บทที่ 2 สิ่งที่กำลังเกิดขึ้น…มีฉันกับเธอเท่านั้นที่รู้ (2)

“หือ หยุดอะไรกัน ฉันมาไกลเกินกว่าจะหยุดแล้ว ต่อให้เธอ ดิ้นรนขัดขืนก็อย่าหวังว่าฉันจะปล่อย” ฟองซัวล์บอกเสียงจริงจัง หนักแน่นเสียจนคนมองอดรู้สึกใจสั่นไม่ได้ ดวงตาคู่คมละออก จากดวงตาคู่สวยมามองทรวงอกอวบอิ่มที่ดุนดันบราเซียร์สีห วานราวกับต้องการอากาศหายใจ แล้วเขาก็ใจดีพอที่จะช่วย สงเคราะห์ให้ด้วยความเต็มใจไม่คิดเกี่ยงงอน

มือหนาเอื้อมไปดันบราเซียร์ตัวสวยขึ้นไปกองไว้ด้านบนปลด ปล่อยทรวงอกอิ่มเต่งตึงให้เป็นอิสระ ฟองซัวล์แทบอยากจะคลั่ง ทันทีที่ได้เห็นของสวยงามที่ชูช่อชี้หน้าด่าเขาอย่างไม่เกรงใจ ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองหรือเปล่าที่มันบอกว่า เมื่อไหร่เขาจะสัมผัส มันเสียที

เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ขึ้นเป็นแบบนี้ต่อไปเขาอาจจะควบคุมตัว เองไม่ได้ จนเผลอทําอะไรรุนแรง ลืมตัวบดขยี้แม่สาวช่างยั่วให้ แหลกคามือ แม้แต่เขาเองในตอนนี้ก็ชักจะเริ่มกลัวใจตัวเองแล้วสิ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงเธอคงได้ชอกช้ำเพราะน้ำมือเขาแน่

“ฉันจะพยายามอ่อนโยนให้มากที่สุด… ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ฟอง วล์ถึงได้ก้มลงไปกระซิบปลอบโยนอีกคน
“จะทำให้เธอเจ็บน้อยที่สุด”

“ฉัน…” ชาลิตาเม้มริมฝีปากแน่น ชักจะไปต่อไม่ถูก อารมณ์หนึ่ง ก็อยาก ส่วนอีกอารมณ์ก็รู้สึกสมเพชตัวเอง จนอยากจะเอามีดปาด คอตัวเองให้ตาย ๆ ไปเลย ถ้าไม่ติดว่าต้องดูแลน้องสาวที่ป่วยอยู่ เธออาจจะทำอะไรสิ้นคิดพรรค์นั้นก็ได้

“เธอแค่กำลังกลัว ฉันพูดถูกไหม”

“ฉัน…” ชาลิตายอมรับว่าอีกฝ่ายพูดถูก เกิดมาเธอแทบไม่เคย กลัวอะไร แต่สำหรับเรื่องนี้เธอรู้สึกกลัวจริงๆ

“ครั้งแรกของเธอ…จะเป็นของฉัน

“ฉันไม่สนเรื่องพรรค์นั้นหรอก…ไม่เลยสักนิด” เสียงแหบห้าว เอ่ยหนักแน่น ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้สึกอะไร แต่เธอแค่ต้องการ ตอกย้ำให้ตัวเองไม่ต้องคิดมากเท่านั้นเอง ทว่า…ฟองซัวล์กลับ เข้าใจความรู้สึกนั้นดีจึงอดไม่ได้ที่จะปลอบโยนด้วยการพรมจูบ ใบหน้าสวยแผ่วเบาพลางกอดกระชับร่างนุ่มนิ่มคลายความหวาด กลัวให้อีกคน เขารับรู้ได้ถึงแรงสั่นสะเทือนจากคนใต้ร่าง รู้ว่าเธอ ทรมานและกำลังห้ามตัวเองไม่ให้พลั้งเผลอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับ เขา แต่จะเลวร้ายมากไหม ถ้าเขาจะเป็นฝ่ายปลกเร้ามันขึ้นมาเสีย เอง แล้วครั้งนี้เขาจะกวาดชิมความหวานจากเธอไปทุกตารางนิ้ว
“ฉันคิดว่าเธอพร้อมแล้ว อย่าเกร็ง แค่เปิดรับฉันก็พอ แล้วทุก อย่างจะดีเอง”

“ละ…แล้วหลังจากจบเรื่องนี้”

“สิ่งที่กําลังเกิดขึ้น…มีแค่เธอกับฉันเท่านั้นที่รู้ เข้าใจแล้วก็หยุด กลัวฉันสักที”

“ฉันไม่ได้กลัว!”

“หึ เธอกลัวจนตัวสั่นขนาดนี้ ยังจะมาปฏิเสธอีก ฉันเกลียดพวก ปากไม่ตรงใจ เพราะมันจะยิ่งทำให้ฉันอยากรีด ‘เคล้น’ เอาความ จริง เตรียมตัวรับมือไว้ให้ดีเถอะแม่ตัวดี”

“ฉันไม่…อุบ! อื้อ!!”

ยังไม่ทันได้คัดค้าน เรียวปากอิ่มก็ถูกประกบลงมา ชาลิดา พยายามดีดดิ้นไปมาเพื่อหลบหนีเรียวลิ้นสากที่สอดแทรกเข้า มากระหวัดเดี่ยวลิ้นเล็กดูดดื่มเป็นพัลวัน จนผลสุดท้ายเธอก็เลิก ต่อต้านคล้อยตามไปกับเขาอย่างจำนน

“อื้ม…” เสียงหวานครางอู้อี้ในลำคอรับรู้ถึงฝ่ามือร้อนที่วาง ทาบลงมาบนทรวงอก ก่อนจะถูกบีบเคล้นหนักหน่วง จนเธอสั่น สะท้านแอ่นขึ้นหาเรือนกายแกร่ง
ฟองซัวล์หยอกล้อลิ้นเล็กสอนสั่งให้อีกคนทำตาม จนเด็ก นักเรียนฝึกหัดเริ่มลงมือปฏิบัติเองสอดแทรกปลายลิ้นเข้ามา เกี่ยวกระหวัดรัดลิ้นเขาอย่างกล้าๆ กลัว ๆ แต่กลับให้ความรู้สึกดี อย่างบอกไม่ถูก เขาเริ่มลงมือถอดเสื้อคลุมยีนส์ออกจากคนร่าง เพรียว ก่อนจะตามด้วยฉีกทิ้งเสื้อกล้ามจนขาดหลุดลุ่ยเหวี่ยงทิ้ง ลงข้างเตียง โดยที่ริมฝีปากยังไม่ผละออกจากกัน

จูบนี้เร่าร้อน จนเลือดในกายของเขาพลุ่งพล่าน บางอย่างที่ตื่น ตัวอยู่ก่อนแล้วก็ยิ่งผงาดขึ้น ความร้อนแผ่กระจายไปทั่วร่าง โดย เฉพาะส่วนกลางลำตัวที่ร้อนเป็นพิเศษและกำลังปวดหนึบด้วย ความต้องการ ฟองซัวล์ผละริมฝีปากออก ก่อนที่ดวงตาคมจะ กวาดมองเรือนร่างสวยของอีกคน ผิวของเธอขาวเนียนละเอียด ไม่ว่าเขาจะสัมผัสไปที่จุดไหนก็นุ่มนิ่มน่าขย้ำไปเสียหมด เขา อยากจะรู้นักว่ารสชาติของเธอเป็นอย่างไร แล้วเขาก็ไม่รอช้าที่จะ พิสูจน์มัน

ยอดอกสีหวานถูกฟองซิวล์ดูดกลืนราวกับทารกแรกเกิด กระหายในรสชาติหวานที่ไม่เคยลิ้มลองที่ไหนมาก่อน เขา โชกโชนเกมส์รักบนเตียง ทว่า…กลับไม่มีผู้หญิงคนไหนเหมือน เธอ รสชาติของเธอมันหอมหวาน เย้ายวนเสียจนเขาแทบคลั่งรีบ ปรนเปรอทั้งมือและปากมอบความสุขให้กับอีกคน

“อ่า…หวานเหลือเกิน เธอรู้ตัวบ้างไหมว่ากำลังทำให้ฉันคลั่ง
“อื้อ! มะ…ไม่ไหว ฉัน…” ชาลิตาถึงกับตัวสั่นเกร็งไปทั้งร่าง เมื่อ ลิ้นสากลากวนไปมาที่ฐานอก ก่อนจะดูดกลืนยอดอกของเธอ อย่างหิวกระหาย ขณะที่อีกมือบีบขยำอีกข้างเต็มแรง แม้จะรู้สึก เจ็บนิด ๆ แต่มันกลับวาบหวามรู้สึกดี จนเธอต้องกดศีรษะของเขา ไว้ให้เกลือกกลั้วใบหน้ามอบสัมผัสร้อนแรงให้เธอต่อ

“ฉันกำลังจะทนไม่ไหว แต่ยังก่อน…นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้น ฉันจะ ทำให้เธอทรมานกว่านี้อีก!”

ฟองซัวล์ประกาศเสียงหนักแน่น สองมือเอื้อมไปคว้าบราเซียร์ ตัวสวยดึงขึ้นไปมัดข้อมือบางเข้าไว้ด้วยกัน จนเจ้าของร่างถึงกับ หน้าเหวออ้าปากค้างอย่างตกตะลึง

“นี่คุณจะทําอะไรเนี่ย! ปล่อยนะ!” ร้องไปก็เท่านั้น เพราะเขาไม่ คิดจะปล่อยเธออยู่แล้ว จากที่ดูท่าทางเธอเองก็อยากจะสัมผัส เขาเหมือนกัน

“เสียใจที่รัก เพราะงานนี้ฉันจะทรมานเธอ ทําให้เธอทนไม่ไหว จนต้องร้องขอมันไม่หยุด!

“คนโรคจิต!” เธอบริกา เสียงด นัยน์ตาสีนิลปรือปรอยหวาน เชื่อมดูเซ็กซี่เป็นบ้า เขาทำเพียงแสยะยิ้มร้ายใช้นิ้วแกร่งสะกิด เขี่ยเม็ดไตแข็งข็งทั้งสองข้างถี่รัว
“อ๊ะ!”

“แล้วเธอจะชอบที่รัก…

เสียงทุ้มเอ่ยอย่างเลือดเย็นไม่สนใจดวงตาขุ่นขวางที่ตวัดมอง มา ร่างสูงก้มลงไปบดจูบอีกครั้งขบเม้มเรียวปากอิ่มให้บวมช้าขึ้น ไปอีก สองมือเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าชิ้นที่เหลือทั้งของเธอและ ของเขา

ฟองซัวล์ถอนจูบออกใช้ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าสวยที่แดง กำลังหอบหายใจหนักหน่วงส่งสายตายั่วยวนมาให้ยานี่ไม่ รุนแรงจนถึงขนาดคลั่ง แต่ก็ควบคุมสติไม่ได้ ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึก ตัวอยู่ตลอดเวลา แต่ก็ห้ามร่างกายไม่ให้ร้องขอการเติมเต็มจาก เขาไม่ได้ และเขารู้ว่าเธอต้องการอะไร

“จะ…จะไปไหนน่ะ!”

“ฉันไม่ได้จะไปไหน แค่จะไล่ชิมเธอให้หมดทั้งตัว” เขาบอก เสียงพร่า ก่อนจะทำตามที่พูดไว้จริง ๆ

ลิ้นร้อนลากไล้ทั่วเรือนกายขาวเนียนจงใจทิ้งตราประทับเอาไว้ ทุกจุดที่ลากผ่าน ขณะที่สองมือยังคงฟอนเฟินอกอิ่มทั้งสองข้าง ทรมานอีกคนให้ขาดใจ เสียงหวานครางกระเส่าพลางบิดสาย สะโพกไปมาหล็กหนีลิ้นร้อนที่ตามมาโลมเลีย ฟองซัวล่ไม่ละ ความพยายามตวัดปลายลิ้นตรงเข้าเล่นงานกลีบกุหลาบสีสดปาดเลียน้ำทิพย์ที่กำลังหลั่งไหลออกมา

“อย่า…ไม่ อย่าทำแบบนั้น ฉัน…อื้อ! หยุด” ยิ่งเธอร้องห้าม เขาก็ ยิ่งทำในสิ่งตรงกันข้าม ตวัดสอดลิ้นเข้าโจมตีเธอไม่หยุด จนเธอ ร้องครางเสียงลั่นร่อนสะโพกขึ้นหาเขาร้องขอการเติมเต็มจาก เขา

เธอกำลังร้อน…ร้อนเหลือเกิน ร้อนจนร่างกายจะระเบิดอยู่แล้ว!

“ฉะ…ฉันทนไม่ไหวแล้ว! ได้โปรดเถอะ ช่วยฉันที ขอร้องล่ะ ฉัน ร้อนจนจะตายอยู่แล้ว!” ชาลิตาตะโกนเสียงดังปากคอสั่นกับความ รู้สึกวาบหวาม ขนในกายลุกชันไปหมดทั้งตัว เธอไม่สามารถ ห้ามความรู้สึกนี้ได้เลย เหมือนร่างกาย ไม่ใช่ของเธอ แขนขาด เหมือนจะไร้เรี่ยวแรง แค่จะยกขึ้นเธอก็ยังทําไม่ได้ ตกลงนี่มันยา อะไรกันแน่! นอกจากจะทําให้เธอร้อนวูบวาบด้วยความต้องการ แล้ว เธอยังรู้สึกเหมือนเป็นอัมพาตอีกด้วย! อะไรจะซวยขนาดนี้!

“หึ…มองฉันด้วยสายตาแบบนั้น เธอต้องการให้ฉันปล่อยเธอเห รอ” ฟองซัวล่เลิกคิ้วถามเสียงกลั้วหัวเราะ เขารู้ว่า ‘ปล่อย’ ของ เธอในตอนนี้หมายถึงอะไร

“ปล่อยมือฉัน…ได้โปรด
“เธอจะบอกว่าอยากสัมผัสฉัน” เขายังคงกลั่นแกล้งต่อเลยได้รับ เสียงตวาดแหวกลับมา

“ก็ใช่น่ะสิ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!!”

“ใจเย็นสาวน้อย ฉันยังสัมผัสเธอไม่สมใจเลย อดใจรออีกหน่อย แล้วกัน”

คําพูดของร่างสูงไม่ได้ทําให้เธอรู้สึกดีเลยสักนิด ยิ่งเป็นการ เพิ่มความทรมานให้กับเธอล้านเท่า น่าแปลกที่เมื่อกี้ร่างกาย เหมือนจะไร้เรี่ยวแรง แต่ทว่า….ตอนนี้กลับมีแรงมาหาศาล สามารถฉีกทั้งร่างกายเขาได้เลยล่ะ! เพราะยายตัวแสบนั่นคน เดียว อย่าให้เธอเจอนะ จะซัดให้ร่วงเลย!

เธอคิดในใจอย่างอาฆาตรู้สึกโกรธแค้นคนที่ทำให้เธอต้องเป็น แบบนี้ แต่ก่อนที่เธอจะได้คิดอะไรต่อ ก็ต้องสะดุ้งเฮือกหลุดเสียง คราง เมื่อลิ้นร้อนแยกแย้มกลีบกุหลาบบางสอดลึกเข้าไปด้านใน