บทที่ 14ตราบทบัญญัติสามประการ

เวลากลางคืน เจียงหยุนเอ๋อแต่งตัวภายใต้ค่าขอที่หนักแน่นของ ถวนจื่อจากนั้นก็จูงมือของถวนจื่อไปตามที่นัดหมาย

ตลอดทาง เจียงหยุนเอ๋อในใจรู้สึกประหม่าเล็กน้อย ในใจ คาดเดาอยู่ตลอดว่าลีจุนถึงนัดเธอทานข้าวด้วยกันมีจุดประสงค์ อะไร

“ถวนจื่อ ลูกว่าจู่ๆ จุนถึงเรียกแม่ไปหา จะเป็นเรื่องอะไรได้” เจียงหยุนเอื้อถามด้วยความกังวล

ถวนจื่อเงยหน้าขึ้นยิ้ม

พูด: “ไอ๊หยาหยุนเอ๋อ แม่จะกังวลอะไร

ขนาดนั้น คุณอาลีไม่กินแม่หรอก”

เมื่อทั้งสองไปถึงร้านอาหาร จนถึงก็รออยู่ข้างในสักพักแล้ว ต่อหน้า จนถึง เจียงหยุนเอ๋อดูเหมือนจะเกรงเล็กน้อย: “คุณ ขอโทษนะคะ ที่ทำให้คุณรอนาน

“ผมก็เพิ่งถึงไม่นาน” จุนถึงสีหน้าไร้อารมณ์ หันความสนใจ ของเขาไปที่ถวนจื่อ ยื่นเมนูอาการไปให้ “ดูสิอยากทานอะไร”

ถวนจื่อรับเมนูจากมือ จนถึงอย่างไม่ลังเล นิ้วชี้ที่เมนูอาหาร “ผมจะทานวันนี้ แล้วก็อันนี้ อันนี้ดูแล้วไม่เลว……

“ถวนจื่อ! สั่งเยอะขนาดนี้กินหมดเหรอ?” เจียงหยุนเอ่อมอง ท่าทางของจุนถึงอย่างระมัดระวัง กลัวว่า ถวนจื่อจะรบกวนจุนถึงจนร่าคาญ รีบกระซิบเบาๆ

ถวนจื่อเบะปาก พูด: “คุณอาลียังไม่พูดอะไรเลย!”

จุนถึงเหลือบมองกวนจื่อ ดวงตาเต็มไปด้วยความเป็นเฉย “อยากกินอะไร สั่งเต็มที่

เห็นจนถึงแสดงท่าทางแบบนี้แล้ว เจียงหยุนเอ๋อก็ไม่รู้จะพูด ยังไง

ทุกคนทานข้าวอย่างเงียบๆ เจียงหยุนเอื้อฉันยังไม่สามารถ ควบคุมความอยากรู้ของตนเองได้ ถามขึ้น : “คือว่า…….คุณ วัน นี้ตั้งใจเรียกพวกเรามาทานข้าวด้วย มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?”

คนแสนยุ่งอย่างจุนถึง ถ้าหากไม่มีเรื่องอะไร ไม่มีทางเสีย เวลากับตัวเองแน่นอน

“เร็วๆ นี้จะมีเพื่อนคนหนึ่งมาเยี่ยมผม เนื่องด้วยมีสาเหตุบาง อย่าง ผมต้องการหาใครสักคนมาแสดงเป็นภรรยา” พูดอยู่ ลี่จุน ถึงก็มองไปยังเจียงหยุนเอ๋อ

หัวใจของ เจียงหยุนเอ๋อเต้นแรง มองจนถึงอย่างตกตะลึง รอ เขาพูดไปเรื่อยๆ

“ผมรู้สึกว่าคุณเป็นคนที่ค่อนข้างเหมาะสม เพราะฉะนั้นจึง อยากมาถาม คุณสามารถให้ความร่วมมือกับผมได้หรือเปล่า”

ฟังคำพูดที่ไม่เร่งรีบของ จนถึง เจียงหยุนเอ๋อเม้มริมฝีปาก เบาๆ ลังเลเล็กน้อย
แม้ว่าสิ่งนี้จะไม่เป็นอันตรายต่อตัวเธอเอง แต่….ที่จริงแล้ว เธอไม่จำเป็นต้องปล่อยให้ตัวเองไปยุ่งกับเรื่องนี้

เห็นท่าทีที่ลังเลของเจียงหยุนเอ๋อ ลีจุนถึงเริ่มค่อยๆ พูดกับเธอ เกี่ยวกับเงื่อนไข: “คุณเพิ่งกลับจากต่างประเทศไม่นานใช่ไหม? ได้ยินมาว่าช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ค่อยดี คุณดูสิ คราวก่อนผมก็ช่วย คุณไว้หลายครั้ง ครั้งนี้ถ้าคุณตอบตกลง หลังจากเสร็จเรื่องผม ยินดีให้คุณหนึ่งล้านเพื่อเป็นค่าตอบแทน

นี่…… คําพูดของ ลีจุนถึงสะกิดใจ เจียงหยุนเอ๋อเล็กน้อย ถ วนจื่อนั่งอยู่ข้างๆ เธอจ้องมองเธอตาแป๋ว ในตาเต็มไปด้วยคำว่า “รีบตอบตกลง”

“ได้ ฉันตกลงค่ะ” เจียงหยุนเมื่อพิจารณาอยู่พักหนึ่งแล้วตอบ ตกลง “แต่ ฉันมีข้อต้องห้าม ให้คุณสามข้อ

ข้อต้องห้ามสามข้อ? จุนถึงยักคิ้วด้วยความสนใจ พูดว่า “ได้ คุณพูด”

“อะแฮ่ม…… เจียงหยุนเอ๋อกระแอมทีหนึ่ง “ก็คือ……..วงเวลา ที่ฉันปลอมเป็นภรรยา ห้ามเรามีการติดต่อปฏิสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด กันเกินไป ในเมื่อมันเป็นแค่การแสดง แล้วก็ ห้ามทำเรื่องที่ล่วง เกินเด็ดขาด ขอพูดไว้ตรงนี้ แม่ว่าฉันสามารถทำการแสดงกับ คุณได้ แต่ระยะห่างที่เราควรรักษาก็ยังต้องรักษา

จุนถึงหัวเราเยาะเย้ยเบาๆ ราวกับได้ฟังเรื่องตลกยังไงอย่าง งั้น: “คุณวางใจได้ ผมไม่สนใจเรื่องอะไรพวกนี้อยู่แล้ว”

พูดอยู่ สายตาของจุนถึงราวกับเหลือบมองไปยังเจียงหยุนเอ๋อ

แม้ทั้งๆ ที่รู้ว่าคำพูดของจุนถึงมีเหตุผล ถ้าหากเขาขาด ต้องการผู้หญิง แน่นอนว่าเป็นที่ยอมรับของคนจํานวนไม่น้อย เป็นไปได้ที่จะมองตัวเอง แต่……….ยาค่าพูดของจุนถึงนั้น ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าสมควรโดนต่อยนักล่ะ?

จุนถึงเก็บปฏิกิริยาทั้งหมดของเจียงหยุนเอ๋อไว้ในสายตา ก้มหน้ายิ้ม จากนั้นหันไปทางด้านถวนจื่อ: “ถวนจื่อ สำเนียงพูด ภาษาอังกฤษของเราเป็นยังไงบ้าง?

ถวนจื่อตบหน้าอกอย่างมั่นใจ มันยากตรงไหน?” พูด: “สําเนียงภาษาอังกฤษ?

พูดจบ กวนจื่อก็พูดภาษาอังกฤษยาวเหยียดอย่างคล่องแคล่ว

ถึงแม้ว่าน้ำเสียงจะยังเด็ก แต่การออกเสียงนั้นถูกต้องอย่างไม่

คาดคิด

จนถึงผงกหัวอย่างพึงพอใจ คิดว่าการมาเยือนของสมิทธ์ ครั้งนี้ ตนเองไม่น่ามีอะไรบกพร่องให้หลุดออกมา

หลังจากทานข้าวเสร็จ เจียงหยุนเอ๋อจูงมือถวนจื่อยืนอยู่หน้า ร้านอาหาร พูดกับลีจุนถึง: “คุณลี่ ในเมื่อเรื่องนี้ก็ตกลงกันชัดเจน แล้ว งั้น…….ฉันก็จะพาถวนจื่อกลับแล้วนะคะ

ลี่จุนถึงขมวดคิ้วและดูที่ เจียงหยุนเอ๋อพูดขึ้นในทันทีในขณะที่ หยุนเอ๋อกำลังจะหันหลัง: “รอก่อน

เจียงหยุนเอ๋อชะงัก ถามขึ้น: “มีเรื่องอะไรอีกรึเปล่าคะ?”
“การแต่งตัวของคุณ ไม่ผ่าน” จนถึงส่ายหัวอย่างไม่พอใจ “ไปซื้อเสื้อผ้ากับผม”

ที่จริงแล้วเจียงหยุนเอ๋อไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่ แต่ตอนนี้เธอ กำลังช่วยคนอื่นทําภารกิจ ทำได้เพียงจำใจไปที่ร้านเสื้อผ้า แฟชั่นแห่งหนึ่งกับลี่จุนถึง

เดินเข้าร้านเสื้อผ้าแฟชั่น เจียงหยุนเอ๋ออดไม่ได้ที่จะสงสัย ก่อนไปต่างประเทศ ร้านเสื้อผ้าแฟชั่นเหล่านี้เธอก็เคยแวะเวียน มาบ่อยๆ เสียดาย……..

จุนถึงดูเสื้อผ้าเหล่านั้นด้วยการใช้สายตาตรวจสอบอย่าง ละเอียด ทันใดนั้นก็โบกมือ พูดกับพนักงานบริการ: “เอาเสื้อผ้า คอลเลคชั่นล่าสุดของร้านนี้ออกมาให้เธอลอง

เห็นว่าลูกค้าที่มาคือลูกค้าระดับวีไอพี พนักงานบริการหน้าตา เบิกบานทันที นำเสื้อผ้าจำนวนมากมาให้เจียงหยุนเอื้ออย่าง รวดเร็ว

มองเสื้อผ้าพวกนั้น เจียงหยุนเอ่อลำบากใจเล็กน้อย เยอะ ขนาดนี้….ต้องลองไปถึงเมื่อไหร่กัน?

“รีบไปลองเร็วเข้า” ลี่จุนถึงพูดเร่ง

เจียงหยุนเอ๋อหอบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องลองเสื้อ และถวนจื่อพา ลีจุนกิงมานั่งเล่นเกมอยู่ด้านหนึ่ง

เมื่อ เจียงหยุนเอ๋อออกมาจากห้องลองเสื้อ ดูภาพตรงหน้า พูด ไม่ออกอย่างช่วยไม่ได้
ถวนจื่อกําลังเล่นเกมอย่างดุเดือด แล้วพูดตำหนิจนถึงออกมา: “ไอ้หยา คุณตามผมมา อย่าเป็นภาระ”

หลังจากทั้งสองเล่นจบเกมหนึ่งรอบจึงเงยหน้าขึ้นมองเจียงหยุ นเอ๋อกระโปรงสีขาวเงินทำให้เจียงหยุนเจ๋อขาวมากขึ้น กระดูก ไหปลาร้าใต้เสื้อคอ V นั้นสะดุดตามาก เผยความบริสุทธิ์และมี เสน่ห์ที่ขัดแย้งกับก่อนหน้าออกมา

ในขณะนั้น คนที่เห็นสาวสวยจนเคยชินอย่างจุนถึงก็ถูก ทำให้ตะลึงเล็กน้อย กวนจื่อปรบมือด้วยความตื่นเต้น: “หยุนเอ๋อ แต่งตัวแบบนี้สวยจริงๆ

สุดท้าย หลังจากเจียงหยุนเอ่อลองชุดเสร็จ เสื้อผ้าหลายๆ ชุด เริ่มยุ่งเหยิง

“ถวนจื่อ ลูกคิดว่าแม่ใส่ชุดไหนสวยที่สุด?”

ถวนจื่อคิดอย่างจริงจัง จากนั้นพูดขึ้นว่า “ก็ดูสวยทั้งนั้นเลย เวลานี้ ลี่จุนถึงดึงบัตรเครดิตของเขาออกมาแล้ว: “พวกนี้ ซื้อ ทั้งหมดเลย”

เห็นจนถึงยื่นเสื้อผ้าที่บรรจุหีบห่อให้กับตัวเอง เจียงหยุนเอ อรู้สึกตะลึงกับความใจกว้างมีน้ำใจของเขาเล็กน้อย

“นี่…เราต้องมีเรื่องที่พูดกันไว้ก่อน เงินที่ซื้อเสื้อผ้าพวกนี้ ห้ามหักในค่าตอบแทนนะคะ” เจียงหยุนเอ๋อพูด

จุนถึงยักคิ้ว: “มันก็เป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้วไม่เหรอ?”