บทที่ 11 ขนาดมองยังไม่มองสักนิด

มู่บ้านเป่ย มาแล้วจริง ๆ

อานหยานทำไมคิดไม่ถึง กลยุทธ์ชะลอตัวของทหารที่ตัวเอง ดึงมาใช้เล่น ๆ กลายเป็นจริงขึ้นมาได้

แต่ ตีสองกว่า ๆ เวลานี้เขามาทำอะไร ?

ได้ยินมาว่าคุณชายใหญ่มมาแล้ว คฤหาสน์ตระกูลกู้ทุกคนตื่น เต้นขึ้นมาทันใด

กู้หมิงห้าว กับเย่สุ่ยชิงรีบออกไปต้อนรับอย่างไว เวยถือหลัง จากจัดการกับหน้าตาของตัวเองแล้ว ก็รีบออกไป

มีเพียงอานหยาน ในใจไม่สบายใจอย่างพูดไม่ออก ขณะทุก

คนออกไปต้อนรับกันหมด เขาก็แอบกลับห้อง

ขณะที่มู่บ้านเป่ย ลงมาจากรถ คนคฤหาสน์ตระกูล ที่ออกไป ต้อนรับตกใจกันไปหมด!

เห็นทั้งตัวของเขามีกลิ่นอับ เสื้อเชิ้ตและกางเกงสูทยับยู่ยี่นิด หน่อย ซัดเจนคือเปียก แต่แห้งแล้ว

ผมม้าสั้นที่อยู่ตรงหน้าผากยุ่ง ๆ ไปนิด เหมือนถูกฝนเปียกมา คุณชายใหญ่ ทำไมโทรมอย่างนี้ล่ะ ?

ที่สำคัญที่สุดก็คือ ถึงแม้ว่าดูแล้วเขาจะโทรมหน่อย แต่ กลิ่น ไอของความเป็นผู้สูงส่งยังคงทำให้ผู้หญิงไม่กล้าที่จะขยับสายตา

เกียรติและศักดิ์ศรีเสียไม่ถึงครึ่ง เพราะว่าสภาพที่ยุ่งเหยิง เป็น

ธรรมดาที่จะต้องมีความลึกลับ ขนาดผู้ชายที่เห็นแล้ว ยังถูกกลิ่นไอองค์ชายที่ตกลงม งมาของ

เขา ตกใจจนไม่กล้าสบตา

แต่ คุณชายใหญ่ทําไมถึงเปียกแบบนี้ล่ะ ? แล้วก็ ทำไมหลัง จากเปียกทั้งตัวแล้ว ขนาดเสื้อผ้าก็ไม่เปลี่ยน แล้วก็วิ่งมาบ้าน พวกเขาเลย

“คุณชายใหญ่ม ครับ ทำไมจะมาไม่เห็นบอกก่อนสักหน่อย ?”

เห็น ๆ อยู่ว่าคุณชายใหญ่ไม่มีความรู้สึกที่ไม่สุขอะไรทั้งนั้น แต่ กู้หญิงห้าวยังคงกลัวจนสั่น

คงไม่ใช่เพราะเรื่องอานหยานหนีงานแต่งงานหรอกนะ คุณ

ชายใหญ่ถึงมาหาเรื่องรบกวนพวกเขา ?

ยิ่งคิด ยิ่งรู้สึกว่าอาจจะเป็นไปได้ ! เป็นเพราะอานหยานเด็ก นั่นทําร้ายมาแน่ !

ขนาดเสู่ยงไม่กล้าพูดอะไรสักคำ แค่รู้สึกว่าตัวเองไม่มี คุณสมบัติไปพูดต่อหน้าของคุณชายใหญ่ แต่เขาก็ดันเวยจือ ตามไปข้างหน้าตลอด อยากให้ลูกสาวมีโอกาสได้สัมผัสกับ จ้านเปีย

กู้เวยจือ เพิ่งจะเริ่มก็ไม่พลาดที่จะแกล้งทำเป็นดี ถูกแม่ดันปุ๊บ ก็รีบแสดงรอยยิ้มที่มีความอ่อนโยนออกมา พูดเสียงเบา ๆ “คุณชายใหญ่ สวัสดีค่ะ ฉันคือเวยจือ เป็นคุณหนูคนที่สองของ คฤหาสน์ตระกูลกู้”

เขาเอาหน้าด้านข้างของตัวเองที่สวยไม่มีที่ติแสดงต่อหน้าของ

เขา แต่ มู่บ้านเปียขนาดมองยังไม่มองสักนิด !

เวยจ๋อตะลึงไปแปปนึ่ง หรือว่าที่เมืองเบี้ยหลิง ยังมีผู้ชายไม่ เคยได้ยินชื่อเสียงโด่งดังของเขา ?

“คุณชายใหญ่……….

“ขอถามหน่อยครับ อานหยานกลับมาหรือยังครับ ? ” มู่บ้าน เป่ย มองที่กู้หญิงห้าว เสียงที่เบา ๆ สุดท้ายกลับให้ความรู้สึกน่า เกรงขามที่ไม่มีข้อสงสัย

“อานหยาน อยู่……ก็อยู่ห้องโถง” หมิงห้าวตื่นตกใจ คิดใน ใจเรื่องร้ายที่จะเกิดขึ้นจากนี้ คุณชายใหญ่มาตรวจสอบความ ผิดจริง ๆ

“คุณชายใหญ่มู่ ครับ เชิญครับ เชิญนั่งด้านในเลยครับ

มู่บ้านเปียพยัก ๆ หน้า เดินตามเขาเข้าประตูมา

หลีเย่ตามมาทางข้างหลังของมู่บ้านเป่ย ไม่ให้เวยจือมี โอกาสในการได้สัมผัสกับคุณชายใหญ่

คุณชายใหญ่เกลียดผู้หญิงที่ชอบเข้าใกล้ตัวเองที่สุด ใน สายตาของเขากู้อานหยานก็ไม่ได้ต่างอะไรกับผู้หญิงหลายใจที่ อยากจะเข้าใกล้เหล่านั้น
ที่ห้องโถง จริง ๆ แล้งไม่มีตัวตนของอานหยาน เด็ก กล้าที่ จะหนีงั้นหรอ !

กู้หมิงห้าวอดกลั้นความโมโหไว้ พูดด้วยเสียงหนัก ๆ ให้คุณ

หนูคนที่สามลงมาหน่อย แม่บ้านรีบขึ้นตึกไป กู้หญิงห้าว รีบพุ่งไปยิ้มให้มู่บ้านเป่ย พูด

ว่า “คุณชายใหญ่ เชิญนั่ง”

มู่บ้านเป่ยสูงส่งแต่ง่าย ๆ ขนาดกางเกงยังเปียก เขานั่งอยู่บน โซฟาความรู้สึกที่เป็นกันเอง

ระยะห่างใกล้ ๆ มองเห็นคุณชายใหญ่ ในตำนาน ทั้งตัว เต็มไปด้วยกลิ่นไอของความเป็นองค์ชาย ยิ่งกว่านั้นทำให้เวย ออดไม่ได้ที่จะหลงใหล

แต่หลาย ๆ ครั้งที่เขาฝ่ายลุก แสดงเจตนาที่ดีก่อน สายตาขอ

งมู่บ้านเปียยังคงไม่ไปตกที่ตัวของเขา ทำให้คนหมดหวังจริง ๆ

“คุณชายใหญ่ ค่ะ ภรรยา ในอนาคตของพี่มาแล้ว” หลีเยีที่ยืน อยู่ข้าง ๆ มู่บ้านเป่ย พูดขึ้นทันที

มู่บ้านเป่ยหลี่ ๆ ตา จ้องที่เด็กผู้หญิงที่เดินลงมาจากบันได

สายตาของคนอื่นทุกคน สักพักก็พากันมองไปที่กู้อานหยาน เวยจือมองเห็นเขา ณ นาทีนั้น ต่อหน้าสว่างขึ้น จิตใจก็สบายๆ ทันที !