ล้างมลทิน ตระกูลจาง 3

หลังจากเหมยอิงจากมา เยี่ยงอ๋องก็เค้นถามจากเซียวว่า ต้องไปที่ใด เมื่อไหร่ เพราะทั้งนางและเยี่ยจิ้งฮ่องนั้นไม่มีใคร รักษาได้ยกเว้น “หมอปีศาจ” ทั้งยังโทษนาง เป็นความผิดของ นางที่นำพิษมาสู่ตนเอง

“คุณหนูอิงอิงไปไหนมาขอรับ ข้ากับเสงี่ยมารอท่านอยู่นาน แล้ว” อาเจียงกล่าวเมื่อเห็นเหม่ยอิงเดินมา

“ข้าไปเดินเล่นมา มีอะไรรี” เหม่ยอิงกล่าวพร้อมกับเดินเข้าไป ในห้องตนเอง

“ข้าเสวี่ย จะขอทำตามคำสั่งทุกประการที่ท่านจะสั่งขอรับ ทั้ง ข้อ 1 และ 2 มิให้ขาดตกบกพร่อง”

“ท่านทำอะไรลุกขึ้นเถอะ ข้าแค่ช่วยคนของข้าเท่านั้น อาเฉียง เป็นคนของข้าแล้ว ดังนั้นคนของข้าต้องสามารถเดอนเชิดหน้า อยู่ในแคว้นอย่างเปิดเผย มีสง่า” เหม่ยอิงกล่าวอย่างตั้งใจ และ มั่นใจว่านางจะทำให้ได้เช่นนั้น

“ท่านกลับจวนไปก่อน เมื่อถึงเวลาช้าจะไปหาท่านเอง อ้อ ก่อนอื่นหาที่ที่เป็นทําเลดีๆ ให้ข้าด้วย” นางคิดว่าจะให้อาเจียง อยู่ที่นี่ ดูแลกิจการต่อไป เพราะเขาเป็นคนที่นี่”

เมื่อเตรียมความพร้อมแล้วนางจึงสั่งให้เปิดจวนทางประตูหน้า และคนของนางให้ใช้แซ่จางตามอาเฉียง ซึ่งอาเฉียงก็มีขัดข้องใดๆ

เหม่ยอิงเดินออกมาทางประตูหน้าจวนตระกูลใส่หน้ากาก ปีศาจเงิน ทั้งยังให้คนไปปล่อยข่าวลือว่า จางเจียงเฉียงถูกหมอ ปีศาจช่วยไว้ ทั้งยังไม่ใช่อาการป่วยธรรมดาแต่โดนพิษ กลาย เป็นข่าวใหญ่ดังเข้าไปถึงวังหลวง

“ท่านว่าอะไร ถูกพิษงั้น” ฮ่องเต้เสงี่ยเจี่ยเยา กล่าวกับแม่ทัพ พยัคฆ์ ที่มารายงานตัว และรับผิดเรื่องต่างๆ ที่เกิดในช่วงหลังๆ

มา

“พะยะค่ะ ข้าถูกพิษเชื่อฟัง ทั้งที่รู้ตัวว่าไม่ถูกต้อง แต่ก็ไม่ทำ ไม่ได้ ส่วนท่านรองแม่ทัพจาง โดนพิษคู่กัดกิน จนต้องเสีย ครอบครัว ทั้งหมด พะยะค่ะ”

“เป็นใคร ” ฮ่องเต้ทรงตรัสถามขึ้นเพราะพอจะเดาเรื่องราวได้

บ้างแล้ว

“เป็นท่านอ๋องสาม พะยะค่ะ” เสงี่ยก็ไม่ได้อ้อมค้อมอีกต่อไป “เป็นท่านหมอปีศาจที่ช่วยเหลือและสืบเรื่องราว พะยะค่ะ”

“หมอปีศาจร เจ้าเจอกับท่านหมอปีศาจ แล้วทําไมไม่เชิญท่าน มาพบเราด้วยล่ะ”

“ท่านหมอไม่ต้องการพบเชื้อพระวงศ์หากไม่จำเป็น แต่ถ้า พระองค์ทรงไปในรูปแบบอื่นอาจจะได้เข้าพบ พะยะค่ะ”

“อ๋ม เราเข้าใจแล้ว เตรียมตัวเราจะไปพบท่านหมอ”

ณ ที่นัดหมายหลังจวนตระกูลจาง “เจ้าว่าหมอปีศาจจะมารีไม่เจ้าแน่ใจนะว่าเป็นที่นี่” เยี่ยจิ้งอ๋องไม่ทันได้เอ่ยปากพูดต่อ

“มาแล้ว” เสียงหญิงสาวก็พูดขึ้นให้ทุกคนได้ยิน

“เจ้า! หมอปีศาจเราไม่มีเรื่องใดกันเจ้าเหตุใดเจ้าต้องวางพิษ เรา” เยี่ยจิ้งอ๋องกล่าวอย่างไม่พอใจ

“ใครว่าพวกเจ้าไม่ผิด พวกเจ้าผิดที่ทําร้ายคนของข้า และยัง

ผิดกับคนในแคว้นที่พวกเจ้าคิดจะก่อกบฎ โดยที่คนที่อยู่ในบ้านไม่ได้รับรู้ว่าองค์ฮ่องเต้ได้เสร็จมาแบบ ส่วนตัวจะยืนฟัง ตัวแข็งทื่อไปด้วยความไม่คาดคิดว่า น้องชาย

แท้ๆ ที่มาจากแม่เดียวกันจะคิดการนี้กับตน

“เจ้า!! รู้ได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะรู้” “แล้วทำไมข้าไม่รู้ เจ้าใช้แผนบุรุษช่วยสาวงาน เพื่อเข้าหาแม่ทัพพยัคฆ์ แล้วกุม อำนาจของแม่ทัพเพื่อเข้ายึดวังหลวง แต่เจ้าพลาดท่าเพราะข้า ฮ่าๆๆๆ”

“ข้าไม่ได้พลาด ข้าจะทำให้เจ้าเป็นแบบข้า” เขาวางแผน เรียบร้อยแล้ว จะหลอกล่อนางจากนั้นจะปลดหน้ากากนางออก เพื่อประจานนาง

“เฮ้อ! ข้ารู้ว่าเจ้าจะทำอะไร” ว่าแล้วนางก็ถอดหน้ากากออก เห็นทุกคนได้เห็นใบหน้าของนางแบบเต็มๆ

จากที่ตั้งใจว่าจะทำสิ่งใด กลายเป็นว่าทุกอย่างหยุดนิ่งอยู่กับ ที่ไม่มีการขยับ ซึ่งนางได้ตั้งใจไว้แล้วและให้คนของจีเสงี่ยได้มี เวลาลงมือ โดยห้ามพลาดเด็ดขาด
เมื่อตั้งสติได้ในใจ เยี่ยจิ้งอ๋องก็คิดอยากได้นาง ถ้าได้นางมา อยู่ข้างกายจะดีขนาดไหนกัน จนลืมคิดไปว่าตนจะมีโอกาสนั้น หรือไม่ “เจ้าทำไมไม่มาร่วมมือกับข้าเล่า เมื่อใดที่ข้าได้ขึ้นครอง ราชข้าจะยกให้เจ้าเป็นใหญ่ในวังหลัง”

“!” เสียงเย้ยหยันดังขึ้น “เจ้าจะมีโอกาสนั้นหรือไม่ยังไม่รู้ เลยยยยย” เหม่ยอิงจงใจลากเสียงยาว

ยังไม่ทันที่คนอื่นๆจะได้กล่าวสิ่งใด เสียงมีอำนาจเสียงหนึ่ง ก็ เอ่ยขึ้นมาอย่างเดือดด่าน “เจ้าช่างกล้าคิดการใหญ่ได้เช่นนี้ นะ..น้องสาม” ฮ่องเต้เดินออกมาอย่างเสียใจที่น้องแท้ๆของตน เพื่ออำนาจแล้วถึงขั้นจะก่อกบฏและสังหารตนที่เป็นพี่ชายแท้ๆ แม่เดียวกันได้ “ข้าดูแลเจ้าไม่ดี ข้าไม่ดีกับเจ้า เราเป็นพี่น้องที่ แม่เดียวกันเจ้ายังจะทำเช่นนี้”

“หึๆ! ทุกอย่างหรือทุกครั้งท่านแม่ก็ยกให้ท่านหมดเคยเห็นหัว ข้าหรือไม่ ไม่เคยเลย ดังนั้นสิ่งที่เป็นของท่านข้าจะเอามาให้ หมด” เยี่ยจิ้งอ๋อง เปิดเผยหมดแล้วซึ่งแผนการต่างๆ เพราะเก็บ ไว้ก็ไม่มีความหมายอะไรแล้ว คนที่ไม่ควรได้ยินก็ได้ยินหมดแล้ว

เหมยอิงสวมหน้ากากไว้ แล้วหันไม่กล่าวกับฮ่องเต้ว่า ท่านจะ เอายังไงกับนางข้าไม่รู้ แต่กับชายผู้นั้นขาไม่อาจเก็บไว้ได้” นาง ว่าพร้อมกับชี้ไปที่ เยี่ยงอ๋อง

“ข้าไม่มีสิ่งใดกับนาง ส่วนน้องชายข้าถึงข้าจะขอ………..น คงไม่ให้ เช่นนั้นก็ไม่มีประโยชน์อันใดที่จะเอ่ยกับท่าน” ฮ่องเต้ ว่าพลางมองท่านอ๋องสามน้องชายคน
“อันที่จริงถ้าท่านดูแลแคว้นอย่างไม่เป็นธรรม ข้าก็คงไม่ขัด ขวางเขาหรอกนะ แต่ถ้าท่านเก็บเขาไว้ท่านจะเสียใจที่ไม่เชื่อข้า ดังนั้นก็พอจะเลือกได้ คือ ท่านจะตายหรือให้เขาตาย ก็เท่านั้น “อ้อ! อีกอย่างยกย่องให้ตระกูลจางมีเกียรติอย่างสง่าด้วย พวก เขาสูญเสียไปมากเหลือเกิน สุดท้าย พิษในตัวท่านมาจากคนที่ ท่านไว้ใจมากที่สุดและใกล้ตัวท่านมากที่สุด ขาบอกได้แค่นี้แต่ ขาไม่รักษาท่านให้เป็นหมอท่านอื่นเถอะนะ” กล่าวจบนางก็จาก ไป

เมื่อองครักษ์เงาเข้ามา “พาตัวท่านอ๋องกลับตำหนัก ส่วนคน อื่นถามท่านแม่ทัพ เรามีเรื่องต้องคุยกันตอนเช้าสหายขา ว่าแล้ว ฮ่องเต้ก็เสร็จกลับวัง

“แม่นางคนนี้เป็นคนของท่านอ๋องจงพานางกลับจวนท่านอ๋อง ด้วย “ท่านพี่ข้ารู้ว่าข้าทำผิด แต่ท่านจะไม่เห็นแก่ความรักของเรา

“เจ้ายังกล้าบอกว่ารัก มันไม่ใช่มาตั้งแต่ต้นแล้ว จะมีความ หมายอะไร เอาตัวนางไปเถิด” กล่าวจบก็หันหลังปล่อยให้เขียว ถูกนําตัวออกไป

รุ่งเช้าก็มีประกาศว่ารองแม่ทัพจางเจียงเฉียง ทำความชอบให้ แก่แคว้นรับรางวัลพระราชทานมากมาย ส่วนท่านอ๋องสามสาม วันต่อมาก็เสียชีวิตด้วยมีอาการป่วยหนัก เซียว ไม่มีข่าวใดๆ เพราะคนไม่ให้ความสนใจนางศพจึงถูกเอาไปโยนไว้ที่สุสานได้ ญาติ