6:รสมือของเซียวหลินหลิง (2)

“อาหารเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?” เซียวหลินหลิงเอ่ยถามเสียง เรียบ

“ก็พอใช้ได้” ซือหยวนซาตอบ เพราะไม่อยากให้นางได้ใจ ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินต่อโดยไม่มองหน้าอีกฝ่ายเลยแม้แต่ น้อย เหลือบตามองไปข้างๆ ก็เห็นซึ่งกับหุ้นเพิ่งเริ่มพากันเก็บ จานแล้ว

ก็ใช้ได้…หึ…ดีนะเจ้าคะที่ท่านไม่ตอบว่าห่วยแตก มิเช่นนั้นหัวก้วหม้อนี้จะไปราดอยู่บนหัวของท่าน ร่างบางคิดพลางยิ้มบางๆ เมื่อเห็นท่าทางของผู้ที่นางกำลังจะ ตัดสัมพันธ์

แล้วก็… ข้าเห็นนะเจ้าคะว่าความจริงท่านคิดอย่างไร เพียงแต่

ไม่อยากแสดงออกมา

ช่างปากไม่ตรงกับใจเสียจริง!

มื้อนี้เป็นมื้อที่นางทุ่มสุดตัวทั้งแรงกายและแรงใจ ส่วนเรื่อง ทรัพย์น่ะหรือ… มิเคยเป็นปัญหาหรอก ตระกูลเซียวของนาง ร่ำรวยจะตาย ท่านพ่อสุดที่รักก็ส่งเงินมาให้นางใช้ตลอดมิเคย ขาด

ทำให้จากปกติที่นางทำอะไรก็อร่อย จากพรสวรรค์และการฝึกฝนที่สะสมมาเป็นสิบๆ ปี

ครานี้เลยอร่อยกว่าเดิมเป็นสิบๆ เท่า!

ข้าบอกแล้วหลังจากข้าจากไป ท่านจะต้องนั่งเสียใจแน่ เพราะ ไม่รู้จะหาอาหารเหล่านี้และแม่ครัวแสนดีขนาดนี้ได้จากที่ไหนอีก แล้ว! แม่ครัวที่พิถีพิถันถึงขนาดว่าหลังปรุงอาหารเสร็จสรรพ ก็ ต้องแบ่งส่วนของท่านออกมาเพื่อเติมพริกเพิ่มให้คนที่ชอบกิน เผ็ดเกินมนุษย์มนาเช่นท่าน

แล้วทั้งคู่ก็นั่งกินข้าวกันต่อไปเงียบๆ ไร้ซึ่งบทสนทนาใดๆ กระทั่งของคาวหมดลง

“ข้าช่วยนะเจ้าคะคุณหนู

“ข้าช่วยนะขอรับ”

หุ้นเพิ่งกับชิงเอ่ยพลางกุลีกุจอเข้ามาช่วยยกถ้วยชามที่ผู้เป็น นายใช้เสร็จแล้วไปล้าง

“มิเป็นไร เดี๋ยวข้าทำเอง” เซียวหลินหลิงเอ่ยพลางลุกขึ้น ทัน คาดคิดกลับถูกฝ่ามือหนาของคนที่นั่งร่วมโต๊ะเดียวกันทั้งข้อมือ ไว้ สัมผัสอบอุ่นที่ไม่เคยได้รับมาก่อนทำให้ร่างกายของนางหยุด เคลื่อนไหว และหัวใจถึงกับเต้นไม่เป็นจังหวะ

มีดอยู่ไหน ข้าจะเอามาจัดการกับใจที่ไม่รักดีดวงนี้

“ให้เป็นหน้าที่ของพวกเขาเถิด” ซือหยวนซาเอ่ย

“ปล่อยข้าเจ้าค่ะ!” เซียวหลินหลิงที่ตั้งสติได้กล่าวเสียงแข็งพลางสะบัดมือของอีกฝ่ายออก เมื่อรู้ตัวร่างสูงก็รีบปล่อยมือ

อย่างไม่เข้าใจตนเองเช่นกันว่าทำแบบนั้นทําไม

เมื่อครู่ข้าทำอะไรลงไป…

“นั่งลงก่อน ข้ามีเรื่องอยากพูดกับเจ้า” ร่างสูงกล่าวด้วยน้ำ เสียงเคร่งขรึม แต่ทำให้ร่างบางนึกขึ้นในใจ

พูดคุยหรือ!? หากเป็นเมื่อก่อนข้าคงดีใจแล้วยอมนั่งลงฟัง ท่าน แต่ตอนนี้ข้าไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นแล้ว

คิดดังนั้นเซียวหลินหลิงก็เชิดหน้าขึ้นแล้วจะเดินเข้าไปช่วยซึ่ง กับ หุ้นเพิ่งจัดการถ้วยชาม ในครัว แต่ซื้อหยวนซากชิงพูดขึ้น มาก่อนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนผิดไปจากเดิม

“ตลอดสามปีที่ผ่านมา ขอบคุณสำหรับความพยายามทุก

อย่างของเจ้า และขอโทษด้วยที่ข้ามิอาจตอบรับเจ้าได้

ด้วยอยู่ๆ เขาก็รู้สึกผิดและคิดว่าควรจะพูดกับนางดีๆ สัก หน่อย ก่อนจะจากกัน แม้หนังสือหย่าที่นางลงนามอาจจะเป็น แผนการก็ตาม แต่อย่างไรเขาก็ได้มันมาอยู่ในมือแล้ว

“เจ้าค่ะ” ร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

ท่านจะมาพูดดีอะไรกับข้าตอนนี้กัน!? เซียวหลินหลิงคิด แล้ว ซือหยวนซาก็กล่าวต่อ

“หากตัดข้อเสียทุกอย่างของเจ้าออกไป เจ้าก็นับว่าเป็นสตรีที่ เพียบ พร้อมผู้หนึ่ง”
.. พูดเช่นนี้เอาเข็มมาทิ่มใจข้าเลยดีกว่า

เหอะ…

ทุกอย่างที่ว่า… สำหรับท่านมีข้อล่ะเจ้าคะ!?

“หากท่านจะใจเย็นๆ แล้วฟังข้าอธิบายสักหน่อย… เซียวหลิน หลังเริ่มพูดบ้าง แต่ไม่ทันจบประโยค หุ้นเพิ่งก็พรวดพราดออกมา จากห้องครัวด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

“คุณชายขอรับ…” เพียงบ่าวชายคนสนิทพูดเท่านี้ ซือหยวนซา ก็เข้าใจแล้วว่าเขาต้องการอะไร

“เชิญ” ผู้เป็นนายกล่าวเสียงเรียบ

“ขอบพระคุณขอรับ” หุ้นเพิ่งที่อยู่ดีๆ ก็ปวดท้องขึ้นมากล่าว แล้วเร่งฝีเท้าเดินออกไปจากเรือนไปหลานฮวาทันที

“เมื่อครู่เจ้าจะพูดอะไรหรือ?” ร่างสูงเอ่ยถามพร้อมกับหันมา

สนใจสตรีตรงหน้าต่อ

“ไม่มีอะไรแล้วเจ้าค่ะ” ร่างบางตัดบท

ในเมื่ออธิบายไปก็เปล่าประโยชน์ แล้วข้าจะเปลืองน้ำลายไป เพื่ออันใด ไหนๆ ตอนนี้ข้ากับเขาก็หย่ากันแล้ว ถึงจะยังไม่เป็น ทางการก็เถอะ

ซือหยวนซาเหลือบตามองอีกฝ่ายพลางคิดในใจ…

แล้วแต่เจ้าละกัน ในเมื่อไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด หลังจากนั่งเงียบกันมาสักพัก เชียวหลินหลิงที่เพิ่งนึกได้ก็เอ่ย ขึ้นว่า
“อ้อ… เกือบลืมไปเลยว่าท่าของหวานไว้ให้ท่านด้วย เดี๋ยวข้า

จะไปยกมาให้นะเจ้าคะ ท่านจะได้รีบกินรีบกลับเรือนไปเสียที… หัวใจของข้าจะได้เลิก

หวั่นไหว!

จากนั้นร่างบางก็ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินเข้าไปในห้องครัว ของหวานสูตรพิเศษที่ข้าใช้เวลาคิดค้นสูตรเกือบสามเดือน… เพื่อทำให้ท่านกินในวันนี้…

ของหวานที่ท่านจะต้องลืมไม่ลงชั่วชีวิต ความตั้งใจครั้งสุดท้ายของข้าที่ขอมอบให้ท่าน

[1] หูหลอปอ = แครอต

[2] ต้นตั้นเมี่ยน = บะหมี่คลุกซอสเผ็ด ใส่ผักดอง หมูสับและ ต้นหอม

Writerหยวนซา! อร่อยก็บอกอร่อยไม่ได้ไง เขาอุตส่าห์ทำให้ หล่อนกินนะยะ เป็นข้าๆๆ เอาหม้อไฟราดหัวเอ็งละ แล้วก็เลิกล้อ เล่นกับหัวใจของน้องได้แล้ว ว่าแต่ขนมที่น้องทำให้หยวนชาคือ อะไรกันนะ?

ขอชี้แจงนิดนึงน้า ;w; เรื่องนี้ช็อตสำคัญจะดำเนินเรื่องแบบ ค่อยเป็นค่อยไปเรื่อยๆ มาเรียงๆ ส่วนอันไหนข้ามแล้วไม่มผลใน การดำเนินเรื่องที่จะตัดส่วนนั้นออก ชนิดที่ว่ากาลเวลาอาจจะ โดดข้ามได้ถึงหนึ่งวันเลยทีเดียว (ไม่ใช่แค่รีดนะ ไรท์ก็อยากให้ น้องมีความสุขเร็วๆ เหมือนกัน)
ส่วนทีว่าหลินหลิงลีลาไม่ยอมหย่าสักที คือหลินหลิงนางคิดว่า ความสัมพันธ์จบตั้งแต่เอาหนังสือหย่าให้ข้าวบ้าหยวนซาแล้ว เก็ ตมั้ย นางแค่ต้องการกินมื้อเย็นร่วมกันเป็นครั้งแรกและครั้ง สุดท้ายก่อนแยกทางกันเดิน ถึงนางจะยังรักอาชาก็เถอะ TwT