เจ้าสาวสำรอง (100%)

“ฉันก็จะทำให้เธอมั่นใจว่าเราสองคนจะได้ ‘ร่วมรัก’ กันยังไง ล่ะ และเมื่อถึงเวลานั้นฉันจะทำอย่างนี้ ” ขาดคำเขาก็ส่งนิ้วที่ยัง เปื้อนคราบน้ำหวานเข้าสู่โพรงปาก แล้วดูดเลียและอมนิ้วที่ ชโลมไปด้วยหยาดรักของเธอด้วยท่าทางเอร็ดอร่อย ก่อนจะดึง นิ้วเข้าออกเลียนแบบกิริยาการร่วมรักอย่างกลายๆ ขณะส่งสาย ตาร้อนแรงมาให้เธอเป็นเชิงล้อเลียนไม่ขาดระยะ วาจาวาบ หวามและการกระทำอันน่ากระดากอายทำให้คนตัวเล็กหน้าร้อน ฉ่า ท้องน้อยขมวดเป็นปม ความร้อนเหมือนมากระจุกตัวอยู่ กลางกายสาวในชั่วเสี้ยวนาที

“ให้ตาย…หวานเป็นบ้า!” เสียงแตกพร่าคำรามปนสบถกลั้ว ลำคอหนา และเป็นอีกครั้งที่วูล์ฟเผลอทำอะไรบ้าๆ โดยมิอาจยัง คิด…เขาไม่เคยทำแบบนี้กับผู้หญิงหน้าไหนมาก่อน

“ได้โปรดปล่อยฉันเถอะค่ะ ฉันขอร้อง” หญิงสาวเอ่ยวิงวอน

เสียงกระท่อนกระแท่น พลางดิ้นรนและขืนกายให้หลุดพ้นจาก

พันธนาการแกร่ง ทว่าแทนที่จะทำตามคำวิงวอนของสาวเจ้า เขา

กลับรัดร่างเย้ายวนแน่นขึ้น อีกทั้งนึกอยากจะล้อเลียนอีกฝ่าย

ด้วยวาจาวาบหวามปนตื่นกาม เพราะคนฉลาดเป็นกรดอย่าง

วูล์ฟรู้ดีว่า แม่สาวน้อยวัยขบเผาะที่ดูนุ่มนิ่มและหัวอ่อนตรงหน้า

กำลังร้อนได้ที่…ร้อนเหมือนกับที่เขาเป็นอยู่ในขณะนี้

“เธอไม่อยากให้ฉันปล่อย แต่อยากให้ฉันต่อจากเมื่อกี้ให้เสร็จสมอารมณ์หมายมากกว่า…จริงไหม?” พ่อคนมั่นใจในตัว เองสูงเสียดฟ้าว่าพลางโน้มใบหน้าหล่อลากไส้ลงมา หมายจะ บดขยี้กลีบปากจิ้มลิ้ม ให้หนำใจอีกครา ทว่าสาวน้อยกลับเบี่ยง หน้าหลบ พร้อมร้องประท้วง

“ไม่นะ! อย่า!”

“อย่าปากแข็งไปหน่อยเลยน่าเล็กน้อย แค่นิ้วเธอยังเกิด อารมณ์จน ‘เสร็จ’ คามือฉัน แล้วถ้าเธอ โดนฉัน เอา’ จริงๆ คิดดู สิว่าเธอจะ ‘เสร็จ’ ไปกี่รอบกันคือ…” ครั้นพลาดเป้าจอมยโส เอียงหน้าเข้ามากระซิบวาจาหยาบโลน และนั่นก็ทำให้คนฟังถึง กับน้ำตาซึมด้วยความผิดหวังระคนเสียใจ ทำไมเจ้าชายในฝัน ของเธอถึงกักขฬะและปากร้ายได้ขนาดนี้ มะลิร้อยคร่ำครวญใน อก พลางเม้มปากจนเกือบเป็นเส้นตรง เธออยากจะวิ่งหนีไปจาก ตรงนั้นด้วยความอับอายและอดเกินจะทนไหว แต่เท้าเจ้ากรรม กลับเหมือนถูกจองจำให้ตอกตรึงอยู่อย่างนั้น และสิ่งที่ได้ยินใน วินาทีถัดมาก็ทำให้ความอดทนอดกลั้นของเธอขาดสะบั้น

“ไม่ตอบโต้แบบนี้ แสดงว่าเธอคงอยากให้ฉันทำต่อให้จบ จริงๆ สินะ”

“คุณมันน่ารังเกียจ! ฉันเกลียดคุณ!” แม่สาวใสซื่ออ่อนต่อโลก เค้นเสียงสั่นระริก โต้กลับ

“คนเกลียดกันที่ไหนเขาจะกอดอีกฝ่ายแน่นเหมือนจะสิงร่าง แบบเมื่อกี้ แถมยังร้องครวญครางเรียกแต่ชื่อฉัน อืม…จะว่าไป แล้ว เสียงครางของเธอก็หวานใช้ได้เหมือนกันนะ…ตอนทะยานไปถึงจุดไคลแมกซ์” ท้ายประโยคพ่อเจ้าประคุณจงใจทําเสียง กลั้วหัวเราะข้างใบหูน้อย

“ก็บอกแล้วไงว่าฉันเกลียดคุณ ฉันเกลียดคุณได้ยินไหม!! มะลิร้อยหลับหูหลับตาเถียงข้างๆ คูๆ ทั้งที่รู้ว่าตัวเองเป็นอย่างที่ เขากล่าวหาจริงๆ เธอมันบ้าบอคอแตกที่ไปลุ่มหลงคนยโสอย่าง วูล์ฟ แอนเดอร์ตัน

“เธอไม่ได้เกลียดฉัน แต่ตกหลุมรักฉันตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอ กันต่างหากล่ะ” คนที่โดนจี้ได้ตรงจุดอ้าปากค้างกลางอากาศ หน้าร้อนวาบ และกิริยาเหล่านั้นก็เรียกเสียงหัวเราะหึๆ อย่างผู้

“คนหลงตัวเอง” สาวน้อยขมุบขมิบปากต่อว่า

“เธอก็หลงฉันเหมือนกันนั่นแหละ” บุรุษผู้มีเลือดแห่งความ หยิ่งยโสอยู่เต็มเปี่ยมสวนกลับทันควัน

“ฉันเปล่าหลงคุณสักหน่อย

“ปากแข็งแบบนี้มันน่าจูบสั่งสอนเสียให้เข็ด” วาจาเชิงข่มขู่ ทำให้มะลิร้อยเบิกตาโพลง และร้องห้ามปรามเสียงดัง

“อย่านะ!”

“จะหวงตัวอะไรนักหนา ยังไงเธอก็ต้องแต่งงานกับฉันอยู่แล้ว” วูล์ฟเอ่ยอย่างหงุดหงิด ก่อนจะปล่อยร่างแน่งน้อยให้เป็นอิสระ ในที่สุด

“ไหนคุณบอกว่าไม่ชอบเด็กกะโปโล มอมแมม และแสนสกปรกอย่างฉันไงคะ แล้วจะแต่งงานกับฉันทำไม” กล่าวจบหญิง สาวก็ถูมือกระต่างกระดาวเพราะฝุ่นจากเตาในครัวลงที่ชายเสื้อ สีมอๆ อย่างไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้มากไปกว่านั้น ทำไมยามอยู่ต่อ หน้าเขาเธอจึงเปราะบางและอ่อนไหวได้น่าเจ็บใจนักนะ

“ก็ฉันพอใจจะแต่ง มีอะไรไหม?” จอมโอหังลอยหน้าสวนกลับ อย่างกวนๆ

“แต่ฉันไม่อยากแต่งงานกับคุณ” เธอเชิดหน้าคอแข็งตอบโต้ ขณะจ้องอีกฝ่ายเขม็ง ทั้งที่ประหม่าและขลาดกลัวระคนกัน ครั้น เห็นว่าเขาทำหน้าดุๆ เป็นเชิงข่มสาวน้อยก็ใจสั่น

“แน่ใจเหรออีหนู ว่าเธอไม่อยากแต่งงานกับฉัน” วูล์ฟลด ใบหน้าหล่อระเบิดระเบ้อลงมากะซิบชิดกลีบปากเต้นระริก อภิ มหาเศรษฐีหนุ่มยอมรับว่าวาจาที่หลุดออกมาจากปากอิ่มเมื่อครู่ นี้ทำให้เขารู้สึกเสียหน้าอย่างแรง

“นะ…แน่ใจ” คนตัวเล็กเอ่ยตอบผาดแผ่วไร้น้ำหนักจนเขา กระตุกมุมปากหยักยิ้ม ลมหายใจผ่าวระบุที่รินรดผิวบอบบาง ทําให้เธอใจเต้นไม่เป็น

“ตรงไหนที่แสดงให้เห็นว่าเธอไม่อยากแต่งงานกับฉัน เมื่อกี้ เธอยังร้องครางเพราะปรารถนาในตัวฉันอยู่เลย ยอมรับมาเถอะ น่าเล็กน้อย ว่าเธออยากมีผัวจนตัวสั่น…และตัวที่เธออยากมีนั้นก็ คือฉัน ไม่งั้นเธอคงไม่ยอมให้ลุงกับป้าจูงจมูกได้ง่ายๆ หรอก จริงไหม?” เขายโสจนน่าหมั่นไส้

“นี่คุณ!…” มะลิร้อยตั้งใจจะสวนกลับอย่างกรุ่นโกรธ ทว่าพ่อตัวโตกลับโพล่งขึ้นเสียก่อน

“คงเข้าใจแล้วนะ ว่าเธอต้องเป็นเจ้าสาวของฉันในวันพรุ่งนี้ เขาเอ่ยเป็นประกาศิตเยี่ยงผู้ที่ชอบออกคำสั่งอย่างเผด็จการเป็น นิจ

“แต่ฉันไม่อยากแต่งงานกับคุณ ได้โปรดเถอะค่ะ” สาวน้อย ละทิ้งท่าทีต่อต้านแข็งๆ แล้วหันมาเอ่ยปากอ้อนวอนเสียงหวาน ปนสั่นเครือ ตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้

“หลังจากที่เราแต่งงานกัน ฉันจะ โปรด เธอแน่เด็กน้อย…ไม่ ต้องห่วง” เขาสวนกลับพร้อมคลี่ยิ้มมาดร้ายจนน่าขนลุก ก่อนจะ ยกนิ้วชี้ขึ้นมาตรงหน้าเธอ เมื่อฉุกคิดบางอย่างได้ “อ๋อ…อีกอย่าง นะ เด็กกะโปโล มอมแมม สกปรก แสนโสโครก เบ้าหน้าบ้านๆ และจนมาก….อย่างเธอ ได้ตัวอย่างฉันมาช่วยลูบคลำและ สอดใส่ก็ถือว่าเป็นบุญแล้ว เธอควรจะดีใจหรือไม่ก็ไชโยโห่ร้อง เสียด้วยซ้ำ ที่ได้ผู้ชายครบเครื่องเรื่องบนเตียงอย่างฉันมาทำตัว เพราะผู้ชายหน แรงดี และมีคลาส ในโลกใบนี้มีแค่ฉันคนเดียว เท่านั้นแหละ”

“คนหลงตัวเอง” รอยยิ้มติดจะหยันทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัว เองถูกสูบลงไปใต้พื้นพิภพ อีกทั้งเจ็บหนีบทุกครั้งที่ได้ยินวาจา เสียดแทงหัวใจ

“นั่นแหละสันดานดีๆ ของว่าที่สามีเธอ” พ่อเจ้าประคุณไหว ไหล่ทรงพลังอย่างไม่ยี่หระ ก่อนจะเอ่ยต่อเสียงเข้ม “เตรียมตัว ให้พร้อมด้วยล่ะ หลังจากเสร็จพิธีแต่งงานฉันจะเอาเธอทำเมียยันเช้า”

“คุณว่าอะไรนะ” เธอเอ่ยถามอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ ได้ยิน

“หลังจากจบงานแต่งเฮงซวย ฉันจะจับเธอฟัด ดูดปาก และอบ อย่างสะเด็ดสะเด่ายันเช้า….ชัดไหม?”

“คนลามก! หุ่นจิต! ฉันไม่ยอมให้คุณทำอะไรบ้าๆ แบบนั้น หรอก” หลังจากอ้าปากค้างไปกับความกักขฬะของเขาหลาย วินาที สาวน้อยก็ตอบโต้เสียงขุ่นคลั่ก

“น้ำหน้าอย่างเธอจะมีปัญญามาห้ามอะไรฉันได้แม่หนูน้อย แค่นิ้วเธอก็ เสร็จ’ คามือฉันแล้ว”

“ไม่! คุณจะต้องไม่ทำแบบนั้น คุณจะต้องไม่ทำอะไรบ้าๆ กับ

ฉัน” มะลิร้อยส่ายหน้ารัวๆ ประกายตาตื่นตระหนกระคนหวาด

วิตกอย่างแรงกล้า ขณะละล่ำละลักเสียงสะท้าน

“ฉันจะทำ…และจะทำมันอย่างเร่าร้อนถึงใจ อ๋อ…คืนนี้อย่าลืม พักผ่อนให้เพียงพอด้วยล่ะ ขอบอกว่าเธอจะไม่มีวันได้นอนตราบ ที่ฉันยังไม่อิ่ม และอย่าคิดหนี เพราะถ้าเธอกล้าหนีที่นี่จะราบเป็น หน้ากลองในชั่วเสี้ยวนาที” เสียงเข้มจัดเตือนหนักแน่น บ่ง บอกว่าคนยโส เลือดเย็น ป่าเถื่อน และบ้าพลังอย่างเขาจะไม่ทำ แค่ข่มขู่อย่างแน่นอน

กล่าวจบวูล์ฟก็เดินดื่มๆ ไปทางห้องน้ำ เพื่อที่จะได้ช่วยตัวเอง ให้คลายจากอาการร้อนรุ่มเหมือนมีไฟสุมไปทั้งสรรพางค์กาย โดยมีแพนตี้ตัวน้อยของมะลิร้อยเป็นตัวช่วยเร่งปฏิกิริยาอย่างนาบัดซบ วูล์ฟ แอนเดอร์ตัน…ช่วยตัวเอง นรก! รู้ไปถึงไหนอาย ไปถึงนั่น

เขาใช้เวลาค่อนข้างนานเพื่อปลดเปลื้องความใคร่ออกจาก กายทรงพลัง พร้อมกันนั้นปากหยักก็สบกถ้อยคำหยาบคายออก มา ด้วยความคับข้องใจและหงุดหงิดงุ่นง่านสุดฤทธิ์ จอมเย่อ หญิงสาบานได้ว่าไม่เคยกระหายในเรื่องเซ็กส์รุนแรงแบบนี้ และ ไม่เคยปรารถนาผู้หญิงหน้าไหนมากมายจนแทบคลั่งเท่านี้มา ก่อน แม่สาววัยกำดัดที่เขาดูแคลนว่ากระจอก แสนโสโครกและ จืดชืดสิ้นดี กำลังทำให้กายทรงพลังร้อนเป็นไฟ แก่นกายเหยียด ขยายจนแทบกันซิปกางเกง ให้ปริแตกออกมาประจานความตื่น จัดของตัวเองแบบน่าโมโห เธอทำให้เขาตื่นตัวอย่างน่า ประหลาด และรู้สึกอึดอัดเพียงแค่ได้สัมผัส อย่างที่ไม่เคยมีผู้ หญิงหน้าไหนทำได้ แม้กระทั่งอิซาเบลล่า พอร์ตแมน ผู้หญิงที่ เขาคิดจะแต่งงานและใช้ชีวิตด้วย