พบเจอ ดีใจ

“ข้าได้ยินแล้วๆๆ ท่านจะเป่าให้หูข้าแตกตายเลยรึไง” เสียง พูดลอยมาจากหน้าห้องลับ ทำให้นางรีบแต่งตัวเดินออกมา มอง ดูเห็นว่าเป็นอะไร ” ตะขาบเรอ ” คำพูดหลุดออกมาพลางมองดัง อะไรขาวๆแดงๆเท่าฝ่ามือลอยอยู่

อยากร้องไห้จริง ว่าพลางน้ำตาไหลทั้งยินดีที่ได้พบ ทั้งเจ็บ ปวดในคําพูด “ตะขาบบ้านท่านจะสง่าขนาดนี้ ข้าคือมังกรนะ ฮือๆๆ”พูดออกไปด้วยน้ำตา ชีวิตมังกรของข้าช่างอาภัพนัก ตกต่ำถึงขั้นกลายมาเป็นตะขาบได้

สุดท้ายมันก็ก้มหัวลงแล้วเรียก “นายท่านกลับมาแล้ว ข้ารอ ท่านนานเหลือเกินขอรับ นับพันๆปีแล้วขอรับ”

เหม่ยอิง “เรอ ข้าเนี่ยนะ” “ข้ารู้แต่ว่าข้าเคยมีสัตว์ในพันธะ และอาวุธคู่กาย แล้วเจ้าคือมังกรอะไร ”

“มังกรเพลิงหยก ขอรับ ” ขาตั้งชื่อให้นะ อืมมมมม เอาชื่อ ผิง อาน รีว่า อืมมม ได้ละเอาตามนี้เลย เสี่ยวเปีย ห้ามค้าน ฮ่า วาววา”

“ขาไม่ขัดนายท่านหรอกขอรับ แค่ท่านตั้งชื่อให้ก็ดีมากแล้ว เสียวเปียกล่าวอย่างนอบน้อม

“แล้วข้าจะไปหา หญิงที่ไหนล่ะ” นางเรียกอาวุธคู่กายไว้แล้ว ไม่เอาแบบอื่น จะตั้งแบบแปลกๆ
“มันคงยังไม่ถึงเวลานะนายท่าน

“เจ้าเปลี่ยนร่างได้หรือไม่ ถ้ามีคนเห็นคงลำบาก”

“ได้ขอรับ” ว่าเสี่ยวเปียก็กลายร่างมาพื้นที่กำไลหยกที่ตาเฒ่า มอบให้ลักษณะคล้ายหยกพันด้วยหยก แต่ดูแล้วสวยมาก มี เอกลักษณ์ในตัว “ดีจัง แบบนี้ดีที่สุด”

“ไม่ต้องเรียกนายท่าน เรียกแบบแก่ เรียก งอิง ดีกว่า นะ

“งั้นเรียก คุณหนูดีกว่าขอรับ นายท่าน” เมื่อตนเรียกผิดแอบ

ชาเลืองมองก็เห็นสายตาเหมยอิงก็รีบยิ้มแก้เก้อทันที

“ที่นี่ไม่มีเรื่องอะไรแล้วข้าไปแช่น้ำในป่าก่อนเจ้าก็ไปสั่งการ ให้เรียบร้อยถ้าจะติดตามข้า ข้าจะรอที่บ่อน้ำ นะ”

เสียวเปียค่านับแล้วจึงจากไป

เมื่อเสียวเปียไปแล้วนางจึงเดินเรื่อยมาจนถึงบ่อน้ำ รีบถอดชุด ลงแช่น้ำแบบสบายใจ

ในระหว่างนั้นมีใครบ้างคนที่กำลังเป็นกังวล “ฮ่องเต้อาการ เป็นเช่นไรบ้าง ”

“ทูลท่านอ๋อง ดูเหมือนจะไม่ค่อยดี พะยะค่ะ” องครักษ์คนสนิท กล่าว

“ไหนเจ้าว่าหมอเทวดาจะถึงวันนี้มิใช่ แล้วนิยามใดแล้ว ทำไมยังไม่เห็นแม้เงา”

กำลังจะตอบออกไปก็มีทหารรับวิ่งเข้ามารายงานว่า ” มีชายชราเข้ามาบอกว่าเป็นท่านหมอเทวดามาขอเข้าเฝ้าฮ่องเต้ พะยะ

“มาแล้ว ไป ไปหาท่านหมอ” กล่าวเสร็จก็เดินออกจากห้อง พักไปห้องบรรทมขององค์ฮ่องเต้ทันที

เมื่อพบท่านหมอก็เห็นท่านหมอนรออยู่ก่อนแล้ว “ท่านคือ หมอเทวดาเดี่ยว”

“ใช่แล้วพะยะค่ะ ” ไม่พูดมาก ท่านอ๋องก็กล่าวขึ้น “เชิญ”

หมอเทวดาได้เข้าไปตรวจอาการฮ่องเต้แคว้นเหลียน จึงกล่าว ว่า “ไม่ผิดพะยะค่ะ ทรงถูกวางยาพิษ มาช้านานประจวบเหมาะที่ ช่วงนี้ราชกิจเยอะจึงทำให้อาการทรุดหนักพะยะค่ะ ตอนนี้ที่พอจะ ช่วยประครองชีวิตไว้คือต้องไปเอาน้ำจากบ่อวาทิพย์ที่หุบเขา ปีศาจมาเท่านั้นจากนั้น ข้าได้ข่าวว่ามีหมอปีศาจออกรักษาโรค ประหลาดมากมาย หมอทั่วไปรักษาไม่ได้ ตอนนี้ข่าวว่าอยู่ที่ แคว้นหนาน หลังจากได้นําวารีทิพย์มาแล้วท่านส่งคนไปตาม หมอปีศาจมา เราะพิษข้าไม่สามารถรักษาได้ เพราะมันสะสม มานานมากแล้ว”

“แสดงว่าต้องไปเอาวารีทิพย์จากหุบเขาปีศาจ ก่อนใช่หรือไม่ “ดังนั้นระหว่างนี้ท่านก็ต้องอยู่ที่นี่

“ข้าไม่ไปไหนหรอก เขาคือลูกศิษย์ข้านะท่านต้อง โปรด วางใจเถิด” เมื่อท่านหมอกล่าวจบ ท่านอ๋องก็เดินออกไปทันที

เตรียมตัวเดินทาง ไปเส็ง” เมื่อกล่าวจบก็ใช้วิชาตัวเบาลอย

ออกไปจากวังหลวงทันที พร้อมองครักษ์คนสนิทเมื่อถึงทางขึ้นหุบเขาจึงสั่งลูกน้องคนสนิทว่า “เจ้ารอแถวนี้ รอช้าส่งสัญญาณ ไป๋เฟิงคํานับแล้วตั้งท่าระแวดระวัง ปล่อยให้ท่านอ๋องหยาง จิ้นเฟยหลง เดินทางไปคนเดียวเข้าหุบเขาปีศาจ

เหม่ยอิงกำลังแช่น้ำอย่างสบายใจ ฮัมเพลงในอดีตที่เป็นแวว ดาว ” แอบคิดถึงเธอ ไม่รู้เป็นยังไง ไม่แน่ใจเรียกว่ารักรึเปล่า ที่รู้ แค่เพียงอยากให้เธอเป็นเงา เฝ้าค่อยตามดูแลหัวใจ” โดยไม่รู้ เรื่องเลยว่าจะมีอะไรมารบกวนใจและกายในภายภาคหน้า

เมื่อเดินทางมาถึงด้านในหุบเข้าชั้นในสุดก็ต้องเจอยาพิษที่ ลอยอบอวนในอากาศทำให้แทบยืนไม่มั่นคงอีกทั้งยังต้องมา ต่อสู้กับสัตว์อสูรขั้น 9 พร้อมกันถึง 3 ตัวทำให้หยางขึ้นเองได้รับ บาดเจ็บทั้งภายในและภายนอก เมื่อพยายามเต็มที่จึงหลบหนี ออกจากการต่อสู้มาได้แต่ก็แทบไม่มีสติ เหลืออยู่ เดินมาเรื่อย พบว่ามีบ่อน้ำขนาดไม่ใหญ่มาก ตรงตามที่หมอเทวดาบอก แต่ ติดตรงที่ …มีคนนั่งแช่วารีทิพย์แบบสบายใจ เหมือนเป็นที่ส่วน ตัว “อะแฮ่มมม ” เมื่อมีเสียงเหมยอิงจึงหันไปมองทางเสียงต้น เหตุ นางก็ตกตะลึง อ้าปากค้าง ไม่ใช่ว่าหล่อเหลา แต่หล่อมาก กกกก ขนาดบาดเจ็บนะเนี่ย ไม่ใช่ๆๆ เขามาได้อย่างไรใน หุบเขาปีศาจนี้ แถมนี้คือชั้นในสุดไม่ใช่ชั้นนอก

เช่นกันกับหยาง นอ๋อง นางเป็นใคร รีว่าสัตว์อสูรแปลงกาย มา นางช่าง งดงามยิ่งนัก งดงามปานหล่มบ้านหล่มเมือง

เหม่ยอิง เมื่อได้สติก็สบัดมือพริบตาก็แต่งตัวเรียบร้อย เดิน เข้าไปถาม” ท่านมาที่นี่ได้อย่างไร? ผ่านหมอกพิษมา? พวก เด็กๆ ให้ท่าน ผ่านเข้ามาได้?”
“ข้ามาขอแบ่งวารีทิพย์สักหน่อยได้หรือไม่ พอดีพี่ชายข้าป่วย หนักต้องได้รับมัน”

” ทีม ท่านว่าอะไรนะ ท่านบอกข้าว่าน้ำในบ่อนี้คือวารีทิพย์นั้น ” นางมองเขาแบบไม่น่าเชื่อ ฉันแช่นนี้ทุกวันถึงว่าเวลาแข่ แล้วสบายตัว โดนตาเฒ่าใช้งานเท่าไหร่ก็ไม่เหนื่อย คนอื่นอยาก ได้จนเสี่ยงชีวิตมาเอา แต่ไอ้เรานอนแซ่สบายใจเฉยเลย ไอ้แวว ดาวเอ้ยยยย

” อืม ตามสบาย ในเมื่อท่านเขามาถึงนี่คงเป็นวาสนาของท่าน แล้ว ข้าไปล่ะ” เอ่ยจบนางก็เดินจากไป ด้วยความอับอาย จึงลืม เก็บ ผ้าผูกผม กลับไปด้วย

เมื่อมองนางจนลับตา หยางจีนอ๋องก็ทำการตักเอาวารีทิพย์มา ดื่ม ในจังหวะนั้นลืมสนิทว่ามีใครนอนแช่น้ำอยู่ในบ่อ อาการ บาดเจ็บก็ทุเลาลงทันที แทบไม่หลงเหลืออาการแม้เพียงเล็กน้อย พร้อมกับนำขวดกระเบื้องมากรอกจนเต็ม ระหว่างนั้นก็นั่งลงพื้น ฟูพละกำลังครู่หนึ่งจึงเดินทางออกจากป่า ไปหาไปเพิ่ง เพื่อเดิน ทางกลับวังหลวง โดยที่ไม่ลืมหยิบผ้าผูกผมของเหมยอิงติดตัว ไปด้วย อย่างหวงแหน เมื่อนึกถึงคนผู้หนึ่งและใบหน้าแดงๆที่ ตอนหันมามองเขา ก็แอบกระตุกมุมปากนิดๆ ที่คนใต้หล้านี้ไม่ เคยมีใครเห็น เพราะท่านอ๋องผู้นี้ขึ้นชื่อว่าเป็น “ท่านอ๋องโหด แม้นหน้าตาหล่อเหล่าแต่ก็มีมีสาวคนใดกล้าเข้าใกล้เขาสักคน เดียว