บทที่2 ไม่น่าเชื่อว่าจะจัดงานหมั้นวันเดียวกับแฟนเก่า

วันที่สอง งานหมั้นจัดขึ้นที่โรงแรมหรูที่สุดในเฉิงหนานโรงแร มอ้าวเฟย

และยิ่งไปกว่านั้นสถานที่จัดงานจัดอยู่บนสวนลอยฟ้าของชั้น

บนสุด ว่ากันว่าในเฉิงหนาน

คนที่มีสิทธิ์จัดงานบนสวนลอยฟ้ามีไม่เกินสิบคน เข้นหวานใส่ ชุดเดรสสีขาวยาวประดับเพชร

ใบหน้าแต่งได้สวยสง่ามาก เหมือนภูตน้อยที่หลงมายังโลก ยังไงอย่างงั้น

เธอเดินเข้าไปที่ห้องโถงของโรงแรม กำลังมุ่งหน้าเดินไปทาง

ลิฟท์

แต่กลับเห็นภาพงานแต่งงานที่อยู่ข้างๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ บนนั้น เป็นรูปแต่งงานของคู่บ่าวสาว

และเป็นคนที่เข้นหว่านคุ้นเคยที่สุดในชีวิตนี้ คนนึงเป็นแฟน เก่าเธอ อีกคนคือคู่กัดที่อยู่มหาลัยมาสี่ปี

คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะแต่งงานวันนี้ แถมยังแต่งในโรงแรม เดียวกันกับเธอ…………

สีหน้าเข้นหวานซีดเล็กน้อย ในใจเหมือนมีก้อนหินก้อนใหญ่ ทับไว้ มีความรู้สึกถูกเหน็บแนมอย่างบอกไม่ถูก
“เข้นหวาน แกมาทำอะไรที่นี่?!” จู่ๆเสียงต่อว่าของผู้หญิงดัง ขึ้นมา เห็นแต่โอวนอย่า

ที่สวมใส่ชุดงานแต่งสีขาวมาด้วยความโมโห ข้างหลังเธอมี เจ้าบ่าวสวมใส่ชุดสูทเข้ารูปกำลังเดินตามมา คนๆนั้นก็คือซือหนานนั่นเอง เขามองเย็นหวานด้วยสายตาซับ

ช้อน ริมฝีปากบางเม้มไว้อย่างแน่น

เข้นหว่านมองดูทั้งสอง ภาพที่เคยถูกทำร้ายจากการหักหลัง โผล่ขึ้นมาอีก ทำให้หัวใจเธอเย็นวูบ

โอวนอหย่าเดินเข้ามามองดูชุดของ เย็นหวานใกล้ๆแล้ว สีหน้ายิ่งแย่เข้าไปใหญ่

“แกยังไม่ตายใจจากซื้อหนานอีกหรอ? แกถูกทิ้งไปแล้วยัง

มีหน้ามาที่นี่อีกหรอ?”

เสียงของเธอไม่เบาแถมยังเต็มไปการเหยียดหยาม ทันใดนั้น ก็ดึงดูดผู้คน ใช้สายตามุงดู

ดวงตาหลายคู่ที่มีความคิดเห็นมองมาที่ เข้นหว่าน สำรวจเธอ ตั้งแต่หัวจรดเท้า

แม้กระทั่งบางคนยังซุบซิบเสียงเบาอยู่ เย้นหว่านมองดูทั้งสอง อย่างเกลียดชัง พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ฉันไม่มีสนใจงานแต่งพวกคุณหรอก อย่าเอาดีใส่ตัวหน่อย

เลย”
“งั้นแกใส่แบบนี้มาทำไม? ชุดเดรสยาวสีขาวแบบนี้ก็มีแต่งาน แต่งกับงานหมั้นเท่านั้นถึงจะใส่

น้ำเสียงของโอวพ่อหย่าดูถูกที่สุดอย่างหาที่สุดมิได้ เหมือน

กำลังดูตัวตลกคนนึงที่ไม่เจียมเนื้อเจียมตัว “ถ้าแกไม่ใช่หน้าด้านมาแย่งเจ้าบ่าว หรือแกหมั้นกับคุณให้ หรอกหรือ?” วันนี้ที่นี่ก็มีแค่สองงาน

งานหมั้นของตระกูลให้กับงานแต่งของตระกูลซื้อ แต่เท่าที่โอ วน่อหย่าดู

อย่าบอกว่า เข้นหวานจะหมั้นกับให้หลีเงินเลย แม้แต่งาน หมั้นของตระกูลให้เธอก็ยังไม่มีสิทธิ์มาร่วมงานเลย

เพื่อนเจ้าสาวของโอวพ่อหย่าก็หัวเราะออกมาอย่างดูถูก “คุณ

ให้เป็นใคร แล้วนั่งนี่คือใคร

หล่อนจะมีสิทธิ์เป็นว่าที่ภรรยาของคุณให้ได้ยังไง? ” มองดูทั้ง สองเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยคอยเหยียดหยามเธอ

เย้นหว่านแข็งตึงไปทั้งตัว ในใจมีไฟลุกท่วมขึ้นมา เธออยาก บอกมากว่าเธอนั่นแหล่ะคือเจ้าสาวของให้หลีเฉิน

แต่สถานการณ์แบบนี้เธอพูดไม่ออกด้วยซ้ำไป

เชื่อคําพูดเธอหรอก

ไม่มีใคร

“ดูสิ พูดอะไรไม่ออกแล้วใช่ไหมล่ะ? เส้นหวาน ฉันว่าแล้ว เชียวว่าเธอต้องมายั่วซื้อหนานแน่ๆ! ”
โอวน หย่า หน้าเข้นหว่านไว้อย่างโกรธ “ฉันกับซื้อหนาน แต่งงานกันแล้ว เธอยังจะมายุ่งกับซื้อหนานอีก เธอนี่มีศักดิ์ศรี ของความเป็นลูกผู้หญิงบ้างไหมเนี่ย?” คนที่อยู่ข้างๆก็เริ่มเข้ นหวาน

ราวกับว่าเธอเป็นเมียน้อยที่ไร้ยางอาย ซื้อหนานยืนตัวตรงไว้ แล้วขมวดคิ้ว สายตาที่ดูเส้นหว่าน

ก็เหมือนจะแฝงด้วยคำถาม เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ หยุด ได้แล้ว คุณกลับไปเถอะ

ผมกับคุณไม่มีทางเป็นไปได้ตั้งนานแล้ว ” น้ำเสียงฟังดูเหมือน ปลอบใจและเกลี้ยกล่อม

แต่กลับเหยียบศักดิ์ศรีของเย็นหวานให้จมดิน เส้นหว่านแข็ง ที่อไปทั้งตัวและรู้สึกอัดอั้นตันใจมาก

คนพวกนี้มีสิทธิ์อะไรนึกว่าตัวเองถูกต้องแล้วมาเหยียดหยาม เธอ?

“คุณซือใหญ่โตจริงๆที่กล้าบอกให้ว่าที่ภรรยาผมหยุดได้

แล้ว”

เสียงเย็นชาของผู้ชายต้องมาจากหน้าประตู คำพูดของเขา แฝงด้วยความดูถูกและประชดประชัน

ซือหนานหิ่งเล็กน้อย เขามองไปตามเสียง ทันใดนั้นเขายืน แข็งทื่ออยู่กับที่ สีหน้าแทบไม่อยากจะเชื่อ

ในเวลาเดียวกัน โอวพ่อหย่าก็มองไป พอเห็นชัดว่าผู้ชายคนนั่นคือใครแล้วสีหน้าซีดขึ้นมาทันที

เหมือนถูกฟ้าผ่าเลย คือให้หลีเฉิน!

เขา ทําไมเขาถึงบอกว่า เย็นหวานเป็นว่าที่เจ้าสาวเขา………. ไม่มีทางเป็นเรื่องจริงมั้ง?

ให้หลีเฉินเดินมาอย่างสง่าผ่าเผย ก้าวเท้ามาอย่างใจเย็นและ

ดูสูงส่ง

ชุดสูทสีดำชูให้หุ่นของเขายิ่งเพอร์เฟคจนไร้ที่ติ สายตาของ เขาส่องมาที่บนตัวของ เข้นหวาน

เขากวักมือเรียกเธอ “มานี่”

เข้นหวานมองผู้ชายอย่างอึ้ง หัวใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ เธอคิดไม่ ถึงว่าตอนที่เธอตกที่นั่งลำบากไม่รู้จะรับมือยังไง

จะเป็นเขาที่มาช่วยเคลียร์ปัญหา พอดึงสติกลับมาได้ เธอยึด อกอย่างมั่นใจยิ้มและเดินไปหาเขา

มองดูเส้นหวานกับให้หลีเฉันยืนอยู่ด้วยกัน ซื้อหนานรู้สึกถึง

ใบหน้ากำลังแผดเผาอยู่

นี่ยังเป็นการตอกย้ำเขาว่าการกระทำของเมื่อกี้ช่างตลกเสีย จริงๆ แต่เขาเป็นคนมีเล่ห์เหลี่ยม

ไม่นานก็ปกปิดอารมณ์ตัวเองไว้ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เข้าใจ ผิดครับ เป็นการเข้าใจผิดเฉยๆ

ผมกับคุณเย็นเป็นเพื่อนกัน เมื่อกี้แค่ล้อเล่นกับเธอครับ”
ล้อเล่น?

เข้นหวานมองซื้อหนานอย่างเย็นชาและเกลียดชัง

ทําไมเมื่อก่อนไม่สังเกตุเห็นว่าเขาเป็นคนไร้ยางอายขนาดนี้ ให้หลีเฉันเดินมาข้างหน้าก้าวนึ่ง

รูปร่างที่สูงใหญ่บังอยู่ตรงหน้าเข้นหว่านอย่างไม่เอียงไม่เฉียง

และปกป้องเธอไว้ในวงล้อมของตัวเอง

เขาเม้มปากไว้ สายตาที่จองซื้อหนานเย็นชาเป็นพิเศษ คำที่ พูดก็ไร้ซึ่งความปราณี

“คุณมีสิทธิ์อะไรมาล้อเล่นของเธอ?” สีหน้าของซื้อหนานเดี่ยว แดงเดี่ยวซีด

ตกที่นั่งลำบากจนอยากจะเอาหัวมุดเข้าไปใต้ดิน นี่เป็นการ

เหยียดหยามอย่างซึ่งๆหน้าเลยชัดๆ

แต่เขาอ้าปากแล้วก็กลับไม่กล้าพูดหักล้างให้ตัวเอง ถึงแม้ตระ กูลซื้อเองก็เป็นผู้มีอำนาจ

แต่อยู่ตรงหน้าของให้หลีเฉินก็เป็นแค่มดตัวนึงที่บีบให้ตายได้

ทุกเมื่อ

ชื่อหนานแอบกำหมัดแน่นไว้แน่นและก้มศีรษะเล็กน้อยกล่าว

ขอโทษ

“ขอโทษครับ คุณโห้ ผมรับประกันว่าต่อไปจะไม่เกิดเรื่องแบบ นี้อีกแล้วครับ”
ให้หลีเฉินหัวเราะเยาะอย่างดูถูก และไม่สนใจซื้อหนานอีก เขาหันไปมอง เย้นหวานและงอแขนเล็กน้อย

เข้นหวานเหม่อลอยเล็กน้อย หัวใจเธอเต้นตุ้มต่อม เมื่อวาน

ให้หลีเฉิน

ทําตัวเย็นชาอย่างไม่แคร์อะไรเลยสักนิดเดียวนะ ทำไมวันนี้ก็ ดีกับเธอขนาดนี้แล้วล่ะ?

ปกป้องเธออย่างเผด็จการ แถมยังช่วยเธอระบายอารมณ์ เหมือนว่าที่เจ้าบ่าวที่รักใคร่กันเลย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ