ตอนที่ 8 ใจกว้างจริงๆ

ตอนที่ 8ใจกว้างจริงๆ

นีรชารีบวิ่งจากโรงเรียนไปที่ร้านอาหาร ซึ่งตอนนี้เลย เวลาเข้างานมา 20 นาทีแล้ว

นี่คืองานที่สามของเธอ และเป็นงานนอกเวลาที่คุ้มค่าที่ สุดเท่าที่เธอเคยทำ Prague restaurant ร้านอาหารตะวันตก อันดับต้นๆ ในเมือง คนที่เข้าออกร้านนี้ล้วนแต่เป็นซุปเปอร์ส ตาร์คนดังทั้งนั้น ฉะนั้นกฎและข้อบังคับของที่นี่จึงเข้มงวดมาก ถ้ามาสายสามครั้งหรือโดนแขกบ่นหนึ่งครั้ง ก็จะถูกไล่ออก ทันที

วันนี้เธอกับเพื่อนสนิทชื่อว่าจันทร์ฉายมาทำงานที่นี่ด้วย กัน นีรชารีบสวมเครื่องแบบสีฟ้าอ่อนแล้ววิ่งไปที่แผนก ป่านนี้ จันทร์ฉายคงจะรอแย่แล้ว

“จันทร์ ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ วันนี้เลิกเรียนช้าไป

หน่อย” เธอกล่าวขอโทษเพื่อนซะยกใหญ่

“ไม่เป็นไรหรอกน้ำ ฮ่าๆ คือว่าวันนี้ฉันอยากจะมาทำงาน ที่นี่เองแหละ ใบหน้าของจันทร์ฉายดูมีความหวัง สมกับที่เธอ ตั้งตารอ

“เอ๊ะ ทำไมเหรอ หรือว่าวันนี้ผู้จัดการจะแจกนั่งเปา”
“ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย…” จันทร์ฉายทำหน้าตาบูดบึง “นั่งเปาน่ะเหรอเมื่อเทียบกับสิ่งนี้แล้ว กลายเป็นเรื่องเล็กไปเลย ล่ะ ได้ยินมาว่าวันนี้ประธานบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ป จํากัด จะมาที่นี่

“ประธานบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัดเหรอ” นีรชา หน้าตาเฉื่อยชา บริษัท เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัด ฟังดูคุ้นๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน

จันทร์ฉายเอื้อมมือไปบีบใบหน้าเรียวเล็กอย่างเป็น ธรรมชาติของนิรชา “ก คุณภัสกรณ์ ธนกิจโกศล ไงล่ะ เขา ว่าทั้งหล่อทั้งรวย แถมยังใจกว้างกับผู้หญิงมากด้วย ถ้าเอาผู้ หญิงของเขามายืนเรียงกัน น่าจะรอบโลกได้เลยมั้ง…..

“ฮ่า ๆ ๆ เธอก็พูดเกินไป ว่าไปแล้ว ถึงเขาจะทั้งหล่อ ทั้งรวย ใจกว้างกับผู้หญิง มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราหน นีรชายักไหล่อย่างไม่คิดจะใส่ใจ จัดแจงเมนูอาหารที่อยู่ในมือ อย่างคล่องแคล่ว

“ไม่แน่นะ อาจจะถึงตาเธอแล้วก็ได้ พอท่านประธานได้ เห็นหน้าสวยๆ หุ่นเพรียวๆ ของเธอล่ะก็ จะต้องตกหลุมรักและ อยากแต่งงานกับเธอแน่ๆ เป็นภรรยาของประธานบริษัท เธอ จะได้ขับเฟอร์รารี่ สวมเพชร 20 กะรัต ใส่ชุดคอลเล็คชั่น ล่าสุดของแชแนลไปกินข้าวอย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้จักฉันก็แล้ว กัน จันทร์ฉายแสร้งทำหน้าตาน่าสงสาร จับแขนของนีรชา แกว่งไปแกว่งมา
นีรชาอยากจะเข้าไปอีกปากเธอนัก “นิสัยไม่ดี ครั้งนี้ฉัน ต่อให้ก่อน แต่ระวังไว้เหอะ คราวหน้าฉันจะขุดเรื่องเธอมาแฉ บ้าง”

เด็กสาวทั้งสองล้อเล่นกันอย่างสนุกสนาน

“น้ำ เร็วเข้า โซดาโต๊ะที่ 12 นีรชาแลบลิ้นใส่จันทร์

ฉาย หยิบถาดขึ้นมาแล้วเดินไปที่หน้าห้องโถง

งานนี้ถึงทิปจะหนัก แต่ก็เหนื่อยชะมัด คนที่มาที่นี่ล้วนแต่ มีอิทธิพล และยากที่จะให้บริการเป็นธรรมดา นรชาต้องคอย ระวังทุกครั้งที่เข้าไปเสิร์ฟน้ำเสิร์ฟอาหาร กลัวทำอะไรผิดพลาด ไป เพราะเธอจะชวดงานนี้ไม่ได้เด็ดขาด ครอบครัวยังคงเป็น หนี้จํานวนมาก

ใบหน้าเธอยิ้มแย้ม และพร้อมให้บริการอย่างมืออาชีพ แต่ก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นแขกโต๊ะที่ 12… นั่นคือ ซูเลีย ดารา ดาวรุ่งหญิงคนใหม่ที่เพิ่งผุดขึ้นมา

เมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว เธอยังเป็นดาราที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักอยู่ เลย แต่หลังจากได้รับบทแสดงนำในภาพยนตร์รัก เธอก็ดัง เป็นพลุแตก

เธอสวยจริงๆ ผมหนานุ่มสลวย ลำคอระหงนั้นขาวนวล เย้ายวนใจ ใบหน้าถูกแต่งด้วยเครื่องสำอาง ทำให้หน้าเธอดูมี มิติและมีเสน่ห์มากๆ ประกอบกับชุดราตรียาวสีขาวที่แหวก จนถึงกลางหลัง เผยให้เห็นแผ่นหลังขาวเนียนที่สวยสะดุดตา
“สวัสดีค่ะ นี่คือโซดาที่คุณต้องการค่ะ” นีรชายิ้มกว้าง พร้อมกับวางแก้วลงบนโต๊ะ

“ขอบใจจ้ะ” แม้จะพูดจาสุภาพอย่างไร้ที่ติ แต่เสียงของ ซูเลียนั้นเย็นชา ฟังดูไม่เต็มใจขอบคุณ

โทรศัพท์ที่วางอยู่บนผ้าปูโต๊ะลูกไม้สีขาวดังขึ้น มันคือ Vertu โทรศัพท์มือถือสุดหรูระดับโลก เป็นรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่น ที่ มีแค่ 200 เครื่องทั่วโลก และไม่ใช่ว่ามีเงินแล้วจะสามารถซื้อ ได้

นีรชาแปลกใจ แม้ว่าตอนนี้ซูเลียจะเป็นดาราดัง แต่การ ใช้โทรศัพท์รุ่นนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ หรือที่จริงแล้วมีคน ซื้อ ให้เธอ เป็นใครกันนะใจกว้างจริงๆ