ตอนที่ 10 คนรัก ใหม่

ตอนที่ 10คนรัก ใหม่

นีรชามองแววตาที่ไม่เป็นมิตรของซูเลียแล้ว รู้สึกว่าส กรณ์คนนี้ช่างเป็นเทพเจ้าแห่งความซวยจริงๆ เจอหน้าเขาทีไร ก็มีแต่เรื่อง

เธอทำหน้าที่พนักงานเสิร์ฟของเธออยู่ดีๆ ไม่ได้ไปยุ่งกับ ใคร แต่ทำไมซูเลียถึงทำกับเธอแบบนี้

นีรชามองภัสกรณ์ด้วยความเกลียดชัง และรีบอธิบาย ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับภัสกรณ์ทันที “ไม่ ไม่ ไม่ดิฉัน ไม่รู้จักท่านประธานบริษัทที.เอสหรอกค่ะ ไม่เคยเจอหน้ามา ก่อนเลย” เธอไม่คิดที่จะอยากเกี่ยวข้องอะไรกับผู้ชายคนนี้ทั้ง นั้น คนบ้า ไม่รู้มีอะไรดีนักหนา

คิ้วของภัสกรณ์ขมวดเล็กน้อย เขาถลึงดวงตาคมเข้มขึ้น มาอย่างน่ากลัว จะมีผู้หญิงคนไหนในโลกที่ไม่ต้องการผูกมัด กับเขา แต่วันนี้คนอย่างภัสกรณ์กลับถูกผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ ปฏิเสธอย่างนั้นเหรอ

หรือว่านี่จะเป็นอุบายหลอกล่อ ภัสกรณ์คอยจับตาดูนีรชา ไม่ยอมห่าง เขายักคิ้ว “คิดไม่ถึง ว่าเราจะได้พบกันอีก

“คุณผู้ชาย พูดเรื่องอะไรคะ ดิฉันไม่เข้าใจ” นีรชาแอบขยับตัว เธอต้องการออกห่างจากเขา ร่างของเขาสูงใหญ่ เธอ รู้สึกเหมือนโดนกดดันจนแทบหายใจไม่ออก เธอเกลียดผู้ชาย เหย่อหยิ่งคนนี้เป็นที่สุด

ภัสกรณ์เอามือกอดอก มองดูนีรชาขยับตัวออกไป ทันใด นั้นเขาก็คิดอยากจะแกล้งเธอขึ้นมา เขาแอบเอาตัวสูงๆ ของ เขาไปยืนขวางทางนีรชาแบบเงียบๆ “ไม่เข้าใจ แล้วเธอรู้ได้ ยังไงว่าฉันเป็นประธานบริษัทที.เอส

เธอไม่สนหรอกว่าเขาจะเป็นใครมาจากไหน แต่ขอร้อง อย่าทำให้เธอต้องออกจากงานที่นี่เลย นีรชาเกือบจะโพล่งสิ่งที่ คิดออกมา แต่เธอซะงักไว้ทัน และทำท่าทีไร้เดียงสา เธอหวัง เพียงให้เขารีบกลับไปคุยกับซูเลียเหมือนเดิม และเลิกแกล้ง เธอสักที

ซูเลียรู้สึกถึงความผิดปกติของภัสกรณ์ จนเธอต้องดึงดูด ความสนใจของเขาให้มากขึ้นอีก เธอทนไม่ได้ที่จะนั่งอยู่เฉยๆ ให้ภัสกรณ์ไปสนอกสนใจผู้หญิงคนอื่น แถมทั้งยังเป็นพนักงาน เสิร์ฟกระจอกๆ

“นี่เธอ ไม่เห็นเหรอว่าแก้วของฉันมันว่าง” ซูเลียแก้วที่ ว่างเปล่าของตัวเอง สายตาอันเยือกเย็นและเหย่อหยิ่งของเธอ จ้องมองนีรชา มองตั้งแต่หัวจรดเท้า

พอได้ยินคำพูดของซูเลีย นีรชาจึงรีบยกเยือกน้ำในมือขึ้น มาแล้วรินใส่แก้วของเธอ นรชาเป็นพนักงานเสิร์ฟ การบริการ แขกก็คืองานของเธอ ถึงแม้ว่าแขกคนนี้จะเต็มไปด้วยความเกลียดชังและดูถูกเธอก็ตาม

ภายใต้การจ้องมองของภัสกรณ์ นีรชารู้สึกว่าตัวเองตัว แข็งทื่อ ผู้ชายคนนี้ มองอะไรอยู่ได้ ไม่เคยเห็นพนักงานในน้ำ ให้แขกเหรอ

เธอมือไม้เกร็ง ในน้ำจากเหยือกใส่ในแก้ของซูเลียจนเต็ม ในที่สุด นรชาถอนหายใจเบาๆ ด้วยความโล่งอก อีกซักพัก เธอจะต้องเปลี่ยนโต๊ะกับคนอื่นแน่ เธอไม่อยากให้บริการโต๊ะนี้ อีกต่อไป

กำลังจะหันหลังเดินออกไป เสียงที่เย็นชาของซูเลียก็ดัง ขึ้น “ยื่นแก้วให้ฉันสิ

นีรชายื่นแก้วให้ซูเลียอย่างระมัดระวัง ยังไม่มีทันได้วาง

แก้วก็ถูกซูเลียจงใจกระแทก จนตกแตก

“เพียะ…”เสียงตบหน้าฉาดใหญ่ดังขึ้นมา รอยยิ้มบน ใบหน้าของซูเลียหายไป เธอยกมือขึ้นตบหน้านีรชาอย่างแรง

“นี่เธอให้รินน้ำยังไง ทำกระโปรงของฉันสกปรกหมด

“เธอรู้ไหมว่าชุดของฉันมันแพงแค่ไหน เธอทำงานหาเงิน สามปีก็ไม่มีปัญญาชดใช้

การโดนตบหน้าอย่างกะทันหัน ทำให้มีรชาตะลึงงัน

ซูเลียดึงแขนภัสกรณ์เข้ามา และพูดออกมาอย่างเอาแต่

ใจ “แทนคะ ดูพนักงานคนนี้สิ ทำชุดของเค้าเปื้อนไปหมดแล้ วอ่ะ ที่รัก….ต้องพาเค้าไปซื้อชุดใหม่นะ
ภัสกรณ์ได้แต่มองดูซูเลีย โดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ ดวงตา คมเข้มเปล่งประกาย ทำเอาซูเลียหวั่นใจ

เธอรู้สึกหวั่นใจ เพราะวันนี้ภัสกรณ์ดูผิดปกติเกินไป พนักงานเสิร์ฟคนนี้ เธอมีอะไรพิเศษตรงไหน ทำไมถึงกลาย เป็นจุดสนใจของเขา

ไม่ได้ เธอจะปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด เธอเพิ่ง จะได้เป็นคนรักใหม่ของภัสกรณ์ บัลลังก์ของเธอยังไม่ทันจะ ร้อน แล้ว เธอจะปล่อยให้ผู้หญิงต่ำต้อยคนนี้คว้าไปง่ายๆ ได้ ยังไง