บทที่ 7 ยกเธอให้ผมก็เท่านั้นเอง

“นีรา!”

นีราสะดุ้งตกใจจนไม้ถูพื้นหล่นลงพื้น น้ำโสโครกนั้น กระเด็นใส่กระโปรงสีขาวบริสุทธิ์ของเธอ เป็นดอกไม้ น้ำเน่าอยู่ประปราย เมื่อมองไปที่คราบสกปรกบน กระโปรง เธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“นีรา ถ้าหากว่าฉันจำไม่ผิด ฉันพูดว่าให้คุณเป็นคน ทำงานนี้ใช่ไหม?” เสียงของชาลินีนั้นฟังดูมีอิทธิพลมาก เธอค่อยๆเชิดคางของเธอขึ้นราวกับว่าตัวเองอยู่เหนือ กว่าทุกคน

“ใช่ค่ะ” นีรากล่าวตอบอย่างราบเรียบ

“แล้วนี่หมายความว่ายังไง?” ชาลินีชี้ไปที่คุณป้าแม่ บ้านอย่างไม่พอใจแล้วเอ่ยว่า “นี่ยังเป็นงานของคุณอยู่ หรือเปล่า? เรื่องแค่นี้ก็ทำเองไม่ได้งั้นเหรอ?”

“คุณชาลินีคะ ขอโทษด้วยค่ะ ป้าเป็นคนไม่ให้นีราทำ เอง” คุณป้าแม่บ้านพูดอย่างระมัดระวัง “ป้าเห็นว่านีรามี ผิวหนังที่บอบบางไม่เหมือนคนที่จะมาทำงานพวกนี้ได้”

“โอ้?” ชาลินียกมุมปากขึ้น “เนื่องจากว่าป้ารู้สึกเห็นใจ นีราขนาดนี้ ไม่อยากจะให้หล่อนต้องทำงาน อย่างนั้น ก็ได้ งั้นป้าก็ออกไป แล้วฉันจะไม่ให้หล่อนต้องทำงาน พวกนี้”
“คุณป้าคะ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันทำเองค่ะ” นีราไม่ ต้องการทำให้คุณป้าต้องลำบากใจ เธอก้มตัวลงหยิบ ไม้ถูพื้น ตอนนี้ สถานการณ์บังคับไม่สามารถที่จะไม่ ยอมก้มหัวได้

“ระวัง!”

นีราไม่ทันระวัง เธอโผตกลงไปยังกลางหน้าอกของ ชายคนหนึ่งเนื่องจากเท้าของเธอนั้นลื่น เธอจึงคว้าคอ ของผู้ชายคนนั้นไว้แน่นโดยไม่รู้ตัว

“ไม่เป็นไรนะ?” เมื่อมองดูหญิงสาวที่กำลังปิดตาแน่น ในอ้อมกอดตัวเอง ทยุติก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยด้วยน้ำเสียง อ่อนโยน

“ไม่เป็นไรค่ะ!” หลังจากที่ยืนได้อย่างมั่นคงแล้ว นีราก็

ผลักเขาออกทันที

เธอไม่ได้คาดคิดว่าจะได้ใกล้ชิดกับทยุติขนาดนี้อีก นี รารีบผละออกจากอ้อมแขนของเขา แล้วจัดแต่งทรงผม ที่ยุ่งเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวว่า “ขอบคุณค่ะ”

เมื่อเห็นนีรารีบร้อนออกจากอ้อมกอดของเขา ดวงตา ของทยุติก็หรี่เล็กลง มือของเขาค่อยๆกำแน่นขึ้นเล็ก

น้อย ถึงแม้ว่าในใจของเขาจะรู้สึกไม่มีความสุข แต่ยังคงมีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเขา : “นีรา เมื่อสองวันก่อน คุณยังเป็นล่ามของบริษัทKU-Cooperation อยู่เลย แล้วตอนนี้คุณมาทำสิ่งเหล่านี้ได้ยังไง?”

ริมฝีปากสีแดงของนีราปิดแน่นไม่มีคำอธิบายใดๆ เธอไม่ต้องการที่จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับทยุติให้มากเกิน ไป

“ถ้าอย่างนั้นให้ผู้ช่วยชาลินีอธิบายก็แล้วกัน” ทยุติ สอดมือข้างหนึ่งสอดไปในเข็มขัด แล้วเอียงหน้ามอง ชาลินี ราวกับว่าจะยิ้มให้แต่ก็เต็มไปด้วยการคุกคาม

“คุณทยุติ คิดไม่ถึงเลยค่ะว่าคุณรู้จักนีราด้วย “ชาลินีอธิบายอย่างละมุนละม่อม “นี่เป็นคำสั่งของ ประธานโฆษณค่ะ นีราเพิ่งจะมาทำงานที่บริษัทเราได้ ไม่นาน ประธานหวังว่าเธอจะฝึกฝนได้มากขึ้น”

เป็นเขางั้นเหรอ? มือขวาของนีราจับกระโปรงไว้แน่น โอ้ เธอหลงคิดว่าชาลินีที่มาบีบคั้นกดดันเธอเอง กลับ กลายเป็นว่าที่แท้คือโฆษณเป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมดนี่

“ประธานโฆษณ คุณไม่น่าจะทำเรื่องไร้สาระนี่เลยนะ ครับ” ทันใดนั้นทยุติก็เงยหน้าขึ้นแล้วพูดพร้อมกับยิ้ม

ชาลินีและนีราหันกลับไปมองในเวลาเดียวกัน ไม่รู้ว่า โฆษณยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้องทำงานตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาขมวดคิ้วราวกับไม่พอใจทุกสิ่งเป็นอันมาก

“คุณทยุติ เข้ามาสิครับ” โฆษณกล่าวเรียบๆ เขาไม่แม้แต่จะหันไปมองนีราสักครั้ง

“เดี๋ยวก่อนครับ” ทยุติร้องท้วงโต ณ ก่อนก้มหน้า ลงจัดแขนเสื้อของเขา แล้วมุมปากก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม และพูดว่า “ประธานโฆษณ ผมมีคำขอที่อาจจะฟังดูไม่ สุภาพมากนัก”

“ถ้าหากว่าไม่มีเหตุมีผล ก็เงียบไปเถอะครับ

ทันทีที่โตษณเอ่ยออกมา ชาลินีก็ถึงกับสะดุ้งตกใจ ทยุติเป็นบุคคลสำคัญที่ บริษัทKU-Cooperation ต้องการเจรจาในความร่วมมือโปรเจกต์โกลเด้นซิตี้ คำ พูดของโฆษณเมื่อสักครู่นี้มันไม่สุภาพอย่างยิ่ง

“ผมต้องการพานีราไปด้วย

“ไม่ได้!”

“ฉันไม่ไปค่ะ!”

ทั้งโฆษณและนีราต่างปฏิเสธทั้งคู่

“นีรา ไว้ผมจะคุยกับคุณอีกที” ทยุติดึงผ้าเช็ดหน้า ออกจากกระเป๋าของเขา แล้วใส่ลงในมือของนีราโดย ไม่พูดอะไรมาก “เช็ดออกซะ คุณไม่ควรต้องมาทำงาน พวกนี้”

มองเห็นผ้าเช็ดหน้าที่สะอาดแล้ว นีราไม่รู้ว่าควรจะทำ อย่างไรดี
“ประธานโฆษณ คำขอนี้ผมไม่คิดว่าคุณจะปฏิเสธ หรอกนะ?” จู่ๆทยุติก็ยิ้มขึ้นมาแล้วเปลี่ยนเป็นพูดอย่าง จริงจัง “ถึงแม้ว่าคุณจะมีความสัมพันธ์กับนีราเป็นพิเศษ แต่คุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะให้เธอมาทำเรื่องพวกนี้”

นีรามองไปที่ทยุติด้วยความประหลาดใจ เขารู้ถึง ความสัมพันธ์ของพวกเขาได้อย่างไร

“ถ้าหากว่าเธอไม่ต้องการทำ ก็ไม่มีใครบังคับเธอได้ หรอกนะครับ” โฆษณหันไปมองนีราแล้วพูดราบเรียบ เฉยชา “คุณพูดมาสิ? ว่าผมบังคับคุณหรือเปล่า?”

“เปล่าค่ะ” นีราชะงักไปชั่วครู่แล้วตอบกลับเสียงเบา ถ้าหากว่าเธอไม่ยอมทำตามเขา บริษัทบีเอ็มเอสก็จะตก อยู่ในอันตราย

“นีรา คุณนี่!” ทยุติคว้าข้อมือของเธอมาอย่างตื่น ตระหนก ไม่มีใครสังเกตเห็นเลยว่า ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ ตรงปากประตูตอนนี้ได้กำมือทั้งสองข้างไว้แน่น จน เส้นเลือดนั้นนูนขึ้นชัดเจน

“คุณทยุติคะ ได้โปรดอย่ามารบกวนการทำงานของ ฉันเลยค่ะ” นีราจงใจทำตัวเหินห่างจากทยุติ เธอยังไม่ ลืมที่โฆษณเพิ่งจะเตือนเธอในลิฟท์ และก็ไม่กล้าลืม

“คุณทยุติ เวลาของผมมีค่ามาก คุณเองก็อย่ามาเสีย เวลากับที่นี่เลยนะครับ” โฆษณพูดอย่างไม่ค่อยมีความ สุข เมื่อเห็นทยุติยังไม่ไป นีรายกถังน้ำขึ้นและเดินไป ที่ทางเดินตึก เธอไม่อยากที่จะมีส่วนยั่วยุไปมากกว่านี้
“ประธานโดษณ ผมไม่เข้าใจเลย” ทยุติกางมือทั้ง สองออกแล้วส่ายหัว “ถ้าหากว่าคุณไม่ได้รัก รา คุณ ยกเธอให้ผมก็เท่านั้นเอง เพราะผมชอบเธอมาก

ชอบหล่อน? คิ้วของโฆษณเลิกขึ้นโดยไม่มีคำตอบ ผู้ หญิงของเขา ยังมีคนกล้ายื่นมือจะมาฉกไปจากเขางั้น เหรอ?

“คุณทยุติ หนังสือแผนงานที่พวกเราได้มอบให้กับทาง บริษัทM.D. ของพวกคุณนั้น ยังพอจะมีเวลาอยู่บ้าง ไม่ ว่าคุณยังมีอะไรที่ต้องการหยิบยกมาสอบถาม เรายัง สามารถเจรจากันได้”

“วันนี้ผมไม่ได้มาคุยเรื่องธุรกิจ” ทยุติกล่าวพร้อมกับ รอยยิ้ม ทุกครั้งที่เขายกมุมปากขึ้น เขาเหมือนปีศาจที่ ตกลงมาจากฟากฟ้า โดยเฉพาะดวงตาที่มีเรียวแหลม นั่น ยิ่งเพิ่มความเจ้าเล่ห์มากยิ่งขึ้น

“ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอตัว” โฆษณหันไปกดปุ่ม แล้ว ประตูอัตโนมัติก็เปิดออก “ชาลินี ส่งแขกด้วย” โฆษณ เอ่ยปากไล่แขกอย่างเย็นชา

“ค่ะ” ชาลินีลังเลอยู่ชั่วครู่ แล้วเดินไปยังด้านหน้าของ ทยุติ “คุณทยุติคะ ฉันจะไปส่งคุณนะคะ”

ทยุติไม่ได้หงิดหงิด เขาปรบมือแล้วเดินจากไปอย่าง ใจเย็น

“ประธานโฆษณ คุณเองก็มาหาผมได้นะครับ” ก่อนจะเดินออกไป ทยุติหันมาทิ้งคำพูดไว้ และก่อนหน้าจะเดิน จากไป ทยุติเดินไปหานีราโดยเฉพาะ แต่ก็ต้องพบกับ ความผิดหวัง

“ประธานโฆษณคะ ฉันส่งคุณทยุติออกไปแล้ว ค่ะ” ชาลินีวางแก้วกาแฟอุ่นๆลงบนโต๊ะก่อนจะพูด อย่างกังวลใจว่า “คุณทยุติเป็นบุคคลสำคัญที่จะให้ บริษัทKU-Cooperation ประสบความสําเร็จในการ เจรจาโปรเจกต์โกลเดนซิตี้ได้ ประธานโฆษณคะ วันนี้ พวกเราทำให้เขาขุ่นเคืองหรือเปล่าคะ?”

“คุณทำผิดต่อเขางั้นเหรอ?”

“ฉัน…” ดวงตาของชาลินีก้มลงต่ำและมีแววตื่น ตระหนก เธอหัวเราะแห้งๆแล้วเอ่ยว่า “ประธานโฆษณ ฉันจะกล้าทำผิดต่อคุณทยุติได้ยังไงกันคะ?”

“แล้วคุณให้นีราไปทำความสะอาดอย่างนั้นเหรอ?” โฆษณฟาดเอกสารในมือของเขาลงบนโต๊ะ

ใบหน้าของนีราเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดทันที เธอไม่รู้ว่า ทำไมโตษณถึงได้โกรธมากขนาดนี้

“ประธานโฆษณคะ คือฉันนึกว่าคุณอยากจะให้ฉันสั่ง สอนเธอ” ชาลินีเอ่ยด้วยเสียงอ่อนระโหย

“อย่าได้ทำผิดในเรื่องเดิมๆอีก ผมหวังว่ามันจะไม่มี ครั้งต่อไป” ก่อนที่จะเดินออกไป โฆษณได้หันมามอง ชาลินีอีกครั้ง
เมื่อไปที่ร่างของโตษณ ชาลินีก็กัดริมฝีปากแน่น นี่ เป็นครั้งที่สองแล้ว ที่โฆษณอารมณ์เสียใส่เธอ ครั้งแรก ก็ที่คฤหาสน์ตระกูลกูลพิพัฒน์ และอีกครั้งก็เป็นที่นี่ และทั้งสองครั้งก็เป็นเพราะนีราทั้งสิ้น