บทที่3 ลูกสาวของผมใครก็ห้ามแตะ

ในวิลล่า

ฉินกั๋วกั่วหลบอยู่ด้านหลังของอินซิน เธอกลัวมากเมื่อเห็นฉาก

คุณตาและคุณยายของเธอ กำลังจะขายเธอให้คนอื่น

“เรื่องนี้ ฉันตกลงไปแล้ว ประธานหลี่เป็นคนมีเงินฐานะทาง บ้านก็ดีเป็นคนที่ไม่ธรรมดาตั้งแต่เด็ก ยอมรับประธานหลี่เป็นพ่อ ฉันคิดว่าไม่มีปัญหาหรอกแถมยังเป็นผลประโยชน์ต่อทุกคน ด้วย”

หญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้อีกทั้งใส่ชุดหรูหราราวกับว่า เธอเป็นเจ้าของ

เธอเป็นแม่ของอินซิน จางลี่

ความเห็นครั้งนี้เธอเป็นคนคิดเอง เพราะบริษัทซานหยวนกรุ๊ป ของตระกูลพวกเขาเจอปัญหากองทุนขาดทุนอย่างมากต้องการ หาผู้ร่วมลงทุน แต่เวลาน้อยขนาดนี้หาไม่ทัน คนเดียวที่สามารถ หามาร่วมลงทุนได้มีแต่บริษัทของประธานหล

แต่ทว่าประธานคนนี้มีข้อตกลงข้อนึ่ง ก็คืออยากได้ฉินกั๋วทั่ว เป็นลูกบุญธรรมเพื่อเป็นองหย่างของลูกชายของเขา

เรื่องนี้เมื่อเธอได้ยินก็ตอบตกลง ประธานหลี่พูดไว้ไม่มีผิดตระกูลพวกเขารู้สึกว่าฉันถั่วถั่วคือความหายนะของตระกูลตลอด ถ้าไม่ใช่เพราะฉินเฟิงตระกูลของพวกเขาคงไม่ลงเอยแบบนี้และ หายนะตัวนี้ก็คงไม่เกิด

ให้ประธานหลไปเหมาะสมที่สุดแล้ว

“ใช่ พวกคุณคิดเช่นนี้ก็ถูกแล้ว”

ประธานหลี่ยิ้มแฉ่งไม่เพียงแต่วางสายตาไว้ที่ฉันถั่วถั่วและยัง มองไปที่อื่นซินอีก สายตามีความร้อนเผ่า อินซินเป็นดอกไม้ที่คน ทั้งเมืองเจียงเฉินจ้องอยากจะได้มาครอบครอง

ทั้งหุ่นและรูปลักษณ์ล้วนเป็นที่หนึ่ง ตอนนั้นคนที่วิ่งตามจีบเธอ มีรอบทั่วเมืองเจียงเฉิงตอนนี้เธอมีลูกสาวแล้วแต่ความสง่าก็ไม่ สูญหายและคนยังต้องการมากขึ้น

ได้ฉินถั่วถั่วมา เส้นทางที่จะได้อินซินก็ไม่ไกลแล้ว

แต่ว่าอินซินยืนอยู่ด้านหน้าของฉันถั่วคั่ว ปกป้องเธออย่างนั้น กล่าวขึ้นมา “ฉันไม่สามารถให้ฉันทั่วทั่วกับคุณได้หลี่เทียนเฉิง คุณล้มเลิกไปซะเถอะ”

ไม่พูดว่าหลี่เทียนเฉิงจะดีกับกั่วทั่วไหม พูดในแง่ลูกชายของ เขาเกิดมาไม่ธรรมดาก็จริง อีกอย่างเกิดมาพร้อมความพิการ ทางสมองและอายุน้อยๆก็หนักสองร้อยกว่ากิโลกรัม ไม่ว่ายังไง เธอไม่มีวันส่งทั่วถั่วเข้าหลุมไฟนี้แน่

นี่คือลูกสาวของเธอ

“ยอมแพ้เหรอ? เหอะๆ อินซิน เธออย่าเห็นแก่ตัวไปหน่อยเลย”

จู่ๆ บนบ้านก็มีเสียงดังขึ้นมาชายหนุ่มเดินลงมาจากบ้าน ทั้ง ตัวสวมชุดสูทยังมีหนุ่มวัยกลางคนที่ตามมา

“อินปาย!”

อินซินมองไปที่ชายหนุ่ม สีหน้าดูไม่ใยดี

เพราะผู้ชายคนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอเป็นคนของตระกูล ซึ่งตอนนี้เป็นหัวหน้าตระกูล

“อินซิน ฉันรู้ความมั่นใจของเธอคือพ่อน เธอคิดว่าพ่อจะเข้า ข้างเธอแต่วันนี้ตระกูลเจอวิกฤต เธอสร้างปัญหาใหญ่ไว้ก่อน หน้านั้นบริษัทซานหยวนกรุ๊ปเกือบล้มละลายเพราะเธอ วันนี้เธอ ไม่คิดจะชดเชยเหรอ?”

อินป่ายทําท่าทีที่เป็นไปด้วยความชอบธรรม

ต่อมาพ่อของอินซิน อินหยวนชายวัยกลางคนที่ลงมาจากบ้าน อีกคนถอนหายใจ “ลูกส่งฉินกั๋วคั่วให้พวกเขาเถอะ กองทุนที่ ขาดทุนต้องรีบชดเชยนี่เป็นสิ่งที่ลูกติดค้างตระกูลอื่นไว้

“พ่อ!”

อินซินมองไปที่พ่อของตัวเองอย่างเหลือเชื่อ

เธอติดค้างตระกูลอื่น?

เมื่อก่อนตระกูลอื่นเป็นเพียงตระกูลเล็กๆเท่านั้นเป็นน้ำมือของ เธอเองที่สร้างบริษัทซานหยวนกรุ๊ป ให้มีชื่อเสียงที่โด่งดังสิ่งนี้ต่างหากทำให้ตระกูลเจริญรุ่งเรืองขึ้นมา ต่อมาเธอได้ทำเรื่องนั้น ตระกูลจึงถีบหัวส่งเธอออกมาไม่ให้มีอำนาจในบริษัทได้เป็นแค่ พนักงานธรรมดา

เรื่องนั้นเธอผิดเธอยอมรับ

แต่ว่า บริษัทซานหยวนกรุ๊ปเป็นของเธอถ้าไม่ใช่เพราะเธอตระ กูลอื่นไม่มีทำได้ขนาดนี้หรอก แต่ในกำมือของพวกเขาบริหาร งานบริษัทซานหยวนกรุ๊ปจนเกิดปัญหานี้เป็นสิ่งที่เธอต้องรับผิด ชอบเหรอ?

สิ่งที่เธอติดค้างตระอิน เธอต้องชดใช้?

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงต้องเสียสละลูกสาวคนเดียวของเธอ

“ลูกตัวซวยแบบนี้ มันไม่ควรปรากฏอยู่ในตระกูลของเรา ส่งตัวไปเถอะ ปู่ของลูกตกลงแล้วถ้าจดทะเบียนกับผู้ร่วมหุ้นได้ สำเร็จ ก็จะให้ฉันกลับตำแหน่งหัวหน้าตระกูล

ดวงตาของพ่อของอินซินเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เขามอง ไปที่ฉันถั่วถั่วที่อยู่ข้างหลังอินซิน

ตัวซวย!

ถ้าไม่ใช่เพราะตัวซวยนี้และพ่อของมัน ครอบครัวของพวกเขา

จะถูกเตะออกจากตระกูลได้ไง

“พ่อ……ท่าน!”

ใจอิ่นซินสั่น ไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี
แต่ทว่าเวลานี้ มีเสียงน่าตกตะลึงดังมาจากนอกประตู “ลูกสาว ของผม ใครก็ห้ามแตะ

“นี่มัน…..”

คนในห้องตกตะลึง

จากนั้นฉันเพิ่งที่อยู่ด้านนอกก็เดินเข้ามาข้างใน ในห้องหยุด นิ่งไปต่อมาก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้น โดยเฉพาะอื่นปาย ” ฉันก็นึก ว่าใคร ที่แท้ก็คือไอ้ขอทานนั่นเอง ทำไมจากไปตั้งหลายปี ไป ขอทานที่อื่นมา จากนั้นขอเงินไม่ได้ แล้วกลับมาเหรอ?”

“ที่แท้ก็แกนั่นเอง แกยังกล้ากลับมาอีก

พ่อแม่อินซินมองไปทางฉินเฟิง สายตาไม่เป็นมิตรแม้แต่น้อย ฉันถั่วถั่วเป็นตัวซวย แต่ท้ายที่สุดแล้วรากเหง้าก็อยู่ที่ฉันเพิ่ง ถ้าไม่ใช่เพราะฉินเฟิงคนนี้ ครอบครัวพวกเขาคงไม่มาถึงจุดนี้

หรอก

ดังนั้นตอนที่พวกเขาแต่งงานกันเสร็จหลังจากนั้นฉันเฟิงก็ได้ จากไป จางลี่ตักตวงข้าวของของอินซิน จากนั้นยังบอกอีกว่าฉัน เฟิงยืมเงินจากเธอไปหนึ่งแสนให้ความประทับใจที่อินซินมีต่อ ฉินเฟิงลดน้อยลง

“เห้ยๆๆ ผมนึกขึ้นมาได้แล้ว ผมเคยได้ยินเรื่องของคุณคน ขอทาน ในตอนนั้น ได้ข่าวมาเคยขอทานหลายที่เป็นอะไรไป ครั้ง นี้ให้ผมบริจาคให้ไหมครับ”

หลี่เทียนเฉิงหัวเราะออกมานึกว่ามาเป็นคู่แข่งขันอะไร ไม่คิดว่าจะเป็นมือใหม่

ในปีนั้นเหตุผลที่ฉินเฟิงกลายเป็นขอทานเพราะตระกูลฉินใน จึงให้มา ตอนนั้นแม่ของเขาป่วยหนักเขายังเป็นเด็กช่วยไม่ได้ จึงต้องไปอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากตระกูลฉินในจิง แต่ ว่าถูกไล่ออกมาแม่ก็ตายระหว่างทาง เขาจึงเร่ร่อนอยู่บนถนน

“คุณมาทำไร?”

และอินซินก็ใช้สายตาที่ไม่เป็นมิตรมองไปที่ดินเฟิง

“พ่อ พ่อ”

ร้ายไม่ต่างจากคนอื่น ฉันถั่วคั่วหลุดออกจากมืออื่นในที่จับเอา ไว้ ชั่วพริบตาก็กระโจนเข้าไปที่อ้อมอกของฉันเฟิง ใบหน้าเล็กๆ ที่น่าอยู่ตรงขาของฉันเฟิง “พ่อ ถั่วถั่วเป็นคนที่มีพ่อ หนูไม่ต้อง ยอมรับคนนิสัยไม่ดีเป็นพ่อแล้ว

“เด็ก”

ฉินเฟิงลูบหัวฉินกั๋วกั่วเบาๆ ดวงตาของเขาฉายแววอ่อน โยน จากนั้นกลิ่นอายจักรพรรดิที่เฝ้ามองปฐพีก็ปรากฏบน ร่างกายของเขา เขาเงยหน้าขึ้นและพูดกับอินซิน

“ผมมาครั้งนี้เพื่อช่วยคุณเรื่องทุนสนับสนุนของบริษัทพวกคุณ ผมจัดการเอง”