Chapter 1 เข้าใจผิด

~Chapter 1~

“กรี๊ดดดดด” เสียงกรีดร้องของหญิงสาวทำให้ผู้มาใหม่ ยกมือขึ้นอุดหูของเขา ก่อนที่เขาถือวิสาสะเดินเข้ามาให้ห้อง ของเธอ พิงค์พราวตาโตตกใจกับการปรากฏตัวของผู้มาใหม่ แต่โชคยังเข้าข้างเธอ เพราะโทรศัพท์ที่เธอกำลังแนบหูโทรหา รปภ. อยู่นั้นถูกรับจากปลายสาย

ติด!

“รปภ.คะ ช่วยด้วยค่ะ ห้อง 2007 มีโรคจิตค่ะ!” หญิง สาวกรอกเสียงลงโทรศัพท์ ด้วยความร้อนรนใจ ซึ่งชายหนุ่มก็ ไม่ได้มีท่าทีเข้ามาห้ามปรามอะไร เพราะรูปภ. ในบริษัทของตระ กูลเขาน่ะหรือจะทำอะไรเขาได้ ขณะที่หญิงสาวค่อย ๆ วาง โทรศัพท์ไว้ที่เดิมเมื่อเห็นท่าที่นิ่ง ๆ ของผู้มาใหม่ ก่อนที่เขาจะ ก้าวขาเข้าหาเธอ

“นายจะทำอะไร ออกไปนะ ออกไป!” พิงค์พราวยกมือขึ้น กอดอกของตนไว้เพราะเธอไม่ได้ใส่ซับใน ขณะที่ชายหนุ่มผู้มา ใหม่เขาเพียงแค่ต้องการคุยกับเธอเรื่องงานเพียงเท่านั้น แต่ ทว่า

หมับ!
ตบ!

“โอ้ย อะไรของเธอเนี่ย! ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย เครื่อง เป่าผมที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งถูกฝ่ามือบางคว้าไปก่อนที่ เธอจะเขวี้ยงมันใส่ร่างหนาใหญ่ของเขา

“กรี๊ดดดด” อย่าทำอะไรฉันเลย นะ ฉันขอร้อง” พิงค์ พราวจินตนาการไปทั่ว เธอกลัวว่าเขาจะทำมิดีมิร้ายต่อเธอ แม้ว่าเขาจะหน้าตาหล่อเหลามาก แต่ความโรคจิตมันไม่เข้า ใครออกใคร

“เป็นบ้าอะไรของเธอวะ”

“อย่าเข้ามานะ ฉันรู้ว่านายชอบฉันมาก แต่ แต่ก็ต้อง เข้าใจว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน” หญิงสาวยืนพูดน้ำหูน้ำตาไหล ขณะที่คนฟังถึงกับมึนงง

“เธอฟังฉันนะ ยัยบ๊อง

“ห้ะ! ใครป้อง” พิงค์พราวยกมือขึ้นปาดน้ำตาเมื่อสีหน้า ตาจริงจังของเขา ทำให้ใจดวงน้อยสั่นไหว หล่อเป็นบ้า หญิง สาวรำพึงในใจ

“เธอไง ฉันชื่อวิลล์มาตามเธอไปเรียน

“หะ จริงเหรอ”

“ก็เออน่ะสิ”

“ฉันไม่เชื่อนายหรอก อย่ามาหลอกกันซะให้ยาก เธอว่าแล้วก็คว้าเอาสิ่งของรอบกายมาโยนใส่เขาอีก จะมีใครกันที่ บุกมาที่ห้องของเธอแบบนี้แล้วมาพูดว่าให้ไปเรียนถ้าไม่ใช่ แฟนคลับคลั่งรักของเธอเอง

บ! บ! อุบ!

“บ้าซิบ!” วิลล์พยายามหลบสิ่งของที่หญิงสาวหน้าสวยคน นี้เขวี้ยงใส่เขา พอเป็นแบบนี้แล้ว มันก็ทำให้เขาคิดว่าการบุก มาหาเธอแบบนี้เป็นความสิ้นคิดของเขา

“พอโว้ย!!”

“กรี๊ดด อย่าเข้ามา ออกไป ออกไป!” ชายหนุ่มย่างเท้า เข้าหาเธอด้วยความรวดเร็ว ขณะที่เธอยังคงเขวี้ยงปาสิ่งของ ใส่เขา แต่ดูแล้วเหมือนมันจะไม่ได้ผลเมื่อร่างสูงสามารถเข้าถึง ตัวเธอได้

“กรี๊ดด~” พิ้งค์พราวลอยหวีดเหนือพื้นเมื่อร่างสูงสามารถ เดินเข้าประชิดตัวเธอได้ขณะที่เธอกำลังจะหมุนตัววิ่งหนีเขา ลำแขนแกร่งก็คว้าเอาเอวบางของหญิงสาวไว้ได้ทันก่อนที่เขา จะยกตัวเธอขึ้น ทำให้เรียวขายาวเตะอากาศไปมาทันที

“ฉัน! มา! คุย! งาน!” ริมฝีปากหนากล่าวเน้นย้ำทุกคำเมื่อ เธอคนนี้ไม่หยุดดิ้น แถมยังจิกเล็บ ใส่ลำแขนเขาจนเป็นรอย

“แล้วนายเข้ามาได้ไง นายต้องเป็นแฟนคลับที่คลั่งฉัน จากนั้น จากนั้น นายก็แฮกเข้าระบบของคอนโดเพื่อเอารหัส ห้องของฉัน ใช่ มันต้องเป็นแบบนั้น คิ้วหนาขมวดเป็นปมเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่เธอพูด ดูแล้วมันจะเพ้อเจ้อไปกันใหญ่

“เหอะ เธอคิดว่าฉันคลั่งเธอ?

“หรือไม่ใช่ล่ะ” หญิงสาวเกี่ยวใบหน้าหันมามองเขา ก่อน ที่เธอจะชะงัก ให้กับสันกรามของเขา ตลอดชีวิตของเธอนับ ตั้งแต่เข้าวงการมาเธอเจอผู้ชายหน้าตาดีหลายต่อหลายคน แค่ทว่ากลับไม่มีใครทําให้เธอใจสั่นได้เท่าเขามาก่อน

“บ้าชิบหาย ถ้าเธอสนใจเรียนหน่อยเธอจะรู้ว่าฉันอยู่ คลาสเดียวกับเธอ

“ไม่ต้องมาหัวหมอ ฉันรู้ว่าฉันสวย แต่นายก็ต้องเข้าใจว่า เราไม่ได้เป็นอะไรกัน นายจะเข้ามาในห้องของฉันแบบนี้ไม่ได้

“ยัยบ๊องเอ้ย!”

พริบ!

ตุบ!

“โอ้ย เจ็บชะมัด” หญิงสาวหล่นตุบลงพื้นเมื่ออยู่ ๆ ลําแขนแกร่งของเขาก็คลายออก เป็นผลให้เธอร่วงลงพื้นทันที

“เสียเวลาชีวิตชิบหาย วิลล์พึมพำออกมาก่อนที่เขาจะใช้ ฝ่ามือจัดเสื้อผ้าของตนให้เข้าที่เข้าทาง แต่ก่อนที่เขาจะหมุนตัว ออกไป

“นี่นายคิดว่าจะเดินออกไปง่าย อย่างนี้เหรอ” เธอก็ได้ ตะโกนตามแผ่นหลังหนา ก่อนจะลุกขึ้นแล้ววิ่งตามเขาไปเพื่อเอาเรื่อง แต่ด้วยขาที่ยาวกว่าทำให้เขาเดินออกจากห้องของ เธอไปได้ แต่หญิงสาวก็วิ่งตามจนทัน แต่แล้ว

กึก!

ตุบ!

“โอ้ย!”

ร่างบางล้มกองจุมปักอยู่ที่พื้นทันทีเมื่อร่างสูงหยุดเดิน ซึ่ง หน้าของเธอก็ชนกระแทกแผ่นหลังหนาเต็ม ๆ

“ดี” ใบหน้าหล่อเหลาหลุดเสียงออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ซึ่งเขาแค่ลืมไปว่าต้องบอกอะไรบางอย่างกับเธอก็เลยหยุดเดิน

“ข่าอะไรยะ”

“เปล่า”

“อย่ามาเถียง ฉันเห็นนายข

ตึก ตึก ตึก

แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรกับเธอ เสียงรองเท้าฮาฟก็ดัง

ขึ้นพอดิบพอดี

“ช่วยด้วยค่ะ!” พิงค์พราวตะโกนเรียกรปภ.สองสามคนที่ วิ่งเข้ามาหาเธอ ก่อนที่วิลล์จะหันหน้าไปมองตาม ซึ่งเขาก็ไม่ได้ มีท่าทีตระหนกตกใจอะไร แต่ทว่าพอหันกลับมามองเธอคนนี้ แล้ว…
“!” ชายหนุ่มปากออกมาอย่างคนนึกรำคาญเมื่อเขา เห็นอกอวบที่ก่อนหน้านี้เขาพยายามที่จะไม่มองมันกำลังโชว์ อะไรบางอย่างอยู่ ถ้าหากว่ารูปภ.พวกนั้นวิ่งมาถึง…เขาไม่ อยากนึกสักเท่าไร

พริบ!

“กรี๊ดดด” นายจะทำอะไรฉัน หยุดนะ!” ชายหนุ่มถอดเสื้อ แจ็คเก็ตยีนส์ออก ซึ่งการกระทำไร้คำพูดของเขาทำให้เธอ เข้าใจผิด ก่อนที่เขาจะโยนมันใส่ตัวของเธอ

พริบ!

“คลุมไว้ก่อนที่จะมีคนเห็นหัวนมของเธอ” พิงค์พราว ตาโตให้กับคำพูดของเขา ก่อนที่เธอจะก้มลงมองตามสิ่งที่เขา พูด ชุดนอนผ้ามันลื่นที่แนบติดไปกับหน้าอกเปลือยเปล่าของ เธอนั้น…เธอลืมไปเสียสนิทว่าไม่ได้ใส่ยกทรง

แสดงว่าเขาก็เห็นปลายกันของเธอที่มันนูนขึ้นแล้วสินะ!