บทที่ 2 ให้ความรักกับฉันเพียงคนเดียวอีกหนึ่งปี

เช้าวันต่อมา , ถังเหยาตื่นขึ้นมา, เส้าคนก็ไม่อยู่บน เตียงแล้ว

มีแค่ผ้าปูที่นอนเย็นเฉียบที่มีลอยยับเล็กน้อยแสดง ให้เห็นว่าผู้ชายคนนั้นเคยมานอนค้างเมื่อคืนนี้

ถังเหยากินยาไป , แล้วหยิบพู่กันจีนเรียวเล็กขึ้นมา เขียนบนสวด.

“แตแต”

เพิ่งเขียนพู่กันไปไม่กี่บรรทัด, เลือดกำเดาก็ไหล หยดลงบนกระดาษอย่างไม่สัญญาณเตือนใดๆ , หยดลง มาแต้มเป็นดอกบ๊วยทีละดอก

“ฮูหยิน ! “สาวใช้เชี่ยวชีตกใจกลัวเป็นอย่างมาก รีบหาผ้าเช็ดหน้ามาห้ามเลือดให้กับถังเหยา

ด้วยความตื่นตระหนก , เธอเลยทำกล่องผ้าที่เหยี ยนเส้าคุนเอามาให้ถังเหยาเมื่อคืนนี้ตก, แล้วมองเห็น ผ้าเช็ดหน้าที่ปักลายดอกบ๊วยไว้ผืนนั้น

เสี่ยวไม่ได้คิดอะไรมาก, หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นอุดไว้ ที่ใต้ปีกจมูกของถังเหยาทันที
“เผามันทิ้งไปซะ ! ถังเหยาเขวี้ยงผ้าเช็ดหน้าลง บนพื้น , นัยน์ตามีความโกรธผสมกับความเจ็บปวด.

เสี่ยวปียกเตาผิงเข้ามาอย่างตัวสั่น , ถังเหยาก้มตัว เก็บผ้าเช็ดหน้าขึ้น, โยนเข้าไปในเตาอย่างไม่ลังเลเลย สักนิด.

ทันใดนั้น , ประกายไฟกระจายไปทั่ว, ควันคำกลุ่ม หนึ่งพวยพุ่งขึ้นมา

“คุณเผาให้ใครดู ? “เสียงของเหยียนเส้าคนดังลอย มาจากประตูทางเข้า , เต็มไปด้วยความโมโห

ถังเหยาถูกควันนั้นทำเอาไอค่อกแค่ก, ไม่ได้มีกระ จิตกระใจมาสนใจเหยียนเส้าคุนเลยแม้แต่น้อย

เหยียนเส้าคุนที่ได้ดังใจไปสักทุกอย่างและไม่เคย ถูกคนมองข้ามแบบนี้ , โมโหเป็นอย่างมากตรงเข้าไป บีบแขนของถังเหยาเอาไว้, บีบบังคับให้เธอจ้องมองตัว เอง

แต่ทันทีที่มองไป , ก็ทำให้เขาถึงกับอึ้งไป

“ทำไมเลือดกำเดาถึงไหลได้ ? “น้ำเสียงเหยียน เส้าคนมีความกังวนเล็กน้อย แม้กระทั่งเขาเองยังไม่เคยสังเกต

“ฮูหยินท่าน…..เสี่ยวไม่ทนไหวอยากจะพูดไป

แต่สายตาที่เย็นชาของถังเหยามองไปเพื่อเตือนให้ เธอหุบปาก , จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างนิ่งเฉย : “ก็แค่ร้อนใน เท่านั้น.

เหยียนเส้าคุนมองดูท่าทีที่เฉยเมยนั้นของถังเหยา ก็หงุดหงิดใจขึ้นมา

“แค่ร้อนในก็เลือดกำเดาไหล , คุณอ่อนแอแบบนี้ ตั้งแต่เมื่อไรกัน ? “นำเสียงของเขาฟังดูตำหนิเล็กน้อย.

ถังเหยาเกิดในครอบครัวที่ยากจน , ก่อนหน้าที่เห ยียนเส้าคุนยังไม่ได้เป็นท่านนายพล , เธอสามารถแบก ข้าวสารและจับปลาได้, เธอในสายตาของเขา , คือหญิง แกร่งมาด้วยตลอด

ใช่สิ, ทำไมถึงกลายเป็นคนอ่อนแอบอบบางแบบนี้

ไปได้ ?

ถังเหยาเก็บอารมณ์, มองดูผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นมอด ไหม้เป็นขี้เถ้าดำกองหนึ่งอย่างเงียบๆ
“มีเรื่องหนึ่งจะบอกกับคุณ “เหยียนเส้าคุณรู้สึก ว่านำเสียงของตัวเองรุนแรงไปเล็กน้อย , เลยค่อยๆอ่อน โยนลงไม่น้อย , “ท่านแม่อยากจะอุ้มหลาน, อาทิตย์ หน้าผมจะพาผู้หญิงคนหนึ่งกลับมาที่จวน

ถังเหยามองดูเขาอย่างอึ้งๆ, นัยน์ตาเต็มด้วยความ ไม่อยากเชื่อ

เธอรู้มาตลอดว่าเขามีผู้หญิงอยู่ข้างนอก, ขอแค่เขา ไม่พากลับมาที่จวนนายพล, เธอก็สามารถแกล้งทำเป็น ไม่รู้ไม่เห็นได้

แต่ตอนนี้ , ในสุดเขาก็ทนไม่ไหวแล้ว ?

“เหยาเหยา , การแต่งงานของเราเป็นแบบยุคสมัย ใหม่ , คุณ ชีวิตนี้ผมจะแต่งงานกับผู้หญิงเพียงคนเดียวคือ

“เหยาเหยา , ผมจะออกรบเพื่อคุณ , นำชัยชนะมา เป็นของขวัญแต่งงานให้กับคุณ ! ”

คำพูดที่เหยียนเส้าคุนชายหนุ่มผู้เลือดร้อนคนนั้นเคย พูดไว้, ยังดังวนไปมาอยู่ในหูของถังเหยา

ชั่วชีวิตยาวนานขนานนั้น, เพิ่งผ่านไปเจ็ดปี , เขาก็ทนรอแทบไม่ไหวที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนที่สองซะ แล้ว..………

ถังเหยาดวงตาแดงกำขึ้นอย่างกลั้นไม่อยู่ , แต่กลับ ดื้อรั้นไม่ยอมให้นำตาไหลออกมา

“วางใจเถอะ, ตำแหน่งฮูหยินของคุณไม่มีทาง เปลี่ยนแปลง , เธอเป็นแค่คุณนายรองเท่านั้น เหยียน เส้าคุนรู้ตัวว่าทำผิดต่อถังเหยา , พูดอธิบายอย่างระอาย ใจเล็กน้อย.

“เหยียนเฝ้าคน นำเสียงของถังเหยาติดขัดเล็ก น้อย, “คุณอย่าลืมนะ…คุณเคยพูดว่าชีวิตนี้จะแต่งงาน กับฉันแค่คนเดียว……..

“นายพลทั่วประเทศใครบ้างที่ไม่ได้มีเมียหลาย คน ? ปีเจ็ดมานี้ผมก็มีแค่คุณ , คุณยังไม่พอใจอีกอย่างนั้น หรือ ? “สีหน้าเหยียนเส้าคนหงุดหงิดขึ้น

“ปีหนึ่ง , ให้ความรักกับฉันเพียงคนเดียวอีกปี หนึ่ง ถังเหยาจ้องมองเขา, นำเสียงดังเหยายากที่จะ เข้าใจ

เหยียนเส้าคนกวาดตามองไป, ไม่เข้าใจว่าปีหนึ่งที่ ผู้หญิงคนนี้พูดมาหมายถึงอะไร
สําหรับถังเหยา , เขายังคงเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

อยู่

เพราะเธอได้ให้ช่วงชีวิตที่สวยงามที่สุดกับเขาไป ทั้งหมด , อยู่กับเขาในช่วงเวลาที่ลำบากที่สุดอย่างไม่ทิ้ง ขว้างไปไหน

แต่นิสัยที่เฉยเมยไร้ความรู้สึกนั้นของเธอ, ทำให้ เขาเบื่อหน่ายไปนานแล้ว

ผู้หญิงนอกจวนทั้งสาวทั้งสวย, รู้จักเอาอกเอาใจ สารพัดวิธี , ทำให้ลิ้มรสอย่างไงก็รู้สึกตื่นเต้นไม่เบื่อ

ท่านนายพลที่คุมเมืองคนหนึ่ง , ใครจะไม่ชอบให้ผู้ หญิงกลุ่มหนึ่งสยบใต้ชุดทหารของตัวเองอย่างออดอ้อน บ้าง ?

“เธอตั้งครรภ์แล้ว, สายเลือดของผมจะลำบากเร่ร่อน อยู่ข้างนอกนั้นไม่ได้ เหยียนเส้าคนตัดสินใจแล้ว และไม่ได้หันมองถังเหยาอีก.