บทที่9 นายเล่นบ้าอะไร

ผลของการดื่มเหล้าทำให้เมาค้างและปวดหัว เจียนเจียหรูลุกขึ้นมาแบบมึนๆ งงๆ บนเตียงรกไป หมด เธอสงสัย ตัวเองนอนหลับยังไม่เป็นความจริง ชัดเจนว่าเมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่เธอนึกไม่ออก พยายามจะคิด แต่คิดไปคิดมาก็มีอยู่เรื่องเดียว ก็คือ เรื่องที่รับปากพวกรูมเมทว่าจะไปกินข้าวด้วย

เธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ไปโรงเรียนไปหาพวก เขา นำคนกลุ่มนึงไปที่โรงแรมตี้เหา พอเข้าประตู ไปก็มีคนรอรับ ยิ้มแย้มแจ่มใส ในความคิดอยาก จะดึงกระเป๋าของคุณไม่ต้องพูดถึงมีคนรอรับ ที่นั่ง ก็ไม่ใช่ที่นั่งธรรมดา แต่เป็นห้อง VIP เจียนเจียหรู หน้าเหมือนโดนบังคับ ตัวเองโดนบีบบังคับแล้วหรือ เปล่า? แต่วันนี้ชีวิตเหมือนอยู่บนเส้นด้าย จะหล่นไม่ หล่น แต่ยังไงก็ต้องไม่ขายหน้าต่อหน้าพวกนี้เด็ด ขาด! “แฟนเธอนี่ใจดีสุดๆ ไปเลย” หลินถิงตื้นตัน แก่แต่ก็ใจกว้างละกัน เจียนเจียหรูยังคงยิ้ม แต่ใน ใจมีเลือดออก พูดในใจ ฉันเป็นออกเงินเอง ผ่านไป ครึ่งชั่วโมง ถังโม่งยังไม่มา เจียนเจียหรูถอดใจกับ ถังโม่งที่พึ่งพาไม่ได้แล้ว “แฟนเธอทำไมยังไม่มาละ คงจะไม่ได้ถูกขัดขาไม่ให้มานะ?” หลินถิงถามอย่าง สงสัย คนที่เหลืออยู่มองหน้ากัน ในใจก็ไม่เท่าพูด เรื่องตลกขึ้นมา

คนแก่อายุห้าสิงกว่า อย่าพูดว่ามีเมียเลย หลานก็ มีแล้ว จะไม่ถูกขัดขาให้ไม่มาได้ไง เจียนเจียหรูเริ่มใจไม่ดี ตื่นตระหนก แต่สีหน้ายังยิ้มอยู่ เดินออกไป โทรศัพท์ข้างนอก ดุจนเขี้ยวออกมา : “ถังโม่ง ฉัน ขอร้องละมาช่วยฉันสักครั้งนะ ฉันไม่ได้ให้เธอเห็น เรื่องของฉันเป็นเรื่องตลกนะ อยู่หรือเปล่า?”

ถังโม่งพูดแบบไม่มีแรง : “อยู่โรงพยาบาล” เจียน เจียหรูตกใจแปบนึง : “เป็นอะไร?”

ขนาดในโทรศัพท์ยังรู้สึกถึงความรู้สึกแย่ของอีก ฝั่งถังโม่งบอกว่าวันนี้แต่งตัวหล่อเตรียมตัวจะไป แล้ว สุดท้ายรับโทรศัพท์ของลู่จื่อเชินม “ยังไงพวก เราก็เป็นคู่หมั้นกัน ก็ถือว่ายกเลิกงานแต่ง ต้องไปคุย ต่อหน้าเลยหรอ?” ลู่จื่อเชินที่กำลังคุยโทรศัพท์เหล่ ตา ใช้ชีวิตแบบสุนัขจิ้งจอก เรียกคนออกมา ที่เหลือ ก็เป็นคนที่ช่วยไม่ได้ ถังโม่งไม่ได้คิดมาก แค่คิดว่า ไม่ได้ต้องรีบไปโรงแรม งั้นก็ไปเจอสักนิดแล้วกัน เพราะเธอจะช่วยเหลือเจียนเจียหรู แต่งตัวซะหล่อ เหลา จากที่ตัดผมสั้นอยู่แล้วก็ตัดสั้นไปอีก หล่อและ เรียบร้อย สวมเจ็คเก็ต ลงมาจากรถHummer แล้ว เดินเข้าไปในร้านกาแฟ ร้านกาแฟร้านนี้เป็นของคู่ จื่อเชิน ก็ไม่เปิดกว้าง ถือเป็นงานอดิเรกที่ได้ช่วยคน อื่น เพราะอยากจะคุยกับถังโม่ง ก็เลยให้คนในร้าน ออกไปหมด ใบหน้าของเขายิ้มแย้ม เตรียมตัวใช้ เสน่ห์มัดใจผู้หญิง ถึงแม้ คู่หมั้นของเขาจะจัดการ เรื่องไร้สาระเยอะแยะมากมาย ใครจะคิดถึงผู้ชาย คนนั้นได้ ลู่จื่อเชินรักษาเสน่ห์ของตัวเองไว้ มันง่าย และไม่เคยเขินอาย แต่ครั้งนี้ทำให้รู้สึกละอายใจ เพราะเสน่ห์ของตัวเองเหมือนจะมีคำถาม คิดก็ไม่ได้คไปตรงๆ ก๋าปั่นค่อยไปที่ประตู: “ไอ้ชู้ เรียกถังโม่ง มาคุยกับฉัน” แต่เขาก็มีด้านที่อ่อนโยน แต่ด้านนั้น จะใช้ได้กับผู้หญิง เมื่อเขาสนใจเขาจะไม่สนเลยว่า ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครมาจากไหนแต่ผู้ชายที่อยู่ตรง หน้า แล้วแก่นแท้ของเขาก็ถูกเปิดเผย ถังโม่งถูกเขา ทุบตี โกรธมากๆ และตื่นตระหนก ใช้เท้าแตะไปที่ เขา สุดท้ายไม่ต้องพูดถึง