บทที่1 ผมไม่แต่งงานกับคุณหรอก

“อย่าแตะต้องฉัน คุณอย่ามาถูกเนื้อต้องตัวฉัน! ถอยไป ไกลๆ……….

ในห้องที่มืดมน เย้นหว่านหลบที่ไปขาเตียงอย่างตื่นตกใจจน ทําอะไรไม่ถูก แต่เธอถอยก้าวนึ่ง เงาสูงใหญ่ของผู้ชายตรงหน้าก็ ยิ่งเข้าใกล้มาหาเธอ

เหมือนปีศาจชั่วร้ายที่แยกเขี้ยวยิงฟันจะฉีกเธอให้แหลกเป็น เสี่ยงๆ

“อย่าเข้ามา…….ขอร้องคุณล่ะ ขอร้องคุณปล่อยฉันไปเถอะ

นะ..

เฮอะ

เสียงหัวเราะที่ทุ้มแหบแห้งปลดปล่อยออกมาในความ

มืดมน

น้ำเสียงสบประมาทและอันตราย จู่ๆ มือใหญ่ที่มีเรี่ยวแรงบีบ คางเธอไว้

ใบหน้าของผู้ชายใกล้เข้ามาทีละนิดท่ามกลางความมืด ลมหายใจของเขาร้อนเหมือนเผาคนได้ “กล้าหาเรื่องฉัน ก็ ต้องชดใช้ค่าตอบแทนกับสิ่งที่ทําไป

ค่าตอบแทน? ต้องชดใช้ค่าตอบแทน?
เย้นหว่านกลัวจนสมองเชื่องช้า เธอใช้สองมือทุบตีอย่างสุด ชีวิต “อย่า……..” ยังพูดไม่ทันจบ

เสียงของเธอก็ถูกริมฝีปากและลิ้นที่เร่าร้อนกลืนกินไปหมด ช่วงชิงทุกวิธีที่เธอจะขัดขืนหมดไปให้สิ้นซาก “ไม่!” จู่ๆ เข้น หว่านลืมตาขึ้นมา

แสงแดดเจิดจ้านอกกระจกรถแยงตาจนเธอรีบเอามือบังไว้

สีหน้าเธอขาวซีด

บนหน้าผากมีเหงื่อซึมออกมาเล็กน้อย แววตายังมีความหวาด กลัวที่ตกใจไม่หายเปล่งประกายอยู่

คือความฝัน ฝันแบบนี้อีกแล้ว แต่ความรู้สึกเจ็บที่ระหว่างขา ของเธอยังไม่จางหายไป

ย้ำเตือนความจริงที่เธอถูกข่มขืนคืนก่อนอย่างโหดร้าย และ

ตอนที่เธอตีเขาบาดเจ็บแล้วหนีไป

เสียงที่กัดฟันพูดของเขา “ผมไม่มีทางปล่อยคุณแน่!”

เขาไม่มีทางปล่อยเธอ นี่ไม่ใช่แค่คำข่มขู่แน่นอน!

เพราะ เข้นหว่านรู้สึกได้ถึงอันตรายที่ไม่มีทางต่อต้านจากตัว

เขา

ไม่นานเขาคงจะมาหาเธอ มือของ เส้นหว่านสั่นเล็กน้อยอย่าง ควบคุมไม่ได้ เธอกลัวจนกุมศีรษะไว้

พยายามอยากรื้อฟื้นความทรงจำให้ได้ว่าคนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่เธอเมาจนภาพตัด

ยังไงก็นึกไม่ออก เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร? ยิ่งไม่รู้ว่าเธอไปหา เรื่องเขายังไง?

“คุณเย้นครับ ถึงแล้วครับ” คำพูดของคนขับรถทำลายสมาธิ

ของเธอ

เธออึ้งเล็กน้อย เงยหน้าก็เห็นร้านกาแฟไฮคลาสนอกกระจก รถ อารมณ์เธอตื่นเต้นและกังวลใจเล็กน้อย

ตอนนี้คนที่เธอจะไปเจอคือว่าที่สามีที่พรุ่งนี้เธอจะหมั้นด้วย —-คุณชายที่เป็นมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งใ

ณ เมืองเฉิงหนาน CEOคนปัจจุบันของให้ถึงกรุ๊ป ให้หลีเฉิน ว่ากันว่าเขาใช้เวลาเพียงแค่ห้าปีจากโห้ถึงกรุ๊ป

ที่เป็นมหาเศรษฐีในประเทศจนกลายมาเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ สะเทือนไปทั่วโลก

กลายเป็นตำนานของยุคสมัยนี้ที่ดึงดูดความสนใจจากทั่วโลก

วิธีของเขาก็ยิ่งขึ้นชื่อว่าแข็งกร้าวและเผด็จการไม่เหลือทาง เลือกให้คนอื่น

ทำให้คนแค่ได้ยินต่างก็กลัวจนตัวสั่น ผู้หญิงมีชาติตระกูลนับ ไม่ถ้วนอยากไต่เต้าเป็นคุณ

ผู้หญิงของตระกูลโห้ แต่คนที่ได้เกียรติยศพิเศษนี้กลับเป็น เข้ นหว่านที่มีฐานะทางบ้านธรรมดามาก
เพียงเพราะเธอเป็นหลานสะใภ้ที่ถูกคุณท่านให้เลือกไว้ เป็น หว่านไม่รู้ว่าทำไมให้หลีเงิน

ต้องเจอเธอก่อนวันหมั้นหนึ่งวัน แต่สำหรับเธอแล้วนี่ก็ถือเป็น

โอกาสพอดี

โอกาสที่จะได้ขอยกเลิกงานหมั้น ถึงจะเป็นงานหมั้นที่ผู้หญิง นับไม่ถ้วน ใฝ่ฝัน

แต่ถูกลวนลามก่อนงานหมั้น ความอับอายขายหน้าแบบนี้ ทำให้เธอไม่สามารถเป็นเจ้าสาวคนนี้ได้

แต่ว่า เธอจะบอกถอนหมั้นต่อหน้าผู้ชายที่สูงส่งเหมือนยอด เจดีย์ทองคําคนนี้ได้ยังไง?

เย็นหวานจัดผ้าพันคอตัวเองอย่างกินปูนร้อนท้อง เธอซ่อน

รอยจูบที่คืนนั้นผู้ชายคนนั้นทิ้งไว้ให้เธอเป็นอย่างดี

นาทีนี้ ในร้านกาแฟไคลด์ที่ให้บริการเฉพาะลูกค้า ไฮโซที่มานั่งชิวๆ

เงียบจนไม่มีลูกค้าสักคน แม้กระทั่งพนักงานก็ไม่มี ที่นั่งใกล้ ริมหน้าต่างที่มีความเป็นส่วนตัวมาก

มีผู้ชายสง่าผ่าเผยนั่งอยู่คนนึง ชุดสูทลายสีดำเข้มเสริมให้รูป ร่างเขาเพอร์เฟคจนไร้ที่ติ

ขาที่เรียวยาวนั่งไขว่ห้างอยู่อย่างชิวๆ พอมองขึ้นไปอีกคือ ใบหน้าที่หล่อเหลาจนทำให้ผู้หญิงคลั่งไคล้
คางที่แข็งแรงได้รูป ริมฝีปากที่บางแต่เซ็กซี่ จมูกที่คมสันและ นัยน์ตาสีฟ้ามีแสงเย็นที่แหลมคมเปล่งประกายอยู่

แค่มองทีเดียวก็ทำให้คนตะลึงในความหล่อ แต่ที่ยิ่งกว่าคือ

ทําให้คนหวาดกลัว ในมือของเขาถือกาแฟไว้แก้วนึง ริมฝีปากมีรอยยิ้มที่ทำให้คน กลัว “หาตัวไม่เจอ?”

ผู้ช่วยส่วนตัวอย่างเว่ย อยู่ตรงหน้าเขาสั่นไปทั้งตัว ทันใดนั้น รีบโน้มตัวลงเก้าสิบองศา

เหงื่อบนหน้าผากไหลพรากลงมาไม่หยุด “ขอโทษครับคุณ ท่าน

โรงแรมที่คุณท่านพักคืนก่อนกล้องวงจรปิดถูกคนตั้งใจ

ทำลายทิ้ง ไม่สามารถเห็นใครเข้าไปที่ห้องของคุณท่าน ยากที่จะคอนเฟิร์มประวัติส่วนตัวของเธอก่อนพรุ่งนี้ครับ” ไม่ สามารถคอนเฟิร์ม

นี่ก็หมายความว่างานหมั้นของพรุ่งนี้ไม่สามรถเปลี่ยนเธอเป็น เจ้าสาวได้

แต่ผู้หญิงที่เขาอยากได้ ไม่เคยที่จะไม่ได้

และยิ่งกว่านั้นเธอหาเรื่องเขา แล้วเขาจะปล่อยเธอไปได้ อย่างไร?

ท่าทีที่บางเบาคืนก่อน เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น………
“หนึ่งเดือน” โห้หลีเฉินหัวเราะเยาะที่นั่ง สายตาเต็มไปด้วย อ้านาจที่อยากได้อะไรต้องได้

“ไม่ว่าจะด้วยวิธีด้วยใดก็ต้องหาเธอให้เจอ

“แล้ว………..พรุ่งนี้ท่านจะทำยังไงครับ?”

ให้หลีเฉินหันไปเห็นรถเบนที่เพิ่งจอดลงนอกหน้าต่าง มุม ปากมีรอยยิ้มที่เยือกเย็นโผล่ขึ้นมา

ต้องปรับเปลี่ยนแผนนิดหน่อยแล้ว ———-เย็นหว่านเดิน เข้ามาที่ร้านกาแฟ

ไม่เห็นพนักงานแต่กลับเห็นผู้ชายที่มีท่าทีเหมือนผู้ช่วยส่วนตัว กําลังยืนตัวตรง

เหมือนรอเธออยู่ “คุณเย้นครับ คุณท่านอยู่ด้านใน เชิญมากับ

ผมครับ”

“โอเคค่ะ” ตั้งแต่จัดเตรียมให้คนขับคอยรับส่ง ต่อมาก็ให้คน เคลียร์เส้นทาง และมีคนคอยนำทาง

ทั้งหมดนี้ต่างก็มาจากการเทคแคร์ที่สุภาพบุรุษของว่าที่สามี ยิ่งทำให้เข้นหว่านรู้สึกกินปูนร้อนท้องและไม่สบายใจ

อีกสักครู่ที่เขาจะคุยกับเธอคือรายละเอียดของงานหมั้น เธอ ควรจะบอกถอนหมั้นอย่างโหดร้ายยังไง?

เย้นหว่านก้มหน้าและเดินอย่าง ใจสั่นหวิว จนกว่าเห็นรองเท้า หนังที่เงาวับของผู้ชายถึงได้รีบหยุด
ถึงแล้ว สิ่งที่ควรมาก็มาแล้ว เธอจับกระเป๋าคลัชไว้แน่น เงย หน้าและพยายามสุดฤทธิ์ในการฉีกรอยยิ้มออกมา

“คุณโห้คะ สวัสดีค่ะ” เย้นหว่านอึ้งไปครู่นึง เธอคิดไม่ถึงว่า

ว่าที่สามีของตนเอง จะหล่อเหล่าขนาดนี้ ดูดีเหมือนชายรูปงามที่เดินออกมาจาก

ในภาพวาด

หล่อไม่มีที่ติแถมยังมีบุคลิกภาพที่ดูดีสูงส่งจนไม่อาจเอื้อม

ทำให้คนไม่อาจดูหมิ่นแถมยังอยากเงยหน้ามองด้วยซ้ำ

และคำพูดที่เธอจะบอกถอนหมั้นเป็นการล่วงเกินที่ผิดมหันต์

ชัดๆ ทันใดนั้นหน้าผากของเส้นหวานมีเหงื่อไหลซิบ ทำให้เธอยิ่ง

กระสับกระส่าย

เหมือนมีก้อนหินก้อนโตติดอยู่ในลำคอ ทำให้เธอเปิดปากพูด ได้อย่างลำบากสุดขีด

“ที่ฉันมาวันนี้ ที่จริงอยากพูดเรื่องงานหมั้นของเรา……..

“คุณ ผมไม่แต่งงานกับคุณหรอก” ให้หลีเฉินพูดแทรกเธอด้วย น้ำเสียงเหมือนออกคำสั่ง

ไม่เหลือสิทธิ์ใดๆ ให้ปรึกษาและพูดคุย เขาจิบกาแฟอย่างชิวๆ แม้แต่เธอก็ไม่เหลียวมองเลยสักนิด

เย้นหว่านลิ้งค้างไว้ สมองที่ตกตะลึงรู้สึกมึนตึ๊บ เธอมองให้หลีเฉินด้วยสายตาที่เหลือเชื่อ

ไม่แต่งงานกับเธอ? งั้นความหมายของเขาก็ตรงกับเป้าหมาย ของเธอไม่ใช่หรอกหรือ?!

เก็บอารมณ์ดีอกดีใจไว้ เข้นหว่านพูดอย่างตื่นเต้น

“งั้นวันนี้ที่คุณนัดฉันมาคือจะคุยเรื่องถอนหมั้นหรอคะ?”

“งานหมั้นยังจัดตามปกติ ต่อจากนี้หนึ่งเดือนผมจะป่าว ประกาศถอนหมั้นกับคุณเอง”

ทีนี้ให้หลีเฉินถึงเงยหน้ามองเข้นหวานหนึ่งด้วยความกรุณายัง ไงอย่างงั้น และวางเช็คใบนึงไว้บนโต๊ะ

เย้นหว่านมองตัวเลขบนนั้นอย่างยิ่ง มีศูนย์อยู่เจ็ดตัว! เย็น หวานไม่เคยเห็นเงินเยอะขนาดนี้มาก่อน

ยิ่งไปกว่านั้นเงินพวกนี้ยังสามารถเป็นของเธออีกด้วย

เธอกลืนน้ำลายและดึงสายตากลับจากเช็คใบนั้นอย่างยาก

เย็นแสนเข็ญ

“ทำไมต้องรอหนึ่งเดือนถึงจะยกเลิกงานหมั้นล่ะคะ?”

ถ้ายกเลิกก่อนวันหมั้นถึงจะมีผลกระทบน้อยที่สุดกับทั้งสอง ฝ่ายไม่ใช่หรอ?

“นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณควรจะถาม” ให้หลีเฉินที่สูงส่งและเย็นชา ลุกขึ้นและไม่สนใจเข้นหว่านต่อ

จากนั้นก็ก้าวเท้าเดินออกไปเลย เขาไม่มีความอดทนกับเส้นหว่านเลย

แต่สิ่งเดียวที่ทำให้เขามีความสนใจก็มีแค่ผู้หญิงคืนก่อนนั้น

นี่ก็ไปแล้วหรอ? เข้นหว่านยืนเซ่ออยู่ มองดูร่างเงาของผู้ชายที่ ยิ่งอยู่ไกลแล้วยังดึงสติกลับมาไม่ได้

นัดเธอมาเจอหน้ากันไม่ถึงหนึ่งนาที พูดสามคำเขาก็ไปแล้ว นี่

มันเฉียบขาดและรวดเร็วเกินไปรึเปล่า?

เธอยังไม่ได้พูดว่าจะตอบตกลงหรือเปล่าเลย แต่ ว่า…………แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน

เล่นละครกับโหหลีเฉินหนึ่งเดือน เธอกับเขาก็ถือว่าไม่มีอะไร ติดค้างกันแล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ