ตอนที่11 สาวใช้เป็นคนของหลีเม่ลี่

ตีสี่ ลี่หมู่เชินตื่นขึ้นมา

ได้ยินเสียงหายใจที่ส่งผ่านมาจากข้างๆ เขาหันข้าง ไปดู ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ กำลังหลับอย่างสบาย ผมยาว นุ่มนวล ผ้าห่มสีข้าวห่มถึงคางของเธอ เงียบสงบราวกับ แมวตัวหนึ่ง

ไม่มีเสียงเหมือนตอนกลางวัน เธอที่หุบปากทำให้ผู้คน รู้สึกสบายใจมาก

ลี่หยู่เชินอยู่ในค่ายทหารตั้งแต่เด็กจึงมีหัวใจที่เย็นชา อยู่ดวงหนึ่ง จนถึงวินาทีนี้ จู่ๆ ก็รู้สึกอ่อนโยนขึ้นมาทันที

การหลับครั้งนี้ของเย่หลินฮวนหลับสนิทมาก ในตอน ที่เธอตื่นขึ้นมาเป็นช่วงกลางวันของวันถัดมาแล้ว

เธอลุกขึ้นมาพร้อมผ้าห่ม หาวไปไม่กี่ที เห็น ว่าข้างๆ ไม่มีคนเธออึ้งไปสักพัก

นี่เธอนอนตายเกินไปหรอ?

การตื่นของลี่หมู่เชินดังขนาดนั้นตัวเองกลับไม่ได้ยิน

เย่หลินฮวนคลี่ผ้าห่มออก หลังจากแต่งตัวเรียบร้อย แล้ว ก็ลงไปทานอาหารเช้า
พึ่งเดินไปถึงบันได ก็ได้ยินเสียงของหลีเม่ คุยกับ สาวใช้

“มีการตอบสนองไหม?” หลีเม่ลี่ตั้งใจกดเสียงของตัว เอง แต่ที่บังเอิญคือตำแหน่งที่เย่หลินฮวนยืนอยู่คืออยู่ ตรงมุมพอดี

เอมีความสงสัยเล็กน้อยจึงยื่นคอไปดู อึ้งไปเลย

คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นผู้หญิงที่ใส่ชุดเซ็กซี่เมื่อวาน สาวใช้ที่ฉีกแม้แต่กางเกงชั้นในของลี่หมู่เชิน

น่าสนใจเข้าแล้ว

“ไม่ได้สังเกตดูค่ะ คุณชายใหญ่ไม่ยอม” สาวใช้หน้า แดงอย่างเห็นได้ชัดเจน คำพูดติดอยู่ที่ปาก “ต่อมา คุณนายก็เข้ามาแล้ว ฉันก็เลยไม่ได้ทำต่อ……..

“เธอกลัวอะไร? นางนั่นอยู่บ้านลี่ก็แค่ของตั้งโชว์ เท่านั้นแหละ ถ้าชอบมัน และฉันยังจะให้เธอไปทำไม ล่ะ?” หลีเลี่เริ่มไม่พอใจแล้ว

“คุณหญิง เรื่องนี้ฉันทำไม่ได้จริงๆ ท่านหาคนอื่นเถอะ

ฉัน…..…..”

ทั้งหน้าของสาวใช้แดงไปหมด พูดติดๆ ขัดๆ แต่ก็ไม่รู้ ว่าจะเปิดปากพูดอย่างไร

“เฮ้ย? ฉันพูดกับเธอไว้ยังไง เธอเอาเงินไปแล้วนะเธอ……” หลีเม่ลี่ไม่มีวี่แววที่จะยอมแพ้

เย่หลินฮวนเข้าใจแล้ว ที่แท้สาวใช้คนนี้เป็นคนที่หลีเม่ ส่งไป?

เธอมองการแสดงฉากนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ จึงรีบลงจาก บันได กระแอมคอ แล้วทําให้บรรยากาศที่น่าอึดอีกแตก “คุณแม่ อรุณสวัสดิ์ค่ะ”

ได้ยินเสียงของเย่หลินฮวน หลีเลี่หยุดพูดไปเลย แล้วรีบไล่สาวใช้ลงไป

เธอขมวดคิ้วเดินไปยังหน้าของเย่หลินฮวน “เธอนี่ไม่มี มารยาทจริงๆ นี่กี่โมงแล้ว? ออกจากคุกแค่ไม่กี่วัน ตื่น เวลานี้ทุกวัน!”

หลีเม่ลี่ตั้งใจพูดเสียดสีเย่หลินฮวน “คงไม่ใช่ว่าเธอพึ่ง ตื่นจริงๆ หรอกมั้ง?”

“ขอโทษนะคะคุณแม่ หฉันก็ไม่อยากตื่นสายขนาดนี้ แต่ว่าเมื่อคืนดูแลหมู่เซินเหนื่อยไปหน่อยค่ะ ตอนเช้าตื่น ขึ้นมาหมู่เซินก็ไม่ได้เรียกฉัน ก็เลยตื่นสายค่ะ” เย่หลิน ฮวนหาวไปหนึ่งที สีหน้าขอโทษอย่างจริงจัง

ยังไงแล้วลี่หมู่เชินก็ไม่อยู่ เธอจึงขอใช้ชื่อของเขามา ยึดอำนาจเขาก็คงไม่รู้

อีกอย่าง ที่เธอพูดก็เป็นเรื่องจริง ไม่สมควรรู้สึกผิด
เป็นอย่างที่คิดไว้เลย คำพูดของเธอก็เหมือนกับ ระเบิด หลีเม่ลี่ทําหน้าตกใจ “เธอพูดอะไร? เมื่อคืนเธอ นอนห้องเดียวกับหมู่เชิน?”

“ใช่ค่ะ” เย่หลินฮวนพยักหน้า แล้วพูดด้วยเสียงต่ำว่า “คุณแม่ ยังมีสาวใช้อีกค่ะ เบาๆ หน่อยค่ะ..……..

เห็นหน้าตาเขินอายของเธอแล้ว . ในแววตาของหลี

เม่ลี่ก็เผยรอยยิ้มออกมา “ดีแล้วดีมากเลย งั้นเธอควรจะ

พักผ่อนดีๆ แล้ว!”

สาวใช้ไม่กี่คนกำลังทำความสะอาดโต๊ะอาหารอยู่ หลี เม่ลี่เรียกให้พวกเขาหยุด “รีบๆ นำสเต๊กที่พึ่งเอาออก มาจากเตามาเสิร์ฟ คุณนายยังไม่ได้ทานเลย แยกย้าย อะไรกัน?”

เย่หลินฮวนใส่รองเท้าแตะแล้วเดินลงบันไดขั้น สุดท้าย หางตามีรอยยิ้ม เห็นว่าหลีเม์ลี่เริ่มยุ่งแล้ว

ดูเหมือนว่าสิ่งที่เธอทายไม่ได้ผิด ถึงแม้ลี่หมู่เชินจะ พิการ แต่ว่าตำแหน่งที่อยู่ในบ้านลี่ก็ไม่ธรรมดา ขอ แค่คนอื่นรู้ว่าเธอรักกับลี่หมู่เชิน เธอก็จะมีพื้นที่ของ คุณนายที่เธอควรจะมี

ถึงแม้นี่จะเป็นแผนการขั้นแรกของเธอก็ตาม