บทที่ 5 สลบไปแล้ว

นั่นคือวุฒิชัย!

“รติณ ผมมาช่วยคุณแล้ว!”

ดวงตาที่ประกายตกตะลึงอึ้งไปกับสิ่งที่เห็น “วุฒิชัย คุณไม่ไปร่วมงานแต่งเหรอค่ะ?”

งานแต่งงานระหว่างดนัยกับแพรววา เป็นงานที อลังการผู้คนแตกตื่นกัน วุฒิชัยซึ่งเป็นราวคนสำคัญของ ดนัย กลับไม่ไปร่วมงาน มันอึ้งจนพูไม่ออกเลย

วุฒิชัยที่จ้องมองสภาพของหญิงสาวตอนนี้แล้ว คิ้ว เรียบขมวดชนกันแน่น กับน้ำเสียงที่สั่นสะท้านเอ่ยพูดขึ้น “รติณไอ้ดนัยมันทำกับคุณถึงเพียงนี้เลยเหรอครับ?”

ถ้าไม่เห็นกับตาตัวเอง ใครกันจะเชื่อว่าคนอย่างดนัย จะทําร้ายทรมานรติณมาถึงเพียงนี้ได้?

“ไป ! ผมจะพาคุณออกไปเองครับ!” วุฒิชัยคว้าจับ มือเธอ แล้วเอ่ยพูดอย่างเข้มและมั่นใจ

รติ มาค่อย ๆ ขยับหยิบยื่นมือยาวออกมา ได้แต่สาย ตัวไปมาอย่างสิ้นหวัง “ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ ข้างนอกมี แต่คนจับจ้องคุมเต็มไปหมด

เธอยังไม่ทันพอจบประโยชาติชัยก็แทรกขึ้น“รติณ เชื่อผมสิ ผมถึงฉวยโอกาสเวลานี้มาช่วยคุณได้ สถานการณ์ข้างนอกผมวางแผนหมดแล้ว เราอย่ามัวแต่ เสียเวลาอยู่เลยครับ

พอได้ฟังวุฒิชัยพูดแบบนี้แล้ว รติณมาไม่คิดลังเล อีกเลย ที่ ๆ แห่งนี้ถึงจะเป็นเพียงแค่อยู่ในฝันจริง เธอยัง อยากจะหลุดพ้นมันไปให้ได้เลย

ทว่าวุฒิชัยก็ไม่คิดหลอกเธอ ซ้ำยังวางแผนได้อย่าง รอบคอบ เขาพาเธอขึ้นรถได้อย่างสำเร็จและปลอดภัย

วุฒิชัยพารติณมามุ่งสู่บ้านส่วนตัว พอลงจากรถแล้ว ค่อยอธิบายกับเธอ “รดิณ ที่นี่เป็นบ้านส่วนตัวผมเอง ไม่มี ใครรู้เลย คุณวางใจพักที่นี้ไปก่อนก็แล้วกันนะครับ”

ถึงแม้เธอมีความคิดเป็นของตัวเองอยู่ในใจแล้ว แต่ เธอไม่แสดงอาการใดออกมา รีบพยักหน้าใส่

เมื่อส่งรติณมาถึงห้องแล้ว วุฒิชัยก็เอ่ยพูด “รติณ ผม ต้องรีบไปงานแต่งตอนนี้ มิเช่นนั้นไอ้ดนัยจะสงสัยเอาได้”

“คุณรีบไปเถอะค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ฉันอยู่คน เดียวได้ค่ะ” เธอเอ่ยพูด

วุฒิชัยพยักหน้า เตรียมตัวกำลังออกไปนั้น เสียงเรียกเธอทําให้ชายหนุ่มหยุดชะงักเท้าลง

“วุฒิชัย ถ้าหากเป็นไปได้ รบกวนคุณช่วยเช็คหน่อย ว่า แม่ของฉันถูกดนัยเก็บซ่อนไว้ที่ไหน ฉันอยากจะช่วย แม่”

หลังจากที่ชายหนุ่มตอบตกลง หญิงสาวส่งยิ้มหวาน ให้เขา รอยยิ้มที่แจ่มใสสวยงาม

หลังจากที่วุฒิชัยได้ออกไปแล้วจริง ๆ กลับมาสู่ ใบหน้าอันแสนเศร้า คิดจะไปจากบ้านวุฒิชัย

วุฒิชัยช่วยเธอออกจากที่ๆ โหดร้ายราวกับมนารก นั้นนับว่าเป็นบุญไม่รู้จะตอบแทนอย่างไรแล้ว เธอจะอยู่ บ้านนี้ไม่ได้จริง ๆ ดนัยเป็นคนอย่างไรเธอรู้ดีแก่ใจ หาก เขารู้ว่าวุฒิชัยเป็นคนช่วยเธอออกมา จะทำให้วุฒิชัยเดือด ร้อนไปด้วย

เธอจะลากเขามาเดือดร้อนไปด้วยไม่ได้ไ

ครูต่อมา เนื่องจากจิตใจกำลังเบาสบายใจ เลยจำทาง อะไรไม่ได้ บ้านวุฒิชัยกลับเป็นทางที่ไม่คุ้นเคย

เธอเดินมานานมากแล้ว ไม่มีวี่แววแม้แต่เงาใครสัก คนเลย และร่างกายเธออ่อนแรงลงแทบยืนไม่ไหว
หน้ามืดตามัว จนหมดสติสลบลงไปกองบนพื้น

และในขนาดนั้น งานแต่งของทั้งคู่กำลังเดินหน้าเริ่ม ขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว

ในระหว่างที่วุฒิชัยกำลังมุ่งสู่ในงาน ผู้ช่วยของดนัย ก็กระโดดขึ้นอยู่บนเวที เอ่ยพูดด้วยเสียงเรียบที่ข้างดนัย “ท่านประธานครับ รติ มาหนีไปแล้วครับ!”

เพียงเท่านั้น สีหน้าเจ้าบ่าวกลับซีดเย็นลงทันที ราวกับคนที่กำลังเจอพายุฝนอย่างหนักมา ระเบิดออกมา ได้ทุกเมื่อ

“เพิ่มกำลังคนแล้วตาหาให้ทั่ว!” ด้วยน้ำเสียงที่ กัดฟันกึก แล้วควบคุมอารมณ์เอ่ยพูด

ผู้ช่วยตอบกลับว่า “กำลังคนที่เพิ่มได้ก็เพิ่มไปตาม หาแล้ว การหนีไปของเธอไม่ทิ้งร่องลอยอะไรไว้เลย คาด ว่าน่าจะหาตัวไม่เจอ

เขาควบคุมตัวเองไม่ไหวแล้ว ทันใดนั้นก็กระโดดลง จากเวทีทันที

รอยยิ้มที่หดไปของแพรววาในด้านหลังเขา กระวนกระวายตะโกนเรียก คุณจะไปไหนค่ะ?”
ปลายเท้าชายหนุ่มกลับชะงักหยุดนิ่ง ทว่าเพียงแค่ ครู่หนึ่งเท่านั้น จากนั้นก็รีบก้าวขายาววิ่งตรงออกสู่ประตู

หญิงสาวที่ยกจับกระโปรงชุดไว้ ป่านนี้ได้ กระวนกระวายใจไปแล้ว โดยไม่สนภาพลักษณ์ใด ๆ อีก ทั้งวิ่งไล่ตามและตะโกนเรียก “ดนัย วันนี้เป็นงานแต่งของ เรานะ!”

“ล้มเลิก!”