ตอนที่12คุณลักษณะที่ได้มาตรฐาน

หลังจากนั่งยองๆอยู่ครู่นึงก่อนจะพูดอย่างช้าๆ”ฉัน อยู่ที่ประตู”โทรศัพท์ถูกตัดสายไปเธอเกลียดเสียงโทร ศัพท์จริงๆทําให้คนรู้สึกเงียบเหงาเป็นพิเศษเธอลูบหัว ตัวเองที่โขกเบาๆและทันใดนั้นก็นึกถึงปัญหา

“เจ็บจะตายแล้ว!”เธอหมอบลงกับพื้นแล้วบ่นเบาๆ สายตาจ้องมองรถที่ผ่านไปมาหัวใจของเธอว่างเปล่า เธอคิดถึงบ้านตอนนี้ไม่เพียงแค่แตกเป็นเสี่ยงๆแม้แต่ คนสนิทชิดใกล้ก็ยังไม่มีหนทางได้เจอทัตติหลังจาก แต่งงานกับเทพทัตก็หายไปเลยเขาก็คงจะผิดหวังใจตัว ของพี่ด้วยใช่มั้ย?

ตุงคินหน้าตาเคร่งเครียดเขาขับรถราวกับเหาะ แล้ววนมาที่ประตูแต่ก็ไม่พบคนของเขาเมื่อกำลังจะ โทรศัพท์สายตาของเขาเหลือบมองโดยไม่ได้ตั้งใจและ สังเกตเห็นผู้หญิงคนหนึ่งหมอบอยู่ใต้เสาไฟฟ้าตอนนี้ เธอเหมือนเด็กกำพร้าที่จ้องมองไปที่รถผ่านไปมาด้วย ความหงอยเหงาเขาขับรถไปอย่างช้าๆตอนแรกเขา โกรธมากแต่พอเห็นเธอในตอนนี้แล้วความรู้สึกนั้นก็ หายไป

พระเจ้ารู้ว่าเขาซื้อของใช้เสร็จกลับมาแล้วพบกับห้อง ว่างนั้นเป็นยังไงเหมือนกับว่าเขาถูกหลอกคิดว่าเธอหนี ไปแล้วและโกรธจนโทรเรียกเธอกลับ

ทันใดนั้นเขาจอดรถที่หน้าเธอเปิดประตูลงจากรถไป ยืนอยู่ต่อหน้าเธอจ้องมองเธอสักพักโดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ

แก้วใจเงยหน้าขึ้นโดยที่ยังมีคราบน้ำตาก่อนจะ หัวเราะอย่างฝืนๆ”คุณมากแล้ว”

“เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น?

เธอลุกขึ้นยืนและรู้สึกถึงอาการเหน็บชาที่ขาเธอมอง ที่เสาอย่างขมขื่น”เมื่อกี้ตอนคุยโทรศัพท์ไม่ทันระวังหัว เลยโขกกับเสา

“คุณโง่หรือเปล่า?ถนนตั้งกว้างแต่เดินชนเสาสมน้ำ หน้า”

พูดตอกหน้าคนได้ดีจริงๆแก้วใจมองเขาแล้วพูดอย่าง เย็นชา “ฉันเต็มใจชนคุณมีปัญหาอะไรมั้ย!”พูดเสร็จก็ เดินไปที่รถแต่เธอยังเดินไม่ถึงเขาก็คว้ามือเธอได้ทัน ก่อนเขาจ้องมองไปที่ดวงตาแดงก่ำของเธอเสียงยังคง ไร้ความรู้สึกเจ็บมั้ย?”

“ตลกชนแล้วจะไม่เจ็บเหรอ?”

“ผมดูหน่อย”มือของเขาวางอยู่บนหัวของเธอเมื่อกี้ เธอชนใจแล้วมันก็เริ่มบวมแล้วไม่แปลกที่เธอจะร้องไห้ มันก็คงจะเจ็บจริงๆ“โง่จริงๆคุณยังเป็นเด็กๆอยู่หรือไง คุณโตแล้วจริงๆหรือเปล่าฮี?”

เธอเข้าไปในรถหลังจากถูกเขาบ่นให้ไม่ใช่ความผิด ของเธอสักหน่อยเขาก็เอาแต่บ่นเธอด่าเธอว่าโง่ดุและด่าจนเธอคิดว่าเธอเป็นคนโง่แล้วจริงๆเนี่ย

หยิบโทรศัพท์ออกมาดูเวลาและสังเกตว่าเวลาเพิ่งจะ ผ่านไปเพียงยี่สิบนาทีเท่านั้นซึ่งจากที่พักเขากับที่นี่ห่าง กันใช้เวลาสี่สิบนาทีผู้ชายคนนี้บินมาหรือยังไง?

“คุณจะรีบมาหาฉันทำไม?”เธอพิงหน้าต่างรถพร้อม ถามด้วยอารมณ์ที่สับสนตอนพลบค่ำไม่ใช่เพิ่งจะไปกิน ข้าวกับผู้หญิงมาไม่ใช่หรือไงทำไมถึงมีเวลามาหาเธอ?

เธอควรที่จะรู้สึกดีมั้ยสีหน้าของตุงคินมืดลึกลง“ตอน นี้สามทุ่มครึ่งผู้หญิงที่แต่งงานแล้วไม่ใช่ว่าควรที่จะอยู่ บ้านเหรอ?แต่คุณหนีออกมาดื่มเหล้า?”

ปากของแก้วใจสั่นเล็กน้อยหัวข้อสนทนานี่ถูกหยิบยก ขึ้นมานี่เธอไม่ได้ชนเสาไฟฟ้าจนเพี้ยนไปใช่มั้ย?

“ฉันฉันก็ไม่ได้ดื่มเยอะ”

จะบ้าตายทำไมเมื่อกี้เธอถึงดื่ม?ทำไม?ถึงแม้ว่าเธอ จะดื่มไม่มากนักแต่เธอก็ไม่กล้าที่จะโกหกต่อหน้าตุงคิน เขาเป็นทนายความเธอจะไม่ถูกจับได้เหรอถ้าโกหก?

“ไม่ได้ดื่มมาก?”ตุงคินเลิกคิ้ว“แก้วใจถ้าผมไม่โทรไป คุณจะกลับมามั้ย?”

คำถามนี้มากเกินไปแล้วเธอคิดว่าเขาจะไม่กลับมาจะ ว่าไปแล้วไปกินข้าวกับผู้หญิงจากนั้นจะไม่ไปหาอะไร สังสรรค์หลังจากนั้นเลยเหรอ?จะมาสนใจเธอทำไม?
แต่ใครจะรู้ว่าสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นกับเธอตุงคินกำลัง ใส่ใจเธอจริงๆ!

“ฉันฉันให้เวลากับคุณไง”

“ให้เวลา?”ตุงคินยิ้มเย็นเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูดให้ เวลาอะไร?

แก้วใจเชิดหน้าขึ้นมองเขาถ้าเขาไม่รู้เขาจะไปกินข้าว กับผู้หญิงได้ยังไงแล้วจะไม่ให้เธอดื่มเลยเหรอ?เขาเหิม เกริมเกินไปแล้วหรือเปล่า?

“มองผมแบบนี้หมายความว่ายังไง?หรือผมพูดอะไร ผิดไป?”เขาพูดอย่างเย็นชา

“คุณว่าฉันได้แต่ตอนเย็นคุณไปกินข้าวกับผู้หญิง? แต่บอกว่ามีประชุมกินข้าวกับผู้หญิงคือการประชุมเห รอ?”แก้วใจมองเขาด้วยท่าทีเหยียดหยามหึคิดว่าเธอ ไม่รู้เหรอ?

เสียงเบรกรุนแรงดังขึ้นเขาจอดรถไว้ริมทางแล้วมอง เธอเขากระตุกมุมปากขึ้นเอนตัวลงมาระดับคางของ เธอ“คุณรู้ได้ยังไงว่าผมไปกินข้าวกับคนอื่น?”

“ถ้าไม่อยากเป็นอะไรก็อย่าขยับมือ”เธอส่ายหัวและ พยายามเบี่ยงหน้าออกแต่ก็ถูกเขาจับไว้ทันใดนั้นเธอก็ รู้สึกมึนงงและเกิดความรู้สึกแปลกๆ

ตุงคินจ้องเข้ามาที่ดวงตาของเธอมุมปากยกขึ้นอย่างมีเลศนัยก่อนจะเข้ามาใกล้เธอย่างช้าๆและกระซิบ ถาม”คุณหึงเหรอ?”หึง?เขาคิดอะไรเยอะเกินไปหรือ เปล่า?เธอจะไปดึงได้ยังไงกัน?

“คุณคิดมากเกินไปแล้ว”เธอหายใจไม่คล่องคอรู้สึก ถึงความเย็นของริมฝีปากเขาอีกทั้งยังถูกเขาเม้ม อย่างแรงอีกด้วยความแข็งแกร่งของเขาทำให้เธอรู้สึก ประหม่าจนทำอะไรไม่ถูก

เธอรู้สึกว่าตอนนี้สมองของเธอถูกทำลายไปแล้วรู้สึก ถึงความว่างเปล่าที่อยู่ในหัวแม้แต่จังหวะการเต้นของ หัวใจก็ผิดปกติมันเต้นรัวเร็ว

“ผมชอบที่คุณนึงแบบนี้”เขาหัวเราะและเริ่มขับรถ ใหม่

เธอรู้สึกถึงความโง่เขลาที่ไม่รู้จะตอบโต้เขายังไง

หมายความว่ายังไง?ชอบที่เธอหึง?เธอนึงที่ไหนกันเขา

ความรู้สึกไวเกินไปหรือเปล่า?

“คุณทนายตุงคิน”

“คินหรือสามีของคุณ”มุมปากของเขายกยิ้มเล็กน้อย ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะอารมณ์ดี

แก้วใจสูดลมหายใจเข้าลึกๆและหัวเราะออกมาก คุณ สามีคุณเข้าใจผิดแล้วล่ะฉันไม่ได้หมายความว่าอย่าง นั้น”
“ผู้หญิงคนนั้นคือน้องสาวของผมและเธอมีขนาดตัว ใกล้เคียงกับคุณก็เลยรบกวนให้เธอมาดูเสื้อผ้าช่วย

เขาทำอะไร?กำลังอธิบายให้เธอฟัง?เรื่องนี้ชักจะ ไปกันใหญ่แล้ว!แก้วใจเม้มริมฝีปากและเธอยังรู้สึกถึง สัมผัสของเขาที่ริมฝีปากอยู่ช่างมันอย่าโง่สิถ้าอธิบาย ต่อไปตุงคินก็จะต้องโกรธแน่ๆ

ตลอดทางนั้นมีแต่ความเงียบไปจนถึงอพาร์ทเมนต์ แก้วใจรู้สึกประหลาดใจกับรองเท้าแตะกระต่ายที่วาง อยู่หน้าประตูและยังมีหมีสีฟ้าอยู่ข้างๆตุงคินดูเหมือนจะ รู้ว่าเธอประหลาดใจจึงอธิบายอย่างช้าๆ”ประชุมเสร็จ ก่อนเวลาก็เลยถือโอกาสซื้อของใช้มา”

สวมรองเท้าแตะนั่นเดินเข้าไปแล้วดวงตาเต็มไปด้วย ประกายรอยยิ้มราวกับพอใจในสิ่งที่เขาเลือก

“นี่คือเตรียมไว้ให้ฉันเหรอ?”

“ไม่ชอบก็ไม่ต้องใส่

ประโยคเย็นชานั่นทำให้เธอขมวดคิ้วเอาเถอะนี่คือ เสียงปกติของเขาไม่ว่าจะสักกี่ชาติก็ยังเป็นแบบนี้เธอ จึงตอบด้วยรอยยิ้ม“ชอบสิชอบมาก”

ผู้เขียนจะต้องทำความเข้าใจถึงแม้ว่าตุงคินจะเป็นคน ประเภทดื้อรั้นแต่ถ้าจำเป็นก็ต้องแสดงให้เห็นเดินถึง ห้องนํ้าเธอก็พบว่าถูกแทนที่ด้วยสีฟ้าและสีชมพู งง่าย ต่อการแยกแยะ
แสร้งจําเป็นโฟกัสกับการล้างหน้าก่อนจะค่อยๆกลับ ไปที่ห้องและมองไปที่ตุงคืนเขาพึงหลังของเขาอ่าน หนังสืออยู่เขาดูเคร่งขรึมและเย็นชา

“นั่นอะไรฉันต้องการพักผ่อนแล้ว”

เขาเลิกคิ้วขึ้นส่งเสียงในลำคอตอบรับ

แก้วใจกัดริมฝีปากแล้วก็สวมเสื้อนอนลงที่เตียงแต่ใจ ของเธอเต็มไปด้วยความคิดหลายวันมานี้ยุ่งมากเลยลืม ที่จะพูดกับตุงคินเกี่ยวกับพ่อของเธอไม่รู้ว่าควรจะทำ ยังไง?เธออยากรู้คำตอบอย่างมาก

“ตุงคิน”

“คุณเรียกผมทำไม?”เขาทิ้งหนังสือไว้ข้างๆมองไปที่ เธออย่างเย็นชาราวกับกำลังจะเตือนบางอย่าง

เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มแต่ในใจกำลังด่าเขา“คุณสามี เกี่ยวกับอดีตนายกคุณไม่ประชุมแล้วเหรอ?ผลเป็นยัง ไงบ้างคะ?”

งดินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก็จะยิ้มเล็กๆมือข้างหนึ่งจับที่ หัวแล้วมองมาที่เธอซึ่งเธอกำลังคาดหวังรอยยิ้มลึกลับ ขึ้นเพราะดูเหมือนเธอจะรอฟังคำตอบเป็นอย่างมาก

“การฟ้องร้องคดีของอดีตนายกผลกระทบค่อนข้าง ใหญ่คุณอยากรู้อะไรล่ะ?”
“เขาจะถูกลงโทษมั้ย?”แก้วใจมองออกไปราวกับกลัว สิ่งที่เกิดขึ้น

ดวงตาของตุงคินเฉยเมยโดยไม่หันมามองเธอ“ใช่”

“คุณทำได้”

“ผมไม่อยากเขาไปแทรกแซงเรื่องนี้”ตุงคืนรู้ว่าเธอ กำลังจะพูดอะไร”ช่วงนี้พวกเราจะยุ่งมากไม่จำเป็นที่จะ ต้องไปยุ่งเรื่องของคนอื่น”

เขาจะเป็นคนอื่นได้ยังไง?เขาคือพ่อนะแก้วใจรู้สึก ผิดหวังจึงซุกหน้าลงใต้ผ้าห่มดวงตาเห่อร้อนเขาจะต้อง ถูกลงโทษจริงๆใช่มั้ย?เธอไม่เชื่อว่าพ่อของเธอทำผิด กฎหมายเรื่องทั้งหมดมันไม่จริงไม่เป็นความจริง!

แต่ทำไมตุงคินเหมือนรู้อะไรบางอย่าง?ถึงกับรังเกียจ พ่อของเธอหรือเขาจะรู้ว่าเธอคือลูกสาวของอดีต นายก?

ใจของเธอเริ่มเป็นทุกข์และเริ่มสงสัยว่าตุงคินพูดถูก หรือไม่แล้วเขาจะสามารถช่วยเธอได้มั้ย?

คืนนี้แก้วใจแทบจะไม่ได้หลับนอกจากนี้ยังมีอาการ ปวดหัวอย่างรุนแรงในตอนเช้าหลังจากดื่มเธอลุกขึ้นนั่ง และมองผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆก่อนจะเดินไปที่ห้องครัว อย่างเงียบๆ

หลังจากที่ดื่มน้ำอุ่นก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเธอจึงเดินไปที่ตู้และพบกับกล่องยา

“คุณกำลังหาอะไร?

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นและเธอตกใจจนตัวสั่นมองไป ที่ชายคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูด้วยชุดกีฬาหลวมๆจ้อง มองมาที่เธอ

“ฉันปวดหัว”

“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเราจะออกไปข้างนอกกัน”

เอาเถอะแก้วใจถอนหายใจอย่างไม่เต็มใจและเดินไป อาบน้ำเปิดดูตู้เสื้อผ้าก็พบว่ามีเสื้อผ้าผู้หญิงเต็มตู้แสดง ว่าเขาพูดเมื่อวานนนี้คือเรื่องจริงเขาซื้อเสื้อผ้าให้เธอ จริงๆ

ไม่เพียงแค่ซื้อเสื้อผ้าให้เธอเท่านั้นขนาดที่เขาซื้อมาก็ ไม่เลวทำไมสายตาเขาแม่นยำอะไรขนาดนี้?

แก้วใจไม่ได้คิดอะไรมากหยิบเสื้อเชิ้ตและกางเกงยีน ขึ้นมาแต่ประตูก็เปิดออกก่อน

“ตุงคิน!ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า!”เธอกรีดร้องและหยิบ เสื้อผ้าขึ้นมาปิดเธอจ้องมองไปที่เขาที่อยู่ประตูผู้ชายไร้ มารยาทไม่รู้จักเคาะประตู

ชายที่ยืนอยู่หน้าประตูปรากฏซึ่งรอยยิ้มน้ำเสียงของ เขาไม่มีความตกใจอยู่เลย”ออกมากินข้าวเช้าได้แล้วไม่งั้นจะได้กินยาแก้ปวดท้อง”

ตุงคืนทำข้าวเข้าให้เธอ?

ในใจรู้สึกอบอุ่นขึ้นทันทีถึงเขาจะอารมณ์ร้ายแต่เขา ยังมีคุณลักษณะที่ได้มาตรฐาน