ตอนที่2แผนเอาตัวเข้าแลก

กลัวว่าอานซินจะไม่สบายใจหยางเหมียนเหมียนจึงพูดเสริม อีก “หลันหยางไม่ใช่คนที่ชอบเที่ยวเล่นกับผู้หญิงในหัวมีแต่ กิจการที่บ้านเท่านั้นเขาทั้งอ่อนโยนและมีน้ำใจต่อผู้คนเหมาะกับ ซินซินจริงๆนะ”

เหมาะสม…อานในกระดกขึ้นดื่มอีกหนึ่งแก้ว

เป็นเพราะดื่มไปมากอานซินเริ่มคอแห้งร่างกายเริ่มร้อนรุ่มราว มีกองไฟสุมอยู่ในร่างกาย

เธอลุกขึ้นยืนอย่างโซเซแล้วกล่าวไม่ไหวขอไปห้องน้ำให้ สร่างเมาก่อนนะ”

“เอ๊ะ…”หยางเหมียนเหมียนรีบลุกขึ้นยืนไปดึงแขนเธอไว้ จะ

ถึงเวลาที่นัดหลันหยางแล้วนะไปสร้างเอาที่ห้องเถอะ

“แต่ว่า…รอก่อนดีกว่า…”อานชิ้นส่ายหัวถึงแม้จะคือสิ่งที่ใช้ เวลา ใคร่ครวญถึงสองวันและได้เตรียมใจมามากแล้วแต่เมื่อถึง เวลาจริงเธอก็ยังอยากจะหนีอยู่ดี

เวลาที่ได้อยู่กับเฟิงเฉินเธอฝันถึงเรือนหอใต้แสงเทียน ในงาน แต่งงานของเราทั้งสองนับครั้งไม่ถ้วนทั้งห้องจะต้องถูกปกคลุม ไปด้วยดอกกุหลาบและต้องจุดเทียนหอมไว้ไม่ต่ำกว่าห้าสิบเล่ม เธออยากจะเป็นผู้หญิงของเขาในสถานการณ์ที่โรแมนติก

สิ่งที่เธอฝันไว้ไม่ใช่แบบนี้ไม่ใช่เพื่อประจบผู้ชายที่บอกรักเธอเพียงลมปากแบบนี้เป็นตายเธอก็ไม่ยอม

“รออะไรอีกกันไม่ใช่ว่าจะขึ้นไปตอนห้ามทุ่มหรือ

“แต่ว่า…”

“ไม่แต่แล้วต่อจากนี้จะเป็นตายมันขึ้นอยู่กับตัวเธอแล้วนะ หยางเหมียนเหมียนลากเธอเข้าไปในลิฟต์โดยไม่พูดพร่ำทำ เพลงก่อนจากไปยังไม่ลืมกำชับให้หยางซวงซวงไปรับหลันหยาง ที่จุดจอดรถด้วย

ภายในลิฟต์กว้างขวางรอบด้านเป็นกระจกดวงตาของอานซิน หรี่มองสภาพของตัวเองในกระจกมุมปากกดลึกแสยะยิ้มดูถูกตัว เอง

ตัวเธอตอนนี้ช่างอัปลักษณ์

ลิฟต์ขึ้นมายังชั้นสิบสองหยางเหมียนเหมียนกึ่งดึงกึ่งลากเธอ มายังหน้าห้อง1201อย่างชำนาญทาง

มีคนอยู่ข้างในห้องแล้วหยางเหมียนเหมียนยกนิ้วเรียกกำลัง ใจให้กับอานซินและกล่าวปลอบใจ ถือว่าเป็นการเข้าเรือนหอ ก่อนเวลากับว่าที่สามีในอนาคตห้ามถอยเด็ดขาดเชื่อฉันหลัน หยางเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่งแต่งกับเขาย่อมดีกว่าแต่งกับคน

ปัญญาอ่อนเป็นพันเท่า

กล่าวจบไม่รอให้อานซินมีท่าทีตอบกลับใดๆนิ้วเรียวกดลงที่ กริ่งประตูและรีบหลบไปยังมุมระเบียงทางเดินนี้ทันที

อานซินเมื่อเห็นหยางเหมียนเหมียนไปแล้วก็เกือบจะวิ่งตามเธอไปแต่เมื่อนึกไปถึงความยากในการจัดการแผนนี้ขึ้นมาขา ของเธอก็ยกไม่ขึ้น ใจของเธอเต้นรัวจนน่ากลัวยืนรออยู่ที่หน้า ประตูประมาณหนึ่งนาทีทันใดนั้นมันก็ถูกเปิดออกจากคนข้างใน

ทันใดนั้นร่างสูงที่สง่างามที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าของเธอชาย หนุ่มรูปงามพันผ้าขนผืนเดียวอยู่ที่เอวเท่านั้นถึงแม้จะถูกแสงบด ทับแต่ก็รับรู้ได้ว่าเขารูปงามขนาดไหน

อานซินยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่ส่งเสียงอะไรมีเพียงเสียงดังขึ้น อยู่ในใจหลั่นหยางนั้นดูดีอยู่ตลอดเวลา

ผู้ชายที่ดูดีขนาดนี้เธอยังลังเลอะไรอยู่

ทันใดนั้นเธอก็ไม่เสียใจที่เลือกทําตามแผนเอาตัวเข้าแลกของ สองพี่น้องคู่นั้นอีก

ดีกว่าการแต่งกับคนปัญญาอ่อนได้แต่งกับชายหนุ่มที่ดูดี

ขนาดนี้แม้เขาจะน่าเบื่อแต่มันก็คุ้มค่า

หากเป็นในอดีตอานซินจะไม่ยิ้มโง่ๆอ่อยผู้ชายแบบนี้เป็นแน่

แต่คืนนี้…ราวกับเลือดในกายของเธอกำลังเดือดพล่านในใจ ต้องการหลันหยางเพื่อเติมเต็มความปรารถนาในใจเดี๋ยวนี้ ชายหนุ่มรูปงามคิ้วขมวดกล่าวด้วยความไม่สบอารมณ์ มีธุระ อะไร”