บทที่ 6 มีแม่คนนี้ เจ้าตัวเล็กทั้งสองคงต้องกังวลใจจนใจ สลายแล้ว
สาวรับใช้เห็นเงาของลี่ถึงเซิ่งมาแต่ไกล ๆ ก็รีบวิ่งซอยเท้ากลับ
มารายงาน
แล้วสรั่วก็หน้าชื่นตาบานขึ้นมาทันที แล้วรีบจัดการกับ เสื้อผ้าหน้าผมของตัวเอง แล้วก็รีบออกไปต้อนรับ
“ถึงเซิ่ง วันนี้ทำงานมาเหนื่อยไหม? ฉันเตรียมน้ำชาเลมอนไว้ ให้ดับกระหายคลายความร้อนเองกับมือด้วย เดี๋ยวคุณลองชิมดู สักหน่อยนะ”
ลี่ถึงเพิ่งเดินไปมีแรงลมตามไปด้วย แล้วก้าวใหญ่ ๆ เดินข้าม ขั้นบันไดของคฤหาสน์ พอเข้าประตูมา ก็เจอเข้ากับสรั่วที่ ท่าทางอ่อนโยนเหมือนกับนกน้อยไร้ที่พึ่งและกำลังส่งยิ้มให้อยู่
ข้างหูเหมือนกับมีเสียงยุงบินหวี่ ๆ ตั้งอยู่ ดังจนหัวคิ้วของถึง เพิ่งขมวดเข้าหากันแน่น
เขาถอดเสื้อนอกออกด้วยความเคยชิน แล้วโยนให้กับคนรับ ใช้
สรั่วที่เฝ้ารออยู่ข้าง ๆ เขาหูตาว่องไว รีบแย่งเดินไปรับไว้ ก่อน แล้วก็เอามาพาดไว้ที่ข้อพับแขนของตัวเอง ทำตัวราวกับเป็นศรีภรรยาที่ดี
เหล่มองสรั่วยีทีหนึ่ง แล้วถึงเซ็งก็ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย แต่ ที่สุดแล้วก็ไม่ได้พูดคำพูดรำคาญออกไป
เขาเดินไปถึงโซฟาแล้วนั่งลง และหรี่ตาลงเล็กน้อย แล้วก็มอง
เห็นน้ำชาเลมอนที่รินเสร็จวางไว้บนโต๊ะน้ำชา
แผ่นเลมอนบาง ๆ สองแผ่นลอยอยู่ในน้ำ เปลือกเลมอนถูก ปอกออกจนสะอาดเรียบร้อย ที่ก้นแก้วมีส้มจีนเล็ก ๆ สีเขียวกลม อยู่สองซีก สีเขียวและสีส้มที่สดใสสลับกันจนสว่างตา
สีสันนี้ ดูสบายตาและผ่อนคลาย ทำให้เขานึกถึงการพบกับ นักปรุงน้ำหอมอันดับหนึ่งของโลกอย่างแอนนาในวันนี้
ผู้หญิงคนนั้น ท่าทาง โอหัง กล้าได้กล้าเสีย แต่ว่าลึก ๆ แล้วก
ลับแฝงไว้ด้วยความเขินอายเป็นอย่างมาก
แค่จูบเดียว ก็ทำให้เธอเปิดเผยความจริงถึงฝีมือการจูบที่ อ่อนหัดแล้ว
น่าสนใจอย่างมาก
ลี่ถึงเพิ่งคลี่ยิ้มออกเล็กน้อย แล้วยกแก้วน้ำซาเลมอนที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมา แล้วดื่มไปคำหนึ่ง
รสชาติหอมหวานที่เข้าไปในปาก ต่อจากนั้นก็คือความฝืดขม และเปรี้ยวที่แม้แต่น้ำตาลก็ข่มไว้ไม่อยู่
ถึงเพิ่งขมวดคิ้วขึ้นที่หนึ่ง แล้วก็ไม่รู้สึกสนใจอีกเลย
สวี่รั่วยีรีบเอาเสื้อสูทผัดให้กับคนรับใช้ไป แล้วสั่งให้เอาไป แขวนไว้ในห้องของถึงเพิ่งที่ชั้นบนให้เรียบร้อย หันไปก็จะไปนั่ง
ใกล้ ๆ ลี่ถึงเซิ่ง
ลี่ถิงเซิ่งรีบเหล่ตามองเธอที่หนึ่ง
แววตาที่เยือกเย็นแบบนั้นทำให้ใจของสวีรั่วยีร้อนรนขึ้นมา ทันที แล้วก็รีบขยับตัวออกห่างไปหนึ่งที่นั่งทันที
กัดริมฝีปากไว้อย่างไม่พอใจ แล้วสรั่วก็เค้นรอยยิ้มหวาน ออกมาอีกครั้ง
“ถึงเชิ่ง น้ำชาเลมอนอันนี้ ฉันวิเคราะห์อยู่ตั้งนาน และตั้งใจทำ
ขึ้นมาเป็นพิเศษ อร่อยไหม?”
ลี่ถึงเซิ่งวางแก้วน้ำชาลง แล้วก็เอาขามาไขว้กันไว้ ดูเย็นชา และสง่างาม “พอกินได้”
ตอบกลับไปอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน
น้ำชาเลมอนที่เธอเตรียมมาทั้งวัน แผ่นเลมอนต้องบางเท่าไหร่ น้ำตาลต้องใส่กี่ส่วน แล้วทดลองทำไปสิบกว่าครั้ง และกะอย่าง แม่นยำตรงตามสูตร จนสุดท้ายถึงสามารถทำออกมาจนได้แก้ว ที่สมบูรณ์ที่สุดแก้วนี้
แต่ลี่ถึงเซิ่งกลับแค่จิบเบา ๆ ไปค่หนึ่งเท่านั้น
“ถึงเซิ่ง ถ้าคุณไม่พอใจละก็ ฉันสามารถลองแก้ไขให้ดีกว่านี้ อีกได้นะ”
ทั้งสองมือของสวี่รั่วไขว้กันไว้ตรงหัวเข่า และจับนิ้วโป้งที หนึ่งอย่างร้อนใจ
ถึงเพิ่งได้นอนในห้องรับรองแขกพิเศษไปสองชั่วโมง ตอน แรกอารมณ์ก็ผ่อนคลายมาก แต่ว่าพอมาโดนผู้หญิงคนนี้เอาแต่ พูดเรื่องน้ำชาเลมอนล้อมหน้าล้อมหลังไม่หยุด แล้วอยู่ ๆ ขมับ ของเขาก็อึดอัดจนปวดขึ้นมา
พอนวดขมับไปเล็กน้อย ถึงเชิงก็ลุกขึ้น แล้วก็เดินขึ้นชั้นบน สวี่รั่วยีรีบก้าวเดินสองก้าวตามไป ไป
พอลี่ถึงเพิ่งรู้สึกถึงความเคลื่อนไหวของด้านหลัง ฝีท้าวก็หยุด ลงเล็กน้อย แต่ไม่ได้หันหน้าไป แล้วทิ้งคำพูดไว้ประโยคว่า
“ตั้งใจปรุงน้ำหอมในลี่ซื่อกรุ๊ปไปเถอะ คุณไม่มีพรสวรรค์ด้าน
ทํานาชาหรอก อย่าเสียแรงเปล่าเลย!” ร่างกายที่สูงใหญ่ของเขาหายลับไปกับทางโค้งของบันได
แล้วอย่างรวดเร็ว เสียงปิดประตูห้องหนังสือก็ดังรอยตามมา สวี่รั่วยีสีหน้าขาวซีด แล้วก็เดินเซไปก้าวหนึ่ง จนต้องจับโซฟาไว้ถึงจะยืนอย่างมั่นคงได้
ที่ชื่อกรุ๊ป ใครก็ทำอะไรตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายวิจัย น้ำหอมของเธอไม่ได้ แต่ว่าที่เธอพึ่งพาอยู่ก็มีแค่น้ำหอมไม่กี่ขวด ที่รักษาไว้ได้ แถมยังเป็นของที่ขโมยมาจากสวรั่วนิ่งเมื่อหลายปี ก่อนอีกด้วย
หลายปีมานี้ เธอไม่มีผลิตภัณฑ์ที่พัฒนาขึ้นมาใหม่เลย
บางทีอาจจะมีพัฒนาผลิตภัณฑ์ขึ้นมาบ้าง แต่หลังจากที่ไม่ สนใจข้อคิดเห็นของผู้คน แล้วก็เข้าสู่แผนการขายที่ยิ่งใหญ่ แต่
ว่ายอดขายกลับตกต่ำมาก จนทำให้เชื่อกรุ๊ปกลายเป็นตัวตลก หลายปีมานี้ เธอให้สมญานามกับตัวเองว่าเป็นนักปรุงน้ำหอม อันดับหนึ่งแห่งเมืองหลินชวน แต่ว่ากลับเป็นแค่เพียงการหลอกลวงผู้คนเท่านั้น
ในขณะที่เธอดื่มอยู่กับชื่อเสียงนั้น ก็ต้องอกสั่นขวัญแขวน ไปด้วย เพราะกลัวว่าจะโดนคนอื่นเปิดโปงเข้า
แต่ถึงเซิ่งที่อดทนอดกลั้นมาตั้งแต่แรก จนมาถึงวันนี้ยิ่งอยู่ก็
ยิ่งจับติเตียนเธอมากขึ้นแล้ว
เป็นเพราะว่า อยู่ในใจของเขานั้น เธอไม่เคยยึดครองพื้นที่ได้ แม้แต่ครึ่งนิ้วเลย?
หรือว่าหลายปีมาขนาดนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นเพราะว่าเธอคิดไป เองเหรอ?
“คุณสวี่ คุณไม่เป็นอะไรนะคะ?”
สาวใช้เห็นเธอสีหน้าขาวซีด ก็ใจดีเข้ามาเป็นห่วง
“ไสหัวไปซะ!” พอสวี่รั่วยีโดนคนมองเห็นด้านที่อับอาย ในใจ ก็รู้สึกหงุดหงิด หันหน้าไปก็ถลึงตาใส่
สาวใช้ตกใจจนสะดุ้ง แล้วก็ถอดออกไปอย่างไม่สบายใจ มือกําจนเป็นหมัด สวี่รั่วยีสีหน้าครึ้มดำแล้วเดินขึ้นไปข้างบน
และกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง
นั่งอยู่บนพื้นพรมเปอร์เซียนำเข้าในห้องนอน แล้วสรั่วก็ เปิดโน้ตบุ๊คขึ้นอย่างรุนแรง แล้วก็เปิดหน้าอีเมลขึ้นมา
น้ำหอมเหลือไม่เยอะแล้ว
ถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อไป เธอก็จะไม่มีทางควบคุมถึงเพิ่งได้อีก แล้ว
เธอจะสูญเสียสถานะว่าที่ภรรยาของถึงเพิ่งไปไม่ได้เด็ดขาด! สรั่วยค้นหาหน้าอีเมลของแอนนาออกมา แล้วก็ส่งอีเมลเร่ง ไปสามฉบับ และที่สำคัญยังบอกว่าจะให้ค่าตอบแทนสูงอีกด้วย ราตรีค่อย ๆ คืบคลานเข้ามา ดวงดาวปกคลุมเต็มท้องฟ้า สวี่รั่วนิ่งกดรหัสผ่านลงไป แล้วก็ผลักประตูเข้าอพาร์ทเม้นต์ ออก
พอสวี่อี้หานที่กำลังเล่นของเล่นเลโก้บนโซฟาได้ยินเสียงฝีเท้า ของแม่กลับมาจากที่ไกล ๆ ก็ก้าวเท้าเล็ก ๆ วิ่งถาโถมเข้ามา แล้วก็กอดน่องของสวี่รั่วนิ่งเอาไว้
แหงน ใบหน้าเล็ก ๆ ขึ้นมา ดวงตากลมโตดูแวววาวน่ารัก “คุณแม่ หนูคิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ”
พอเห็นท่าทางที่น่ารักน่าเอ็นดูของลูกสาว สวรั่วนิ่งก็นั่งลงมา แล้วก็คว้าตัวเธอขึ้นมาอุ้มไว้ “แม่ก็คิดถึง หานเหมือนกันจะ
พออุ้มเธอมาวางลงบนโซฟาแล้ว สรั่วถึงก็วิเคราะห์ดูเลโก้ยา นมิลเลนเนียม ฟอลคอน ในเรื่องสตาร์ วอร์สตัวต่อระดับยากที่ต่อ ไปได้ครึ่งหนึ่งแล้ว แล้วก็แอบรู้สึกทึ่งในความสามารถของเธอ
นี่เป็นเลโก้ที่ผู้ใหญ่เล่นเลยนะ สวอี้ทานชาญฉลาดขนาดนี้ แค่ แป๊บเดียวก็ต่อเสร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว!
สวี่รั่วงอดไม่ได้ที่จะก้มหน้าลงไป แล้วก็หอมแก้มเล็ก ๆ ของ เธอที่หนึ่ง “อี้หานเก่งจังเลย มื้อเย็นแม่จะทำซุปเห็ดข้าวบาร์เลย์ ช่วยซัวที่หนูชอบที่สุด ให้กินนะ
แล้วสบู่หานก็จับเสียงดังที่หนึ่งลงบนใบหน้าของสวรั่วถึง ใบหน้าเล็ก ๆ เต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ
สรั่วจึงขยี้หัวน้อย ๆ ของเขาที่หนึ่ง “อี้หาน พี่ชายของหนู ล่ะ?”
เสียงพูดเพิ่งจะพูดจบ ก็เห็นสบู่หานเอามือมาปิดใบหน้าเล็ก ๆ เอาไว้ “พี่ไม่ให้หานพูดค่ะ”
สรั่วงหรี่ตาขึ้นอย่างมีอันตราย “พูดความจริงมาซะดี ๆ ว่า พี่ชายทําเรื่องไม่ดีอีกแล้วใช่ไหม?”
สวี่หานมองสวี่รั่วฉิงผ่านร่องนิ้วมือ
จ้องมองท่าทางลุกลี้ลุกลนของลูกสาว แล้วสรั่วนิ่งเข้าใจขึ้น มาทันที จึงรีบหมุนตัวเดินไปทางห้องหนังสืออย่างรวดเร็ว
อพาร์ทเม้นต์ไม่ได้ใหญ่มาก เป็นบ้านแบบสามห้องนอนหนึ่ง ห้องรับแขก แล้วก็มีระเบียงที่กว้างขวางอีกสามอัน มีพื้นที่มาก เพียงพอสําหรับคนสามคนใช้งาน
สรั่วจึงจับตัวสวีผ่านได้ที่ห้องหนังสือ ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ งดงามของเขากำลังเยือกเย็นอยู่ และกำลังตั้งหน้าตั้งตาจ้องมอง คอมพิวเตอร์อยู่
“สวอี้ฝาน! มาแตะต้องคอมพิวเตอร์ของแม่ด้วยตัวเองอีกแล้ว นะ!” สวี่รั่วนิ่งแกล้งทำเป็นแย่งคอมพิวเตอร์มาด้วยท่าทางดุดัน
สวีผ่านไม่ได้มีท่าทีสำนึกผิดที่โดนจับได้เลยสักนิด กลับนั่ง กอดอกไว้ แล้วก็ค่อย ๆ กวาดตามองน้องสาวที่หลบอยู่หลังสวี่รั่ว ฉิงทีหนึ่ง
แววตานั้นกำลังพูดว่า “ทำไมเธอไม่มาเตือนฉันว่าคุณแม่กลับ
มาแล้ว?! สบู่หานจู๋ปากเล็ก ๆ เอาไว้ นี่พี่ จะมาโทษฉันไม่ได้นะ ใครใช้ ให้พี่ไม่สนใจความเคลื่อนไหวนอกห้องเลยล่ะ
ลูกรักคนโตกับลูกรักคนเล็ก ใช้สายตาสื่อสารกัน สวรั่วนิ่งมอง แล้วก็รู้สึกจะขำก็ไม่ใช่จะร้องไห้ก็ไม่ใช่
เธอเปิดคอมพิวเตอร์ออก แล้วก็กวาดตามองผ่าน ๆ ที่หนึ่ง ดวงตาคู่สวยมองไปทางสผ่าน “พูดมา หนูทำอะไรอีกแล้ว?”
ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่จับได้ว่าสอี้ฝานแฮกคอมพิวเตอร์ของ ประธาน ชื่อกรุ๊ปโดยที่ไม่มีใครรู้เรื่องไปแล้ว สรั่วนิ่งก็เป็น กังวลมากว่าเขาอายุยังน้อย พอได้รับลิ้มลองกับผลประโยชน์ ครั้งหนึ่งแล้ว ครั้งหน้าจะยิ่งกำเริบเสืบสานอีก แล้วถ้าไม่ ระมัดระวังก็จะเดินไปในทางที่ผิดเอาได้
เพราะเหตุนี้จึงเข้มงวดกับจำนวนครั้งที่เขาใช้คอมพิวเตอร์เป็น อย่างมาก
เพราะฉะนั้น ตอนนี้ขมับของเธอจึงเต้นอย่างแรงมาก สรั่วนิ่งเอามือก่ายหน้าผากเอาไว้ สีหน้าขาวซีดเล็กน้อย แล้วก็สูดลมหายใจเข้าแรง ๆ ที่หนึ่ง
พอสวีผ่านเห็นว่าแม่โกรธแล้ว ใบหน้าเล็ก ๆ ที่นิ่งเฉยราวกับ ต้นสนอย่างกับผู้ใหญ่ตัวเล็กก็มีแววกังวลกะพริบขึ้นมา พอโดน น้องสาวผลักทีหนึ่ง ก็เดินออกไปอย่างเชื่อฟัง ก้มหน้าลงเล็กน้อย มือเล็ก ๆ นั่นกอดอกเอาไว้ แล้วก็เอ่ยขอโทษขึ้นอย่างหยิ่งยโส มากว่า “คุณแม่ครับ ขอโทษครับ ผมไม่ควรแตะต้อง คอมพิวเตอร์ของคุณแม่โดยไม่ได้รับอนุญาต”
“อือหือ?” สวี่รั่วฉิงยักคิ้วขึ้น
สวี่อี้ฝานกระแอมไอไปคำหนึ่ง ใบหน้าเล็กเรียบเย็น “ผมแค่ ลบอีเมลไปสู่ฉบับเท่านั้น”
สบู่หานพูดแทรกขึ้นอีกข้างว่า “ผู้หญิงชั่วคนนั้นเป็นคนส่งมา
หนูก็เลยบอกให้พี่ลบออก
ผู้หญิงชั่วเหรอ? สวี่รั่วเหรอ?
ที่แท้ เจ้าตัวเล็กทั้งสองคนนี้เป็นห่วงว่าเธอจะโดนสวรั่วยีรังแก เข้า ถึงได้มาแตะต้องคอมพิวเตอร์ของเธอ
พอเข้าใจแล้ว สรั่วนิ่งก็อดที่จะรู้สึกผิดขึ้นมาไม่ได้ มือซ้ายอุ้ม ลูกชายคนโตเอาไว้ มือขวาก็กอดลูกสาวคนเล็กเอาไว้ “เป็น เพราะแม่ไม่ดีเอง ทำให้พวกเธอต้องเป็นกังวลแล้ว แม่อยากจะ บอกพวกเธอว่า ไม่ต้องเป็นห่วงแม่ ผู้หญิงชั่วคนนั้นรังแกแม่ไม่ได้หรอก ดี ไหมจ๊ะ?”
เจ้าตัวเล็กทั้งสองมองสบตากันที่หนึ่ง แล้วก็พยักหน้าด้วย สีหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อมั่น
เห็นแล้ว หน้าของสวี่รั่วนิ่งก็เต็มไปด้วยความขรึม
ใช่ เธอเป็นคนใจอ่อน ตอนที่อยู่ต่างประเทศ บริจาคเงินให้คน พิการไป วินาทีต่อมาสอี้ฝานก็มีวิธีเปิดโปงได้ว่าคนพิการคนนั้น ปลอมตัวมา แล้วในตอนที่เธอกดลิงค์ในเว็บไซต์ขายของ ออนไลน์ไป วินาทีต่อมาส ผ่านก็พบว่าเธอโดนคนหลอกแล้ว ยังดีที่เงินในบัตรนั้นมีไม่เยอะมาก แล้วสอี้ฝานก็แฮกอีกฝ่าย กลับได้สําเร็จ แล้วได้เงินกลับคืนมา………
ตัวอย่างแบบนี้ มีจนนับไม่ถ้วน
เพราะฉะนั้น เจ้าเด็กน่ารักทั้งสองคนจึงค่อนข้างเป็นห่วงแม่
มาก
และมักจะรู้สึกว่า แม่คนนี้ทำให้คนอดห่วงไม่ได้เลย มีแม่แบบ นี้คนหนึ่ง พวกเขาคงจะเป็นกังวลจนใจสลายแล้ว สวี่รั่วฉิงกระแอมไอขึ้นที่หนึ่งอย่างคนกลัวความผิด แล้วก็ยื่นคอมพิวเตอร์ไปให้สวฝาน พอสวีผ่านเคาะ แป้นพิมพ์สองสามที อีเมลก็กู้คืนกลับมาได้แล้ว
สวี่รั่วจิงเอาคอมพิวเตอร์มา แล้วก็ตั้งใจอ่านขึ้นมา
สรั่วจะให้ค่าตอบแทนสูงจ้างเธอแอนนานักปรุงน้ำหอม อันดับหนึ่งของโลก จะให้เธอช่วยปรุงน้ำหอมสามขวด แล้วบอก ให้เธอส่งที่อยู่ให้ที่หนึ่ง แล้วเงินก็จะโอนเข้าบัญชีให้ทันที ส่วน ตัวอย่างน้ำหอมจะสามารถส่งมาให้เธอได้ในวันพรุ่งนี้เลย
มุมปากของสรั่วจึงมีรอยยิ้มเย็นปรากฏขึ้น
มีความหมาย สวยร้องไห้อ้อนวอนต้องการน้ำหอมอย่างเร่ง ด่วน ตกลงจะเอาไปทําอะไรกันนะ?
สวี่รั่วฉิงตอบอีเมลกลับไปให้ และก็ส่งที่อยู่ของตึกสำนักงาน
ใหญ่ลี่ซื่อกรุ๊ปให้ไป
ผ่านไปไม่ถึงหนึ่งนาที ก็มีเสียงแจ้งเตือนของโทรศัพท์มือถือ ดังขึ้นมา แล้วค่าตอบแทนหกหลักก็ได้โอนเข้าบัญชีเรียบร้อย แล้ว!
จ้องมองข้อความจากธนาคาร มุมปากของสรั่วนิ่งก็คลี่ยิ้ม ออกมา
ขอแค่ให้เธอรู้ว่าสรั่วต้องการน้ำหอมนี้ไปทำไม เธอก็จะ สามารถเลือกใช้วิธีการได้ตรงกับปัญหาแล้ว
พอถึงตอนนั้น สิ่งที่ติดค้างเธอไว้ เธอจะให้สรั่วยชดใช้คืนมา
ร้อยเท่า!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ