ตอนที่14เขาคือพ่อของฉัน
ตุงคินยิ้มและยื่นมือมาบีบจมูกเธอเบาๆ”คนโง่กินข้าว เที่ยงอยู่ที่นี่ดีมั้ย?”
ผู้ชายคนนี้ถามความคิดเห็นจากเธอ?ผู้ชายอบอุ่นตรง หน้านี่ใช่ตุงคินตัวจริงมั้ย?ท่าทางของเธอเหมือนคนเห็น ผีแต่สักพักก็หัวเราะออกมา แน่นอนว่าดี
ญภาส่งเสียงไม่พอใจผ่านจมูกดวงตาเธอเต็มไปด้วย ความดูถูกเธอไม่เข้าใจว่าลูกชายของเธอเลือกผู้หญิง คนนี้เป็นภรรยาได้ยังไง
แก้วใจก็ดดูถูกตัวเองเหมือนกันวันนี้เธออยู่ในสภาพนี้ ได้ยังไงรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนปัญญาอ่อนยังไงก็ไม่รู้
บ้านนพวงศ์ใหญ่มากมีบ้านแยกต่างหากล้อมรอบด้วย
สวนที่ประดับประดาด้วยดอกไม้ทำให้บรรยากาศรู้สึก
สดชื่นจนแก้วใจหลงทาง
เธอยังมองไม่เห็นทางออกจึงนั่งลงบนหินอย่างเศร้าๆ ไม่เข้าใจว่าคนรวยทำไมชอบทำบ้านให้เป็นเหมือนเขา วงกตหรือว่าเวลาเบื่อๆก็มาวิ่งเล่นในนี้หรือยังไง?
“คุณแก้วใจ”เสียงอ่อนหวานของผู้หญิงดังขึ้นเธอจึง หันไปมองใบหน้าสวยงามนั้นผู้หญิงคนนี้คือคนที่อยู่ใน ห้องโถงเหมือนจะชื่อทยิดา
“ฉันหลงทาง”
ทยิดายิ้มและพยักหน้า”รู้แล้วค่ะฉันเลยมาตามหา คุณทุกคนรออยู่ที่ห้องอาหารค่ะสีหน้าของคุณนายดูไม่ ค่อยดีค่ะ”
เมื่อไหร่บ้างที่สีหน้าของญภาดูดี?เธอพูดด้วยความ โกรธในใจ
“ทยิดาเธอคุ้นเคยกับที่นี่เหรอ?”
ทยิดาชะงักเท้า“ฉันกับตุงคินเราโตมาด้วยกันค่ะก็เป็น เด็กที่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ”
เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก?ในหัวของแก้วใจวนคำนี้ไป มาและยิ้มอย่างเงียบๆไม่พูดอะไรมาก
เมื่อมาถึงห้องอาหารใบหน้าของญภาไม่ค่อยดีนักแต่ ตุงคิดก็กวักมือเรียกเธอย่างอบอุ่น“คุณไปไหนมา?”
“เดินเล่นรอบๆค่ะก็เลยหลงทาง”
นั่งลงบนเก้าอี้แล้วเธอก็ถูกเขาคว้ามือไว้มือใหญ่ของ เขาร้อนมากบีบมือเย็นเล็กๆของเธอไว้ใจของเธอเต้น โครมคราม
“โง่”
เขาบิดริมฝีปากเล็กน้อยแล้วนิ้วของเขาลูบเบาๆกับ ฝ่ามือของเธอผู้ชายคนนี้กําลังทําอะไร?
ญภาเหลือบมองมาที่เธอย่างเย็นชาแต่ก็ไม่ได้พูด อะไรนอกจากบอกให้กินข้าว
“คุณทำอะไร?”เธอใช้แรงดึงมืออกใครจะรู้เขาไม่ได้ ใช้แรงอะไรมากแต่เธอสิที่ต้องออกแรงจนสุด
ทันใดนั้นมือเธอก็ปัดไปโดนแก้วน้ำแต่ไม่ได้ตกลงมา ที่พื้นแต่ไปชนเข้ากับแจกันโบราณแทนเสียงดังกังวาน
แก้วใจลุกขึ้นอย่างทำตัวไม่ถูกมุมปากของเธอสั่น ระริกได้แต่ขอโทษไปมา”แม่คะขอโทษค่ะฉันไม่ได้ ตั้งใจ”
สีหน้าของญภาถึงขีดสุดการหายใจเริ่มติดขัดเธอ กระแทกตะเกียบลง”ไม่ได้เรื่องเลย!”
“ฉัน”
“แม่แก้วใจไม่ได้ตั้งใจแม่พูดอย่างนี้มันไม่เกินไป หน่อยเหรอครับ?”
นี่เป็นครั้งแรกที่ลูกชายกล้าเถียงเธอญภาเบิกตาก ว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อไม่คิดว่าเลยว่าเขาจะกล้าเถียง แทนผู้หญิงคนนี้ทันใดนั้นเหมือนเปลวไฟร้อนๆกำลังประ
“ทำเกินไป?เธอดูสิว่าเธอกำลังหาผู้หญิงยังไง?ดูเป็นผู้ ลากมากดีมั้ย?”
คิ้วของตุงคินขมวดเบาๆหงุดหงิดคำกับพูดของญภา เล็กน้อยเขาลุกขึ้นและมองไปที่ใบหน้าที่ไม่สบายใจ ของแก้วใจ”ผมเพิ่งคิดได้ว่ามีธุระที่ยังไม่สะสางพวกเรา ต้องขอตัว”
พูดเสร็จก็ดึงแขนของแก้วใจเดินออกไปโดยไม่สน ใจญภาที่ตะโกนอยู่ข้างหลัง
ออกมาจากบ้านนพวงศ์แล้วแก้วใจก็ยังอดกังวลไม่ได้ ก่อนจะคว้ามือเขาเบาๆ”เอ่อแจกันนั้นมีค่ามั้ย?”
สิ่งของในบ้านนพวงศ์ทุกชิ้นย่อมต้องมีค่าถึงแม้ว่าจะ ถูกวางไว้ในห้องอาหารแต่ก็ต้องมีค่ามากแน่นอน
“อืมน่าจะแพงมาก”
“ฮะ?”ใบหน้าเล็กของแก้วใจหงอยลงในพริบตา“ฉัน ไม่มีเงินจ่าย”
“ไม่มีเงิน?”เขาเลิกคิ้วในตามีแววขำขัน“งั้นเอาตัวมา แลกสิ”พูดเสร็จก็คว้าเอวเธอเข้ามาใกล้ลมหายใจอบอุ่น พ่นลงที่แก้มของเธอ
“ไปตายซะฝันไปเถอะ!”ประโยคนี้ถูกพ่นออกมาโดย ไม่ต้องคิดเธอเสียใจที่พูดมันออกมาตุงคินเป็นเจ้านาย ของเธอเธอมันก็แค่ทาสในเรือนเบี้ยจะไปโกรธเขาได้ ยังไง?
ทันใดนั้นสีหน้าของตุงคินก็เปลี่ยนไปเขาบีบคางเธอบังคับให้เผชิญหน้ากัน
“สิ่งที่คุณพูดเมื่อกี้ผมทำให้คุณพอใจเป็นผู้ชายใน จินตนาการของคุณ”
“แค่แสดง”
“แสดง?”สีหน้าของตุงคินแย่ยิ่งขึ้นเธอยังกล้าบอก ว่าคือการแสดง?เขาอ่อนโยนโรแมนติกตอบสนองทุก จินตนาการของเธอเกี่ยวกับผู้ชายล้วนเป็นการแสดง?
แต่งงานกับเธอนั้นเห็นได้ชัดว่ามีจุดประสงค์ไม่ได้ ติดต่อกับเธอเป็นเวลานานทำไมคำพูดเธอถึงมีอิธพล กับเขาล่ะ?มันต้องไม่เป็นอย่างนี้!ตุงคินรู้สึกไม่ยินดีหรือ เขาห่างหายจากผู้หญิงไปนานนะ?แต่เธอก็เป็นผู้หญิง ไม่ใช่เหรอ?
“ตุงคิน”
เสียงอ่อนโยนของผู้หญิงดังขึ้นทั้งสองนิ่งชะงักแก้ว ใจจึงใช้โอกาสนี้ผลักเขาออกไปและจ้องมองเขาด้วย ความเกลียดชัง
ทยิดาอยู่ห่างจากพวกเขาไปหนึ่งเมตรใบหน้าเธอ ซีดเซียว”แก้วใจฉันจะสามารถคุยกับตุงคินได้มั้ยคะ?”
“แน่นอนว่าได้สิ!”
เธอจ้องมองเขาด้วยความโกรธก่อนจะเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ
หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็ยังคงพูดคุยกันแก้วใจ มองไปที่พวกเขาอย่างเงียบๆ
ตาของทยิดาวเป็นสีแดงไม่รู้ว่าพูดอะไรกันเธอดูเศร้า แต่ตุงคินหันหลังให้เธอจึงมองไม่เห็นว่าตอนนี้สีหน้าเขา เป็นยังไง
เธอรู้สึกดีกับทยิดาเธอเป็นผู้หญิงอ่อนโยนคนหนึ่ง เธอคงไม่ได้แอบรักตุงคินหรอกใช่มั้ย?แล้วเธอร้องไห้ ทำไม?ก็ใช่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กนี่นา
แก้วใจคิดเกี่ยวกับตุงคินจนกระทั่งเขาขึ้นรถ
“เพื่อนวัยเยาว์ของคุณเป็นไงบ้าง?ทำไมร้องไห้แบบ นั้น?”
“อะไรคือเพื่อนวัยเยาว์?”
ตุงคินสตาร์ทรถเหลือบมองไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งคิดถึง เหตุการณ์เมื่อกี้แล้วใจก็แผดเผาขึ้นทันทีเลยคลาย ความอึดอัดด้วยการกระแอมไอ
“ทมิยาไงพวกคุณไม่ใช่เพื่อนวัยเยาว์กันเหรอ?”
“ก็แค่โตมาด้วยกันไม่มีอะไรพิเศษครอบครัวเธอมา ขอความช่วยเหลือ
แก้วใจพิงหัวไว้ที่พนักพิง”ตุงคินแม่คุณไม่ชอบฉัน”
“อ้อ”
“แล้วก็เกลียดฉันด้วยฉันเป็นคนน่ารังเกียจเหรอ?ฉันก็ ว่าฉันทำตัวน่ารักนะ”
“กับผมก็รู้สึกว่าคุณดีแล้ว”ตุงคินตอบโต้
“ดูเหมือนเธอจะชอบลูกคนรวยแต่ฉันไม่ได้เป็นแบบ นั้นฉันคือคนห้าวๆเป็นผู้หญิงที่ห้าวๆ”แก้วใจยิ้มขึ้นมา จากนั้นเหมือนคิดอะไรได้บางอย่าง ตุงคินพวกเรามา คุยกันเถอะ”
“คุยเรื่อง?”
“หาที่ที่ไม่มีคนดีที่สุดแล้วพวกเรามาคุยกัน”
ตุงคินหรี่ตาลงอย่างเบาๆเหมือนจะเดาว่าเรื่องอะไร ก่อนจะพยักหน้าตอบรับ“ได้”
ในสถานที่ที่ไร้ผู้คนและปลอดภัยนอกจากบ้านก็ไม่มี ที่ไหนหรอกดังนั้นตุงคินเลยพาเธอกลับบ้าน
เขาเอนกายลงพิงบนโซฟาอย่างสบายดวงตาหรี่ ลง”พูดมาเถอะพูดเสร็จก็ถือโอกาสทำความสะอาดบ้าน ด้วย”
แก้วใจจ้องเขาด้วยท่าทีดูถูกยังจะถือโอกาสทำเรื่องอะไรแบบนี้อีกเหรอ!เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังจะพูดเรื่อง จริงจังนะ
“แฮ่ม!”แก้วใจนั่งลงบนโซฟาตรงข้ามเขาก่อนจะ กระแอมไอใบหน้าเล็กๆนั้นดูจริงจัง”ตุงคิน”
“หืม?”เขาพาดขาขึ้นอย่างสบายใจเขาก็ยังดูเพ อร์เฟคจริงๆ
ดูท่าทางสบายใจของเขาแล้วเธอก็ไม่รู้จะต้องเริ่มพูด อะไรยังไงก่อนก็ได้แต่กัดริมฝีปากลืมสิ้นว่าปากเคย โดนเขาจูบมาแล้วเธอสูดหายใจเข้าอย่างใจเย็นใบหน้า เล็กๆที่เจ็บปวดก็ยุ่งเหยิงขึ้นมา
“ตุงคิน”
“เรียกผมว่าสามีหรือไม่ก็คิน”
พูดยังไม่เสร็จดีก็โดนขัดจังหวะแก้วใจหน้าบึ้งก่อน จะจ้องมองไปที่เขาด้วยความประหม่า“พวกเราจริงจัง หน่อยได้มั้ย”
“ผมไม่จริงจังตรงไหน?”
นี่คือจริงจังของเขาเหรอ?แก้วใจจนปัญญาที่จะพูดมัน ออกมาคนเลวนี่คงไม่ได้ตั้งใจหรอกใช่มั้ย?
“คินอดีตนายกถวิตคุณรู้ใช่มั้ย”
ตุงคินพยักหน้าเบาๆโดยที่มือควงปากกาเล่นตอบรับ ในลำคอเสียงเบาราวกับไม่รู้ว่าเธอจะพูดอะไรต่อไป
“เขาคือพ่อของฉัน”
“แล้วยังไง?”ตุงคินหัวเราะเสียงเย็นสีหน้าของขาอื มครึมขึ้นมาทันทีเขาโกรธ?หรือเขาเย็นชาแบบนี้เป็น ปกติ?
“พวกเราแต่งงานกันแล้วฉันก็เลยอยากให้คุณช่วย
“ช่วยอะไรคุณ?หรือคุณมาเข้าใกล้ผมเพราะเรื่องธน ชาต?”เสียงของเขาเย็นชาอย่างรุนแรงและใบหน้าไร้ อารมณ์เขายกยิ้มที่มุมปากราวกับเป็นเรื่องน่าขัน
สิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริงแต่การเข้าใกล้เขาเธอไม่ คิดว่าจะได้แต่งงานกับเขา
“แล้วคุณล่ะ?แต่งงานกับฉันมีจุดประสงค์อะไร?”เธอ โต้กลับอย่างไม่ยอมแพ้แม้ว่าบางครั้งเธอเลอะเลือน อยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่รู้อะไรเจอกันไม่ กี่ครั้งก็แต่งงานแน่นอนว่าไม่ใช่เพราะตกหลุมรักเธอ ตั้งแต่แรกเห็นแน่ๆ
จุดประสงค์ของเขาคืออะไร?คนสองคนที่กำลังเข้า ใกล้กันถูกแยกออกเป็นสองโลกเพราะบทสนทนานี้
เขายืนขึ้นเดินข้ามโต๊ะชามือของเขากำที่ลำคอของ เธอแต่ไม่ได้ออกแรงแต่ทำไมเธอถึงรู้สึกถึงแรงกดว่ามันหนักมาก
“ตอบคำถามผม
เขาขู่เธอด้วยท่าทีที่น่ากลัวร่างกายเธอสั่นขึ้นมาก่อน จะตอบ ใช้
“งั้นสงสัยว่าทำไมผมถึงแต่งงานกับคุณ?ไว้ถึงวันนั้น แล้วผมจะบอก”เขาเอนตัวลงมาใกล้แล้วกระซิบที่ข้างหู เธอน้ำเสียงเขานุ่มนวลแต่เธอรู้สึกว่าเขาคือปีศาจตุงคิน ผู้ชายคนนี้เหมือนหนังสือที่อ่านไม่ออกเธอไม่ได้รักเขา จริงๆและเธอก็รู้สึกว่านี่คือครั้งแรกที่เธอผิดหวังไม่น่า ไปยั่วเขาเลย
เขาคือปีศาจทุกสิ่งในตัวของเขาล้วนมีพิษแม้กระทั่ง ในทัศนคติของเขาเธอก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
“คุณเกลียดฉัน?ทำไม?”
เธอเห็นความเกลียดชังในตาของเขาทำไมเขาถึง เกลียดเธอ?
ดวงตาของตุงคินสั่นไหวดวงตามืดลึกทำให้คนมองไม่ ออกแต่แก้วใจรู้ได้อย่างชัดเจนเมื่อกี้ดวงตาของเขาเต็ม ไปด้วยความเกลียดชัง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ