บทที่ 13 แผนการร้ายของกู้ซิงเวีย
บทที่ 13 แผนการร้ายของกู้ซิงเว่ย
หลี่โม่โกรธถึงขีดสุด คนที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ใช่ใครอื่น เขาคือกู้ ซิงเวย!
ใบหน้าของอู๋ซิงเอ๋ยเต็มไปด้วยความยั่วเย้า เลิกคิ้ว มองมาอย่าง ดูถูก พูดอย่างหยิ่งผยองพูดว่า “โอ้ หลี่โม่ ตอนนี้ถึงปีกกล้าขา แข็งนี่ กล้าพูดแบบนี้กับกูเหรอ?”
ตูม!
กู้ซิงเอ๋ยเดินขึ้นไป เตะไปที่หน้าอกของหลี่โม่อย่างแรง!
หลี่ไม่ถอยหลังไปสองสามก้าว ใบหน้าเย็นชา ใช้มือจับหน้าอก ของตัวเอง
แม่หลี่รีบวิ่งเข้ามา และตะโกนว่า “ไม่เอ๋อ เป็นอะไรไหม?”
“ แม่ ผมโอเค ” หลี่โม่รีบดึงมารดา
เขาไม่ต้องการให้มารดาเข้ามาเกี่ยวข้อง ดูเหมือนว่ากู้ซิงเอ๋ย จงใจจะมาหาเรื่อง
“กู้ … คุณชายกู้ ถ้าหากโม่เอ๋อทำอะไรผิดกับคุณ ฉันขอชดใช้ แทนเขา ได้โปรดปล่อยเขาไป ถึงอย่างไร ไม่เอ๋อก็เป็นลูกเขย ของตระกูลกู้ …
แม่หลอดกลั้นความซ้ำไว้ในใจพูดกับกู้ซิงเอ๋ย และฝืนยิ้มออกมา
กู้ซิงเวียขมวดคิ้ว เขามองไปที่แม่หลี่ตาเป็นมัน และตะโกนด่า “ไสหัวไปมึงคิดว่าตัวเองเป็นใคร ก็แค่มารดาของไอ้เศษสวะ แค่ คนที่รอวันตาย มีสิทธิ์อะไรจะให้กูให้อภัยมัน?”พูดจบ กู้ซิงเอ๋ยก็ ยกฝ่ามือขึ้น เตรียมจะตบบนหน้าของแม่หลี่ !
หลี่โม่เดือดมาก!
ในโลกนี้ ใครก็ห้ามรังแกแม่!
มารดาของนายน้อยสำนักหลงเหมิน ที่โลกต้องให้ความเคารพ เขาก้าวไปข้างหน้า คว้าข้อมือของกู้ซิงเวยอย่างรุนแรง และ ตะโกนด้วยน้ำเสียงเย็นชา “กู้ซิงเวีย มึงกล้าเหรอ!”
นี่เป็นครั้งแรกที่หลี่โม่โมโหใส่กู้ซิงเอ๋ย เจ้าตัวก็ตกใจ ตามมาด้วย ใบหน้าที่ยิ้มอย่างเยาะเย้ย และด่าเย็ดแม่หลายครั้ง
หลังจากนั้น เขาก็เหวี่ยงมืออีกข้างขึ้นมา ตบไปที่ใบหน้าของห โม่ด้วยความโกรธ และตะโกนว่า “เย็ดแม่! งั้นกูจะตบมึงแทน!
“พังร้านมัน!”
กู้ชิงเวียตบลงไป และตะโกนเรียกพวกอันธพาลที่อยู่ข้างหลัง
เขา
ทันใดนั้น อันธพาลพวกนั้น ก็พังร้านอาหารเช้าเล็กๆนี้จนเละ!
ทางด้านหลี่โม่ ยืนปิดมารดาที่กำลังเช็ดน้ำตาและร้องไห้อย่าง เงียบๆไว้ตลอด จ้องมองไปที่กู้ชิงเอ๋ยอย่างเคียดแค้น
กู้ชิงเวยล้วงมือไปในกระเป๋ากางเกง มองไปที่หลี่โม่อย่างหยิ่ง ผยอง จากนั้นก็พูดว่า “หลี่โม่ อย่าลืมนะ บ้านหลังเก่านี้ เพราะ ตระกูลกู้สงสารพวกมึง จึงให้พวกมึงมาอยู่ ! มึงกล้าพูดเสียงดัง กับกู หรือไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วเหรอ”
หลี่โม่ขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินคำพูดนี้
เมื่อเห็นลักษณะของเขา กู้ชิงเอ๋ยยิ้มเยาะและกล่าวว่า “ ฉันก็ไม่ อยากทําอะไรกับแกหรอก งั้นก็เอาแบบนี้แล้วกัน แกคุกเขาลงขอโทษฉัน สำหรับพฤติกรรมเมื่อตะกี้ ไม่เช่นนั้นฉันจะไล่ แม่ที่ใกล้จะตายของแกออกไปจากที่นี่!
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของหลีโม่ก็เคร่งขรึมถึงจุดสูงสุด
แต่ซิงเวียที่อยู่ตรงหน้า กลับแสยะยิ้มด้วยใบหน้าที่ชั่วร้าย และ พวกอันธพาลที่อยู่ด้านหลังของเขาก็หัวเราะเย้ยหยัน
หลี่โม่จำใจ เขาค่อยๆปล่อยกำปั้นของเขาออกมา
เขาเลิกคิ้ว มองไปที่ร่างหนึ่งในฝูงชนที่ครึกครื้นที่อยู่ไม่ไกล แสดงสายตาของการยุติเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ค่อยๆงอเข่า เตรียมที่จะคุกเข่าลง
แต่ว่า ทันใดนั้น ก็มีมือที่อบอุ่นและสั่นสะท้าน ได้คว้าหลี่ไม่เอา ไว้
แม่หลี่ ยืนอยู่ข้างหลี่โม่ น้ำตาคลอเบ้า ส่ายหัวให้เขา ยิ้มที่มุม ปากและพูดว่า “ไม่เอ๋อ ใต้เข่าของลูกผู้ชายคือทองคำ เธอจะ คุกเข่าไม่ได้
พูดจบ แม่หลี่ก็คุกเข่าลงต่อหน้ากู้ชิงเวย และวิงวอนว่า “คุณชาย กู้ ไม่เอ๋อผิดไปแล้ว ขอโทษ เป็นเพราะแม่อย่างฉันอบรมลูกไม่ดี ดังนั้นฉันจึงคุกเข่าแทนเขา
คริน!
ในตอนนี้ หัวใจของหลีโม่เต็มไปด้วยความโกรธ
มารดา ทำไมต้องโดนดูถูกเช่นนี้ด้วย!
กู้ซิงเว้ย!
ฉันจะฆ่าแก!
และฉากนี้ ทำให้ใบหน้าของซิงเวียน่าเกลียด
เนื่องจาก ทุกคนที่ยืนดูความตื่นเต้นอยู่รอบ ๆ ต่างกล่าวหาว่ากู้ ซิงเอ๋ยเป็นคนใช้อำนาจบาตรใหญ่
คำคนช่างน่ากลัว
กู้ชิงเว่ยสะบัดมือของเขาอย่างรุนแรง และหันหน้าเตรียมเดิน ออกไป แต่ก่อนที่จะออกไป เขาหันกลับมา พร้อมกับรอยยิ้มเย้ย หยันที่มุมปาก และพูดกับหลี่โม่ “ หลี่โม่ วันนี้ กู้หยุนหลันไปคุย เรื่องความร่วมมือกับบริษัทรุงคาง เท่าที่ฉันรู้ คุณชายแห่งบริษัท รุงคาง เป็นคนชอบกินเหล้าเมายาซะด้วย ฉันเกรงว่าการไปของ ภรรยาแกครั้งนี้ … เหอะ เหอะ ฮ่าฮ่า…”
พูดจบ กู้ซิงเอ๋ยก็พาคน หัวเราะและเดินจากไป
หลี่โม่ขมวดคิ้ว รีบประคองแม่ของเขาขึ้นมา “แม่…”
แม่หลี่ขัดจังหวะหลี่โม่ จับมือด้วยความรัก ส่ายหัวและพูดว่า “พวกเราไม่ได้เหมือนเมื่อก่อนแล้ว เราต้องเรียนรู้ที่จะอดทนใน ทุกสิ่ง แต่ลูกชายของฉันไม่ใช่คนธรรมดา เขาจะคุกเข่าพร่ำเพรื่อ ไม่ได้”
หลี่โม่ซาบซึ้งใจ ดวงตาของเขาแดงก่ำ และจับมือของมารดาไว้ แน่น และพูดย้ำๆอึ้งๆ “แม่จริงๆแล้ว ผม …
“โอเคโอเค ไม่ต้องพูดแล้ว ช่วยแม่เก็บกวาดเถอะ” แม่หลี่ขัดจัง หวะหลี่โม่
หลี่โม่มองไปที่แม่ที่กำยังยุ่ง แอบบีบหมัดของเขา และมองไปที่ ด้านหลังของกู้ซิงเอ๋ยและคนอื่น ๆ ที่เดินจากไป
สักวันหนึ่ง คำดูถูกของตระกูลกู้ของพวกแกที่ทำกับแม่ฉัน ฉันจะ เอาคืนเป็นสิบเท่า
ในช่วงบ่าย หลี่โม่กำชับแม่ของเขาหลายอย่าง ก่อนที่จะออก จากบ้านหลังเก่า และรีบไปโรงพยาบาล
คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้เปิดใจ อนุญาตให้ตัวเองไปเยี่ยมและดูแล
ซีซีได้
คิดดูแล้ว นี่น่าจะเพราะหลิวซินหมินแอบช่วยเขา
สายตาของเขามองกลับไปที่กู้หยุนหลัน
วันนี้เธอ รีบไปที่บริษัทตั้งแต่เช้า เมื่อถึงสำนักงาน เธอเห็นกู้ชิง หลินที่นั่งอยู่บนโซฟา โดยเอามือกอดอก ไขว่ขาขาวสวยคู่หนึ่ง
“กู้หยุนหลัน อย่าหาว่าฉันไม่ได้ช่วยเธอนะ ฉันก็ติดต่อคุณชาย ของบริษัทรุงคางให้แล้ว ถ้าเธอต้องการหารือเกี่ยวกับความ ร่วมมือกับรุงคาง ก็ไปกันตอนนี้เถอะ” กู้ชิงหลินพูดอย่างเย็นชา พร้อมกับร่องรอยของแผนการร้ายที่ซ่อนอยู่ในคิ้วโก่งงอน
กู้หยุนหลันได้ยิน ก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย กู้ชิงหลินเนี่ยนะอาสาจะ ช่วยเหลือตัวเอง ?
เขาจึงถามว่า “เธอพูดจริงเหรอ”
กู้ชิงหลินลุกยืน ใช้มือสองข้างกอดอก ทำให้เห็นหน้าอกที่อวบ อั๋นอย่างชัดเจน และพูดว่า “เชื่อหรือไม่ก็ตามใจ นี่คือของ
ที่หรงฉางเวยคุณชายแห่งบริษัทรุงคางขอให้ฉันนํามันมาให้เธอ หากเธอต้องการไปคุยจริงๆ ก็ทำตามที่คุณชายหรุงฉางเวยบอก”
กู้หยุนหลันเหลือบมองไปที่กล่องเล็ก ๆ บนโซฟา ก้าวไปข้าง หน้า เตรียมเปิดออก สิ่งที่เห็น คือชุดชั้นในที่รัดรูปและบางเฉียบ!
ใบหน้าของกูหยุนหลันแดง า ความโกรธฉายไปทั่วใบหน้า ของเขา เขาโยนส่งของออกไป และพูดกับกู้ชิงหลินอย่างเย็นชา “เธอหมายความว่าไง!
กู้ชิงหลินหัวเราะเหอะๆและกล่าวว่า “กู้หยุนหลัน เธอแสร้งทำ เป็นบริสุทธิ์ต่อหน้าฉันเพื่ออะไร เรื่องแย่ๆที่ตัวเธอทํา ยังคิดที่จะ ปิดบังใครอีก นี่คือสิ่งที่คุณชายหรงฉางเวยมอบให้กับเธอ เธอน่า จะรู้นะว่าเขาชอบอะไรแบบนี้มาตลอด หากเธอต้องการร่วมมือกับ บริษัทรุงคาง ก็ต้องสวมชุดนี้ไป! ยิ่งไปกว่านั้น คุณชายทรุงฉาง เวยรับปากกับฉันไว้แล้ว ขอแค่เธอสวมชุดนี้ไป ความร่วมมือนี้เป็น ของใครไม่ได้นอกจากเธอ..”
“ กู้หยุนหลัน ลองคิดดูให้ดี การเดิมพันของเธอกับลูกพี่ลูกน้อง ของเธอ คือตำาแหน่งผู้อำนวยการของเธอนะ ถ้าเธอแพ้ ลูกสาว ของเธอจะเป็นยังไง?ไอ้เศษสวะอย่างหลี่โม่จะมีปัญญาเลี้ยง ไหม ? ”
พูดจบ กู้ชิงหลินก็หันกลับไป แล้วเดินสะบัดกันออกไป
แม่งยังแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ต่อหน้ากู!
นังกะหรี่!
ก็แค่ของเล่นของผู้ชายเท่านั้นแหละ!
กู้หยุนหลันอากู้หยุนหลัน คราวนี้ฉันอยากเห็นว่าเธอจะตายยัง ไง!
แต่ด้านนี้ กู้หยุนหลันกำลังมองไปที่เสื้อผ้าที่น่าอัปยศที่ถูกทิ้งใน ถังขยะ เขาตัวอ่อนลง ล้มลงบนโซฟา และบีบกำปั้นขาวผ่องนั้น
น่ารังเกียจที่สุด ไอ้พวกไอ้สารเลว!
กู้ชิงหลินมาถึงสำนักงานของกู้ซิงเวยอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเต็ม ไปด้วยรอยยิ้มแสนน่ากลัว
“กู้ซิงเอ๋ย ฉันพูดไปหมดแล้ว คราวนี้ เพียงแค่กู้หยุนหลันกล้า ออกไป เขาก็จบเห่!” กู้ชิงหลินหัวเราะ
กู้ซิงเวยกำลังจีบผู้ช่วยหญิง ไม่สนใจเลยที่กู้ชิงหลินจะเห็นใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มของการสมรู้ร่วมคิดที่สำเร็จ และพูด อย่างตื่นเต้น “ ฮ่าฮ่า ดี! คราวนี้ เราต้องทำให้กู้หยุนหลันตัวแสบ ชื่อเสียงป่นปี้ กลายเป็นความอัปยศของตระกูลก!”
ทั้งสองหัวเราะให้กัน และเสียงหัวเราะที่น่ากลัวของพวกเขาก็ ดังก้องไปทั่วทั้งสํานักงาน
ผู้ช่วยหญิงที่อยู่ด้านข้างยังไม่เข้าใจ และถามอย่างสงสัย “คุณชายกู้ เกิดอะไรขึ้นคะ จะเกิดอะไรขึ้นกับกู้หยุนหลัน?”
กู้ชิงเอ๋ยใช้มือลูบคลำไปรอบ ๆ บนตัวของผู้ป่วยหญิงที่มีหุ่น เร่าร้อน แล้วเล่าผู้ช่วยหญิงเกี่ยวกับแผนของเขาตั้งแต่ต้นจนจบ
เมื่อผู้ช่วยหญิงได้ฟัง ดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นทันที และพูด อย่างตื่นเต้น แล้วกู้หยุนหลันจะไม่โดนคุณชายหรุงเอาฟรีๆเห รอ?”
“ฮ่าฮ่า มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว! นั่งกะหรี่หยุนหลัน ก็ควร จะลงเอยเช่นนี้!” กู้ซิงเอ๋ยยิ้มอย่างน่ากลัว เมื่อนึกถึงฉากที่กู้หยุน หลันจนปัญญาไม่มีใครช่วย เขาก็รู้สึกสบายใจมาก
หยุนหลับผู้น่าสงสาร ในที่สุดก็ตกอยู่ในน้ำมือของกู้ซิงเวีย
ผู้ช่วยหญิงคนนั้นก็หัวเราะตามอยู่สองสามครั้ง ทันใดก็กังวล และถามว่า “แต่ถ้าหลี่โม่รู้ล่ะ จะมีปัญหาไหม?”
“มันเป็นแค่เศษสวะ ไม่ต้องกลัวหรอก!”
กู้ชิงเอ๋ยไม่แยแสสักนิด ” ถ้าเขากล้าสร้างปัญหา ผมมีวิธีจัดการ
กับเขา!
หลี่โม่?
เหอะๆ ก็แค่ขยะ!
กู้ซิงเวยแทบรอไม่ไหวที่จะรู้ว่า เมื่อหลี่โม่เห็นวิดีโอของภรรยาที่ ถูกย่ำยี การแสดงออกถึงความทุกข์ใจของหลี่โม่จะเป็นอย่างไร
สะใจ!
ผู้ช่วยหญิงพยักหน้า วางแขนของเธอรอบคอของอู๋ซิงเอ๋ย และ พูดอย่างยั่วยวน “ถ้าอย่างนั้น คุณชายกู้ เมื่อคุณเป็นรองประธาน อย่าลืมฉันนะ ตำแหน่งผู้อำนวยการของฉัน…
เขารอคอยตำแหน่งผู้อำนวยการมานาน มิฉะนั้นเขาคงจะไม่มี ความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสมกับซิงเวียในสำนักงานหรอก
“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ต้องกังวลหรอก เมื่อกู้หยุนหลันกลายเป็นอี ดอกทองร่าน ตำแหน่งผู้อำนวยการ จะต้องเป็นของเธอ!”
กู้ซิงเว่ยหัวเราะและกล่าว จากนั้นเหลือบมองไปที่ผู้ช่วยหญิงที่ รูปร่างหน้าตาสวยงาม เขาลุกขึ้น แล้วผลักเธอลงบนโซฟา
เมื่อเห็นฉากนี้ กู้ชิงหลินก็เดินจากไปอย่างชาญฉลาด
หลังจากนั้นไม่นาน ในห้องทำงาน ก็มีเสียงของผู้ช่วยหญิงและ กู้ซิงเว่ยเล่นพิณกันอุ้ยๆโอ้ยๆอ้ายๆ …
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ