บทที่ 5 นายยังติดหนี้ฉันอยู่นะ

บทที่ 5 นายยังติดหนี้ฉันอยู่นะ

ในพระราชวังใต้ดินนั้น ทุกหญิงทุกคนล้วนบ้าคลั่งมาก

ทําให้ฉันรู้สึกเหมือนกับเด็กสาวขี้อายคนหนึ่งกำลังโดนผลักขึ้น เวที ท่ามกลางผู้ชมที่มีฐานะ

แต่ที่น่าเศร้าก็คือ ตอนนี้ฉันกลับเป็นเด็กสาวขี้อายคนนั้น

คุณนายสาวสวยคนนั้นจับเอวของฉันเอาไว้ หัวก็คลอเคลียอยู่ที่ ไหล่ของฉัน “ หยู่ถิง เธอหาผู้ชายงานดีคนนี้มาจากไหนกัน แค่ หยอกล้อนิดเดียวก็ตื่นเสียแล้ว อีกอย่างดูท่าทางไม่เลวเลย น่า สั่งสอนจริง ๆ เป็นยังไงบ้าง จะขายต่อให้ฉันเท่าไหร่ เธอบอก ราคามา ส่วนฉันจะเอาเทนเนอร์ฟิตเนสส่งต่อให้เธอ ! ”

ฉันกดดันมาก พลางมองไปที่หมู่ถิง หวังว่าเธอจะช่วยชีวิตฉัน แต่ทว่าเธอกลับยิ้มแล้วพูดว่า ” ได้ทั้งนั้น ไม่ต้องมีราคาอะไร หรอก เธอก็ลองถามเขาแล้วกัน ถ้าเขายอม ฉันก็โอเค ส่วนหนุ่ม เทนเนอร์ของเธอ…..ฉันก็ขอบคุณในความหวังดีของเธอ แต่ฉัน คุ้นเคยกับการใช้คน ไม่คุ้นเคยกับการใช้สัตว์เลี้ยง ”
คำพูดของหมู่ถิง ทำให้ฉันรู้สึกเศร้าใจแทนหนุ่มร่างใหญ่คนนั้น แล้วก็เศร้าใจแทนตัวเองด้วย ในสายตาของพวกเขา พวกเราเป็น แค่เครื่องมือก็เท่านั้น เครื่องมือสำหรับความใคร่ชนิดหนึ่ง หรือไม่ ก็เป็นเพียงแค่ของเล่นก็เท่านั้น

ในตอนที่ฉันกำลังรู้สึกเศร้าใจอยู่นั้น แก้มของฉันก็โดนคุณนาย สาวสวยคนนั้นจูบไปหนึ่งครั้ง

* หนุ่มน้อย ยอมไปอยู่กับพี่สักคืนไหม ? ”

พูดจบ เธอก็เอามือลูบไล้ไปที่หน้าอกของฉัน เธอกำลังหลอก ล้อฉันอยู่

แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรออกไป คุณนายคนหนึ่งที่อยู่รอบ ๆ ก็ไม่ยินยอมขึ้นมา “ มีสิทธิ์อะไรกัน หนุ่มน้อยของดีแบบเขา เธอ แค่แทะโลมเขา แล้วอยู่ ๆ จะมากินเขาเหรอ ? ”

พูดจบ คุณนายคนนั้นก็พูดกับฉันว่า “ หนุ่มน้อย คืนนี้ไปกับพี่ พี่ ให้เธอห้าพันบาท!

“ฉันให้แปดพัน! ”

“ ฉันให้หมื่นหนึ่ง! ”
“ สองหมื่น! ”

พวกคุณนายตะโกนราคาขึ้นมา ทำให้ฉันเห็นความอิจฉาและ ความปรารถนาจากผู้ชายเหล่านั้นที่พวกเธอพามาด้วยอย่าง ชัดเจน

ฉันคิดว่าควรจะซาบซึ้งใจและภูมิใจ แต่ทว่าตอนนั้นภายในใจ ของฉันรู้สึกเศร้าใจมาก เศร้าใจที่ตัวเองกลายเป็นสิ่งของ

ฉันมองไปทางหยู่ถึง เพื่อหวังว่าเธอจะช่วยฉันออกไปจากผู้ หญิงพวกนี้ได้ แต่ว่ากลับต้องผิดหวัง เธอไม่ได้ช่วยฉันเลย ได้แค่ ยืนหัวเราะอยู่ ราวกับเธอกำลังฟังเรื่องตลกอยู่

ราคายังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จากไม่กี่พัน ก็เพิ่มเป็นหมื่น

ในที่สุดเมื่อถึงสามแสน แต่สุดท้ายคุณนายสาวสวยที่ตัวติดอยู่ กับฉัน ก็ยกมือของเธอขึ้น ” ห้าแสน คืนนี้ถ้าหนุ่มน้อยคนนี้ยอม ไปกับฉันล่ะก็ ฉันจะยอมจ่ายห้าแสน! ”

เมื่อเธอตะโกนราคานี้ขึ้นมา ฉันเห็นสายตาที่ระยิบระยับของ ผู้ชายทุกคนที่อยู่ตรงนั้น รวมกับความอิจฉาริษยา และผู้หญิง พวกนั้นที่ตะโกนราคา ก็ต้องหุบปากลงไป
* เล่นก็ส่วนเล่นนะ แต่ห้าแสนแค่เพื่อต้องการลองความเวอร์จิ้น ก็ไม่น่าจะคุ้มสักเท่าไหร่ ”

ผู้หญิงทุกคนเริ่มถอยออกไป ราวกับยอมแพ้ ทำให้รอบตัวฉัน เหลือแค่คุณนายสาวสวยคนนั้นกับหญิง

* งั้นก็โชคดีนะ คุณหยูถิง! ”

คุณนายสาวสวยคนนั้นยิ้มออกมาอย่างแพรวพราว หลังจากนั้นก็ ลากฉันเพื่อให้ไปกับเธอ และหนุ่มเทนเนอร์ที่เธอพามาก่อนหน้า นี้ ก็ถูกเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี

เพียงแต่ว่า ฉันไม่อยากไปกับเธอก็เท่านั้น แล้วก็ไม่อยากกลาย เป็นของเล่นของเธอด้วย!

“ทำไมล่ะ หนุ่มน้อย ? ”

* ขอโทษครับ ผมขอปฏิเสธ

เมื่อฉันปฏิเสธออกไป ก็สามารถเห็นสีหน้าที่มึนงงของคุณนาย สาวสวยคนนั้นได้อย่างชัดเจน

หลังจากนั้น เธอก็หัวเราะพลางพูดว่า “หกแสนหก เลขนำโชค! ”
แต่ฉันก็ยังคงส่ายหัว

จากนั้น เธอก็หุบยิ้ม แล้วสีหน้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นจริงจัง “ แปด แสนแปด! ”

ทุกคนเริ่มตกตะลึง เงียบสนิทไม่มีเสียงใด ๆ

* ขอโทษครับ และขอบคุณความหวังดีของคุณ”

ฉันก็ยังคงเลือกจะปฏิเสธ แม้ว่าจะอยู่ต่อหน้าเหล่าบรรดาคุณ หญิงคุณนายทั้งหลาย และฉีกหน้าของคุณนายสาวสวยจนแหลก

ทันใดนั้น ฉันก็สีหน้าที่สวยงามของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นดุร้าย เส้นเลือดที่หน้าผากเริ่มโผล่ออกมา “ ล้านหนึ่ง แค่หนึ่งรอบ! ”

นาทีนั้น ฉันไม่ได้คิดเรื่องเงินเลย หรือจะพูดง่าย ๆ ว่าเงินไม่ได้ ดึงดูดใจฉันเลย เพราะอย่างน้อยฉันยังมีศักดิ์ศรี ศักดิ์ศรีความเป็น ลูกผู้ชาย !

“ ไม่ว่าจะกี่บาท ผมก็ไม่นอนกับคุณหรอก ! ”

คำพูดที่ฉันพูดออกไปค่อนข้างเสียงดัง และรู้สึกดีมากที่ได้พูดออกไป

แต่ทว่าทันใดนั้นฝ่ามือที่ตบลงมาดูจะรู้สึกดีมากกว่า ทำเอาฉัน มีนจนเห็นดาวเห็นเดือนเลย

“ ไม่ใช่ของดีสักเท่าหรอก!!! ”

หลังจากที่คุณนายสาวสวยคนนั้นเดินออกไป เหล่าบรรดาคุณ หญิงคุณนายแต่ละคนก็ดูจะมีความสุข

บางคนก็อดใจไม่ไหวจึงทำเรื่องอย่างว่ากับผู้ชายที่พวกเธอซื้อ มาท่ามกลางผู้คน และราวกับโดนเธอแพร่เชื้อ เหล่าบรรดาคุณ หญิงคุณนายเมื่อเห็นเช่นนั้น ก็ค่อย ๆ ทำตาม ไม่เว้นแม้กระทั่ง คุณหญิงคุณนายสองคนยังทำกันเอง ตอนนี้ที่ตรงนี้ช่างลามก อนาจาร และมั่วมาก จนไม่อยากจะมอง

ฉันไม่กล้าคิดเลยว่า บรรดาพวกคุณหญิงคุณนายทั้งหลายที่ ปกติดูสูงส่ง สง่างาม จะสามารถทำเรื่อง……บ้าคลั่งแบบนี้ได้

ทันใดนั้น หยุ่ถึงก็เดินมาด้านหน้าฉัน พลางเอามือฉันไปพาดไว้ ที่ไหล่เธอ “ พวกเราไปกันเถอะ! ”

หลังจากนั้น ฉันกับเธอก็ออกจากพระราชวังใต้ดินที่แสนลามก

อนาจารนั้น
หยู่ถึงเปลี่ยนเสื้อผ้าบนรถเสร็จ ก็เรียกฉันให้ขึ้นรถ

หลังจากฉันขึ้นมานั่งบนรถแล้ว เธอก็ยิ้มแล้วยื่นเช็คเงินสดให้ ฉัน ” คืนนี้นายทำได้ไม่เลว ทำให้ฉันไม่ต้องเสียหน้า ฉันดีใจมาก เลย นี่เช็คเงินสดห้าหมื่นบาท ถือเสียว่าเป็นของรางวัลสำหรับ เธอ ”

ฉันรับเช็คเงินสดมา หลังจากนั้นก็ฉีกมันเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แล้ว ทิ้งออกนอกหน้าต่างรถไป

หญ่ถึงงุนงงเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า ” ใช่ซินะ คนอื่น กล้าจ่ายนายเป็นล้าน ฉันให้นายแค่ห้าหมื่น ดูขี้งกไปใช่ไหม งั้น

เธอยังไม่ทันพูดจบ ฉันก็ขัดจังหวะเธอขึ้นมา ” ไม่ใช่เพราะเรื่อง เงิน แล้วก็ไม่ใช่เพราะเรื่องหน้าตาของคุณด้วย ผมแค่ไม่ชอบให้ ใครมาทำเหมือนผมเป็นสินค้าที่เอาไว้ประมูล

“ โอ้โห ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง แต่นี้ช่างเป็นศักดิ์ศรีที่น่าเศร้าใจ จริง ๆ ! ”

หลังจากที่หญ่ถึงประหลาดใจ จากนั้นเธอก็หัวเราะเยาะเย้ยขึ้นมา ถ้าจะเป็นแมงดาแล้วล่ะก็ อย่ามาพูดถึงเรื่องศักดิ์ศรีเลย มันไม่ เหมาะกับนาย
ฉันไม่ได้พูดอะไร พลางเปิดประตูรถลงไป แล้วเดินต่อไป

จากนั้น รถยนต์ของหมู่ถึงก็ขับมาข้าง ๆ ฉันแล้วขับผ่านไป โดย ไม่มีการหยุดรถแล้วไฟท้ายหลังรถก็ค่อย ๆ หายไปท่ามกลาง ความมืด

ฉันหยิบบุหรี่ออกมา แล้วจุดไฟ หลังจากนั้นก็เดินถามทางที่มืด มิดไปเรื่อย ๆ เดินไปข้างหน้าอย่างดื้อรั้น

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ตรงหัวมุมถนน ฉันก็เห็นหญิงยืน พิงอยู่ที่รถ

เมื่อฉันเดินเข้าไปใกล้ ทันใดนั้นเธอก็ผลักฉันไปที่รถยนต์ จาก นั้นริมฝีปากสีแดงอันร้อนแรงของเธอก็จูบลงบนริมฝีปากของฉัน จูบนั้นแทบทำให้ฉันหยุดหายใจ!

เมื่อผ่านไปสิบกว่าวินาที หยู่ถึงก็ยืดตัวขึ้น

“ เมื่อกี้ขอโทษ ฉันรู้ว่านายไม่ได้ตั้งใจจะเดินทางนี้ นายไม่ เหมือนกับพวกผู้ชายเห็นแก่เงินพวกนั้นหรอก จูบนี้ก็ถือเสียว่า ฉันชดเชยให้นาย แต่ว่าห้าหมื่นนั้นไม่มีแล้วนะ เพราะนายเป็นคน ฉีกทิ้งเอง แต่พูดไป จูบของหมู่ถึงมีค่ามากกว่าห้าหมื่นนะ เพราะ ฉะนั้นนายยังติดหนี้ฉันอยู่นะ ! “