บทที่ 16 ใครกล้าหยาบคาย
บทที่ 16 ใครกล้าหยาบคาย
ใบหน้าของหลี่โม่เยือกเย็น น้ำเสียงของเขาน่าสะพรึงกลัว ลักษณะท่าทางของเขาก็จริงจังมีเจตนาสังหารที่แรงกล้าอยู่ทั่ว ร่างกายของเขา
ป้ายเสงี่ยนเอ๋อตัวสั่นอย่างกะทันหัน ถอยหลังไปสองก้าวโดย
ไม่รู้ตัว!
เป็นอะไรกับผู้ชายคนนี้?
ทำไมบนร่างกายของเขาจึงมีลักษณะพลังที่น่ากลัวเช่นนี้
มันน่ากลัวกว่าท่านโหด้วยซ้ำ!
ยิ่งไปกว่านั้น พลังที่พุ่งตรงไปบนท้องฟ้านั้น ไม่ได้น่ากลัวแค่นิด สองนิด มันอัดอั้นจนแทบหายใจไม่ออก!
ภาพลวงตาเหรอ?
ละอ่อนคนนี้ คือใครกันแน่?
ป้ายเสงี่ยนเอ๋อสงบลงอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาเย็นชา และ ตะโกนออกมาว่า ” คุณฉินละอ่อนที่คุณพามา ดูเหมือนจะเก่งไม่ เบา หรือเขาจะไม่รู้ว่านี่คือถิ่นของท่านโห?!”
ฉินลิ่วล้วยิ้มจาง ๆ
โหหยวนหย่ง?
แล้วยังไงต่อ!
ต่อหน้าคุณหลี่ผู้นี้ ทุกอย่างในโลกก็เหมือนมดและตุ่น ไม่มีอะไร น่ากลัวอีก!
อย่าว่าโหหยวนหย่งเลย แม้ว่าจะเป็นจ้าวสวรรค์ฉู่จงเทียน เมื่อ เจอกับคุณหลี่ผู้นี้ก็ยังต้องนอบน้อม !
“ป๋ายเสงี่ยนเอ๋อ ฉันจะเตือนเธอครั้งสุดท้ายนะ พาเราไปที่นั่น เดี๋ยวนี้ มิฉะนั้น เธอจะต้องรับผลที่จะตามมาเอง!
ฉินถั่วลั่วได้พูดถึงขั้นนี้แล้ว หากเกิดอะไรขึ้น ก็ต้องถือว่าป้ายเส วี่ยนเอ๋อหาเรื่องใส่ตัวเอง!
ยิ่งไปกว่านั้น ฉินถั่วลั่วเริ่มหมดความอดทน เพราะว่า เขาสัมผัส ถึงหลี่โม่ที่อยู่ข้างๆได้ถึงลักษณะเหี้ยมเกรียมของสัตว์จำศีล!
ฉิน วลัวผู้ งสุขุมมาโดยตลอด ทันใดนั้นก็หันหลัง เดินไปที่เคา ท์เตอร์บาร์ เดินกลับมาพร้อมขวดไวน์ที่ทุบลงกับพื้น แล้วกดลง ไปที่คอหอยของป้ายเสงี่ยนเอ๋อ!
ป่ายเสงี่ยนเอ๋อ อย่าท้าทายความอดทนของฉัน!” ฉิน วลัวตะ โกน
สีหน้าของป้ายเสงี่ยนเอ๋อสั่นสะท้าน ใบหน้าสวยของเธอซีดลง อย่างรวดเร็ว หรี่ตาลง จ้องไปที่ปากขวดแตกซึ่งอยู่ห่างจากลำคอ อันบอบบางของเธอเพียงหนึ่งนิ้ว แล้วกลืนน้าลายเอื้อกๆ
“ฉิน วลัว อย่าทําจนเกินไป ที่นี่เป็นพื้นที่ของท่านโห ไม่ใช่ของ คนแซ่ฉ่!” ป้ายเสงี่ยนเอ๋อกําหมัดแน่นแล้วพูด
ฉินลิ่วล้วขยับปากขวดในมือไปข้างหน้า ตัดลงบนคอที่บอบบาง ของป้ายเสงี่ยนเอ๋ออย่างไม่รีรอ มีเลือดซึมออกมา เขาพูดอย่าง เย็นชา “จะถามอีกครั้ง ว่าคนอยู่ที่ไหน!
คราวนี้ ทําให้ป้ายเสงี่ยนเอ๋อกลัวจริงๆ!
เขาไม่เคยเห็นฉินถั่วลัวเกรี้ยวกราดขนาดนี้มาก่อน อย่าบอกว่าเป็นเพราะไอ้ละอ่อนตรงหน้าผู้นี้
เขาเป็นใครกันแน่?!
“ พี่ป้าย!”
ในขณะนี้ มีอันธพาลเฝ้าพื้นที่สิบกว่าคนเข้ามาห้อมล้อม แต่ละ คนสีหน้าเหี่ยวเกรียม ล้อมฉินถั่วลั่วและหลี่โม่ไว้ด้านใน
ทันทีที่ป้ายเสงี่ยนเอ๋อออกคำสั่ง พวกเขาก็จะเตะสองคนนี้ออก ไปทันที!
ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ตึงเครียด อุณหภูมิในห้องโถงก็ลดลง อย่างรวดเร็ว!
แต่ทว่า
หลี่โม่ที่ล้อมรอบไปด้วยอันธพาลมากกว่าสิบคน กลับดูเฉยเมย ไม่มีท่าทีกลัวแม้แต่นิดเดียว ในทางตรงกัน รูที่เขาตกอยู่ลึก เข้าไป กลับสะท้อนแสงที่บาดกระดูกออกมา
ความโกรธที่พลุ่งพล่าน ทำให้อันธพาลกว่าสิบคนหวาดกลัว!
ช่างน่าสยดสยอง!
ช่างเป็นลักษณะพลัง ที่น่าสะพรึงกลัว!
ฉินถั่วลัวกวาดมองไปที่อันธพาลรอบๆ หัวเราะเบาๆและพูดว่า “รังแกคนไม่มีทางสู้เหรอ เห็นว่าท่านเทียนของเราเป็นเด็กอมมือ รึไง อย่าลืมสิ่งที่ท่านเทียนเคยพูดไว้เหรอ หลบไป!”
ฉู่จงเทียนเคยกล่าวไว้ว่า ใครก็ตามที่กล้ารังแกเขา จะถูกลงโทษ เก้าชั่วโคตร!
ใบหน้าของป้ายเสงี่ยนเอ๋อเดี๋ยวขาวเดี๋ยวดำ ตัวสั่นสะท้าน กัดฟันกรอด และพูดด้วยความโกรธ “ถอยไป!”
“พี่ป้าย นี่ …” คนหนึ่งพูดอย่างสงสัย
เจี๊ยะ!
ป้ายเสงี่ยนเอ๋อตบไปทีนึงและตะโกนว่า “ถอยออกไปให้หมด!
หลังจากนั้น อันธพาลสิบกว่าคน ก็ก้าวถอยหลังไปหลายก้าว
จากนั้น ป้ายเสงี่ยนเอ๋อจ้องมองไปที่ฉินถั่วถั่วด้วยสีหน้าไม่ดี และกล่าวว่า “ฉินถั่วลั่ว เธอจะเข้าไปจริงๆหรือ ฉันประกาศไว้ก่อน นะ คุณชายที่อยู่ข้างใน ไม่ใช่คนที่เธอจะล่วงเกินได้! อีกอย่าง ถึง แม้วันนี้ท่านเทียนจะมาด้วย ก็คงไม่กล้าล่วงเกิน!
ฉิน วลั่วขมวดคิ้วปล่อยไก่ มองไปที่สีหน้าของป้ายเสงี่ยนเอ๋อ ดู เหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริง
เป็นไปได้ไหมว่า ข้างในเป็นคนที่จัดการยากจริงๆ?
เขาเอนศีรษะและมองไปที่หลี่โม่ แต่กลับพบว่า อีกฝ่ายไม่ได้สะ ทบสะท้าน
มีคุณหลี่อยู่ด้วย ในเมืองอ่าน ไม่มีใครกล้าทำร้ายต่อหน้าเขา
เมื่อคิดถึงจุดนี้ ฉินถั่วลั่วจึงกล่าวอย่างเย็นชาว่า “หยุดเพ้อเจ้อ นำทางไป!”
ป้ายเสงี่ยนเอ๋อยิ้มอย่างเย็นชา โดยไม่พูดอะไรมาก บิดก้นงอนๆ
หันเดินไป
หลี่โม่ตามไปอย่างใกล้ชิด
ตอนนี้เขากระวนกระวายใจมาก ล่าช้าไปนานขนาดนี้ หยุน หลันจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม!
หากมีอะไรเกิดขึ้นจริง เขาต้องทำลายที่นี่ ทำลายเมืองฮาน
แน่ๆ!
ทุกคน ต้องชดใช้ให้เขา
ในขณะเดียวกัน ฉินถั่วลั่วที่เดินตามหลังป้ายเสงี่ยนเอ๋อ ก็แอบ ส่งข้อความถึงฉู่จงเทียน
ในไม่ช้า พวกเขาก็มาถึงหน้าห้องที่หรูหราที่สุดของคลับป่ายลื่ เหริน ประตูทั้งบาน ชุบด้วยทอง เป็นศิริมงคล ดูยิ่งใหญ่มาก!
หลี่โม่ไม่แม้แต่จะมอง เขาเดินตรงไป เตะประตูบานนั้นอย่างจัง!
ปัง!
ประตูถูกเตะออก!
ป้ายเสงี่ยนเอ๋อถึงกับผงะ คิดไม่ถึงว่าละอ่อนคนนี้จะบ้าบิ่นขนาด นี้ รนหาที่ตายรึไง!
คุณชายที่อยู่ข้างใน แม้แต่ท่านโหยังต้องประจบสอพลอ
ภายในห้อง ไฟมืดสลัว
หลี่โม่เดินเข้าไป กวาดสายตาไปรอบๆ
กู้หยุนหลับอยู่ที่ไหน
เขาอยู่ที่ไหน? !
ทันใดนั้นเอง!
เสียงที่ไม่พึงประสงค์ดังขึ้นในห้อง “ฉินถั่วลั่ว นี่ไม่ใช่พื้นที่ของ ฉู่จงเทียน คุณพาคนมาบุกรุกแบบนี้ ถือว่าไม่เห็นโหหยวนหย่งคน นี้อยู่ในสายตาเลยน่ะสิ!
บนโซฟา มีชายร่างท้วม กำลังสูบซิการ์ ในชุดสูทน้ำเงิน ใบหน้า เหลี่ยม ตาแหลมคม ดูสุขุมเยือกเย็น!
โหหยวนหย่ง เจ้าของคลับป่ายลี่เหริน!
เขายังเป็นที่ใหญ่สังคมอิทธิพลมืดคนหนึ่งในเมืองอ่าน!
ด้วยความแข็งแกร่งทรงพลัง เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว ตะลุยเมือง อ่านมากว่าสิบปีแล้ว
ในวงการ มีชื่อเสียงมากทีเดียว
ดวงตาแหลมคมคู่นั้นจ้องมองไปที่ฉันถั่วถั่วอย่างหม่นหมอง มองข้ามหลไปที่บุกรุกเข้ามา
ฉันถั่วคั่วสมควรเป็นคนสนิทของจงเทียน ผู้หญิงคนนี้ มี รสนิยมมาก เขาชอบเธอมาก
โหหยวนหย่งสนใจผู้หญิงอย่างฉันถั่วลัวมานานแล้ว ยิ่งเป็น ผู้ชายมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากเอาชนะผู้หญิงที่มีความท้าทาย คนนี้มากเท่านั้น แซ่บมาก!
ในห้องถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน อีกพื้นที่หนึ่ง ถูกปิดด้วยฉาก กั้นและม่านลูกปัดม้วน
โหหยวนหย่งรู้ว่ามีแขกสำคัญอยู่ในคลับของเขา เขาจึงมาดูแล ด้วยตนเอง
ฉันถั่วถั่วกล่าวอย่างเย็นชา “ท่านโห พวกเรามาที่นี่เพื่อหา
คนคนหนึ่ง”
ในขณะนี้เอง ทันใดนั้น!
เสียงกรีดร้องที่รุนแรง ก็ดังมาจากด้านหลังของฉากกั้น ซึ่งดูเจ็บ ปวดและทุกข์ทรมานมาก ” อา ออกไปให้พ้น อย่าแตะต้องตัวฉัน นะ ช่วยด้วย …”
กู้หยุนหลับ!
หลี่โม่โกรธขึ้นมาทันที ตาของเขาแดง า มองไปตามเสียง เขา ก็เห็นร่างสองร่างที่สั่นอยู่ด้านหลังฉากนั้น
ชายคนหนึ่งที่มีรอยยิ้มลามก กำลังจะทำรุนแรงกับหยุนหลั ฉีกเสื้อผ้าของเขาอย่างรุนแรง ข้างๆ กล้องถ่ายวิดีโอวางอยู่
“ไอ้ชิบหาย! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
ทันใดนั้นหลี่โม่ก็ดุร้ายขึ้นทันที ใครสะกิดต่อมโมโห ผู้นั้นต้อง
ตาย!
ทันใดนั้น เขาก็กลายเป็นปีศาจ พาความโกรธที่รุนแรง หยิบขวด
ไวน์บนโต๊ะ คํารามและเดินเนิบๆเข้าไป
โหหยวนหย่งไม่ทันตั้งตัว จู่ก็เห็นร่างที่กระโชกโฮกฮากเดินผ่าน
เขาไป
ใครวะ?
กล้าลงมือต่อหน้าตนได้ยังไง!
ตนคือโหหยวนหย่ง ท่านโหแห่งเมืองอ่าน ใครที่เจอก็ต้องเรียก ท่านโหด้วยความเคารพ แต่ผู้ชายคนนี้ กลับกล้าลงมือต่อหน้า ต่อตาตน!
ไม่รอให้เขาตั้งตัว!
ด้านหลัง ปัง!
เสียงแตกร้าว!
ขวดไวน์ในมือของหลี่ไม่ถูกกระแทกลงบนศีรษะของชายคนนั้น อย่างจังด้วยความโกรธ และมันก็แตกกระจายในทันที!
เลือดสดผสมกับเหล้า พล่านไปทั่วห้อง!
“โอ๊ย!”
เสียงโอดโอย ดังก้องทั่วห้อง
หรุงฉางเวยกุมศีรษะ ถือศีรษะและล้มลงกับพื้น เลือดไหลออก มาจากหว่างนิ้ว มันน่าสยดสยองมาก
หลี่โม่ก้าวไปข้างหน้า ดึงผ้าม่านด้านข้าง คลุมกู้หยุนหลันที่อยู่ ในชุดขาด ๆ ดึงเขามากอดไว้แน่น และปลอบโยน “หยุนหลัน ผม มาแล้ว ไม่เป็นไรแล้วนะ ผมมาแล้ว
โชคดี ที่ตนตามทัน กู้หยุนหลันปกป้องตัวเองไว้อย่างเต็มกำลัง
กู้หยุนหลันตกอยู่ในความหวาดกลัวอย่างรุนแรง กรีดร้องอย่าง สุดชีวิต น้ำตาพรั่งพรูออกมา กัดแขนของหลี่โม่ไว้แน่น
ความเจ็บปวดจากการฉีกขาด!
หลี่โม่กัดฟันอดทน โดยยังคงกอดกู้หยุนหลันไว้แน่น ความ โกรธในใจ กำลังจะแผดเผาสถานที่แห่งนี้
“หลี่ … หลี่โม่ …”
กู่หยุนหลันสะอึกสะอื้น รู้สึกล่องลอย เงยศีรษะขึ้น น้ำตาไหล
พราก แล้วก็เป็นลมไป
ฉินลั่วลัววิ่งมาถึงพอดี เมื่อเห็นฉากนี้ ก็พูดอย่างกระวนกระวาย
“คุณหลี่ พาท่านผู้หญิงไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ
หลี่โม่พยักหน้า ลุกขึ้นยืน อุ้มกุ้หยุนหลัน ก่อนจะหันเดินออกไป
ทันใดนั้น โหหยวนหย่งก็ขว้างแก้วไวน์ในมือลงกับพื้นอย่าง รุนแรง และตะโกนด้วยเสียงทุ้มว่า “วันนี้ใครกล้าออกจากที่นี่มี เรื่องแน่!”
หลี่โม่สีหน้าบิดเบี้ยว รูม่านตาหดลง ความโกรธในตัวของเขา กำลังจะยับยั้งไม่อยู่!
โดยไม่ต้องรอให้เขาพูด ฉินถั่วลั่วก็ตอบอย่างจริงจัง “ท่านโห เรื่องในวันนี้ ท่านเทียนขอให้ฉันมา คุณต้องการมีเรื่องกับท่าน เทียนเหรอ”
สีหน้าของโหหยวนหย่งนิ่งลง เขาไม่กล้าที่จะมีปัญหากับฉู่จง เทียนแน่นอน
แต่อย่างไรก็ตาม คุณชายหรุงถูกตีหัวแตกในพื้นที่ของตัวเอง หากเรื่องนี้กระจายออกไป โหหยวนหย่งจะมีที่ยืนในเมืองอ่านได้ อย่างไร!
” แม่งเหี้ย ! วันนี้ใครจะกล้าก้าวออกจากห้องนี้แม้แต่ก้าวเดียวมี เรื่องแน่!”
หรุงฉางเวยกำลังกุมศีรษะที่เปื้อนเลือดของเขา เดินโซเซ ออก มาจากด้านหลังของฉากกั้น คำรามอย่างดุร้าย “โหหยวนหย่ง จับ พวกมันทั้งหมดเอาไว้ ผมจะฆ่าพวกมันทีละคน!
โหหยวนหย่งวิ่งไปอย่างประจบสอพลอทันที และกระซิบ “ คุณ ชายหรุง พวกเขาเป็นคนของฉู่จงเทียน”
หรุงฉางเวยโมโหและตะโกนว่า “ เซี่ย ฉู่จงเทียนห่าเหวอะไร! กูบอกให้มึงจับพวกมัน
ทันทีที่สิ้นเสียง!
ปัง!
ประตูห้องที่เปิดอยู่ครึ่งนึง ถูกเตะเปิดอีกครั้ง!
หลังจากนั้นไม่นาน อันธพาลในชุดสูทสีดำสิบกว่าคนก็พุ่งเข้ามา
อย่างหมดเปลือก!
ทุกคนมีใบหน้าที่จริงจัง ท่าทางเยือกเย็น!
โหหยวนหย่งตัวแข็ง เหงื่อเย็นตกริมหน้าผาก จ้องมองไปที่ ประตูหน้าอย่างไม่กระพริบตา
หลังจากนั้น ร่างสูงตระหง่านเหมือนภูเขา สวมชุดสูทสีขาว หรูหรา สวมหมวกสุภาพบุรุษสีขาว คาบไป๊ปสีบรอนซ์ทองไว้ใน ปาก ก้าวเท้ายาวและเดินเข้าไปภายใต้การจ้องมองของทุกคน
* ใครที่กล้าหยาบคายกับคุณหลี่ ถือเป็นศัตรูกับฉู่จงเทียน!”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ