Chapter 6 แฟน [2 2]

“แม่… ฉันไม่มั่นใจเลยว่าจะรับสายที่โทรมาจากแม่ดีหรือเปล่า ฉันจะดีใจมากที่แม่แค่โทรมาขอเงินเหมือนที่ผ่านมา หากว่าแม่ โทรมาเพราะเรื่องข่าวล่ะ

ติ้ง!

พอสียงโทรศัพท์ดับเสียงแจ้งเตือนไลน์ก็ดังขึ้น แต่ฉันก็ พยายามที่จะไม่มองมัน ก่อนจะปิดเครื่องหนี เพราะฉันไม่ อยากรับรู้เรื่องอะไรที่อาจจะทำให้ฉันบั่นทอนจิตใจ

เอาดี ๆ เขาคนนั้นไม่น่าเกิดมารวยเลย ฉันชอบเขา ซึ่ง ฉันคิดว่าที่แม่โทรมาน่าจะเป็นเรื่องข่าว และมันก็จะเกี่ยวกับ เขา เพราะคำที่แม่ชอบกรอกหูฉันบ่อย ๆ คือหาผัวรวย ซึ่งเขา ที่ฉันชอบดันรวยซะงั้น

“ทำไมไม่รับล่ะ”

“แม่แกยังไม่กลับมาจากคาสิโนอีกเหรอ”

“อืม”

“พิ้งค์…อย่าหาว่าพี่ยุ่งเลยนะ แต่แม่แกไม่กลับมาสอง เดือนแล้ว เงินหมดไปไม่รู้กี่ล้าน ถ้าเป็นแบบนี้แกอาจจะต้องทํางานจนร่างพังเลยนะ พี่ว่าแกเลิกโอนเงินให้แม่แกเถอะ ฉัน วางโทรศัพท์ลงที่โต๊ะเครื่องแป้ง ก่อนจะนั่งลงบนที่นอนพร้อม กับก้มหน้าลงมองฝ่ามือของตัวเอง

“ถ้าฟังค์ไม่โอนให้ แม่จะกลับมาเหรอ”

“ก็ใช่น่ะสิ”

“เหรอคะ แต่ทิ้งค์กลัวว่าแม่จะไม่กลับ แล้วจะไปยืมเงิน บ่อนจนเป็นหนี้น่ะสิ”

“หม แกคิดมากหรือเปล่า ยังไงถ้าไม่มีเงินแม่แกก็คงกลับ มาเอากับแกอยู่ดี”

“เห้อ…หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ” ฉันถอนหายใจออกมา ก่อนจะล้มตัวลงนอนแผ่หลาบนที่นอน ซึ่งวันนี้ฉันก็คงได้พักอีก วัน

“โชคยังดีนะที่คิวละครแกมันมีแค่คิวเดียวในวันนี้ กอง ถ่ายเลยไม่เดือดร้อน” ฉันไม่ได้ตอบอะไรพี่ลิ้งค์ไป เพราะตอนนี้ มีอะไรหลายอย่างให้คิด ทำไมวิลล์เงียบมาก เวลาที่เดินผ่าน ไปเรื่อย แบบนี้ หรือว่าเขาจะเล่นบทเงียบแล้วหายเข้ากลีบ เมฆไป แบบนั้นมันก็แย่มากเลยน่ะสิ

ฉันรู้สึกเหมือนคนอกหักเลย

แต่ฉันไม่เคยมีแฟนนี่น่า แล้วอาการซึม ๆ แบบนี้มันแปล ว่าอกหักหรือเปล่าล่ะ..

หลายชั่วโมงต่อมา..
“พิ้งค์กละทำไมทางนั้นเงียบจังเลย มันแปลก ๆ นะว่า ไหม ข่าวดังขนาดนี้กลับเงียบแบบนี้” ฉันไม่ได้ตอบอะไรที่องค์ ไป นั่นสิ เงียบซะจนฉันรู้สึกใจคอไม่ดี

“เห้อ…แกคบกับเขาจริงปะเนี่ย ไม่ใช่ว่าเขาหลอกแกนะ ไฮโซก็แบบนี้แหละชอบเห็นดาราเป็นของเล่น

เขาไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย…..

ฉันคิดเขาข้างเขาในใจ ดูแล้วเขาเป็นคนดีจะตาย ขนาด ฉันเมาแป๊แบบนั้นเขายังไม่คิดจะทําอะไรฉันเหมือนเพื่อนของ เขาคนนั้น

“เห้อ… ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนที่พี่ลิ้งค์จะ ลุกขึ้น และเดินมาหาฉัน

“ถ้าพรุ่งนี้เขาไม่ออกมาพูดอะไร พี่จะบอกนักข่าวให้รอแก สัมภาษณ์นะ…” เสียงของพี่ลิ้งค์เบาลงเรื่อย ๆ ราวกับว่ากำลัง เห็นใจฉัน พี่เขาคงกำลังคิดว่าวิลล์เทฉันไปแล้ว ซึ่งจริง ๆ แล้ว มันเป็นความมะโนของฉันเองที่คิดเองเออเองแบบนี้

“พี่กลับเลยก็ได้ค่ะ พิ้งค์อยู่คนเดียวได้ค่ะ

“เอ่อ อันที่จริงพี่อยากอยู่เป็นเพื่อนแกนะ แต่พี่ก็ต้องรีบ กลับบ้านไปกินข้าวกับแฟน

“ไม่เป็นไรค่ะ พิงค์ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย” ฉันยิ้มให้พี่เขา ก่อนที่พี่องค์จะพยักหน้ารับ

“พี่ไปก่อนนะ” ฉันยิ้มตอบกลับพี่เขาอีกครั้งพร้อมกับโบกมือลา อิ้งค์ไป

พออยู่คนเดียวแบบนี้ฉันกลับรู้สึกหน่วง ๆ ไงไม่รู้ เขามัน เย็นชาไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย มีแต่ฉันนี่สิที่กำลังนอนเหมือน คนตายซากอยู่

ฉันควรอาบน้ำนอนแล้วมาคิดว่าพรุ่งนี้จะให้สัมภาษณ์แก้ หน้าตัวเองยังไง คิดได้ดังนั้น ฉันก็ลุกขึ้นจากที่นอนอย่างช้า ๆ ราวกับคนหมดแรง ก่อนจะค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น จน บนตัวฉันไม่เหลืออะไรสักชิ้น

“ฉันไม่สวยหรือไง…” ฉันยืนมองตัวเองผ่านกระจกบาน ใหญ่ ก่อนจะถอนหายใจออกมา “เห้อ… สวยแค่ไหนถ้าไม่ใช่คนที่ใช่มันก็ไม่ใช่อยู่ดี และ

ขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ เสียงอะไรบางอย่างก็ดัง

ขึ้นมันทำให้ฉันหันไปมองอย่างช่วยไม่ได้

แกร๊ก!

แอ๊ดด…

“กรี๊ดดดด

“เหี้ย!!!”

พริบ!

“นะ นาย ฉันยืนตาโตอ้าปากค้างมองแผ่นหลังหนาอยู่ กับที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวไปไหนได้
วิลล์ เขาเข้ามาอีกแล้ว!!

เขาเปิดประตูเข้ามา และเขาก็เห็นฉันไปหมดเลย ซึ่งวิลล์ ก็หมุนตัวหันหลังให้ฉันทันควัน แต่ฉันแอบเห็นดวงตาของเขาที่ มันเบิกกว้างขึ้นนะ

“อะไรของเธอวะเนี่ย!” วิลล์นิ่งไปสักพักก่อนที่เขาจะเอ่ย พูดขึ้น มันทำให้ฉันตอบกลับทันควัน

“ฉันนี่แหละที่ต้องถามนาย นายเข้าห้องฉันแบบนี้ได้ยัง

“แล้วใครมันจะไปรู้ว่าเธอยืนแก้ผ้าอยู่” ฉันรีบดึงสติตัว เองก่อนจะรีบวิ่งไปเอาชุดคลุมอาบน้ำที่ห้องแต่งตัวมาสวมก่อน จะออกมาหาหาเขาที่ยังคงยืนหันหลังให้ฉันอยู่เหมือนเดิม

“นาย…

“ทำไมเธอไม่ตอบไลน์ฉัน!” ฉันยังพูดไม่จบเขาก็พูดแทรก ขึ้นมาทั้ง ๆ ที่ยืนหันหลัง แต่คำพูดของเขานี่มันทำให้ฉันหัน ไปมองโทรศัพท์ที่ถูกปิดเครื่องจากฉันเองเพื่อหนีแม่ และหนีนัก ข่าว

อย่าบอกนะว่า

“ฉันส่งข้อความหาเธอตั้งแต่เช้า ทำไมไม่ตอบ แล้วเมื่อไร

จะได้เคลียร์!!”