บทที่ 17 ไม่มีใครที่ฉันแตะไม่ได้
บทที่ 17 ไม่มีใครที่ฉันแตะไม่ได้
ฉู่จงเทียน !
เฮียสังคมอิทธิพลมืดของเมืองอ่าน !
เป็นคนยอดฟ้าแน่ ๆ
ในเมืองฮาน ฉู่จงเทียนเป็นผู้ยิ่งใหญ่ท่านนึง และไม่มีใครกล้า ไม่ให้เกียรติเขา
ถ้าหากโหหยวนหย่งเคยหยิ่งผยองมากก่อนหน้านี้ ถึงขั้น ต้องการที่จะเอาชนะฉินถั่วล้ว ตอนนี้เมื่อเห็นฉู่จงเทียน เขาไม่ กล้าอีกต่อไป เพียงแค่ทำหน้าบึ้งตึง ยืนอยู่ข้างๆอย่างขมขื่น
คนในสังคมอิทธิพลมืด เมื่อจบเจอ ทำให้คนอิจฉาตาร้อน!
“ท่านเทียน ท่านพาคนจำนวนมากมาที่พื้นที่ของผม หมายความ ว่ายังไง”
โหหยวนหย่งสีหน้าเย็นชา แอบกัดฟันอย่างลับๆและกำหมัด แน่น ในใจไม่พอใจอย่างมาก
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตนก็เป็นถึงเจ้าของคลับป่ายลี่เหริน และเป็น หนึ่งในพี่ใหญ่สังคมอิทธิพลมืดในเมืองอ่าน
แม้ว่าเขาจะไม่กล้าท้าทายฉู่จงเทียน แต่เขาก็ไม่ได้เกรงใจ ขนาดนั้น
มองไปที่จู่จงเทียนอีกครั้ง โหหยวนหย่งไม่มีตัวตนในสายตาเขา โดยสิ้นเชิง เขาไม่แม้แต่จะมองด้วยซ้ำ
สิ่งนี้ยิ่งทำให้โหหยวนหย่งโกรธมาก!
นี่หมายความว่ายังไง?!
ฉันโหหยวนหย่ง ยังไม่สามารถทำให้คุณอู่จงเทียนสนใจได้เห
รอ!
อย่างไรก็ตาม
ในฉากถัดมา กลับทำให้โหหยวนหย่งและคนอื่น ๆ ตกตะลึงไป สองสามนาทีกว่าจะรู้สึกตัว!
ทุกคนต่างหัวใจเต้นระรัว!
แม้แต่ฉินถั่วลั่วที่รู้จักตัวตนของหลี่โม่แล้ว เมื่อเห็นฉากนี้ ในตอนนี้หัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นราวกับคลื่นที่โหม ซัดสาดอย่างบ้าคลั่ง!
ฉู่จงเทียนเดินตรงไปที่หลี่โม่ ยืนตัวตรง โค้งตัวลง ถอดหมวก สุภาพบุรุษและไป๊ป์ และกล่าวด้วยความเคารพ “คุณหลี่ ขอโทษที่ ผมมาช้า โปรดลงโทษผม!”
เขาคือนายน้อยที่ลุงเฉียนหมายถึง!
นายน้อยแห่งสำนักหลงเหมิน!
หลงจวนแห่งสำนักหลงเหมินในอนาคต!
หลี่โม่สีหน้านิ่งเรียบ เขาเหลือบมองไปที่อู่จงเทียน พยักหน้า เบา ๆและกล่าวว่า “ยังถือว่าตรงเวลา แล้วต่อไป คุณควรรู้ว่าต้อง จัดการยังไง”
“ผู้ใต้บังคับบัญชาเข้าใจ” ฉู่จงเทียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น จากนั้นหันกลับมา จ้องมองไปที่โหหยวนหย่งด้วยสายตาอำมหิต
โหหยวนหย่งในขณะนี้
ยืนงงเป็นไก่ตาแตก ใจสั่นระรัว!
เขาไม่เข้าใจสักนิดว่า เฮียสังคมอิทธิพลมืดแห่งเมืองอ่าน เหตุ ใดต้องเคารพละอ่อนธรรมดาๆคนนี้มากเช่นนี้
ผู้ใต้บังคับบัญชา?
ฉู่จงเทียนพูดว่าตนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา
สับสนไปหมด!
โหหยวนหย่งสับสนถึงที่สุด เหงื่อเย็นตกทั่วศีรษะ
เขาไม่ใช่คนซื่อบื้อ เขาคิดอะไรบางอย่างได้ในทันที ชายหนุ่ม คนนี้ มีตัวตนที่ไม่ธรรมดา!
แม้แต่จู่จงเทียนยังต้องปฏิบัติต่อเขาด้วยความนอบน้อมเช่นนี้
ในเวลาเดียวกัน ฉู่จงเทียนจ้องไปที่โหหยวนหย่ง ด้วยสีหน้า
อำมหิต
ปัง!
เขายกขาขึ้น เตะไปที่หน้าอกของโหหยวนหย่งอย่างกะทันหัน!
โหหยวนหย่งถอยหลังไปสองก้าว จ้องมองไปที่อู่จงเทียน อย่างไม่เชื่อสายตา แววตาขุ่นเคืองและตะโกน “ฉู่จงเทียน! คุณ ต้องการมีเรื่องกับผมใช่ไหม!
ฉู่จงเทียนผู้นี้ ไม่ได้ไว้หน้าตนอย่างชัดเจน
“ มีเรื่องเหรอ ” ฉู่จงเทียนหัวเราะเยาะสองครั้ง ตบไปบนหน้า ของโหหยวนหย่งด้วยความโกรธอีกครั้ง!
เจี๊ยะ!
เสียงปรบมือดังกังวาล กึกก้องไปทั่วห้อง
“โหหยวนหย่ง มึงมีคุณสมบัติอะไรกล้ามามีเรื่องกับกู!”
สมกับได้รับการขนานนามว่าเป็นเฮียสังคมอิทธิพลมืดแห่งเมือง ฮ่าน ตีความพลังอันล้นเหลือของวีรบุรุษรุ่นหนึ่งได้อย่างเต็มที่
ฉู่จงเทียนมองไปที่โหหยวนหย่งอย่างเย็นชา และพูดว่า “วันนี้ ใครที่ดูหมิ่นคุณหลี่ กูจะจดจำทุกคนไว้ ใครก็หนีไม่พ้น
ซือ ซื้อ!
ทันทีที่สิ้นเสียงนั้น อันธพาลที่จู่จงเทียนพาเข้ามา ก็จับคนของ โหหยวนหย่งทั้งหมดในห้องกดลงกับพื้น
ป้ายเสงี่ยนเอ๋อก็ไม่มีข้อยกเว้น ใบหน้าที่สวยงามและหน้าอกสะ บึ้มของเธอกดลงบนพื้น
ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ !
แต่
ประเดี๋ยวเดียว
เสียงเย็นเยียบเสียงหนึ่ง ดังขึ้นจากด้านหลังโหหยวนหย่ง
หรุงฉางเวยกุมศีรษะที่เต็มไปด้วยเลือด ชี้ไปที่อู่จงเทียนอย่าง เกรี้ยวโกรธ และตะโกนด้วยความโมโห ” แกคือฉู่จงเทียนเองเห รอ ดีมาก แกกล้าลงมือกับฉันแบบนี้เลยเหรอ?”หรุงฉางเวยโกรธ สุดขีดในขณะนี้!
ตนเป็นถึงคุณชายแห่งบริษัทรุงคาง นึกไม่ถึงว่ามีคนกล้ามอง
ข้ามเขา
โหหยวนหย่งกล่าวด้วยใบหน้าที่นิ่งเรียบในขณะนี้ หัวเราะเยาะ อย่างดุร้ายและกล่าวว่า “ท่านเทียน อย่าหาว่าพี่น้องไม่เตือนเลยนะ คุณชายหนึ่งไม่ใช่คนที่สามารถยล่วงเกินได้ แม้ว่า คุณจะเป็นเฮียสังคมอิทธิพลมืดแห่งเมืองอ่าน แต่สำหรับคุณชาย หรุงแล้ว คุณก็เป็นแค่เศษดินราวกับตุ่นและมดเท่านั้น!
คุณชายทรุง?
ฉู่จงเทียนเลิกคิ้ว เหลือบมองไปที่เด็กหนุ่มน้อยที่ร่ำรวยที่อยู่ ด้านหลังของโหหยวนหย่ง
เมื่อเห็นความลังเลของฉ่างเทียน โหหยวนหย่งก็รีบยืดเอวของ เขาทันที และแนะนำว่า “ ท่านนี่คือ ผู้จัดการทั่วไปของบริษัทรุง คางที่เพิ่งตั้งรกรากในเมืองนี้ เป็นลูกชายของประธานกรุงปืน แห่งบริษัทรุงคาง หรุงฉางเวยหรือคุณชายหรุง!”
ประโยคนี้ โหหยวนหย่งพูดเสียงดังเป็นพิเศษ มีพลังอำนาจ อย่างมาก เพราะเกรงว่าคนอื่นจะไม่ได้ยิน
ฉู่จงเทียนหัวใจสั่นสะท้าน เขาหรี่ตาลง สายตาของเขาตกลงไป ที่หรุงฉางเวย ทันใดนั้นมากโอหังของเขาก็อ่อนลงเล็กน้อย
แท้จริงแล้วเขาเป็นลูกชายของทรุงปืนแห่งบริษัทรุงคาง!
บริษัทรุงคาง เป็นบริษัทจดทะเบียนที่มีส่วนแบ่งตลาดหลาย หมื่นล้าน!
ครั้งนี้ สาขาของบริษัทรุงคางที่ตั้งรกรากในเมืองอ่าน ลงทุนไป ถึง 3 พันล้าน!
ฉู่จงเทียนไม่ล่วงเกินได้จริงๆ
แม้ว่าเขาจะมีบารมี แต่ก็ถูกจำกัดแค่ในเมืองอ่านเท่านั้น
บริษัทจดทะเบียนขนาดใหญ่ระดับประเทศเช่นนี้ ฉู่จงเทียนก็ยัง หวั่นเกรงเหมือนกัน
เมื่อหลี่ไม่เห็นความลำบากใจของฉู่จงเทียน เขาก็ลเกคิ้ว และ ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่กล้าเหรอ?”
ฉู่จงเทียนรีบไปยืนข้างๆหลี่โม่ และกล่าวด้วยความเคารพ ” คุณ หลี่ หรุงฉางเวยผู้นี้ พวกเราลงมือไม่ได้ครับ
ลงมือไม่ได้จริงๆ!
พ่อของเขาหรุงปินเป็นหลานชายแท้ๆของกรุงซางเหอปรงานสำนักงานใหญ่บริษัทรงคาง
ทรุงชางเหอ ซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญกิตติมศักดิ์ที่มีรายชื่ออยู่ใน สถาบันทางการแพทย์ในประเทศหลายแห่ง เดิมเป็นแพทย์ที่ มีชื่อเสียง ผันตัวสู่วงการธุรกิจในเวลาต่อมา
ทั้งนี้ เขายังได้รับรางวัลเกียรติยศมากมาย ชื่อเสียงในประเทศ จีนของเขาไม่ต่ำต้อยเลย
หากใครกล้ายแหญ่บริษัทรุงกาง นั่นคือการรนหาที่ตาย
หลังจากที่ฉู่จงเทียนอธิบายจบ เหงื่อเย็น ๆริมหน้าผากของเขาก็ พรูออกมาแล้ว
เขามองไปที่หรงฉางเวณด้านหลังของโหหยวนหย่งด้วยความ หวาดกลัว ดาลีตาเหลือก
อย่างไรก็ตาม
ในวินาทีต่อมา ฉากที่ทำให้ทุกคนต้องหยุดหายใจก็เกิดขึ้น!
หล่ไม่ท่ามกลางฝูงชน ไม่ดีมีท่าทีจะตื่นตระหนกแต่อย่างใด เขา เพียงแต่จ้องมองไปที่หรงฉางเวยอย่างเย็นชา และพูดว่า “หรุง ฉางเวย ผมจำคุณได้แล้ว ไม่มีใครในโลกนี้ที่หลี่โม่จะแตะต้องไม่ได้!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของ จงเทียน เปล่งประกาย!
แต่ว่า หรุงฉางเวยกลับหัวเราะด้วยความโกรธ ใบหน้าเย็นชา และตะโกนว่า “ดี ดี ดี!แม่ไอ้เชี่ยนเก่งสัส! กูไม่เชื่อ เมืองอ่านกากๆ นี่ มีใครกล้าแตะต้องกู !”
“โหหยวนหย่ง กูขอออกคําสั่ง กําจัดคนเหล่านี้ทั้งหมด! โดย เฉพาะละอ่อนคนนี้ ตัดมือขวาของมันออก! ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อม กอดมัน กูจะเอาต่อหน้ามัน!”
หรุงฉางเวยแสดงความดุร้าย โดยไม่ได้แยแสหลี่โม่เลยสักนิด
พ่อของเขาคือหรุงปิน ปู่ของเขาคือหรุงชางเหอ แค่กระทืบเท้า ไม่ต้องพูดถึงเมืองอ่าน แม้แต่ในประเทศก็ต้องสั่นสะเทือน!
คนงี่เง่าคนหนึ่ง กล้าพูดกับตนอย่างดุร้าย หาที่ตายชัดๆ!
โหหยวนหย่งคล่องแคล่วมาก หยิบวิทยุสื่อสารออกมาและ ตะโกนว่า “ เข้ามาหากูเดี๋ยวนี้ เคลียร์สถานที่
ตึก ตึก ตึก!
ทันใดนั้น พวกอันธพาลสิบกว่าคนก็พุ่งเข้ามาจากประตูห้องอีก ครั้ง พวกเขาทั้งหมดล้วนท่าทีชั่วร้าย โดยมีอาวุธอยู่ในมือ
“จัดการ! กำจัดพวกเขาทั้งหมด!” โหหยวนหย่งโบกมือ ดวงตา ของเขาดุเดือดรุนแรงขึ้นฉ่จงเทียนตกใจมาก แต่เขาสัญญากับลุง เฉียน ว่าจะปกป้องคุณหลี่จนตัวตาย!
เขาชี้ไปที่โหหยวนหย่งจากระยะไกล และตะโกนด้วยความโกรธ “ไอ้โห มึงกล้าเหรอ! คุณหลี่ ไม่ใช่คนที่มึงจะล่วงเกินได้!
แม่ง! ที่นี่ยังมีคนที่หรุงฉางเวยแตะต้องไม่ได้อีกเหรอ?”
บนโซฟา หรุงฉางเวยโยนผ้าขนหนูเปื้อนเลือดในมือออกอย่าง โกรธเคือง ดวงตาของเขาเป็นสีแดงสด จ้องมองไปที่หลี่โม่อและ คนอื่น ๆ และตะโกนว่า “ ฆ่าพวกมันทุกคน! ฆ่าตาย กูรับผิดชอบ เอง!”
“คุณหลี่!”
ฉู่จงเทียนตะโกนด้วยความโกรธ และรีบวิ่งไปหาพวกอันธพาลที่ ยกไม้เบสบอลขึ้นมาตีเฉินผิง และต่อสู้กับพวกเขาทันที!
ฉู่จงเทียนคู่ควรกับตำแหน่งเฮียสังคมอิทธิพลมืด ด้วยความ แข็งแกร่งระดับหนึ่ง ในพริบตาก็ทำให้คนเหล่านั้นล้มลงไปกอง กับพื้นได้
ทางด้านโหหยวนหย่งสีหน้าเย็นชา เหล่ตาทีนึง หยิบกริชอัน แหลมคมออกมาจากหลังสะเอว กดมันเข้ากับคอของฉู่จงเทียน และตะโกนว่า “แกกล้าขยับก็ลองดู!”
ปัง!
จู่จงเทียนยังไม่ทันรู้ตัว โหหยวนหย่งก็เตะไปที่เข่าของเขา ทำให้เข่าข้างหนึ่งคุกลงกับพื้น
โหหยวนหย่งสีหน้าหยิ่งผยอง ยกมือขึ้นไปที่ใบหน้าของอู่จง เทียน หัวเราะและพูดว่า “ฉู่จงเทียน คิดไม่ถึงว่าคุณจะมีวันนี้ จาก นี้ไป ฉันจะนั่งในตำแหน่งเฮียอิทธิพลมืดแห่งเมืองอ่านเอง!”
ฉู่จงเทียนกัดฟัน จ้องด้วยความโกรธและตะโกน “โหหยวนหย่ง มึงลงมิกับกูได้ แต่แตะต้องคุณหลี่ไม่ได้อย่างเด็ดขาด ไม่เช่นนั้น ไม่ใช่แค่มึง แต่ทั้งเมืองอ่าน จะต้องถูกฝัง!
“มึงกล้าขู่กูเหรอ!” โหหยวนหย่งโกรธจัด และเตะไปที่หัวไหล่ ของฉู่จงเทียน
ในตอนนี้ ห้องนั้น เต็มไปด้วยความโหดร้ายอันน่ากลัว คนที่จู่จงเทียนพามา ทั้งหมดถูกกดลงกับพื้น
สถานการณ์กลับตาลปัตร
หรุงฉางเวยลุกขึ้นในทันที ด้วยใบหน้าที่เย็นชา เดินไปหาหลี่โม่ และยิ้มอย่างน่าสังเวช “ไอ้ละอ่อน เมื่อกี้มึงยโสโอหังไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้ไม่พูดอะไรล่ะ!”
ใบหน้าของหลี่โม่สงบ โดยไม่มีความกลัวแม้แต่น้อยบนใบหน้า และกล่าวว่า “หรุงฉางเวย คุณไม่ควรแหญ่ผม
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หรุงฉางเวยก็ถึงกับผงะ และคำราม “โห หยวนหย่ง ตัดมือขวาของละอ่อนนี้ให้ผมเดี๋ยวนี้ ให้เขาคุกเข่าลง คุยกับผม!”
โหหยวนหย่งก้าวขึ้นไป ถือกริชอันแหลมคมในมือ พูดด้วยเสียง เยาะเย้ยที่ดุร้าย “ ละอ่อน นี่คือจุดจบของแกที่ทำผิดกับคุณชายห รุง!”
เมื่อเห็นฉากนี้ ฉู่จงเทียนก็กรีดร้องเหมือนตาจะฉีกออก “โห หยวนหย่ง หยุดนะ! คุณหลี่แกจะแตะต้องเขาแม้แต่นิดเดียวก็ไม่ ได้!”
เขาคือนายน้อยแห่งสำนักหลงเหมิน
คือบุคคลที่สูงศักดิ์ที่สุด!
โหหยวนหย่งแค่ยิ้มอย่างดูถูก และกริชอันแหลมคมในมือของ เขากำลังจะแทงเข้าที่แขนขวาของหลี่โม่!
ทันใดนั้นเอง!
เสียงเรียกเข้าที่ไม่รู้จักเวล่ำเวลาก็ดังขึ้น ทำให้ทุกคนสงสัย
โหหยวนหย่งมองไปที่หรุงฉางเวยที่อยู่ข้างหลัง คนข้างหลัง หัวเราะเยาะสองครั้ง และพูดว่า “ ให้รับดู เผื่อจะได้ลาตายกับ ครอบครัวก่อน”
โหหยวนหย่งพยักหน้า หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า กางเกงของหลี่โม่ จากนั้นเปิดโหมดแฮนด์ฟรี และคำราม “นั่น ใคร!”
“สวัสดีครับ คุณหลี่ ผมคือทรุงปิน เรื่องความร่วมมือกับบริษัทวินเซิงที่คุณให้ผมจัดการ ผมได้จัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว คุณอยู่ที่ไหนครับ ผมจะส่งมอบสัญญาให้คุณด้วยตัวเอง” ในอีก ด้านหนึ่งของโทรศัพท์ น้ำเสียงของหรุงปิน แสดงความเคารพ มาก และท่าทีก็อ่อนน้อมถ่อมตนและจริงใจ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ