ตอนที่ 2 ไม่ปล่อยเธอไปหรอก

เธอไม่สามารถขอความช่วยเหลือได้ ถ้าคุณน้าเข้ามา เธอ ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี ต้องโดนเข้าใจว่าจงใจมายั่วสวาท แน่นอน แล้วเธอก็จะโดนไล่จากตระกูลลู่

ทันใดนั้นเองหลินหยุนซินเหยียดแขนยาวออกไปคว้าเสื้อ คลุมอาบน้ำ ขณะที่กำลังรีบร้อนเอาเสื้อคลุมอาบน้ำมาปิดบัง เรือนร่างของตนเอง ส่วนเอวของตัวเองก็โผล่ออกมาต่อ หน้าเขาอย่างจัง

เมื่อลู่สิ้นจือเห็นรอยเสี้ยวพระจันทร์ที่อยู่กลางเอวของเธอ เข้า เขามองสำรวจเธอด้วยแววตาที่ไม่อยากจะเชื่อสายตา ตัวเอง ที่แท้เธอคือ…

ผู้หญิงเมื่อห้าปีก่อนก็คือเธอนี่เอง…

ดีมาก !

เขาเปลี่ยนใจแล้ว !

ในเมื่อเขาเจอเธอแล้ว ถ้างั้นเธอก็อย่าได้คิดที่จะให้เขา ปล่อยเธอไปอีกเลย !

หลินหยุนซินรู้สึกว่าสายตาของลู่สิ้นจือที่จ้องมองตัวเอง อยู่นั้นเหมือนกับหมาป่าอันตรายตัวหนึ่งก็ไม่ปาน

ทันใดนั้นจากเดิมที่ยืนนิ่ง ๆ อยู่หน้าอ่างน้ำ ผู้ชายผู้ใช้สายตาเย็นชาจ้องมองเธออยู่ก็เข้ามาใกล้ชิดเธอในอ่างน้ำ ทันทีแถมยังใช้แขนกอดร่างของเธอเอาไว้ไม่ให้เธอออกไป จากอ่างน้าอีกด้วย

หลินหยุนซินไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ลู่สิ้นจือจะกอดเธอ แบบนี้แถมยังจะยื่นมือลงไปลูบคลําเรือนร่างของเธอในอ่าง นําไปทั่วอีกด้วย

หลินหยุนซินตกใจกลัวจนพูดไม่รู้จะพูดอะไรดี “คุณ…คุณ ปล่อยฉันนะ ! ”

แต่หลินหยุนซินได้ยินอันอัน(ลู่หย่าอัน)เรียกอย่างลังเล อยู่ แถมยังเคาะประตูแล้วด้วย “คุณอา ทำไมฉันถึงได้ยิน ข้างในมี…เสียงของผู้หญิงล่ะ”

หลินหยุนชินใจเต้นจนแทบจะขึ้นมาถึงคอ

ลู่สิ้นจือเห็นหลินหยุนซินหวาดกลัว จึงแผ่รังสีปีศาจชั่ว ร้ายออกมาแล้วพูดกับหลินหยุนซินว่า “ปล่อยเธอไปงั้นเห รอ เธอมาอ่อยฉันถึงที่เองนะ ถ้าเธอไม่อยากให้เขาเข้ามาก็ เงียบ ๆ หน่อย…ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ถ้าเธอยังพูดอีกคำ เดียว ฉันจะให้เขาเข้ามาทันที

หลินหยุนซินโกรธจนตัวสั่น ผู้ชายคนนี้รู้ไหมว่าเขากำลัง ทําอะไรอยู่ !

เธอเป็นหลานสะใภ้ของปูเขานะ !
เธอขยับปากอยากจะเปิดปากพูดแต่ลู่สิ้นจือจ้องเธอตา เขม็งเหมือนกับหมาป่าทำให้เธอรู้ว่าที่เขาพูดเมื่อกี้ไม่ได้ล้อ เล่น

เธอกัดริมฝีปากแน่น ไม่กล้าพูดออกมาแม้แต่คำเดียว

ลู่สิ้นจือใช้แรงบีบบังคับกักขังเธอเอาไว้ในอ้อมอกตัวเอง ทำให้เธอหนีไปไหนไม่ได้พร้อมกับพูดกับ อันอันที่อยู่นอก ประตูไปด้วย “เธอรอฉันอยู่นอกข้างนอกนั่นแหละ เดี๋ยวฉัน ออกไป…ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”

หลินหยุนซินถลึงตาโต ไอ้…โรคจิต !

ทันใดนั้นเอง เขายิ่งบังอาจยิ่งลวนลามเรือนร่างของเธอ ตามใจชอบ แต่เธอกลับไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้าน

ทันใดนั้นเองน้ำก็กระสาดกระเซ็นออกมาทำให้เกิดเสียง แปลก ๆ ดังขึ้นมาในอ่างน้ำ

กี่ครั้งที่เธออยากจะเปล่งเสียงออกมาแต่พอคิดว่าเขาจงใจ รั้งลู่หย่าอันเอาไว้ให้รอเขาอยู่ข้างนอกประตู หากลู่หย่าอัน รู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลแล้วบุกเข้ามา ถ้างั้นเขาก็จะ เห็นฉากที่พวกเรากำลัง…กันแบบนี้นะสิ

แล้วเธอก็จะโดนไล่ออกจากตระกูลลู่ !

เขายึดครอง “จุดอ่อน” ที่เธอกลัวที่สุดเอาไว้ เขาเลยทำ อะไรตามอำเภอใจก็ได้
น้ำตาของเธอร่วงลงมาจากมุมของดวงตา ร่างกายรู้สึกได้ แต่เพียงความเจ็บปวดเหมือนกับร่างจะฉีกขาดออกก็ไม่ปาน

ความรู้สึกหมดหนทางสู้กับความหวาดกลัวเมื่อห้าปีก่อน กลับมาครอบงำร่างกายเธออีกครั้งทำให้เธอกลัวจนตัวสั่น ไม่หยุด

แถมผู้ชายคนนี้ดูเหมือนปีศาจที่ดุร้ายและน่ากลัวเมื่อห้าปี ก่อน กอดรัดเธอเอาไว้แน่นทำให้เธอไม่สามารถหนีไปไหน ได้

ลู่สิ้นจือเห็นผู้หญิงคนนี้เลือดร้อนปะทุขึ้นมา แต่รู้สึกว่ายัง ไงมันก็ไม่พอสำหรับเธอหรอก…

ลู่หย่าอันรอเกือบจะชั่วโมงหนึ่งแล้วแต่ยังไม่ยอมไปไหน ยังไงซะคุณอาให้เธอรอเขาเองนี่

พอคิดถึงใบหน้าอันหล่อเหลาของคุณอา ลู่หย่าอันก็รู้สึก กระดูกกระเดี๋ยวไร้เรี่ยวแรงไปหมด

ถึงอย่างไรคุณอา ก็ไม่ใช่คุณอาแท้ ๆ ไม่ได้เกี่ยวข้องกัน ทางสายเลือดแต่อย่างใด เธอจึงฝันอยากที่จะคบกับคุณอา

เพียงแต่ว่าคุณอา อาบน้ำในห้องน้ำนานเกินไปแล้ว อีก อย่างเธอยังเสียงน้ำแปลก ๆ กับเสียงสะอึกสะอื้นราง ๆ อีก ด้วย

เธอส่ายหัว เธอน่าจะหูฝาดไปเองล่ะมั้ง !
ทันใดนั้นเองลู่สิ้นจือก็ใส่เสื้อคลุมอาบน้ำหลวม ๆ ออกมา

แต่ลู่หย่าอันกลับตาแหลมเห็นรอยข่วนบนหน้าอก แต่ทว่า แป๊บเดียวเขาก็รัดเข็มขัดหน้าอกเร็วแน่นเอง