บทที่ 4 วันพุธ

“หึ หึ!!”

“เออ…ขอโทษครับ”

“บ่อยเลยเหรอที่ไม่รู้จักแล้วให้เค้าแบบนี้”

“เห็นผมแบบนี้ แต่ผมไม่ได้ง่ายให้ใครก็ได้นะครับ คุณคนแรกเลยที่ผมไม่รู้จักชื่อ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน” โลมาเอ๋ย…หาข้อแก้ตัวหรือปฏิเสธอะไรให้ดูพฤติกรรม ตัวเองหน่อย ผู้ชายคนนี้คงจะเชื่อเราอยู่หรอกเนาะ ก็ แหมเขามาหยอดนิดหน่อย รู้จักกันก็เปล่า ยังกล้าเปิด ให้เค้ากินทั้งตัวไปหมดแล้ว

“หึ!!…มัวแต่เขินรึไง นี่กินผมแล้วรับผิดชอบด้วยนะ”

“เอ๊ะ!!”

“ใส่เสื้อผ้าได้แล้วครับ หมดเวลาพักแล้ว”

“เออ…คือ เอิ่มมม..

“มีอะไรครับ พูดมาสิ

“พรุ่งนี้เราจะเจอกันอีกมั้ยครับ” นี่แกยังหวังจะ ให้เค้ามาหาแกอีกเหรอ เค้าก็แค่บริหารเสน่ห์เก็บแต้ม ประจำวัน อย่าหวังให้มันมากไปเลย
“ต้องให้ผมพูดทุกวันเลยมั้ยครับ จันทร์ถึงศุกร์ เที่ยงตรงเจอกันที่เดิมครับ”

“เอ๊ะ?!?…จริงเหรอครับ”

“ผมดูเหมือนคนโกหกเหรอครับ”

“มะ ไม่ครับ ว่าแต่คุณ?!?”

“ฉลามครับ”

>> วันต่อมา (วันพุธ) < < วันนี้เวลาเที่ยงโลมามาที่ห้องอาหารตามนัดของ พวกเขาทั้งสองคนตามปกติ ซึ่งก็ไม่แน่ใจว่าผู้ชายคน นั้นจะมาตามที่เขาพูดหรือไม่ เขาลงมาถึงตรงเวลา มอง ไปยังโต๊ะเดิมนั้น แต่ก็ยังไม่เห็นชายร่างสูงคนนั้น โลมา...อย่าคาดหวังอะไรมากมายนักเลย เขาอาจ จะไม่ชอบเซ็กส์ของเราก็เป็นไปได้ แต่ลึกๆในใจแล้ว เขายังคงหวังว่าผู้ชายคนนั้นจะมาหาเขาเหมือนเดิม ก่อนที่สายตาอันเฉียบแหลมนั้นจะสังเกตเห็นการก้าว เข้ามาของชายหนุ่มร่างสูง ผู้ชายคนนี้โดดเด่นในกลุ่มคนมากจริงๆ ความสูง ความหล่อ และการแต่งกายของเขาวันนี้นั้นถูกจับตา มองจากทุกคนที่อยู่ภายในห้องอาหาร สองวันที่ผ่านมาก็เห็นทุกคนมองมาที่เขาแล้ว วันนี้ยิ่งมากกว่าทุกวัน เพราะเขาแต่งกายด้วยชุดสูท ทั้งหล่อ สมาร์ต และดูมี ภูมฐาน และการที่เขาเดินตรงเข้ามานั่งที่โต๊ะของเขา นั้น ก็ถูกทุกคนหมายตา เพื่อนๆพี่ๆพนักงานในบริษัทก็ ถามเรา แต่เราก็บอกไปแค่ว่าเป็นเพื่อนเท่านั้น "นี่แน่ะ นํ้าลายไหลอีกแล้ว ขอโทษนะครับที่มา ช้า” “อ่อ เออ อ่า...ไม่เป็นไรครับ” “โลมาทานข้าวก่อนเถอะครับ วันนี้ผมทานกลาง วันกับลูกค้ามาแล้ว นี่รีบไปรีบมาเลยนะครับเนี่ย” ฉลามแต่งตัวดูดีขนาดนี้เพราะไปพบลูกค้ามานี่เอง แล้วแบบนี้ลูกค้าของเขาจะไม่ติดใจได้ยังไง ถ้าเขา เองเป็นลูกค้า คงยอมให้ทุกอย่างจริงๆนั่นแหละ โอย ยย...นี่คิดอะไรของเขาอยู่ อ้าวเหรอครับ ผมซื้อกับข้าวไว้ให้ครับ” ชายตัว เล็กก้มมองกับข้าวที่เขาซื้อมาสามสี่อย่าง พร้อมกับข้าว เปล่าสองจานที่วางอยู่บนโต๊ะ สมองบอกว่าไม่ให้คาด หวัง แต่ใจนี่คือเดินไปสั่งอาหารไว้รอเรียบร้อยเลย “โลมาซื้อไว้ให้ผมเหรอครับ” “อะ...อ่อ ครับ” “งั้นผมทานก็ได้ครับ” “ถ้าอิ่มไม่เป็นไรนะครับ” ชายตัวเล็กกำลังดึงจานข้าวที่อยู่ตรงหน้าของเขา กลับมา แต่ชายร่างสูงก็ดึงกลับไปก่อน ก่อนตักข้าวที่ อยู่ตรงหน้าทาน พร้อมส่งยิ้มมาให้กับเขา ทําไมต้องส่ง สายตาแบบนั้นมาให้เขา โอยยยยยยยย...แล้วแบบนี้ ใครจะไม่หวั่นไหวกันล่ะ “วันนี้ไปดาดฟ้ามั้ยครับ” “หื้ม?!?” วันที่สองก็ชวนไปดาดฟ้าซะแล้ว เราจะ ใจง่ายแบบนั้นเลยเหรอ สุดท้ายก็ขึ้นมาจนได้ โลมาเอ๋ย...ทำไมแกใจง่าย ขนาดนี้ หลังจากขึ้นมาถึงดาดฟ้าฉลามไม่รีรอ ดันร่าง ขอโลมาติดผนังทันที ก่อนจะใช้มือหนาประคองใบหน้า ของเขาเข้ามารับจูบที่แสนอ่อนหวานนี้ของเขาเป็นการ ประเดิมบทเพลงที่จะบรรเลงในวันนี้ได้อย่างดี ชายตัว เล็กเริ่มสนองโดยการส่งลิ้นร้อนไปรับกับลิ้นหนาที่ตรง เข้ามา กวัดแกว่งเกี่ยวกันภายในโพรงปากดูดดื่มอย่าง สมใจ โลมาจัดการปลดกระดุมเสื้อและปลดตะขอ กางเกงของตัวเองออกด้วยมือของเขาเอง ก่อนที่ฉลาม จะยิ้มออกมาเล็กน้อยกับการกระทำของเขา ไม่รอช้าส่งมือที่กำลังร้อนผ่าวนี้ตรงเข้าไปสัมผัสกับยอดกัน อมชมพูของชายตัวเล็กทันที เพียงเท่านั้นก็ทำให้ร่าง เล็กบิดกายด้วยความเสียวซ่าน ส่วนอีกมือก็ตรงไปใต้ ล่างให้สัมผัสกับเจ้าโลมาน้อยทันที ก่อนที่เขาจะปรับ เปลี่ยนลิ้นร้อน ค่อยๆถอดถอนริมฝีปากหนาจากปาก เล็กๆหลังจากชิมรสความหวานภายในโพรงปากนั้น ลากมันลงมาขบเม้มซอกคอขาวอีกครั้ง ก่อนตรงดิ่ง มายังประทุมถันที่ตั้งเด่นรอการลิ้มลองนั้น เขาใช้ลิ้นระรัวขึ้นลงเล็กน้อย ดูดดุลยอดกันสอง ข้างอย่างเมามัว ก่อนจะลากไปตามเรือนกาย จากการ ที่เขาสัมผัสร่างกายคนอื่นๆมาพอสมควร เขาไม่เคยชิม ร่างกายใครที่หอมหวานขนาดนี้มาก่อน มีเพียงแต่เขา เท่านั้น เขาคนเดียวที่ให้รสสัมผัสและกลิ่นหอมจากกาย จนเขาไม่สามารถควบคุมร่างกายตัวเองก็ว่าได้ เขาไม่รอช้าที่จะจับมือเล็กนั้นมาลูบไล้แก่นกายที่ มันเต่งตั้งชูชันของเขา ส่วนคนตัวเล็กเองก็เหมือนจะรู้ งาน จับแก่นกายไปถูไถเข้ากับระหว่างขาทั้งสองข้าง ให้มันเบียดเข้ากับเนื้อเนียนของเขา ซึ่งการกระทำนั้น ทำไมชายร่างสูงร้องครางอื้ออึงในลำคอ เขาแทบไม่อยากรอเวลา อยากยัดเหยียดฉลาม ยักษ์ของเขาให้กับคนตรงหน้าซะตอนนี้เลย เขาอยาก ทำแบบนั้นทุกครั้งที่เห็นหน้าคนตัวเล็กคนนี้ แต่มันจะ โหดร้ายไปถ้ายังไม่เตรียมด้านหลังให้กับเขา เขาอยาก ให้ทุกครั้งที่เราสองคนมีอะไรกันเป็นสิ่งที่เขาจดจำและไม่มีความคิดอยากไปจากเขา เฝ้าแต่เรียกหาเขาตลอด เวลา นั่นเป็นสิ่งที่เขาปรารถนา เขาจะทําให้เป็นแบบนั้น ให้ได้ แม้ว่าเราสองคนจะเริ่มต้นด้วยเรื่องอย่างว่า แต่ เขาก็จะทําให้ชายตัวเล็กยอมรับให้ตัวเขาให้ได้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าความคิดที่อยากให้เป็นแบบนั้น กับความจริงมันอาจจะสวนทางก็ได้ เพราะฉลามยักษ์ ของเขามันจะไม่ไหวแล้ว จะให้ใช้นิ้วนําร่องไปก่อนตอน นี้คงไม่ไหวแน่ๆ แก่นกายเขามาร่ำร้องโพรงถ้ำของคน ตัวเล็กมากมายขนาดนี้ "เอาเลยได้มั้ย ผมจะไม่ไหวแล้ว" "อึก!!..เออ..อย่ารุนแรงนะครับ" ฉลามไม่รอช้าจับขาเล็กชันกับแท่นซีเมนส์ตรง กลางดาดฟ้า โลมาเองก็กางขาออกโดยอัตโนมัติ เขา จับแก่นกายที่แข็งตึงสวมใส่ถุงยาง ส่วนโลมาเองก็ทา เจลหล่อลื่นกับช่องทางด้านหลังของเรารอ เพราะเกรง ว่าเขาจะไม่ไหวเอา ฉลามเห็นแบบนั้นไม่รอช้าจับแก่น กายนั้นเข้าจ่อกับช่องทางนั้นของคนตัวเล็กและฝังมัน เข้าไปภายใน โลมาหน้านิ่วเมื่อสัมผัสถึงความมหึมาที่ มันกำลังเคลื่อนเข้ามา เพราะการที่ไม่ได้มีนิ้วรำร่อง ก่อนนั้นสามารถเรียกน้ำตาคนที่อยู่ตรงหน้าของเขา ออกมาได้ “โอ๊ยย” “เจ็บเหรอครับ” “นิดหนึ่งครับ ของฉลามมันใหญ่มากจริงๆครับ “ขอโทษครับ ต่อไปผมจะใช้นิ้วเตรียมให้ก่อนนะ ครับ” “ไม่เป็นไรครับ ผมไหว เสียงอื้ออึงอยู่ในลำคอเมื่อความเสียวซ่านเริ่มก่อ ตัวขึ้นบริเวณช่องทางด้านหลังของเขา ส่วนเขาเองก็ สั่นสะท้านไปทั้งตัวเมื่อช่องทางนั้นตอดรัดแก่นกาย ของเขาอย่างรู้งาน เขาส่งริมฝีปากไปประทับที่เปลือก ตาเพื่อเช็ดน้ำตาที่ไหลหยดออกมาและผ่อนคลายร่าง เล็กนั้นไม่ให้เกรงไปมากกว่านี้