Chapter 6 แฟน [12]

Chapter 6 แฟน ?

“ลูกมีแฟนตั้งแต่เมื่อไร!!

“หือ?” ผมถึงโทรศัพท์ออกจากเมื่อแม่ตะคอกเสียงใส่ โทรศัพท์ทั้ง ๆ ที่ผมยังพูดไม่จบประโยค และคำพูดของแม่ก็ ทำให้ผมมึนงง แต่ก็ไม่ได้ตกใจอะไรมากนัก

“แม่เข้าใจผิดหรือเปล่าครับ” ผมบิดขี้เกียจไปมาเมื่อรู้สึก เมื่อยตัว วันนี้วันหยุดกะจะตื่นสายสักหน่อย แต่แม่กลับโทรมา ตั้งแต่เช้า แถมยังพูดอะไรก็ไม่รู้

“ไม่ต้องทำเป็นไม่รู้ เขารู้กันทั้งประเทศแล้วเนี่ย!” รู้อะไร วะทั้งประเทศ ผมว่าแม่ผมเธอควรพักผ่อนให้มาก ๆ

“แม่ครับ แม่พูดเรื่องอะไร ผมขอนอนอีกสักหน่อยนะ

“เดี๋ยวก่อนวิลล์แม่ยัง

ติด!

“เห้อออ…” ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ผมไม่รู้ว่าแม่ พูดถึงอะไร แต่ตอนนี้ผมอยากนอน อยากนอนชนิดที่ว่าตื่นมา อีกทีเป็นวันพรุ่งนี้เลย ผมค่อย ๆ ปิดเปลือกตาลงอีกครั้ง แต่ ทว่า
ครีดด ครืดดด

หมับ!

“แม่ครับ ผมขอ…

“วิลล์ นี่พ่อ” ผมลืมตาโพลงขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงจาก ปลายสาย ก่อนจะถึงโทรศัพท์ออกจากใบหูเพื่อดูว่าหูผมฝาด ไปหรือเปล่า

แต่รายชื่อที่โชว์อยู่นั้น…พ่อจริง ๆ ด้วยแฮะ

“ครับ…” ผมตอบออกมาเสียงอ่อน ๆ ผมเชื่อว่าทุกคนต้อง มีความรู้สึกกลัวพ่อตัวเอง ผมไม่ค่อยกลัวแม่นะ แม่พูดมากแต่ ก็ไม่ทำอะไรผม ส่วนพ่อ…ตรงกันข้ามกับแม่เลย เสียงของพ่อ เงียบไปสักพักก่อนที่ท่านจะเอ่ยพูดขึ้น

“ลูกมีแฟนเป็นดาราเหรอ”

“มีแฟนเป็นดาราเวลาทำอะไรก็คิดให้มากกว่านี้หน่อย ผมขมวดคิ้วให้กับสิ่งที่พ่อพูด แฟน? ดารา

หรือว่า…

“เดี๋ยวนะ ผมไม่รู้ว่าพ่อกับแม่พูดถึงเรื่องอะไร ผมอยู่บ้าน ยังไม่ลุกจากที่นอนเลย” ผมเอ่ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเซ็ง ๆ เมื่อ เริ่มคิดหาเหตุผลที่ทำให้พ่อกับแม่โทรมาตั้งแต่เช้าแล้วมาพูด เรื่องแฟนบวกกับว่าคำว่าดารา ภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ นานาที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็แล่นเข้ามาในหัวของผมทันที

พิ้งค์พราว….เธอแน่ ๆ

“ช่วงบ่ายก็กลับมาบ้าน พาดาราคนนั้นมาด้วย

“มันไม่มีไรหรอกครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรกับใคร ดาราคนไหน”

หรือ

“เหรอ ข่าวมันออกขนาดนั้นน่ะนะ” บ้าชิบ! ผมยกมือขึ้น มากุมขมับทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น ผมลืมไปเสียสนิทว่าเธอเป็น ดาราเวลาทำอะไรก็คงเป็นข่าว แล้วเมื่อคืนก็เล่นอุ้มเธอขึ้นคอน โดแบบนั้นด้วย

“เห้อ..

“ถ้าไม่มีอะไรก็กลับบ้านมาก่อน จะให้คนเตรียมงานแถลง ข่าวให้” ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ได้หรอก ก็เลยต้องตอบตกลงไป

ก่อน

“ครับ ผมคงไม่ได้พาเธอคนนั้นมาด้วยหรอก มันเป็นแค่ เรื่องเข้าใจผิด เธอไม่ได้เป็นแฟนผม

“เหรอ แต่ทำไมดาราคนนั้นถึงตอบนักข่าวว่าเป็นแฟนกับ

ลูกล่ะ”

“พ่อเริ่มงงละ คบเล่น ๆ เหรอ” ผมไม่รู้ว่าจะตอบพ่อไปยัง ไง ถ้าบอกไม่ได้คบกันก็ยิ่งงงไปกันใหญ่เมื่อเธอตอบออกไปแบบนั้น

“เดี๋ยวผมเล่าให้ฟังครับ” ผมตอบออกไปเพียงแค่นั้น ก่อน ที่พ่อจะตอบรับและตัดสายทิ้งไป “!” ผมชักจะหงุดหงิดเธอเต็มทน อะไรทำให้เธอตอบ ออกไปแบบนั้น ผมควรจะไปเอาเรื่องเธอ แต่มันคงยากหน่อย

เพราะเธอกับผมกำลังเป็นข่าวด้วยกัน

“เอาไงดีวะ” หรือผมจะปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้ไปโดยไม่ ต้องสนใจอะไร แต่ทำไม่ได้หรอก เชื่อเถอะว่านอกจากชื่อผม แล้วคงชื่อบริษัทของที่บ้านด้วย ธุรกิจอาจเสียหายได้ถ้าผมทำ เป็นเมินเฉยกับเรื่องนี้ แฟนคลับเธอคงโกรธผมแล้วมันจะลาม ไปถึงตัวบริษัทด้วย

“แม่เอ้ย!” ผมสบถออกมาอีกครั้ง เมื่อชีวิตที่เต็มไปด้วย ความสงบสุขของผมกำลังจะจบลง จบลงเพราะยัยดาราสมอง เพี้ยนคนนั้น

อีกด้านหนึ่ง…

-พิ้งค์พราว

“ยัยพิงค์ ตอบพี่มาเลยนะว่าไปรู้จักมักจี่กับเขาได้ยังไง เสียงของพี่ลิ้งค์ผู้จัดการของฉันทำให้ฉันต้องหันหน้าหนี เพื่อ หาคำพูดโกหกดี ๆ

“ก็…เรียนเสรีตัวเดียวกัน

“อย่ามาโกหกพี่ แกเคยไปเรียนเสรีซะที่ไหน ฉันหมุนตัวหันหน้ามาหาพี่ลิ้งค์ด้วยความสงสัยในคำพูด

“เอ๊ะ ว่าแต่พี่ก็รู้ใช่ไหมคะว่าพิ้งค์มีเรียนวันเสาร์ แล้ว ทำไมถึงรับงานวันเสาร์ให้พิ้งค์ตลอดเลย” ฉันถามพลางทำ หน้าสงสัยไปด้วย ส่วนพี่ลิ้งค์เธอมีท่าทีแปลก ๆ แต่แล้ว

“อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง เรื่องนี้มันสำคัญกว่าเรื่องที่แกมีแฟน เป็นทายาทมหาเศรษฐีหรือไง” ฉันชะงักเมื่อพี่ลิ้งค์กำลังพูดไล่จี้ ฉัน

“ก็ไม่รู้สิ ตอนนี้ก็คบไปแล้ว” ฉันเลือกที่จะไม่อธิบายอะไร ทั้งนั้น เมื่อคืนฉันนอนคิดตั้งนานว่าจะทำยังไงให้สามารถเข้า ใกล้เขาได้ คิดหนักจนนอนไม่หลับพอเช้ามาก็มีโทรศัพท์จาก นักข่าวโทรมาหา และมันก็เป็นอย่างที่เห็น

เช้านี้มีภาพของวิลล์ที่อุ้มฉันขึ้นคอนโดอ่อนไปทั่วทั้งโซ เชี่ยว และข่าวก็ตีกันสนุกเลยเพราะนามสกุลของเขาด้วยแหละ

ส่วนฉัน….พอเห็นแบบนั้นก็ไหลตามน้ำไปเลย ยอมรับเลย

ว่าฉันเองก็เสียหายที่มีผู้ชายอุ้มขึ้นคอนโดแบบนั้น แต่การตอบ ว่าเป็นแฟนกันมันยังไม่น่าอายเท่ากับคนแปลกหน้าอุ้มขึ้นห้อง ฉันว่ามันเป็นทางออกที่ดีนะ แต่เขาจะคิดแบบฉันหรือ

เปล่า…ฉันไม่มั่นใจ

“แกจะไม่เล่าให้ฟังจริง ๆ สินะ”

“ไม่ค่ะ”

“เห้อ…อย่ามีข่าวเสียหายก็แล้วกัน ช่องเขาจะบีบแกออก
“เรื่องของช่องสิ อิสระได้เงินเยอะกว่าซะอีก

“แกก็พูดได้ มีแฟนเป็นคนรวยแล้วน” ฉันยิ้มร่าออกมาแม้ ภายใจใจจะรู้สึกละอายมากก็ตามแต่ แต่ทำไงได้ ฉันชอบเขา นี้ ส่วนเขาก็น่าหมั่นไส้ ชวนคุยก็ไม่คุยด้วย ฉันไม่เคยถูกเมิน แบบนี้มาก่อน ทีนี้ละ เขาต้องวิ่งแจ้นมาคุยกับฉันแน่ ๆ

“แล้ววันนี้ พี่จะไม่ให้พิงค์ไปถ่ายละครจริง

ก็จริงน่ะสิ พี่ยกเลิกไปแล้ว รอให้ทางแฟนแกออกมา สัมภาษณ์ก่อน ขึ้นแกออกไปตอนนี้นักข่าวรุมแกแน่” พอได้ยิน แบบนี้แล้วฉันก็เริ่มหวั่นใจขึ้นมา ก่อนหน้านี้ฉันมั่นใจว่าเขาคง ไม่หักหน้าฉันหรอก เพราะเขาคงไม่เอาบริษัทของครอบครัวมา เสี่ยงกับแฟนคลับของฉัน แต่ก็เริ่มไม่มั่นใจเพราะเขานะ เป็น ชาซะขนาดนั้น

ครีดด ครืดด~

ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออยู่ ๆ เสียงโทรศัพท์ของฉันมันก็ดัง ขึ้น ก่อนที่ฉันจะรีบคว้ามันขึ้นดูเพราะคิดว่าน่าจะเป็นเขาคนนั้น ที่พยายามหาเบอร์ฉันเพื่อโทรมาคุย แต่ทว่า

“แม่…”