกังวล ฉันเรียกหนุ่มโฮสมาให้เธอแล้ว” ถังโม่งพูดอย่างห้าวๆ : “หล่อแน่ๆ ไม่ขายหน้าเธอ แน่นอน!” เจียนเจียหรูพูดไม่ออก แอบวางสาย พอ ถึงหน้าห้อง VIP ก็ได้ยินเสียงที่พวกนั้นนินทา “คง ไม่ใช่ละครที่สนุกแล้วหล่ะ” “ยังไงก็มีของอร่อยๆ เดี๋ยวตอนสั่งอาหารก็สั่งแพงเลยละกัน ยังไงเงินที่ เธอได้มาก็ไม่ได้สะอาดอะไร พวกเราช่วยเธอใช้ หน่อย ก็เหมือนช่วยเธอไถ่บาป”

เจียนเจียหรูแม้มปาก แล้วเปิดประตู ยิ้มแบบฝืนๆ : “พวกเราสั่งอาหารก่อน แฟนฉันติดธุระ มาช้านิด หน่อย อีกสักพักจะมา” เจียนเจียหรูเห็นสีหน้าของ พนักงานเสิร์ฟ เธอก็หมดหวังแล้วผู้หญิงคนนี้เคย เป็นเพื่อนสนิทของเธอ คือผู้หญิงตอแหลที่เคยนอน กับแฟนเก่าของเธอ มันชัดเจน เธอก็จำเจียนเจียหรู ได้ สีหน้าที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน : “ดีใจด้วยนะ ปลาเค็มกลับด้าน ยังสามารถมากินข้าวที่นี่” “พวก เธอรู้จักกัน?” หลินถึงทำเป็นตกใจแล้วถาม นังผู้ หญิงตอแหลยกคางขึ้น ยิ้มแห้งๆ : “รู้จักสิ แต่พอ เรียนจบมอปลายแล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก ใช่แล้ว ฉันแต่งงานกันคุณชายเสียนแล้ว”

คุณชายเสียนเป็นแฟนเก่าของเจียนเจียหรู ผู้ชาย ที่ดวงตามีความเศร้าซ่อนอยู่เหมือนรอยยิ้มของโม นาลิซ่า เขาเป็นคนตามแฟชั่น ผมก็มีสีสัน ใส่กางเกง ขาดๆ เหมือนคนเกเรที่เดินอยู่ตามถนน วันนั้นเพราว่าคนขับรถที่บ้านธุระกะทันหัน เจียนเจียหรูกลับ บ้านเองคนเดียว คาดไม่ถึงว่าพวกนักเลงจะมาหา เรื่อง เธอถูกขังอยู่ในตรอก

ตอนที่เธอกำลังจะเอาตัวรอด คุณชายเสียนก็มา สูบบุหรี่ครั้งหนึ่ง ทิ้งมวนบุหรี่ ใช้คำพูดที่เป็นผู้ดีพูด : “ไอ่พวกเหลือขอ ออกไปจากที่ที่สูงส่งของเรา!” พวก นักเลงก็ตกใจหนี เจียนเจียหรูมองคุณชายเสียนอ ย่างตื้นตัน : “ขอบคุณมากนะคะ คุณ” “เธอไม่ต้อง หลงรักฉัน ฉันเป็นลม เป็นลมที่รักอิสระ”

“ฉันไม่ได้ ……” “ในสายตาเธอมันบอกทุกอย่าง”

วันที่สองที่โรงเรียนก็คือเรื่องรักแรกพบที่คุณชาย เสียนเป็นฮีโร่ช่วยเจียนเจียหรู เธอก็เลยตกไปเป็น แฟนของคุณชายเสียน คุณชายเสียนบอกว่าเป็นผู้ หญิงของเขาต้องทำทรงผม เจียนเจียหรูไม่อยาก เป็นทั้งผู้หญิงของเขาไม่อยากทำทรงผม สุดท้ายก็ ปฏิเสธ ต่อมาคุณชายเสียนเจอแฟนที่ทำผมทรงหัว สิงโตสีรุ้งก็คือเพื่อนที่เป็นผู้หญิงตอแหล เหมือนลม อิสระที่พัดมาโดนตัวของเพื่อนรัก เพื่อนตอแหลเจอ เจียนเจียหรูดื่มกับความทรงจำจนดึงตัวเองออก มาไม่ได้ ยิ้มอย่างได้ใจ เรื่องที่ภูมิใจที่สุดในชีวิตเธอ คือแย่งแฟนของเจียนเจียหรูได้! เสียดายละสิ! คุณชายเสียนทั้งหล่อทั้งดี ทำไมตอนนั้นไม่รักษา ไว้ให้ดีละ? เจียนเจียหรูเรียกสติกลับมา : “เข้าก็ดี นะ ตอนนั้นค่าใช้จ่ายของเขาเดือนนึงแค่แปดร้อย ทุกเดือนยังแบ่งออกมาให้ผู้หญิงเดือนละสามร้อยผู้หญิงตอแหลคนนั้นหน้าซีด เจียนเจียหรูหน้าไม่ เปลี่ยนสีแล้วพูดต่อ: “เธอก็ไม่เลวนะ ดูแลคนเก่งมาก ตอนนั้นที่ฉันกลับบ้านเกิด ลุงหวังที่ร้านค้าก็ถามฉัน ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง ลีลาเธอไม่เบา ถึงแต่งงานแล้วก็ อย่าลืมของเก่านะ”

“เจียนเจียหรู เธอเลิกแบ๊วเถอะ เธอเป็นยังไงฉันจะ หรอ? คนอย่างเธอจะมีปัญญากินข้าวที่นี่หรอ?” พอ พูดจบ ประตูก็เปิด เฮ่อหยินหนุ่มหล่อขายาว เขาเข้า มาได้ตรงจังหวะพอดี