ตอนที่ 3 จิ้งจอกเจ้าเล่ห์
“คุณตุงคิน ลงมาเร็วจังเลย”
“ถ้าช้ากว่านี้อีกสักหน่อย ผมคงไม่ได้เห็นแม้แต่เงา ของคุณ” ตุงคินส่งกระเป๋าให้นภวัต เขาเปิดประตูรถ และมองไปทางเธอ “ยังไม่รีบขึ้นรถอีก”
สมองของเธอหยุดทำงานไปครู่หนึ่ง ขึ้นรถ ขึ้น ทำไม อย่าบอกว่าเธอถูกขายให้เขาแล้ว อย่างนี้มันไม่ ยุติธรรม
“ฉันยังมีธุระที่บ้าน”
“หกล้านบาท”
ตอนนี้เธอรู้สึกว่าเธอเงินถูกล้างสมองไปแล้ว เธอถูก ผูกไว้กับเงินหกล้านนั่น ไหนจะเสียงใส่อารมณ์นั่นอีก ราวกับเขาเป็นเจ้าหนี้ก็ไม่ปาน
แม้ว่านี่จะเป็นเรื่องจริงก็เถอะ
“คุณตุงคิน ฉันถามอะไรอย่างหนึ่งได้ไหม พวกเรา กำลังจะไปไหน” เธอถามอย่างประจบ ด้วยใบหน้าเป็น มิตร ตอนนี้เขาเป็นเจ้าหนี้ เจ้าหนี้ เธอต้องจำให้ขึ้นใจ มิ ฉะนั้นเธอกลัวว่าเธออาจจะไม่สามารถข่มอารมณ์ และ ด่าเขาออกไปได้
“คุณไม่คิดว่าเราควรทำความรู้จักกันก่อนแต่งงานหรือ”
“จําเป็นด้วยหรอ”
“ไม่จําเป็นหรอ”
ก็ได้ แก้วใจทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งอยู่บนรถอย่าง เงียบ ๆ พยายามที่จะไม่แตะต้องเขา ราวกับเป็นเด็ก นักเรียนคนหนึ่ง
รถโค้งอย่างกะทันหันทำให้เธอไถลไปซบเขาอย่างไม่ ตั้งใจ เธอรีบกอดเบาะแน่น ใบหน้าเล็กเต็มไปด้วยความ กังวล
เสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้นที่ข้างหู เธอถูกดึงกลับไปซบ ลงที่ตัวเขา “ผ่อนคลายหน่อย”
“ฉันดูกังวลมากหรอ” แก้วใจรู้สึกเกร็งอยู่ในอ้อมกอด เขา เธอพยายามที่จะลุกขึ้น แต่กลับถูกเขากดไว้ให้นั่ง เหมือนเดิม
ริมฝีปากบางเบาของเขาประดับไปด้วยรอยยิ้มอย่าง มีเลศนัยและภายใต้แว่นตาสีทองของเขา ทำให้มอง ไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่มันรู้สึกเหมือนสุนัข จิ้งจอกพันปีผู้เจ้าเลห์เพทุบาย
“คุณคิดว่าไงล่ะ ผมจำได้ว่าเมื่อก่อนคุณไม่ได้เป็น แบบนี้ ผมชอบคุณแบบเมื่อก่อนมากกว่านะ”
เขาประทับใจในความยโสโอหังของเธอ โดยเฉพาะ ประโยคนั้น “ฉันชอบคุณ”
เป็นครั้งแรกที่เขายอมรับว่ารู้สึกไม่เบื่อหน่าย
เหมือนเมื่อก่อนที่เธอพยศอย่างกับม้านั่นน่ะหรือ แก้ว ใจยิ้มแหยๆออกมา เขาชอบผู้หญิงพยศหรอกหรือ น่า เสียดายที่คําว่า พยศ เธอทำได้แค่เพียงแสร้งทำเท่านั้น เธอไม่ได้เป็นแบบนั้นจริงๆ
“คุณตุงคิน ก่อนแต่งงานเราควรทำความรู้จักกันสัก หน่อยก็ดีนะ”
หลังจากความเข้าใจเขาจะพบว่าเธอไม่ใช่อย่างที่เขา คิด และหลังจากนั้นเขาก็จะไม่สนใจเธอใช่ไหม
งั้นตอนนี้เธอก็ควรจะฝึกเงียบๆไว้ ผู้หญิงหัวอ่อน ใช่ผู้
หญิงหัวอ่อน
“นายครับ ตอนเย็นผมจะมารับ
“ ไม่ต้อง มารับฉันพรุ่งนี้เช้า” ตุงคินออกจากรถ เขา ปัดรอยย่นบนเสื้อผ้าของเขาแล้วก้าวขายาวๆเข้าไปใน คอนโด
แก้วใจรีบก้าวเท้าตามเขาฉับๆ ที่นี่คือพื้นที่สีทองใน เมือง A ที่ดินทุกตารางนิ้วมีมูลค่ามหาศาล คนที่อยู่ใน คอนโดนี้ล้วนแต่เป็นคนมีเงิน พ่อของเธอเคยบอกว่าจะ ซื้อคอนโดเดี่ยวให้เธอสักห้อง น่าเสียดายที่ไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว
เขาก็อาศัยอยู่ในคอนโดเดี่ยว และที่ทำให้เธอ ประหลาดใจคือภายในใช้สีโทนอบอุ่นทั้งหมด มันออก มาดูเรียบๆ แบะเธอรู้สึกว่าที่นี่ไม่เคยมีคนอยู่มาก่อน
เธอเปิดดูตู้เย็น ก็พบกับความว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย
“คุณตุงคิน คุณอยู่ที่นี่ตลอดหรือ”
“เป็นครั้งคราว” เขาขว้างเสื้อผ้าของเขาบนโซฟา อย่างไม่เป็นระเบียบ และมันทำให้เธอได้มองเห็นรูปร่าง เขาอย่างไม่ตั้งใจ “แต่หลังจากนี้ เราจะอยู่กันที่นี่”
“เรา” เธอเบิกตากว้างและมองเขาด้วยความตกใจ แน่ใจนะว่าเธอได้ยินถูกต้องสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็น ‘เรา’ จริง ๆ
ตุงคินตบที่นั่งข้าง ๆ เขาอย่างสบาย ๆ และพูดด้วยน้ำ เสียงสงบ “จะไม่ใช่ได้ยังไงล่ะ”
ใช่พวกเขากำลังจะแต่งงานกัน แก้วใจเม้มริมฝีปาก ของเธอแล้วนั่งลงข้างๆเขาตามที่ที่เขาบอก “บ้านก็ดู แล้ว ฉันกลับได้แล้วใช่ไหม”
“รีบไปไหน” เขาวางแขนของเขาบนขอบโซฟาและ ค่อยๆขยับเข้าหาเธอโดยเจตนา ความร้อนจากมุมปาก ของเขาเป่ารดไปที่คอเธอเบาๆ “คุณว่าพวกเรารู้จักกัน ดีรึยัง”
แก้วใจขยับไปมาอย่างไม่สบายใจและหัวเราะเบาๆ ผู้ชายคนนี้ไม่ทำเพียงแค่คิดแน่ เธอไม่ยอมเขาแน่นอน
“แน่นอน ฉันรู้จักคุณดี รู้ว่าคุณอัยการเป็นคนที่ ซื่อตรง ไม่เคยขืนใจผู้หญิงและไม่เคยบังคับผู้หญิง”
ตุงคินยิ้มเบา ๆ นิ้วเรียวขาวของเขาม้วนผมยาว ของเธอเล่นพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ “คุณรู้ได้ อย่างไรว่ามันไม่ใช่หน้ากากของผม บางทีอัยการอาจ จะหลงในความงาม จนบังคับขืนใจผู้หญิงล่ะ”
“ไม่ ไม่ใช่หรอก คุณเป็นคนแบบนั้นหรอ”
ในแววตาของเขา พบว่าดวงตาสีเข้มของเขามีแวว ระยิบระยับ ทำให้เธอรู้สึกไม่ปลอดภัย เขาไม่ใช่คน แบบนั้นหรอกใช่ไหม
“ใช่ ผมเป็นคนแบบนั้น
แก้วใจยิ้มออกมาอย่างหวั่นๆ ทันใดนั้นเขาก็กดเธอลง บนโซฟาและขยับเข้ามาใกล้เธอช้าๆ
“คุณ คุณนี่มันเร็วเกินไป อย่างนี้ไม่ดีนะ” เธอเริ่มพูด อย่างตะกุกตะกักพร้อมกับตาโตมองหาหนทางที่จะ หลบหนี
“ไม่ดียังไงหรอ” รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเต็มไป ด้วยความร้ายกาจ ดวงตาของเขาล้ำลึก มุมปากยกยิ้ม เยาะและกดดัน “แก้วใจ ตอนนี้ทำความสะอาดห้องให้สะอาด”
แก้วใจถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่เธอก็รู้สึกถึง ความไม่ถูกต้อง เมื่อมองไปที่ชายหนุ่มที่กำลังเดินไป ที่ห้องน้ำ เธอจึงเขาถามเสียงดังว่า “นี่คุณ คุณจ้างแม่ บ้านไม่ได้หรือไง ฉันตกลงแต่งงานกับคุณอย่างเดียว ไม่ได้ตกลงจะเป็นแม่บ้านให้คุณสักหน่อย”
“อ๋อ ใช่แล้วผมลืมบอกคุณไป น้องชายของคุณ ทัต ติยืมเงินผมไปห้าล้าน คุณทำความสะอาดและอื่นๆ ก็ ถือว่าเป็นการจ่ายดอกเบี้ยแล้วกัน” ตุงคินโยนเสื้อของ เขาออกมา ทำให้เห็นอกที่แข็งแรงของเขา แถมยัง เตือนเธออีกครั้งว่า “ทำความสะอาดให้เรียบร้อย แล้ว ผมจะมาตรวจงาน”
แก้วใจตัวสั่นแล้วตะโกนด่าออกมาอย่างโมโห เด็กบ้า นี้ยังจะยืมเงินเขาอีกห้าล้าน อย่างนี้เธอจะยืนอยู่ต่อหน้า ตุงคินอย่างมีสิทธิ์มีเสียงได้อย่างไร
เธอถูกขายให้กับตุงคิน ตุงคิน นายแวมไพร์
เธอกวาดและทำความสะอาดบ้านด้วยความขุ่นเคือง เธอไม่ควรทำให้ตุงคินเจ็บใจเลย ตอนนี้เธอจะทำอะไร ได้ นอกจากจะหาเรื่องใส่ตัวแล้วยังเป็นหนี้อีก
“แก้วใจ ไม่มีเสื้อคลุมอาบน้ำในห้องน้ำ”
“แล้วมันเกี่ยวบ้าอะไรกับฉัน”
ในห้องน้ำเงียบไปพักใหญ่ ก่อนจะมีน้ำเสียงโกรธ ตอบกลับมา “งั้นผมแก้ผ้าออกไปแล้วกัน ยังไงผมก็ไม่ ถืออยู่แล้ว”
อะไรนะ เธอรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าทันที เธอไม่มีความ คิดที่จะดูรูปร่างของเขา
“เสื้อคลุมอาบน้ำอยู่ที่ไหน
“ตู้ที่สองในห้องของฉัน”
แก้วใจวิ่งไปที่ห้องของเขา เปิดตู้ไปมา จนพบเสื้อคลุม อาบน้ำในที่สุด จากนั้นเธอก็รีบเดินไปที่ห้องน้ำแล้วผลัก ประตูเข้าไปแล้วยื่นผ้าเช็ดตัวให้เขา
“นี่ เสื้อคลุมอาบน้ำของคุณ”
ตุงคินที่ในมือมีผ้าเช็ดหัวอยู่ มองไปที่เธอด้วยความ ตกใจ ก่อนที่มุมปากของเขายกยิ้มขึ้นมา “คุณช่างกล้า หาญจริง ๆ”
แก้วใจเพิ่งนึกได้ว่าตอนนี้เธอได้ทำอะไรลงไป ดวงตา ของเธอขยับลงช้าๆ จนพบกับป่าไม้สีดำ เธอโยนเสื้อ คลุมอาบน้ำให้เขาทันที ราวกับโดนไฟฟ้าช็อตพร้อม ตะโกนว่า “ชีเปลือย ไม่ใส่เสื้อผ้า
“คุณใส่เสื้อผ้าตอนอาบน้ำด้วยหรอ”
เธอยืนอยู่หน้าประตูด้วยใบหน้าแดงจัด ไม่เธอไม่สามารถยืนอยู่ต่อได้อยู่แล้ว เธอเป็นตากุ้งยิงหมดแล้ว
“ตุงคิน ฉันไปแล้วนะ”
“ผมให้คุณไปแล้วหรือ” ตุงคืนสวมเสื้อคลุมอาบน้ำสี ขาว ผมของเขาเปียกจนมีน้ำหยดติ่งลงมา ร่างกายของ เขามีเสน่ห์ดึงดูดอย่างเหลือล้นจนใครก็ไม่อาจต้านทาน
แก้วใจไม่กล้ามองเขา ใบหน้าของเธอแดงขึ้นมาอย่าง เขินอาย “คืนนี้ฉันมีงานดินเนอร์”
“งานดินเนอร์” เขาถามกลับพร้อมเดินไปข้างหน้า “ผม ไม่ได้ให้คุณค้างคืนนี้ ตอนนี้มาเป่าผมให้ผมก่อน
“ฉัน” เธออ้าปากและชี้ไปที่ตัวเธอด้วยความไม่เชื่อ “ถ้าไม่ใช่คุณแล้วจะเป็นใครล่ะ
คุณคิดว่าคุณเป็นนายกเมืองชั้นสูงผู้ร่ำรวยหรือไง น่าตลกจริงๆ
แก้วใจหยิบเครื่องเป่าผมขึ้นมาด้วยความขุ่น เคือง แม้แต่ทัตติเธอก็ยังไม่เคยทำแบบนี้ให้ นี่เขาได้ ประโยชน์ไปเต็มๆ
เมื่อเปิดสวิตช์ นิ้วของเธอก็สางไปมาบนผมของเขา ใบหน้าของเธอแสดงออกว่าทำไปด้วยความจำใจ แต่ ความแดงบนใบหน้าของเธอก็ยังคงมีอยู่ด้วยความเขิน อาย
ตุงคินเหล่มองผู้หญิงที่หน้ากระจก ปรากฎรอยยิ้มที่ มุมปากของเขา พลางคิดอย่างน่าขัน ลูกสาวตระกูล ทองพิทักษ์ อดพูดไม่ได้ว่าบนโลกนี้เต็มไปด้วยความบัง เอิญจริงๆ เขาไม่ตามหาเธอ แต่เธอกลับเข้ามาหาเขา เอง
“เสร็จแล้ว” แก้วใจถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอ วางไดร์เป่าผมลง แล้วยืดตัวขึ้นด้วยความเมื่อยขบ “ฉัน กลับแล้วนะ”
“บ้านสะอาดดีหรือยัง”
เธอเกลียดเสียงของเขาจริงๆ และน้ำเสียงของเขา พูดราวกับว่าเธอเป็นแม่บ้าน
“สะอาดแล้ว” แก้วใจฝืนยิ้มแข็งๆ แต่ในใจของเธอด่า บรรพบุรุษของเขาไปแล้วแปดชั่วโคตร
ตุงคินเดินตรวจในห้องนั่งเล่น และนำมือไปถูบนโต๊ะ กาแฟ แล้วหันไปยกมือให้เธอดู “นี่ใช่ไหมที่คุณบอกว่า สะอาดแล้ว”
มุมปากของเธอสั่นขึ้นมา ก่อนจะทนฝืนยิ้มฝืดๆ”ตุง คินคุณไม่ได้แกล้งฉันใช่ไหม”
เธอก็แค่แทงเขาไปเข็มเดียว และวาดภาพเต่าบนหน้า เขาก็แค่นั้น ทำไมเขาถึงยังไม่ยอมปล่อยวาง ผู้ชาย ใจแคบ
“ที่รักจำไว้ดีๆนะ ตอนนี้ผมเป็นเจ้าหนี้ของคุณ
โอเค เธอเป็นหนี้เขา เธอหยิบผ้าขี้ริ้วด้วยความโกรธ และทำความสะอาดต่อไป ในขณะที่เขานั่งเอกเขนกอยู่ บนเก้าอี้และดูเธอทำความสะอาด
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป แก้วใจเดินมาตรงหน้าเขาด้วย ความเหนื่อย “งก ตอนนี้โอเคแล้วใช่ไหม”
“งก” ดวงตาของเขาเข้มขึ้นและลมหายใจก็ติดขัดขึ้น มาด้วยความโกรธ ผู้หญิงคนนี้กล้าตั้งชื่อเล่นให้เขาด้วย
แก้วใจโบกมือไปมา “ไม่ ไม่ใช่ ท่านตุงคิน ท่านตุงคิน โปรดตรวจสอบ”
เกิดอะไรขึ้น บังเอิญเผยความรู้สึกในใจออกมา ช่าง มีความสุขที่ได้ปลดปล่อย
เฉิงอี้เฉินตรวจผ่านและพยักหน้าลง “ถือว่าผ่าน มาตรฐานฉันแล้ว คราวหน้าก็ให้สะอาดแบบนี้”
เขาพูดกับเธอและโยนกุญแจพวงหนึ่งให้เธอ “นี่ กุญแจบ้านผม”
เธอมองเขาด้วยความระแวง รับพวงกุญแจมาอย่าง สั่นๆ และถามออกไป“หมายความว่าไง”
ตุงคินตบไหล่ของเธอด้วยรอยยิ้มและเช็ดฝุ่นบน ใบหน้าของเธอ “คุณเป็นแม่บ้านของที่นี่ งานทำความสะอาดผมขอฝากไว้ให้เป็นหน้าที่คุณด้วยแล้วกัน”
แก้วใจรู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่าอย่างจัง เธอยิ้มอย่าง ขมขื่น “ฉันปฏิเสธได้ไหม”
“ผมเป็นเจ้าหนี้ของคุณ”
ตุงคืนมองไปที่ใบหน้าที่เกือบหมดหวังของเธอ จ้อง ริมฝีปากของเธอและยิ้มเบา ๆ “ที่รัก อย่าทำท่าสิ้นหวัง อย่างนี้เลย ทำตัวให้ชินเถอะ”
แก้วใจหายใจฟืดฟัด จ้องมองเขา พร้อมสาบานในใจ ว่าหลังจากที่เธอมีตังแล้ว เธอจะเอาเงินสิบเอ็ดล้านมา ฟาดหน้าเขา พร้อมชี้นิ้วสั่งให้เค้าเป็นทาส
ไม่งั้นเธอคงไม่สามารถลบความเกลียดจิ้งจอกเจ้า เล่ห์ตัวนี้ได้แน่
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ