บทที่15 ผู้หญิงขายตัวที่แตะต้องไม่ได้

บทที่15 ผู้หญิงขายตัวที่แตะต้องไม่ได้

หน้’การรุกราน’ของหยาวเชียว ฉันซ่อนตัวอยู่ในห้องนอน และ ยังไม่กล้าออกไป

ความอดทนมีจํากัด ถ้าถูกหยาวเซียวแอบกินจริงๆ ฉันคงรู้สึกผิด ถึงแม้เธอจะใช้หน้าอกช่วย แต่ฉันกลัวว่าจะไม่สามารถควบคุมตัว เองไม่ให้สอดใส่ข้างล่างของเธอได้……..

นอนเล่นมือถืออยู่บนเตียงได้สักพัก และก็เหนื่อยมาทั้งวันทำให้ ฉันหลับลง.

การหลับครั้งนี้สบายมาก และฉันก็ยังฝันด้วย ฝันว่าหญิงอยู่ใน รถของเธอ ฉันเล่นหน้าอกของเธอ ความรู้สึกนั้น ความยืดหยุ่น นั้น และสัมผัสนั้น มันไม่น่าเชื่อ.

และยิ่งกว่านั้น สัมผัสมือที่จริงนั้น ความอ่อนนุ่มนั้น ทำให้ฉันอด ไม่ได้ที่อยากจะจับเอาไว้ ไปจูบ ไปดูดและใช้ไปลิ้นหยอกล้อพวก มัน.

ความรู้สึกนี้มันจริงเกินไป จริงจนฉันอยากลืมตาดูว่ามันเป็นความ จริงหรือแค่ฝัน แต่ว่าฉันก็กังวลว่าถ้าลืมตาแล้วพวกนี้ก็จะหายไป จะทำให้ฉันผิดหวัง
สุดท้ายแล้วก็ไม่สามารถทนความรู้สึกที่มันจริงแบบนี้ ฉันก็ ลืมตาขึ้น

ทันใดนั้นฉันก็ตกใจ เพราะว่าหยาวเชียวอยู่บนตัวฉัน ทั้งร่างกาย ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น ผิวที่ขาวผ่องนั้น รูปร่างที่มีเสน่ห์นั้น มันอยู่ใน สายตาของฉันหมดเลย

และมือของฉัน ก็จับที่หน้าอกข้างหนึ่งของเธอ ถึงว่าทําไมถึง รู้สึกจริงแบบนั้น.

“เธอ……

ยังไม่รอให้ฉันพูดเสร็จ หยาวเขียวใช้มือมาปิดปากฉัน ต่อมาร่าง ที่น่าดึงดูดใจก็เคลื่อนตัว หน้าอกอวบอ้วนของเธอนั้นอยู่ที่ตรงนั้น ของฉัน จากนั้น จากนั้น…..เธอก็ช่วยฉันทำสิ่งที่น่าอับอายแบบ นั้น มันทําให้ใบหน้าของฉันร้อนผ่าว แต่ฉันไม่สามารถทนได้ และหวังว่าจะทำต่อไป….

สิบนาทีจากนั้น ฉันไม่สามารถยับยั้งแรงกระตุ้นของร่างกายได้ และแล้วมันก็พุ่งออกมา มันก็พุ่งออกมาใส่หน้าของหยาวเขียว เต็มๆ ทําให้ใบหน้าเล็กๆของเธอเหมือนกับเสือลาย

“ขอโทษที ฉันทนไม่ได้.…………..
ฉันอึดอัดมาก อึดอัดจนทำให้ใบหน้าฉันร้อน ประมาณ10นาทีก็ จบแล้ว น่าอับอาย

หยาวเซียวเม้มปาก มันหาดูได้ยากที่จะได้เห็นใบหน้าที่เขินอาย แก้มทั้งสองข้างแดง “ไม่เป็นไร นายเก่งมากแล้วที่สามารถทน ได้10กว่านาที มันทำให้ฉันเสร็จได้หนึ่งครั้ง

ฉันไม่เข้าใจ “เสร็จอะไร เสร็จยังไง?”

หยาวเซียวไม่ได้ตอบคำถามข้อนี้ของฉัน ม้วนผมด้วยความอาย จากนั้นก็ก้มตัวลง ก้มหัวลง “ฉันช่วยนายทำความสะอาดเอง

จากนั้น เธอก็… ส่งลิ้นเล็กๆสีชมพูออกมา…….

โชคดีที่กระบวนการนี้รวดเร็วมาก ฉันยังไม่ทันได้รู้สึกอะไร เธอ วิ่งลงจากเตียงอย่างอายๆ จากนั้นก็ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำ

ฉันไม่กล้าลุกขึ้น กลัวว่าถ้าได้เห็นร่างกายที่มีเสน่ห์ของเธอแล้ว จะทำให้ตัวเองมีอารมณ์อีกครั้ง.

พอทำความสะอาดเสร็จหยาวเซียวก็ไม่ได้เข้ามาที่ห้องฉันอีก แต่กลับหลบไปที่ห้องของเธอ
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งคืน พลิกตัวไปมาและมันไม่ง่ายเลยที่จะนอน หลับ.

เช้าวันที่สองหลังตื่นขึ้นมา หยาวเซียวทําอาหารเช้าเสร็จแล้ว พอเธอเห็นฉันแก้มก็แดงขึ้นมา แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องที่ เกิดขึ้นเมื่อวาน.

หลังกินข้าวเช้าเสร็จ หยาวเขียวก็ออกไป บอกว่าจะกลับบ้านเกิด ไปเยี่ยมพ่อกับแม่

แต่ก่อนที่เธอจะออกไปเธอบอกฉันว่า ถ้าฉันกลั้นไม่ไว้ เธอ สามารถใช้ตรงนั้นช่วยฉันได้ ที่อื่นก็ได้เหมือนกัน.

ฉันก็ตอบไปอย่างไม่เต็มใจ แต่อย่างน้อย หน้าอกคู่นั้นก็ดีกว่าถุง น่องหรือชุดชั้นในอีก

ตลอดช่วงเช้ามันมีอะไรทำ อยู่บ้านเก็บกวาดทำความสะอาด ซัก ผ้า แล้วพอใกล้จะถึงตอนเที่ยง ฉันก็โทรหาจางหงหวู่.

“ยังไม่ได้กินข้าว งั้นดีเลย รอฉันอยู่ที่บ้าน เดี๋ยวฉันพานายออก ไปกินข้าวข้างนอก

จางหงหวู่ก็วางสาย นี่ทำให้ฉันกังวลเล็กน้อย ตอนนี้สําหรับมื้อ อาหารของคนเหล่านี้มันทำให้ฉันรู้สึกกลัว คิดว่ามันเป็นการรวมตัวกันของผู้หญิง

พอจางหงหวู่มาถึงก็พบว่าฉันคิดมากไปเอง ก็แค่กินข้าว ไม่มี ใครตามมาด้วย มีแค่ฉันกับเธอ.

ทั้งสองคนนั่งตรงข้ามในห้องส่วนตัวของโรงแรม จางหงหวู่สั่ง อาหารแปดจานและชุปสองถ้วย ฉันคิดว่ามันน่าเสียดาย แต่ก็ไม่ ได้พูดอะไร อย่างไรก็ตามใครที่โทรเรียกมากินข้าวคนนั้นจ่าย

จางหงหวู่ถามความสัมพันธ์ของฉันกับหยู่ถึงกับ ชิงโถง ฉัน ตอบไปว่าก็ดี ก็พัฒนาไปได้ดี

“ข็นเตียงหรือยัง?”

ฉันกำลังดื่มซุปอยู่ จู่ๆจางหงหาก็ถามคำถามนี้ ฉันแทบจะสำลัก

ฉันรีบเอาทิชชูมาเช็ดปาก “ยัง หญิงก็ยัง ชิงโถงก็ยัง

จางหงหวู่เงยหน้าขึ้นมา ยิ้มแพรวพราว “ถ้างั้นหยาวเชียวล่ะ นายอาศัยอยู่กับเธอ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย?

จริงๆฉันจะปิดเรื่องเมื่อคืนไว้ แต่คิดไปคิดมาว่าปิดไปก็ไม่มีอะไร ฉะนั้นฉันจึงบอกเธอไป.

จางหงหวู่ทําหน้ามุ่ย “หยาวเชียวอยากกินนายมันเป็นเป็นปกติ แม้แต่ฉันเองก็อยากกินนาย ใครไม่อยากกินผู้ชายที่บริสุทธิ์ล่ะ”

“แต่ว่านายทําได้ดี ไม่ต้องนอนกับเธอ อย่างน้อยถ้ายังบริสุทธิ์ ไม่ต้องนอนกับเธอ ฟังฉันนะมันไม่มีผลเสียต่อนาย

แล้วก็คุยเรื่องอื่น หลังจากกินอิ่มแล้ว จางหงหวู่ก็หยิบกระดาษ ทิชชูมาเช็ดปาก จากนั้นก็เครื่องสําอางออกมา ส่องกระจกแล้วทา ลิปสติก.

เป็นการเคลื่อนไหวที่สง่ามาก เหมือนซ้อมมากี่ร้อยพันครั้ง ทุก พฤติกรรมแสดงให้เห็นถึงความมีเสน่ห์ มันดึงดูดคนมาก เหมือน เป็นการกระทําที่เธอหาในชีวิตประจําวันเลย

ฉันกำลังมองอยู่ จู่ๆก็มือเท้าเล็กๆใต้โต๊ะมาวางอยู่ข้างล่างฉัน แล้วค่อยๆ เบาๆ

ขณะอยู่บนโต๊ะ จางหงหวู่ยังคงใช้กระจกในการแต่งหน้า ราวกับ ว่าเท้าเล็กๆนั้นไม่ใช่ของเธอ.

ฉันเคยเป็นผู้หญิงขายตัว แต่ตอนนี้ไม่ทำแล้ว แต่ในชีวิตนี้ภาพจำของฉันคือผู้หญิงขายตัว ไม่ว่าจะเดินไปที่ไหน ตราบใดที่ มีคนรู้จักฉัน จากนั้นมุมมองนี้จะไม่ถูกลบไป แต่มันไม่สำคัญ สิ่ง สำคัญคือแม้ว่าพวกเขาจะจำฉันได้ ฉันยังคงเป็นผู้หญิงที่ขายตัวที่ สูงเหนือจนไม่สามารถแตะต้องได้

“ฉันทําตั้งแต่อายุ18 ปี 32 ทั้งหมด14ปีนายลองเดาสิว่าฉัน รับแขกไปกี่คน?”

คําถามของจางหงหวู่ ฉันไม่สามารถตอบได้ ฉันคงไม่สามารถ พูดได้ว่า ฉันไม่สามารถบอกได้ว่าของเธอนั้นหยาบกระด้าน

เธอวางเครื่องสําอางลง ยิ้มเยาะฉัน ต้องบอกว่าเวลาเธอยิ้มสวย มากและมีเสน่ห์มาก และมันก็เต็มไปด้วยความน่ารักสดใส แม้ว่า ความน่ารักกับความมีเสน่ห์มันจะขัดแย้งกัน แต่เธอสามารถรวม มันได้ นี่ก็คือเสน่ห์ของเธอ หรือพูดอีกอย่างว่าเสน่ห์

7คน ในระยะเวลา14ปี ฉันรับแขกไป7คน จึงทําให้ฉันมีทุกวันนี้ ทำให้คนแบบเชิงโถงและหญ่ถึงไม่สามารถเพิกเฉยต่อฉันในวัน นี้

เท้าเล็กๆค่อยๆขยับ จนทำให้ฉันร้อนรุ่ม จากนั้นก็ใช้หนีบเท้า เล็กๆที่ซุกซนของเธอไว้แน่นๆ จากนั้นก็ขยับเอวเข้ากับมัน.
จางหงหวู่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เธอแค่ยิ้ม จากนั้นฉันจึงไม่เกรงใจแล้ว ปลดซิปกางเกงลง และถูเข้ากับเท้าเล็กๆที่ห่อไว้ด้วยถุงน่อง……..