ตอนที่13คนที่อยู่ในใจ

แก้วใจเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยผมยาวสวยของ เธอถูกรัดด้วยยางมัดผมคนในกระจกนั้นดูสะอาด สะอ้านแต่กลับมีความเศร้าโศกบนใบหน้าเธอขมวดคิ้ว แน่นไม่ได้ยังแต่งงานกันไม่ทันไรเธอจะต้องค่อยเป็น ค่อยไปเรื่องของพ่ออย่างน้อยก็ขอให้รู้ว่าใครกันที่ใส่ ร้ายพ่อของเธอ

ตอนนี้เธอยังเชื่อว่าพ่อของเธอนั้นเป็นผู้บริสุทธิ์

“คุณตายแล้วเหรอ?”

น้ำเสียงซังกะตายของตุงคินดังมาจากห้องครัวแก้วใจ ที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำจึงได้แต่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วก้าวออกมา

ตุงคินอยู่ในเสื้อสเวตเตอร์สีขาวเทาผมของเขาไม่ยาว

ไม่สั้นเข้าดูมีออร่าประกายอยู่รอบๆตัว

เธอถอนหายใจเบาๆตุงคินเป็นผู้ชายจริงๆใช่มั้ยผิว พรรณดูสวยกว่าเธอที่เป็นผู้หญิงซะอีกเธอกลัวว่าจะ ควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ

“อะแฮ่มๆ”เธอปกปิดความเขินด้วยเสียงกระแอมไอ แล้วเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้สายตามองตรงไปข้างหน้า เหมือนเด็กนักเรียนกำลังจะกินข้าวยังไงยังงั้นตุงคิน ลอบมองมาที่เธออย่างเงียบๆมุมปากของเขากระตุกขึ้น เขาวางชามโจ๊กไว้ตรงหน้าเธอ
“กินเถอะฮันนี่”แก้วใจเงยหน้าขึ้นมองหน้าของเขาที่ ประดับด้วยรอยยิ้มฮัน…ฮันนี่?นี่คือคําเรียกอะไรกันคน สองคนไม่ใช่ว่า…

แม้แต่คนสนิทที่สนิทแบบสนิทมากสนิทจริงๆยังไม่ เคยเรียกเธอว่าฮันนี่เลย!

“แก๊กๆๆ”แก้วใจถึงกับสำลักอาหารที่กินเข้าไปเป็น เวลานานก่อนจะมองเขาอย่างเงียบๆ”ฮันนี่?ทำไมคุณถึง เรียกฉันแบบนี้ล่ะ?”

เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังขนลุกซู่ทำไมผู้ชายคนนี้ถึง กล้าเรียกเธอด้วยคำๆนี้กัน?รู้สึกเลี่ยนจนจะอ้วกอยู่แล้ว

ตุงคินดูนิ่งกว่าเธอที่ตอนนี้ใจเต้นโครมครามเขานั่งอยู่ บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามดวงตาสีเข้มไม่มีวี่แววอะไรเลยและ เขาเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะเตือนเธอเบาๆ“โจ๊กจะเย็นแล้ว”

มองไปยังเขาที่กำลังกินอาหารเช้าแล้วในใจก็เกิด ความรู้รู้แปลกประหลาดก่อนมันจะหายไปอย่างรวดเร็ว

สถานการณ์แปลกๆดูเหมือนกำลังจะทลายโล่กำบัง ดึงคนแปลกหน้าทั้งสองคนเข้าหากันได้

“ตุงคินคุณทำโจ๊กก็เป็นด้วยสุดยอดไปเลย”กินเสร็จ เธอก็ยกนิ้วโป้งให้เป็นการชื่นชมเขาทั้งรวยทั้งหล่อทั้ง ทำกับข้าวเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้วในศตวรรษที่21เนี่ย นี่ถ้าเขาไม่เป็นคนอารมณ์ร้ายล่ะก็เพอร์เฟคสุดๆ
“คนกำลังหิวกินอะไรก็อร่อย”เขาค่อยๆเอาชามที่ว่าง เปล่าของเธอมาเติมโจ๊กอีกเมื่อวานดื่มมาแสดงว่าเธอจะ ต้องยังไม่ได้กินอะไรผู้หญิงโง่เมื่อได้ประกายระยิบใน ดวงตาของเธอเขาก็ได้รับประโยชน์จากมันด้วย

ที่สำคัญคือคุณทำกับข้าวได้มันไม่สมเหตุสมผล เลย”แก้วใจรับโจ๊กมาเงียบๆและพึมพำเสียงเบา ฝีมือ เยี่ยมมากจนผู้หยิงยังอาย

“อะไร?”

“ไม่มีอะไรไม่มี”

ตุงคินมองผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังกินอย่างมีความสุข ดวงตาสีเข้มนั้นมีความหมายเล็กน้อย

“ฉันกินเสร็จแล้ว”หลังจากที่กินไปสามชามอย่าง

เงียบๆก็หยิบทิชชูมาเช็ดปากเลยเพิ่งนึกได้ว่าเขานั่ง

มองเธอกินอยู่ตลอด

นี่ควรระบุว่าเป็นหนึ่งในนิสัยแปลกประหลาดของเขา มั้ย?

“หลังจากนี้อีก20นาทีก็กินยา”เขายกนาฬิกาขึ้นมอง และพูดออกมา

“ได้กินอะไรสักหน่อยก็ไม่ทำให้ปวดหัวแล้ว”อันที่จริง เมื่อวานเธอก็ไม่ได้ดื่มเยอะก็แค่มึนหัวเล็กน้อย
มือใหญ่ของเขาวางแหมะลงบนหัวของเธอเธอรู้สึกถึง การปลอบโยนสายตาที่มองเธอมานั้นผู้ชายคนนี้กำลัง ทำอะไร?

วางมือลงบนหัวของเธอก่อนจะลูบมันเบาๆทำไมรู้สึก เหมือนเขากำลังลูบหัวหมา?การกระทำที่คุ้นเคยแบบนี้ ทำให้เธออดคิดไม่ได้

“คุณทำอะไร? แก้วใจปัดมือของเขาออก

“คุณคิดมากเกินไปแล้วผมแค่ดูคนโง่ที่ชนเสาเมื่อวาน ว่าหายแล้วหรือยัง”

อ๋ออย่างนี้เองเหรอ?เธอรู้สึกได้ทันทีว่าใบหน้าของเธอ

กำลังร้อนเหมือนไฟและเธอก็คิดมากไปจริงๆ “ดูท่าแล้วน่าจะหายแล้วจริงๆ”ตุงคินลูบเบาๆที่กางเกง

ของเขาและก็ไม่พบความโกรธเหมือนเมื่อวานแล้ว

“เดี๋ยวนะพวกเรากำลังจะไปไหน?”

“ไปเจอแม่เพื่อเจรจาเรื่องแต่งงาน”

แม่!แต่งงาน!แก้วใจเหมือนตกอยู่ในความฝันเธอรู้สึก เหลือเชื่อในหัวขาวโพลน

“ไม่ไปได้มั้ย?”พูดบอกเสียงอ่อยๆรู้สึกเหมือนตัวเอง กำลังยืนไม่อยู่จดทะเบียนสมรสกันแล้วตอนนี้เธอรู้สึก หวาดกลัว?
แน่นอนว่าตุงคินมองเธอกลับอย่างรวดเร็วก่อนจะพูด ทันที ไม่ได้!”

ตอนนี้ตุงคินเป็นที่แน่นอนแล้วว่าชนะอย่างขาดลอย ถึงแม้จะได้พูดไม่กี่ประโยคแต่เธอก็รู้สึกถึงความพ่าย แพ้

รถกำลังเคลื่อนไปตามท้องถนนแก้วใจไม่พูดอะไรได้ แต่เอาหัวพิงหน้าต่างรถครั้งก่อนที่ได้เจอกับญภาเธอก็ ไม่ได้รับความประทับใจใดๆแล้วครั้งนี้ที่ไปเจอก็ไม่รู้ว่า จะเกิดอะไรขึ้น

ความวิตกกังวลก่อเกิดและกระจายไปรอบๆใจของ เธอความรู้สึกไม่ดีเพิ่มขึ้นต่อเนื่องเมื่อรถเคลื่อนไปข้าง หน้า

“ตุงคินฉันควรที่จะแต่งตัวสวยๆกว่านี้มั้ย?”แก้วใจไม่มี ความมั่นใจเมื่อมองมาที่ตัวเอง

เธอสวมชุดกีฬาและไม่ได้แต่งหน้าทั้งยังสวมรองเท้า กีฬาเป็นครั้งแรกที่พบกันและเธอหยุดความกังวลไม่ได้

“เมื่อกี้คุณเรียกผมว่าอะไรนะ?”ตุงคินพูดก่อนจะดึง แขนเธอเข้ามาใกล้ๆปรากฏรอยยิ้มชั่วร้ายโดยไม่สนใจ ว่ากำลังขับรถอยู่

เธอถูกเขาขู่อีกแล้วเธอดิ้นรนอยู่สองสามทีแต่ก็หนีไม่

ได้จึงพูดออกมา“คิน”
“ฉลาด”ตุงคินจิกปากของเธอด้วยความพึงพอใจ

เมื่อถูกเขาขัดจังหวะเธอเลยลืมในสิ่งที่เพิ่งพูดไปว่า จะทำอะไรสักอย่างจนไปถึงบ้านนพวงศ์ของเขาใจของ เธอก็เต้นแรงขึ้นมา

บ้านนพวงศ์เป็นบ้านเดี่ยวรอบๆปลูกต้นป็อปลาร์ยังมี สะพานโค้งขนาดเล็กไว้ข้ามน้ำที่ไหลผ่าน

ดูแล้วก็รู้ได้เลยว่าบ้านนพวงศ์มีความมั่งคั่งอีกทั้งใน สวนยังมีต้นดาดตะกั่วลมพัดก็ส่งกลิ่นสดชื่นขึ้นมาเลย ทันที

แก้วใจประหม่ายืนอยู่ข้างตุงคินมือเล็กๆจับของขวัญ ไว้”ไม่มีปัญหาแน่นะ?”

“มีผมอยู่คุณกลัวอะไร?”ตุงคินยิ้มอย่างไม่ใส่ใจก่อน

จะจับมือเธอเดินเข้ามา

ในห้องโถงโต๊ะชาเต็มไปด้วยไอความร้อนบริเวณ รอบๆอบอวลไปด้วยกลิ่นชาผู้หญิงคนหนึ่งนั่งคุกเข่าที่ โต๊ะน้ำชาดูมีทักษะในการชงชาอย่างมากเธอส่งแก้วชา ใหญภา นั่งอยู่บนเก้าอี้ก่อนจะยิ้ม คุณป้าลองดูสิคะ”

ญภามีประกายความพึงพอใจเล็กน้อยในสายตาเธอ หยิบถ้วยน้ำชาเล็กๆขึ้นจิบ“ไม่เลวเลย”

ทยิดาตาเป็นประกายใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม คุณ ป้าคิดว่ามันใช้ได้ฉันก็จะทำให้อีกหลายๆครั้งเลยค่ะ”
“เป็นวัยรุ่นควรออกไปหาเพื่อนนะ”ญภาคิดถึงบางสิ่ง ที่ยุ่งยากขึ้นมาจึงถอนหายใจ

“คุณหญิงคุณชายกลับมาแล้วค่ะ”น้าหวานพูดด้วย ความดีใจแล้วก็กระซิบ”คุณชายยังพาผู้หญิงคนหนึ่ง กลับมาด้วยค่ะ”

ทยิดาที่กำลังชงชาได้ยินดังนั้นก็หันกลับไปมองและ ชาร้อนก็ลวกมือของเธอจนเธอรู้สึกแสบร้อนเผลอ ปล่อยถ้วยชาตกลงญภาเห็นดังนั้นก็ไม่มีอารมณ์จะดื่ม อีกต่อไปสีหน้าดูยุ่งยากขึ้นมาทันที

อีกทั้งเวลานั้นตุงคินก็พาแก้วใจเดินเข้ามา

“แม่”

“ยังกลับบ้านเป็น?”ญภาพูดอย่างเยือกเย็น”ยังรู้อยู่ ใช่มั้ยว่าที่นี่คือบ้าน?พวกเธอสองพี่น้องยังมีอะไรให้ฉัน กังวลมั้ย?ทั้งปีทั้งชาติไม่เคยเห็นหน้า!”

“ผมอธิบายได้เธอคือแก้วใจเป็นภรรยาของผม

ตุงคินเคยชินกับการดุด่าของเธอใบหน้าของเขาไม่ ได้แสดงความอดทนและการพูดของเขาเหมือนไม่ได้ แนะนำอย่างจริงจังแค่ต้องการประกาศให้ญภารู้เท่านั้น ว่าแก้วใจคือภรรยาของเขา

“ภรรยา?จดทะเบียนละเหรอ?”ญภามองเลยไปที่แก้ว ใจแววตาแสดงความไม่พอใจออกมา
แก้วใจมีเซ้นส์ที่รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ชอบเธอ

“แม่คะนี่คือโสมที่ซื้อมาฝากค่ะ”แก้วใจยิ้มก่อนจะหยิบ ของขวัญส่งไปให้แต่ญภาก็ส่งเสียงหึผ่านจมูก

ข้อได้เปรียบของแก้วใจคือเธอมีความอดทนอยู่ใน

บ้านลุงสองได้ทำไมจะทนไม่ได้ล่ะ

“เธอคิดยังไงกับตุงคิน?”

คำถามนี้ราวกับเข็มที่แทงเข้ามาให้เธอได้เลือดออก แก้วใจเม้มริมฝีปากแม่สามีของเธอเจ้าเล่ห์จริงๆแค่ คำถามแรกก็ถามว่าเธอรู้สึกยังไงกับตุงคนคิดว่าเธอ สนใจเรื่องเงินหรือเปล่า?

“ตุงคินเป็นคนอบอุ่นค่ะโรแมนติกเขาเติมเต็มความฝัน ทั้งหมดของฉันเกี่ยวกับผู้ชาย

อา…เธอรู้สึกขนลุกซู่คำพูดละครแบบนี้เธอพูดออกมา ได้ยังไง?

“ตุงคินตัดสินใจดีแล้วใช่มั้ย”มือของญภากำเล็กน้อย เธอไม่อยากเชื่อว่าลูกชายเธอจดทะเบียนสมรสกับ ผู้หญิงคนนี้ดูสิดูเธอใส่เสื้อผ้าอะไรมาไม่จริงจริงๆว่า ลูกชายเธอชอบเข้าไปได้ยังไง

แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรมากมายในที่สุด”ครับ”ตุงคิน ยอมรับอย่างหนักแน่นดวงตาของตุงคินเหลือบไปมอง ผู้หญิงตัวเล็กๆโดยจ้องไปที่เธอด้วยสายตามีความนัยที่คนไม่สามารถคาดเดาได้

“ช่างเถอะๆแล้วแต่เธอยังไงฉันก็ห้ามไม่ได้อยู่แล้ว”ญ ภาถอนหายใจด้วยความไม่พอใจแต่ก็ไม่สามารถแก้ไข อะไรได้

“ฉันจะหาฤกษ์แต่งงานที่เร็วที่สุด”

แก้วใจอดไม่ได้ที่จะมองเขารู้สึกว่าเหมือนเขาไม่ได้ กำลังเจรจากับญภาแต่แค่มาบอกให้ทราบเท่านั้นแต่ ภาพตรงหน้านี้เหมือนการรายงานต่อเจ้านาย

“ตุงคินโดนบังคับหรือเปล่า?”

“ไม่ใช่เธอคือคนที่ผมเลือกต้องเป็นคนที่อยู่ในใจของ ผมเท่านั้น”

ทยิดาที่อยู่อยู่ด้านข้างกำมือแน่นจนซีดเล็บจิกเข้าไป จนรู้สึกเจ็บคำพูดของตุงคินสะท้อนไปมาในหัวของเธอ ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่อยู่ในหัวใจของเขา?

ทำไมเป็นแบบนี้?

ตุงคินจัดงานแต่งงานผู้หญิงทำไมจะแต่งงานเร็วนัก ล่ะนี่เปรียบเสมือนสายฟ้าฟาดมาที่ตัวของเธอ

“ตุงคินนานๆทีจะกลับมาบ้านอยู่กินข้าวเที่ยงด้วยกัน ก่อนสิ”
เขาตอบกลับและหันมาสนใจแก้วใจดูเหมือนจะถาม ความคิดเห็นของเธอเมื่อเห็นญภาไม่พอใจยังไม่เข้า บ้านก็เริ่มที่จะก้าวก่ายลูกชายของเธอแล้ว

“อืม?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ