ตอนที่ 16ผู้ชายสารเลวที่ตามมาบ้าน

กลางดึกจนลี่ยวนนำรถมาจอดที่ริมแม่น้ำเปิดหน้าต่างรถแล้ว ปล่อยให้สายลมจากแม่น้ำพัดเข้ามาในรถทั้งสองคนที่อยู่บนรถ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา

“ยินเสี้ยวเสียวถ้าคุณรู้สึกเสียใจตอนนี้ยังทันนะ”จิ้นยวนพูด ขึ้นก่อนถ้อยค่าไม่มีการบังคับเลยแม้แต่น้อย “ผมมาเป็นคนกัน ระหว่างคุณกับที่บ้านก็เพื่อคุณก็ถือว่าช่วยคุณไปถ้าหากคุณไม่ คิดอยากจะแต่งงานผมก็จะไม่บังคับแต่ว่า…….

คำพูดถูกเว้นไว้จู่ๆจิ้นยวนก็หันกลับมามองผู้หญิงที่นั่งคู่มา ด้วยกันอย่างจริงจัง

ใบหน้างดงามเมื่อแต่งหน้าก็ยังให้ความรู้สึกประหลาดใจนิด หน่อยราวกับภูตผีปีศาจแต่เมื่อลบเครื่องสำอางออกก็ราวกับ กระต่ายน้อยที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสาไม่พูดไม่ได้ครั้งแรกที่จิ้น ยวนเจอยินเสี้ยวเสี้ยวก็ถูกใบหน้าของเธอทำให้ตกตะลึงมาแล้ว

ยินเสี้ยวเลี้ยวเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าด้วย สัญชาตญาณตั้งแต่ออกจากที่บ้านมาจนพวกเขามาถึงที่นี่ เป็นการพูดคุยครั้งแรกหลังจากเริ่มใช้ชีวิตแต่งงาน

“แต่ว่าถ้าหากคุณแต่งงานกับผมแล้วถ้าอย่างนั้นผมก็จะไม่ อนุญาตให้หย่า”

ที่บ้านไม่เคยมีคำว่า “หย่าสองคำนี้ปรากฏอยู่ไม่ว่าวันนี้ยินเสียวเดี๋ยวจะมีจุดประสงค์อะไรที่แต่งงานกับเขาเขาก็จะคิดว่าเขา ได้ให้เธอเลือกแล้วถึงแม้ว่าเขาจะไม่ยอมรับค่าตอบอื่นนอกจาก การปฏิเสธได้

ยินเสี้ยวเสียวมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าจู่ๆก็ยิ้มขึ้นมา มุมปากยกขึ้นข้างแม่น้ำในกลางฤดูใบไม้ผลิราวกับดอกไม้ กำลังจะเบ่งบานอย่างโรแมนติกและมีเสน่ห์จู่ๆเขาก็ได้ยินเสียง ของเธอ

“จิ๋นลียวนตัวคุณเองบอกไม่อนุญาตให้หย่าไปแล้วถ้าอย่างนั้น ไม่ว่าตอนนี้พวกเราจะเป็นอย่างไรก็ไม่สามารถหย่ากันได้ใช่ ไหม?ฉันต้องการให้คุณช่วยกำจัดเรื่องยุ่งยากทั้งหมดของที่บ้าน และตอนนี้คุณเหมือนจะต้องการ….ต้องการภรรยาใช่ไหม? ดวงตาของยินเสี้ยวเสี้ยวเป็นประกายเมื่อมองเข้าไปในใจของจีน คี่ยวน:”ในเมื่อคุณไม่ยอมรับคำตอบอื่นนอกจากการปฏิเสธถ้า อย่างนั้นคําตอบของฉันก็ไม่ได้สำคัญอะไรถูกต้องไหม?”

คำถามนี้ไม่เพียงแต่เป็นรูปแบบของคำถามเท่านั้นในใจของ พวกเขารู้ดีทุกอย่าง

หลังจากที่ทั้งสองคนมองตากันในรถเนิ่นนานจู่ๆยินเสี้ยวเลี้ยว ก็ยื่นมือเล็กของตัวเองไปที่จิ้นคี่ยวนแล้วพูดอย่างสนุกสนาน “จิ้น คี่ยวนหวังว่าชีวิตหลังแต่งงานของพวกเราจะมีความสุข”

จีนคี่ยวนมองมือเล็กที่อยู่ตรงหน้าขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วยื่นมือ ออกไปจับ

คนแปลกหน้าทั้งสองคน ใช้เวลาเพียงเล็กน้อยเพื่อกำหนดก้าวที่สำคัญในชีวิตของคนคนหนึ่ง

“พรุ่งนี้พวกเราจะไปดูบ้านตอนบ้านผมจะพาคุณไปบ้านผมไป เจอคุณพ่อคุณแม่ของผม”จิ้นคี่ยวนพูดเกี่ยวกับแผนที่วางไว้ สำหรับวันพรุ่งนี้ระหว่างที่อยู่บนทางที่จะพายินเสี้ยวเลี้ยวกลับไป ส่งที่บ้าน หลังจากนี้ที่บ้านน่าจะเริ่มเตรียมจัดงานแต่งงานหลัง จากเลือกวันที่ดีได้แล้วพวกเราก็จะทำงานให้สำเร็จ

ยินเสี้ยวเลี้ยวไม่มีข้อคัดค้านใดๆ ในเมื่อขึ้นเรือลำเดียวกัน แล้วเธอก็ตระหนักได้ว่าลงไปไม่ได้

ตลอดทางจนไปถึงประตูใหญ่ของบ้านยินยินเสี้ยวเลี้ยวทำ เพียงแค่พยักหน้าอย่างตั้งใจฟังมีเสียงโทรศัพท์ดังเตือนเป็นครั้ง คราวคิดไม่ถึงว่าจะแต่งงานแล้วมีเรื่องมากมาย ในตอนที่รถจอด ลงยินเสี้ยวเสี้ยวแทบจะไม่รู้สึกได้ถึงมัน

“ทำไมคุณ…นเสี้ยวเลี้ยวกำลังจะถามว่าทำไมจู่ๆถึงจอด รถแต่ใจที่สุดก็เงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์แสงไฟจากรถทำให้ เธอเห็นชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่หน้ารถเรนจ์โรเวอร์ในเวลานั้น เองสีหน้าของยินเสี้ยวเสี้ยวก็ไม่น่าดูขึ้นมา

ตาคมกลอกไปมาจิ้นยวนมองคนที่อยู่ข้างหน้ารถสำหรับเขา จะบอกว่าไม่ได้คุ้นเคยแต่ก็พอรู้จักบ้างจากนั้นเขาก็หันไปมองยิน เสี้ยวเสี้ยวที่อยู่ข้างๆไม่ได้พูดอะไรออกมาเพียงแค่ท่าทางไม่ค่อย จะดีแต่ก็ไม่ถึงกับเลวร้ายแต่บังเอิญว่าท่าทางแบบนี้ทำให้ยิน เสี้ยวเลี้ยวหวาดกลัวนิดหน่อย

บางครั้งความรู้สึกที่ให้คนอื่นของจีนคี่ยวนก็ทำให้ผู้คนหวาดกลัวได้จริงๆ

เปิดประตูรถยินเสี้ยวเสี้ยวลงจากรถเดินไปหาเซี่ยงเฉิงที่อยู่ ด้านหน้า ใบหน้าเล็กที่งดงามแลเฉยเมยพูดเสียงเบา “ยินดีด้วย กับการแต่งงานของคุณกับน้องสาวของฉันและฉันเอง…….

แต่งงานแล้ว สามคำนี้ไม่ได้พูดออกไปจู่ๆเซี่ยงเฉิงก็ดึงยิน เสี้ยวเลี้ยวเข้าไปกอดในอ้อมแขนของตัวเองพูดเสียงดังข้างหู ของเธอ “เสี้ยวเสี้ยวขอโทษขอโทษผมผิดไปแล้วคุณให้อภัยผม ได้ไหม? ผมจะไม่หมั้นกับรั่วอวนแล้วและจะไม่แต่งงานกับเธอ ด้วยคุณไม่ต้องแต่งงานได้ไหม? พวกเรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้ ไหม?”

ผู้ชายที่อยู่บานรถเรนจ์โรเวอร์ดวงตาคมหรี่ลงสีหน้าเปลี่ยนไป แสดงออกอย่างรุนแรงบรรยากาศในตอนนี้ก็อันตรายขึ้นมา