ตอนที่ 5 ความรุนแรงภายในครอบครัว

ไป๋เฟิงไม่สนใครหน้าไหนทั้งนั้นด่ากราดใส่ฉัน ผู้คน รอบๆก็ยิ่งรุมชี้มาที่ฉัน ทำให้ฉันรู้สึกว่าชีวิตนี้ไม่เคย ขายหน้าขนาดนี้มาก่อนเลย

ฉันที่เห็นเจี๋ยนถงถงที่ยืนอยู่ทางนั้นอยากจะช่วยฉัน แต่ก็กลัวท่าทางที่ดุเดือดเลือดพล่านราวปีศาจร้ายของ ไป๋เฟิงและฟางฟาง ท้ายที่สุดก็ไม่กล้าเข้ามา

ชีวิตคู่แบบนี้ ฉันจะรับไหวจริงๆเหรอ !

ฉันผลักทั้งสองคนออกไปอย่างสุดกำลัง ตะโกนเสียง ดังออกมา : “ ไป๋เฟิง ฉันต้องการจะหย่ากับคุณ ! ”

“ แกพูดอะไร ? หย่าเหรอ ? ฉันจะบอกแกให้นะ อย่า แม้แต่จะคิด ! ” ไป๋เฟิงจิกหัวฉันค่อยๆกดลงไปจนชน กับด้านข้างโต๊ะ

“ หย่า ! ฉันจะทำให้คุณอยากจะหย่าจนได้ !

ตั้งแต่แรกเริ่มจนรู้สึกเจ็บปวด จนในเวลาต่อมาความ เจ็บปวดก็ด้านชาไปตามหัวใจของฉันแล้ว

จะทำอะไร ? ! แกเป็นคนยังไงกัน หนีมาที่นี่ก็ยังก่อ เรื่องอีก ?! ”

ตำรวจมาแล้ว ในที่สุดไป๋เฟิงก็ยอมปล่อยมือแล้วก็ ปล่อยฉันอยู่บนพื้น ใบหน้าและร่างกายของฉันก็เต็มไปด้วยร่องรอยมอมแมม เห็นแล้วน่าอายสุดๆเลย

ฉันมองไปทางเจี่ยนถงถงทางนั้น เธอก็ขยิบตาให้ ฉัน เธอเป็นคนแจ้งตำรวจจริงๆด้วย ฉันพยักหน้าให้เธอ ด้วยความซาบซึ้งที่ทำให้ฉันไม่ต้องถูกไป๋เฟิงฆ่าตายซะ ที่นี่ !

“ คุณตำรวจ ผัวเมียขัดแย้งกันเท่านั้นแหละ ไม่ใช่ เรื่องใหญ่อะไรหรอก ” ไป๋เฟิงหัวเราะหึหึ เปลี่ยนสีหน้า ดูเป็นคนดีจิตใจขึ้นมาทันทีเลย

ไปที่ผัวเมียขัดแย้งกัน !

ฉันมองไป๋เฟิงอยู่แวบหนึ่ง ในตอนนั้นความเศร้าโศก ทั้งหมดก็พุ่งเข้ามาในความคิด

ฉันนั่งลงไปกับพื้น ร้องไห้จนเรียกได้ว่าแทบจะขาดใจ ทั้งร้องไห้ไปพลางลูบคลำบาดแผลที่บาดเจ็บไปพลาง เรื่องวุ่นวายที่มาถึงขั้นนี้ในวันนี้ ฉันไม่อยากให้ไป๋เฟิง สงบสุขอีกต่อไป

ตำรวจทนดูไม่ได้ เข้ามาประคองฉันลุกขึ้น ถามว่าฉัน จะไปโรงพยาบาลไหม

“บาดเจ็บเล็กน้อย จะมีอะไรซะอีก ? ” ฟางฟางค้อน ฉันไม่หยุด

ฉันหัวเราะอย่างเยือกเย็นในใจ พูดกับตำรวจว่า : ไม่เป็นไรคุณตำรวจ ฉันโดนทารุณจากความรุนแรงในครอบครัวทุกวันอยู่แล้ว ชินแล้วล่ะ ”

และก็เป็นอย่างนั้น คำพูดของฉันทำให้ไป๋เฟิงและฟาง ฟางสีหน้าเปลี่ยนเลย ไป๋เฟิงพูดอย่างหงุดหงิดหัวเสีย ว่า : “ ใครแม่งทารุณมึงทุกวันวะ พูดให้ดีนะ !

ฉันถูกแขนเสื้อขึ้น ยกแขนต่อหน้าทุกคน

ที่จริงแล้วร่องรอยบาดเจ็บบนเรือนร่างส่วนมากเป็น ชายคนเมื่อคืนสร้างไว้ต่างหาก แต่ที่ไป๋เฟิงจิกหัวฉัน ทั้ง ตบหน้าฉัน ตอนนี้ใครจะเชื่อล่ะว่าร่องรอยฟกช้ำเหล่านี้ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับไป๋เฟิง

“ ทารุณ ? ไปกับพวกเราสักหน่อยละกันนะ ”

ไป๋เฟิงถูกตำรวจนำตัวไป ฟางฟางก็เดินตามไปด้วย ความกระวนกระวาย

ในที่สุดฉันก็โล่งอกซะที เตรียมตัวไปล้างแผล

เฉิงเคอ เธอตามฉันไปที่สำนักงานหน่อยสิ”

ผู้จัดการสีหน้าเคร่งขรึม ทำให้ฉันมีลางสังหรณ์ไม่ดี ขึ้นมาเลยทันที

เฉิงเคอ พฤติกรรมที่บริษัทของเธอดีมาตลอดเลย นะ แต่สถานการณ์วันนี้ฉันก็ได้เห็นแล้วเหมือนกัน ถ้า ครั้งหน้าครอบครัวของเธอยังมาก่อเรื่องอีก ถ้ามีข่าว หลุดออกไปจะไม่เป็นผลดีกับบริษัทเรานะ และก็อาจจะกระทบจิตใจของพนักงานด้วย เธอใช่…”

ผู้จัดการไม่ได้พูดอะไรต่ออีก แต่ฉันก็เข้าใจในความ หมายของเขาแล้ว เรื่องแบบนี้ที่เกิดขึ้นในวันนี้ ฉันเองก็ ไม่อยากจะอยู่ในบริษัทต่อไป

“ ฉันเข้าใจแล้ว อีกสักครู่ฉันจะยื่นจดหมายลาออกให้ คุณนะคะ ”

ฉันจําต้องยื่นจดหมายลาออก เก็บข้าวของเสร็จ เรียบร้อย ตอนที่ก้าวออกจากบริษัท ทันใดนั้นก็ไม่รู้เลย ว่าจะไปที่ไหน

โทรศัพท์ในกระเป๋าพกก็สั่นดังขึ้นมา ฉันรู้เลยว่าใคร โทรมา แล้วฉันก็รู้ด้วยว่าถ้าไม่รับ มันก็จะสั่นดังอยู่ อย่างนั้น

ถอนหายใจและในที่สุดก็รับมัน

” เฉิงเคอ เธอบ้าไปแล้วเหรอ ! เธอเองนอกลู่นอก ทางไปกับชายอื่นก็แล้วไป แต่บอกว่าไป๋เฟิงทารุณ กรรม จะให้เขาขึ้นโรงพักหรือไง ! ” ต้นสายโทรศัพท์ สายนั้น เต็มใบด้วยคำด่าทอ