บทที่ 14 ก่อนที่น้ำหอมจะใช้หมด ข้าวสารจะต้องเปลี่ยนเป็นข้าวสุก

สรั่วนิ่งอยู่กับถึงเพิ่งมาไม่กี่วัน ก็พบว่าถึงเพิ่งเป็นคนที่มี

ประสาทรับกลิ่นละเอียดอ่อนมากเป็นพิเศษคนหนึ่งเลย

ในเมื่อสรั่วยีมาจ้างเธอปรุงน้ำหอมเพื่อถึงเซิ่ง แน่นอนว่า เธอก็จะต้องให้น้องสาวที่รักของตัวเอง ได้ลิ้มลองรสชาติยก ก้อนหินมาตก ใส่เท้าตัวเองว่ามันเป็นยังไงบ้าง

ในตอนที่สรั่วนิ่งปรุงน้ำหอมนั้น ตั้งใจใส่เครื่องหอมสาม อย่างที่ปกติจะไม่มีทางใช้เด็ดขาดลงไปด้วย แล้วมีเพียงแต่คนที่ มีประสาทรับกลิ่นละเอียดอ่อนเท่านั้นถึงจะได้กลิ่น

และที่สำคัญ ขอแค่คนที่มีประสาทรับกลิ่นละเอียดอ่อนได้ดม กลิ่นเครื่องหอมทั้งสามอย่างนี้ผสมเข้าด้วยกันแล้ว ก็จะรู้สึกเวียน หัวสะอิดสะเอียน และอยากจะอ้วก

ถึงแม้ว่าสรั่วจะให้นักปรุงน้ำหอมที่มีชื่อเสียงในเมืองหลิน ชวนมาตรวจสอบ จากที่ตัวเองรู้จักกับนักปรุงน้ำหอมในเมือง หลินชวนมา ก็ยังไม่มีใครที่ประสาทรับกลิ่นจะสามารถแยกแยะ เครื่องหอมที่ตั้งใจใส่ลงไปนี้ออกได้

นี่คงจะเรียกว่าทำชั่วได้ชั่วละมั้ง!

หลายปีก่อนสวรั่ว ตั้งใจทำร้ายตัวเอง แล้วแย่งน้ำหอมที่แม่ บ้านหวังเหลือทิ้งไว้ไป แล้วตอนนี้ก็มาสะดุดล้มที่น้ำหอมพอดี
สรั่วนิงบิดขี้เกียจอย่างอารมณ์ดีที่หนึ่ง จากนั้นก็โทรศัพท์ อย่างขี้เกียจไปที่หนึ่ง แล้วมาดูละครได้ด้วยและตอบอีเมลของส รั่วยีไปด้วย

“คุณสวี น้ำหอมทั้งสามขวดล้วนปรุงตามตัวอย่างที่คุณส่งมา อย่างเคร่งครัด ในเมื่อคุณสงสัยฉัน ก็สามารถเชิญนักปรุง น้ำหอมที่มีชื่อเสียง ในเมืองหลินชวนมาช่วยคุณตรวจสอบได้ แล้วมาดูซิว่าฉันได้ทำอะไรไม่ดีไปหรือเปล่า ถ้าฉันไม่ได้ทำอะไร ไม่ดี ถึงตอนนั้นก็คงจะต้องขอให้คุณมาขอโทษต่อฉันด้วยนะ!”

สวี่รั่วยียังคิดว่าตัวเองเป็นพี่สาวที่ยอมให้เธอกดขี่ได้ตามใจ อย่างเมื่อหลายปีก่อนอีกเหรอ?

ขอโทษด้วยนะ ครั้งนี้ที่กลับประเทศมาก็เพื่อจะให้สรั่ว

เข้าใจว่า ของที่เธอแย่งไปจากตัวเองเมื่อหกปีก่อน จำเป็นจะต้อง

คืนกลับมาทีละอย่างทีละอย่าง ให้หมด! สวี่รั่วฉิงตอบอีเมลเสร็จแล้ว ก็ปิดโน้ตบุ๊คลง แล้ววางลงบน โต๊ะน้ำชา

สําหรับความชอบของสองสามีภรรยาฮิลล์ เธอเข้าใจไม่มาก เพราะฉะนั้นจึงได้แต่ขอร้องให้ซูจิ๋วเอ๋อร์ไปช่วยตัวเองสืบค้น

“เฮ้อ… พอสวรั่วนิ่งนึกถึงคำพูดกล้าหาญที่เธอได้พูดไว้กับ ถึงเซิ่งก่อนหน้านี้แล้วก็รู้สึกโกรธขึ้นมา

ถึงแม้ว่าเธอจะเชื่อมั่นว่าบนโลกนี้มีแต่ตัวเองเท่านั้นที่สามารถ ปรุงน้ำหอมที่สองสามีภรรยาฮิลล์ชอบออกมาได้ แต่กลับไม่รู้ ความชอบของสองสามีภรรยาฮิลล์เลย
แม้ว่าจะน้ำหอมที่สุดในโลกออกได้ แต่

บุคคลชอบ อย่างก็มีความหมายอะไร โทรศัพท์

สวี่รั่วจึงโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยความเคยชิน นึกว่าลูกค้าคน

ไหนมาจ้างตัวเองปรุงน้ำหอมให้อีก

พอเห็นหน้าจอแสดงสายเรียกแล้ว ความมืดหม่น ในใจ ของสวี่นิ่งก็มลายหายไปจนหมดเลย

จิ๋วเอ๋อร์ ฉันนึกเธอจะลืมฉันไปแล้วซะอีก”

น้ำเสียงอ่อนหวานของซูจิ๋วเอ๋อร์ลอยเบื้องหลังฟังวุ่นวายนิดหน่อย และแฝงด้วยเสียงฝรั่งเศส ฉันกำลังโชว์แฟชั่นอยู่ประเทศฝรั่งเศสแน่ะพอเห็น อีเมลของเธอ ฉันรีบให้คนสืบค้นความต่างประเทศที่ส่งให้เธอแล้ว! อย่างข้างในนั้นจะกลิ่น ดอกไม้ที่การใหญ่ของตัวเองให้แล้วฉันเชื่อว่า นอกจาก เธอคงจะไม่มีจะสามารถปรุงน้ำหอมทำให้สองภรรยาฮิลล์จุกจิกพอใจได้อีกแล้ว

หกก่อน ตระกูลได้ช่วยสรั่วนิ่งที่ไปโยนทิ้งทะเลได้

ตั้งแต่มาสรั่วถูกปฏิบัติราวกับเป็นลูกสาวของบ้าน ตระกูลซู อายุของราวคราวเดียวจิ๋วเอ๋อร์พอดี แล้วทั้งสองคนก็ได้กลายเป็นเพื่อนรักกันอย่าง รวดเร็ว หลังจากที่ตระกูลซูพบว่าสรั่วจึงมีพรสวรรค์ทางด้านปรุง

น้ำหอมแล้ว ก็สนับสนุนให้สรั่วจึงเดินไปในทางหน้าที่การงานที่

ตัวเองชอบ

และซูจิ๋วเอ๋อร์ที่เป็นเพื่อนรักของสรั่วนิ่ง และแน่นอนว่าได้ กลายเป็นคนทดลองน้ำหอมคนแรกทุกครั้งที่น้ำหอมแบบใหม่ ของเธอออกมา

“และแน่นอนว่า น้ำหอมที่เธอปรุงให้กับสองสามีภรรยาฮิลล์ อย่าลืมเอามาให้ฉันทดลองด้วยนะ! ฉันเป็นแฟนพันธุ์แท้ของเธอ เลยนะ!”

“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว!” สรั่วนิ่งไม่สงสัยในความทุ่มเทของ ซูจิ๋วเอ๋อร์ที่ช่วยตัวเองรวบรวมข้อมูลมาเลยสักนิด “เธอจะได้เป็น คนแรกที่ได้ชื่นชมผลงานทั้งหมดของฉันตลอดกาล!

แล้ว ในขณะเดียวกัน สวี่รั่วยที่ได้รับอีเมลตอบกับของสวี่รั่วฉิง ก็เม้มปากชมพูไว้แน่น

เธอเอาโทรศัพท์ออกมา แล้วโทรออกไปที่เบอร์เบอร์หนึ่ง หลัง จากเสียงสัญญาณผ่านไปแล้ว เธอก็พูดขึ้นเสียงอ่อนว่า “แม่ แม่รู้ ไหม อาการนอนไม่หลับของถึงเชิงต้องพึ่งพวกน้ำหอมที่นั่งคนชั้น ต่ำสรั่วนิ่งเหลือทิ้งไว้ถึงจะผ่อนคลายลงได้ แล้วตอนนี้น้ำหอมไม่ กี่ขวดนั้นก็จะใช้หมดเกลี้ยงแล้ว หนูหานักปรุงน้ำหอมอันดับหนึ่ง ของโลกอย่างแอนนามาช่วยหนูปรุงน้ำหอมตามที่สรั่วนิ่งเหลือทิ้งไว้ออกมาได้ไม่กี่ขวด แต่ว่าพอถึงเพิ่งได้กลิ่นแล้ว กลับยิ่งเย็น ชากับหนูมากขึ้นไปอีก……

“รั่ว หนูสงสัยว่าแอนนามีปัญหาเหรอ?” คุณนายสอายุสี่สิบ กว่าปีแล้ว แต่ยังคงมีเสน่ห์อยู่ เธอสะบัดมือเล็กน้อยส่งสัญญาณ ให้คนรับใช้ที่ช่วยนวดให้ตัวเองอยู่ออกไป

สรั่วยีพยักหน้า และพูดอย่างเชื่อมั่นว่า “ใช่ ไม่งั้นที่ผ่า นมาถึงเชิงยึดติดกับน้ำหอมที่สรั่วนิ่งเหลือทิ้งไว้มากขนาดนั้น แต่ทำไมวันนี้ถึงได้ใส่อารมณ์กับหนูมากขนาดนี้ได้? แต่ว่าแอน นาก็ยืนยันว่าน้ำหอมของตัวเองไม่ได้มีปัญหาอะไร แล้วเธอยัง บอกให้หนูเอาน้ำหอมไปให้นักปรุงน้ำหอมคนอื่นตรวจสอบได้ ด้วยอีก!”

คุณนายสวีหรี่ตาลง ครุ่นคิดไปสักครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า “รั่วยี หนูอย่าเพิ่งใจร้อน ใช้น้ำหอมที่ยัยคนชั้นต่ำสรั่วนิ่งเหลือทิ้งไว้ มาทำให้ถึงเพิ่งหยุดนิ่งไว้ก่อน มีแค่หนูที่สามารถทำให้ถึงเพิ่ง นอนหลับดี ๆ ได้ นอกเหนือจากนี้ก็ไม่มีใครทำได้อีกแล้ว เพราะ ฉะนั้นหนูจะต้องได้เป็นคุณนายน้อยในอนาคตแน่! สำหรับพวก น้ำหอมพวกนั้น แม่จะติดต่อนักปรุงน้ำหอมที่ดีที่สุดในเมืองหลิน ชวนมาตรวจสอบให้หนู ถ้าแอนนากล้าทำอะไรไม่ดีละก็ ตั้งแต่นี้ ไปแม่ก็จะให้ทำให้เธอไม่มีทางมีที่ยืนอยู่ในเมืองหลินชวนอีก แน่”

พอมีคำมั่นสัญญาของคุณนายสวี่แล้ว สรั่วถึงจะวางใจลงได้
“แต่ว่าถ้าน้ำหอมใช้หมดแล้วจะทำยังไงคะ?” สวี่รั่วยมอง น้ำหอมที่เหลืออยู่แค่ก้นขวด “ถ้าไม่มีน้ำหอมแล้ว ถึงเซิ่งก็จะต้อง ไล่หนูออกจากคฤหาสน์แน่

มุมปากของคุณนายสวี่คลี่ออก แล้วรอยยิ้มเจ้าแผนการ ปรากฏขึ้นที่ข้างมุมปาก “ก่อนที่น้ำหอมจะใช้หมด ก็ทำข้าวสาร ให้กลายเป็นข้าวสุก! ขอแค่หนูท้องลูกของถึงเชิงซะ เขายังจะ กล้าไม่แต่งงานกับหนูได้เหรอ?”

สามวันให้หลัง สวรั่วได้รับรายงานการตรวจสอบจากนักปรุง น้ำหอมที่มีชื่อเสียงอันดับสอง ในเมืองหลินชวน ที่รองจากตัวเอง แล้ว

ในรายงานบอกอย่างชัดเจนว่าน้ำหอมที่แอนนาปรุงกับ น้ำหอมของสวี่รั่ว ได้ใช้เครื่องหอมเหมือนกันเงียบ

สวี่รั่ว เอารายงานการตรวจสอบโยนไว้บนโต๊ะอย่างโมโห น้ำหอมที่เธอจ่ายเงินสั่งทำไปตั้งหลายสิบล้านแต่กลับไม่มีผลต่อ ลี่ถึงเชิ่งเลยแม้แต่นิดเดียว ถึงแม้ว่าจะเหมือนกันกับน้ำหอมที่ส รั่วนิ่งเหลือทิ้งไว้ทุกอย่างแล้วมันจะไปมีความหมายอะไร

และที่สำคัญของล้ำค่าของหรูหรารวมทั้งเสื้อผ้าทั้งหมดของส รั่วยีต่างก็โดนฉีดน้ำหอมที่สั่งทำกับแอนนาไปหมดแล้ว จึงได้แต่ ต้องทิ้งทั้งหมดแล้ว

ในนั้นยังมีชุดราตรีหรูที่สั่งทำพิเศษและรุ่นเสื้อผ้าแฟชั่นที่หา ซื้อไม่ได้อีกแล้วด้วย
หัวใจของสวี่รั่วยีราวกับเลือดไหล แต่ว่าถึงเซิ่งไม่ชอบกลิ่น แบบนี้ เธอจึงได้แต่สั่งให้คนรับใช้เอาเสื้อผ้าทั้งหมดที่อยู่ในตู้ เสื้อผ้ารวมทั้งกระเป๋าและรองเท้าทิ้งไปให้หมด!

หลายวันมานี้อารมณ์ของสรั่วจึงกลับตรงข้ามกับสรั่วเลย ทุกวันนอกจากเธอจะทำงาน และตอนเที่ยงต้องพักผ่อนพร้อมกับ ลี่ถึงเซิ่งแล้ว พอกลับมาถึงบ้าน ก็เริ่มวิจัยและปรุงน้ำหอม ชีวิต ไม่มีสีสันเลย

พอลองมานับนิ้วดูแล้ว ก็น่าจะเป็นวันที่สรั่วได้รับรายงาน การตรวจสอบน้ำหอมแล้ว

แม้แต่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็จะต้องเอาคืน เป็นจดหมายของส รั่วฉิง

เธอได้เขียนจดหมายขึ้นมาฉบับหนึ่ง แล้วกะเวลาให้เรียบร้อย แล้วส่งไปที่คฤหาสน์ของถึงเพิ่ง

และที่อยู่ผู้ส่งก็คือบริษัทชื่อกรุ๊ปพอดี ชื่อผู้ส่งก็คือแอนนา เหมือนกัน

วันนี้ พอถึงเพิ่งขับรถกลับมาถึงคฤหาสน์ พอก้าวเหยียบเข้า มาในคฤหาสน์ พ่อบ้านในบ้านก็เอาจดหมายที่สรั่วจึงส่งมายื่น ไปให้ทั้งสองมือ

“นี่คืออะไร?” ลี่ถึงเซิ่งไม่ได้รับ แล้วดวงตาที่เย็นชากวาดตา มองจดหมายที่อยู่ในมือพ่อบ้านอย่างเยือกเย็นที่หนึ่ง

พ่อบ้านอธิบายขึ้นว่า “คุณชาย ถึงแม้ว่าผู้รับในจดหมายฉบับนี้จะเป็นคุณสวี่ แต่ว่ามันถูกส่งมาจากบริษัทชื่อกรุ๊ป….” คําพูด ของพ่อบ้านหยุดลง