บทที่19 เป็นการเข้าใจผิดทั้งหมด
“อวดเก่งนักนะ! ”
เปียวจื่อรู้สึกโกรธขึ้นมาแล้ว เขามองแล้วยังเหลือลูกน้องอีก สามคน ทันใดนั้นก็พูดขึ้นมาว่า “ลุยพร้อมกัน พวกแกมีมีดกันทุก คน เคลื่อนไหวให้มันเร็วหน่อย ในมือมันมีคนอยู่ด้วย มันตอบโต้ ไม่ทันอยู่แล้ว”
ยังไงก็เคยฆ่าคนมาก่อน ตอนนี้ยังพอมีสติอยู่บ้างเล็กน้อย
หากคนธรรมดาอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ แม้ว่าจะสามารถสู้ได้ ในมือมีตัวประกัน ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกสวะสี่หรือห้าคนหรอก แต่อย่างไรก็ตาม คนที่พวกเขาพบเจอคือฉันเพิ่ง
“รนหาที่ตาย”
ฉันเพิ่งเอ่ยคำคำนี้ออกมา จากนั้นต่อด้วยหนึ่งคนและแซ่หนึ่ง เส้น ในสถานการณ์ที่พวกมันยังไม่ทันตั้งตัว มันได้รับแรง กระแทกอย่างหนัก และพวกมันก็ปลิวออกไป กระแทกพื้นอย่าง
แรง
“อ๊ากก…….
พวกสวะเหล่านั้นรู้สึกหวานในปากของพวกเขา กระอักเลือด ออกมาเต็มปาก อยากจะลุกขึ้นหนี แต่ได้สูญเสียในการทรงตัว ไป แล้วก็กำลังจะตาย
“ให้ตายเหอะ”
เปียวจื่อกัดฟันกรอด สบฤด่าออกไป แล้วหันหลังเดินจากไป ตราบใดที่ขุนเขายังเขียวขจีอยู่ อย่าได้กลัวว่าจะไม่มีฟันไฟ แต่น่าเสียดาย ในตอนนี้ได้ก้อนหินปริศนาถูกโยนมา แล้ว โดนที่ท้ายทอยของเธอ เสียงลั่นดังปัง ทำให้เขาล้มลงกับพื้น และหมดสติไปทันที
“ไอ้พวกเลว”
ฉันเพิ่งเห็นว่าทุกคนหมดสติแล้ว จากนั้นก็หันหลังเดินจากไป
แต่หลังจากออกไป มองดูหลิวลานเพิ่งในอ้อมแขน จู่ๆก็รู้สึก กลัดกลุ้ม :”หลิวลานเมิ่ง คุณว่า ตอนนี้ผมควรจะพาคุณไป ที่ไหน?”
บ้านของหลิวลานเมิ่ง เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันอยู่ที่ไหน ถ้าจะหาอินซิน เธอคงหลับอยู่บ้านแล้ว ถึงโทรไปก็ไม่ สามารถปลุกเธอตื่นได้
“ช่างเหอะ”
ฉันเพิ่งเงยหน้าขึ้นมองด้านหน้า ดีที่มีโรงแรมแห่งหนึ่ง เขาได้ เดินเข้าไป “คุณพนักงานครับ ช่วยเปิดห้องให้ผมหนึ่งห้องด้วย ครับ”
หลังจากนั้นไม่นาน ฉินเฟิงก็อุ้มเธอเข้าไป แต่ทันใดนั้น หลิว ลานเพิ่งก็อ้วกออกมา อาจเป็นเพราะดื่มเหล้ามากเกินไป ทันใดนั้นอ้วกก็กระเด็นเปื้อนไปทั้งร่าง
ประเด็นคือ แบบนี้ก็ยังไม่ตื่น
“อ้วกตอนไหนไม่อ้วก แต่ดันมาอ้วกเวลานี้เนี่ยนะ
ฉันเพิ่งรู้สึกปวดหัวเลยทีเดียว เขาจึงได้เรียกพนักงานที่อยู่ข้าง นอก แล้วดึงเงิน 500 หยวนจากตัว และยื่นให้เธอ “เพื่อนผมเมา คุณช่วยผมเอาเสื้อผ้าของเธอไปซักให้ทีนะครับ”
“ได้ค่ะ ”
พนักงานรับเงินห้าร้อยหยวนนั้นไป และตอบตกลงทันที
หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ฉินเฟิงก็เดินจากไป ตรงกลับไปที่บ้านของอิ่นและกลับไปที่ห้องฉันถั่วถั่วก็วิ่งไปและ กอดต้นขาของฉันเพิ่งไว้ “พ่อคะพ่อคะ
แม่กำลังละเมออยู่”
“ฝันละเมอ?”
ฉินเฟิงเดินเข้าไป
“โปรเจคของ….บริษัทเฟิงซึ่งต้องเอาให้ ได้……..ต้องเอา………โอกาส…….เดียวเท่านั้น”
อินซินหลับอยู่บนเตียง ส่งเสียงอ้อมแอ้มและพูดออกมาเป็น ระยะ ๆ ซึ่งทำให้ฉันเพิ่งเข้าใจบ้างเล็กน้อย จากนั้นฉินเฟิงก็เดิน เข้าไปในทันที
และกระซิบข้างหูอิ่นซินว่า “วางใจเถอะ จะมีผมอยู่ในทุกเรื่องพรุ่งนี้คุณจะต้องคว้าเอาโปรเจคนี้มาได้อย่างแน่นอน ใช่แล้ว ที่ ผ่านมายังไม่ได้บอกคุณเลย สามีของคุณเป็นวีรบุรุษ ที่ไม่มีใคร เทียบได้ ราตรีสวัสดิ์นะครับ ภรรยาผู้ยิ่งใหญ่”
หลังจากพูดจบ ฉินเฟิงก็คลุมผ้าห่มให้อินซิน
ครั้งนี้ อินซินขมวดคิ้วแน่น และยืดตัว เหมือนกับว่าเธอกำลัง ฝันอะไรแปลกๆอยู่
ในขณะที่ฉินเฟิงหลับไป ก็เหลือบมองไปที่อื่นซินอยู่แวบหนึ่ง
และได้พูดขึ้นมาว่า “พรุ่งนี้ผมมีเซอร์ไพรส์ให้คุณนะครับ”
วันรุ่งขึ้น
อินซินลุกขึ้น นวดไปที่ขมับของตัวเอง มองไปที่ห้อง มีเพียงฉัน เฟิงอยู่เพียงคนเดียว “ที่รัก วันนี้บริษัทเฟิงซึ่งกรุ๊ปมีงานตัด ริบบิ้นนะครับ ”
“ลูกขา แต่งตัวเร็วเข้า เตรียมตัวไปกัน
เสียงของจางลี่ดังมาจากชั้นบน
ในบรรดาธุรกิจของเมืองเจียงเฉิง การที่บริษัทเฟิงซึ่งกรุ๊ปจะ ปักหลักถิ่นฐานนั้น เป็นเรื่องที่ใหญ่จริงๆ เพราะว่าเป็นบริษัทยักษ์ ใหญ่ที่มาจากจิงตู
“สิ่งที่ควรเผชิญ จะช้าหรือเร็วก็ต้องเผชิญอยู่ดี”
อินซินถอนหายใจ เธอเตรียมตัวไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ทันใดนั้นก็ ลุกขึ้นและเดินลงไป ฉินเฟิงก็เดินตามเธอลงไป หลังจากลงไป ก็เจอจางลี่และอิ่นหยวนพ่อของอินซีน
“วันนี้ ไม่รู้ว่าใครจะได้โปรเจคงานของบริษัทเฟิงซึ่งกรุ๊ปนั่น
ไป”
อิ่นหยวนมองดูหนังสือพิมพ์ และถอนหายใจเล็กน้อย
ใบหน้าของอินซินซีดลง เพราะเธอกลัวพ่อของเธอกังวล จึงไม่ ได้บอกพ่อของเธอ เธอได้พนันกับคุณท่านอื่น
หากชนะ จะยึดตำแหน่งประธานกลับคืนมา หากแพ้ ก็จะถูก
ยึดทรัพย์สิน และขับไล่ออกจากครอบครัว
ในขณะนั้นเอง หญิงสาวที่รีบร้อนก็เดินเข้ามาจากประตู และ เมื่อเดินเข้ามา เธอก็ชี้และด่าไปที่ฉินเฟิง”ฉินเฟิง แกมันไม่ใช่ มนุษย์ แกเป็นแค่เป็นสัตว์ประหลาดเดรัจฉาน! ”
“ลานเมิ่ง”
ทุกคนต่างตกตะลึง และมองไปที่ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วย น้ำตา พวกเธอต่างรู้จัก หลิวลานเพิ่ง
“ชี้ผมทำไม? ”
ฉินเฟิงขมวดคิ้ว
อินซินก็มองไป และไม่เข้าใจ
“คุณทำไมหรอ สารเลว วันนี้ฉันจะเปิดหน้ากากเดรัจฉานตัว นี้อย่างแก เสี่ยวซิน เธอยังคงคิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนดีสามารถ ให้อภัยเขาได้พึ่งพาได้ตลอดชีวิตเหรอ แต่ฉันจะบอกแกว่าแกคิดผิด แกคิดผิดมาก เมื่อคืนฉันเพิ่งออกจากบ้านแกไปใช่ไหม?
หลิวลานเพิ่งถามอินซินด้วยตาแดง
ใช่ ”
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง อินซินก็พยักหน้า หลังจากที่ฉันเพิ่ง ส่งเธอกลับบ้านเมื่อคืนนี้ เขาบอกว่ามีธุระต้องออกไปสักพัก ส่วนเขากลับมาเมื่อไหร่ เธอก็ไม่รู้เหมือนกัน
“เสี่ยวซิน ฉันจะบอกให้เธอ ผู้ชายคนนี้ เมื่อคืนเขาทำอะไร บ้าง เมื่อคืนเขาเรียกคนกลุ่มหนึ่ง ทำฉันหมดสติ แล้วให้พวกนั้น พาฉันไปที่โรงแรม เมื่อฉันตื่นขึ้นมา ไม่มีเสื้อผ้าติดกายสักชิ้น ไม่มีสักชิ้นเลย !
หลิวลานเพิ่งร้องไห้ แล้วพูดว่า “เขาคิดว่าฉันหมดสติไป ไม่รู้ ว่าเขาอยู่ในนั้น แต่เมื่อคืนฉันพยายามตั้งสติ
ฉันเห็นเขา ก็คือใบหน้านั้น ฉันสาบาน ต่อให้ตายไปก็ไม่มี ทางดูผิด !
” อะไรนะ? ”
ใบหน้าของอินซิน เย็นลงอย่างรวดเร็ว
“ลุงคะ ป้าคะ ไอ้สารเลวนี่ เขาเดิมพันกับพวกท่านกับคุณท่า นอื่น ถ้าวันนี้ พวกท่านสามารถเอาโปรเจคของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป ได้ ครอบครัวของท่านก็สามารถเอาตำแหน่งประธานกลับคืน แต่ ถ้าหากไม่สามารถเอากลับคืนได้ ครอบครัวของคุณไม่เพียงแต่ จะถูกถอนหุ้น10% แต่จะถูกยึดทรัพย์สินทั้งหมด และจะถูกขับไล่ออกจากครอบครัว”
“และความเป็นไปได้ที่เราจะคว้าโปรเจคของบริษัทเฟิงซึ่งกรุ๊ป ได้นั้น เท่ากับศูนย์”
หลวลานเพิ่งหันไปพูดกับพ่อแม่ของอินซิน
ขับไล่ออกจากครอบครัว!
ตัวอักษร ตัวนี้กระทบหัวใจของลิ้นหยวน และถามฉันเพิ่งด้ว ยอาการอึดอัดใจว่า “นี่เป็นเรื่องจริงหรอ นายพนันแบบนั้นจริงๆ เหรอ?” ”
” ใช่ครับ ”
ฉินเฟิงไม่ปฏิเสธสิ่งที่เขาเคยทำมาก่อน แต่เรื่องของหลิวลาน เมิง เป็นเรื่องเข้าใจผิด ทันทีที่จะเปิดปากและอธิบาย
. “เมื่อคืน ……
“ฉินเฟิง คุณยังคิดที่จะแก้ตัวอีกหรือ?
“อินซินเดินเข้ามา น้ำตารินไหลอาบใบหน้าของเธอ “ลานเพิ่ง เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็กของฉัน และเป็นเพื่อนที่ฉันเติบโตมา ด้วย ฉันรู้จักลานเพิ่งดี เธอไม่ล้อเล่นกับเรื่องอะไรแบบนี้หรอก”
“ฉินเฟิง คุณรู้ไหม? ฉันคิดว่า คุณเป็นคนดี ฉันสามารถฝากตัว ฉันและกั่วทั่วไว้กับคุณได้ แม้แต่หลังจากดื่มเสร็จเมื่อคืน ฉันบอก กับลานเมิ่ง ว่าฉันคงต้องเป็นภรรยาที่ดี แต่ฉันไม่เคยคิดว่า คุณ จะเป็นคนแบบนี้! แต่ก่อน คุณทอดทิ้งฉันกับแม่ฉัน วันนี้คุณมาเหยียดหยามเพื่อนฉัน ไอ้สารเลว ทำไมคุณถึงทำร้ายฉันครั้งแล้ว ครั้งเล่าแบบนี้! ” จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้น และตบหน้าฉันเพิ่งอย่างรุนแรง และยัง
มีคำพูดที่ตีโพยตีพาย: ” ฉันเฟิง คุณทำให้ฉันผิดหวังมาก ฉันผิด
เองที่เชื่อใจคุณ”
เพียะ!
ฉินเฟิงไม่ได้หลบ และทนต่อการตบนั้น
“ตอนนั้น ฉันยังเชื่อคุณ คิดว่าคุณสามารถเปลี่ยนตัวเองได้ ยัง ให้คุณเข้ามาในบ้าน ทำสัญญาครึ่งปี แต่ตอนนี้คิดดูแล้ว ฉันมัน หน้ามืดตามัวไปแล้วจริงๆ”
อิ่นหยวนตัวสั่น และชี้ไปที่ฉินเฟิง ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วย ความเสียใจ
“ไอ้เลว ไปให้พ้น
หลิวลานเพิ่งก็ด่ากราดไปที่ฉินเฟิงเหมือนกัน ด้วยสายตาที่ เต็มไปด้วยความเกลียดชัง
อย่างไรก็ตาม ฉินเฟิงไม่ได้สนใจหลิวลานเมิ่ง แต่สายตาคู่นั้น มองไปที่อื่นซินที่กำลังร้องไห้อยู่ ในใจของเขาเจ็บปวด อยากจะ ก้าวไปข้างหน้า แต่ในเวลานี้ อินซินก็ก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว ” คุณออกไป !”
ฉินเฟิงถอนหายใจ และดึงบัตรสีดำออกมา และวางมันลงบน โต๊ะ และพูดอย่างยุ่งเหยิงว่า” “ที่รัก อย่าร้องไห้ ฉันไม่ได้ทำเรื่องนี้จริงๆ วันนี้คุณจะไปบริษัทเฟิงซึ่งกรุ๊ป ถือบัตรนี้ไว้ บัตรนี้จะ ทำให้คุณผ่านไปได้โดยไม่มีสิ่งกีดขวาง ในเมื่อคุณไม่ต้องการ เห็นผม งั้นผมจะไป
จริงๆแล้ว วันนี้ฉันยังมีเซอร์ไพร์สให้คุณด้วย
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ