ตอนที่ 12 ความประทับใจที่ตราตรึง

เธอมาหา ใคร ?

คุณป้าท่านหนึ่งอายุราว 50 มองฉันถามฉันด้วยความสงสัย

ดูท่าทางคงจะเป็นคนรับใช้ของบ้านหลินยังถึง

“สวัสดีค่ะ ฉันมาหาคุณหลินยังถึง ” ฉันยิ้มๆพูดอย่างมี

มารยาท

มาหาคุณหนู ? แต่ปกติแล้วคุณหนูไม่พบแขกไปทั่วนะ ยิ่ง เป็นผู้หญิงยิ่งแล้วใหญ่ คุณป้าไม่ได้ตอบฉันแต่พูดกับตัวเอง

ทางด้านข้าง

บนตึกมีเสียงตะโกนด้วยความขี้เซาดังมา

” ให้เธอ นมา “

คุณป้ามองฉัน เหมือนว่าไม่พบอะไรน่าฉันขึ้นตึกไป

ขณะที่มาถึงหน้าประตู หล่อนเคาะประตูแล้วก็ลงไป

ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหน้าต่าง มือข้างซ้ายอันงดงามถือไวน์ แตงแก้วหนึ่ง นั่งที่ข้างหน้าต่างด้วยความเฉื่อยชา สายตามองไป

ด้านนอก ไม่รู้เลยว่าคิดอะไรอยู่

ฉันเรียกเบาๆแล้วเดินเข้าไป หลินยังถึงหันกลับมา มีรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

รอยยิ้มแบบนี้ ทำให้ฉันใจหายวับไปในทันที ไม่ใช่ว่าฉันหลง รัก จริงๆแล้วรอยยิ้มของเขารุนแรงเกินไป

“หม ” เขาตอบอย่างเฉื่อยชา

ฉันไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปในทันทีทันใด เพราะฉันไม่รู้ว่าเขายัง จําฉันได้ไหม

หลินยังถึงยืนขึ้น วางแก้วไวน์แดงนั้นไว้ที่ขอบหน้าต่าง แสงที่ทะลุผ่านแก้วไวน์แดงเผยให้เห็นถึงจุดสะท้อน

ฉันเดินเข้าไปแล้วพูดกับเขาว่า : ” คุณฉันมาที่นี่ก็เรื่องที่ สามีเก่าของฉันท่ารถคุณพัง เพราะการหย่าร้าง ดังนั้นฉันต้องรับ ภาระหนี้สินส่วนหนึ่ง ฉันมาที่นี่ก็เพื่อจะพูดกับคุณเรื่องหนี้สิน ไม่รู้ ว่าคุณยังมีความทรงจำเกี่ยวกับฉันไหม ? ”

พอถามแบบนี้ ก็เห็นได้ชัดว่าฉันจะพูดเรื่องคืนนั้น ถึงแม้ว่าฉัน เองจะเขินอาย เพียงเพราะท่าทางของเขาเมินเฉยเกินไปแล้วก็ คืนนั้น ฉันไม่มั่นใจเลยจริงๆว่าเขาจะจําเรื่องคืนนั้นได้

เขาหัวเราะเบาๆ อย่ามองฉันลึกซึ้งแล้วพูดว่า “ความประทับ ใจที่ตราตรึง ”

หน้าของฉันก็แดงขึ้นมา

ในหัว ไม่รู้ว่าจะเริ่มแสดงภาพกามารมนั้นอย่างไรเลย

ฉันกระแอมเบาๆด้วยความเขินอาย พูดกับเขาด้วยความ ร้อนรนว่า : ” ฉันเพียงอยากจะถามคุณ ฉันผ่อนชำระได้ไหม เพราะฉันไม่มีเงินมากขนาดนั้นจริงๆ แต่ฉันรับประกันเลยนะ ฉัน จะคืนเงินให้คุณอย่างแน่นอน

นแสดงความจริงใจออกมาอย่างเต็มที่ให้เขาเห็น คนอย่าง เขานี้มีนับแสนเหตุผลที่จะไม่รับข้อเสนอของฉัน

เขามองฉันอยู่ชั่วครู่ ขาเรียวยาวก้าวมาทางฉัน 2 ก้าวใต้

หายใจอยู่ไม่ไกลนัก

ลมหายใจอุ่นร้อนของเขาปะทะมาบนใบหน้าฉัน ฉันสัมผัสได้

ว่าใบหน้าร้อนผ่าว

ดวงตาคมลึกของเขามองตรงมาที่ฉัน ฉันไม่รู้เลยว่าเขามอง

อะไร รู้สึกกระสับกระส่ายอย่างไม่มีเหตุผลเลย

เป็นเวลาเนิ่นนานที่ริมฝีปากบางๆ ของเขาถึงพูดออกมา

* เธอเงินเดือนเท่าไหร่ล่ะ ? ”

เอ๋ ?

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเขาถึงถามคำถามนี้ ฉันสับสนไปหมด แต่

ฉันก็ตอบออกไป

“ก่อนหน้านี้งานของฉันเงินเดือน 25000 ตอนนี้เปลี่ยนงาน แล้ว 1 เดือนอาจจะถึง 50000 บาท หรือมากกว่านั้น

งานออกแบบนี้ฉันเข้าใจเป็นอย่างดี ตอนที่มีเงินเดือนมาก ก็ มากพอจะซื้อกระเป๋าแบรนด์ได้หลายใบ ดังนั้นฉันจึงมั่นใจว่าจะ คืนเงินหลินยังถึงได้เร็วที่สุด

เขาหัวเราะหึๆออกมา เขาทัดผมที่หูของฉันอย่างเบามือ เป็นการกระทําที่อ่อนโยนสุดๆเลย ฉันเหมือนโดนไฟฟ้าซอยไป ทั้งตัวเลย เจ็บๆชาๆ

“เงินที่เธอเป็นหนีฉันฉันลบให้เป็นเลขกลมๆก็ 9 แสน นอกจากค่าใช้จ่ายของเธอแล้ว ก็เหมือนว่าทุกเดือนเธอคือ 50000 อย่างนั้นก็เป็นเวลา 7 ปีครึ่ง ผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างเธอ ทำไมต้องมาลำบากลำบนขนาดนี้นะ สู้…เธอมาเป็นคนรักฉัน เงินจํานวนนี้ พวกเราก็หายกัน “