บทที่016 ห้องหนังสือห้องเดียวกัน

เงินเทียนเทียนพลิกดูสร้อยคอที่อยู่ในมือไปมา

พบว่าตัวล็อคของล็อกเก็ตไม่สามารถเปิดได้

เธอมองไปที่ประตูที่จี้จึงเชินเดินออกไป จากนั้นก็เก็บล็อกเก็ ด้วยความระมัดระวัง และเดินกลับไปที่ห้อง

ภายในห้องไม่มีเครื่องมือซ่อมอะไรเลย เธอจึงเดินออกจาก ห้องไปอีกครั้งเพื่อขอช่วยให้พ่อบ้านหากล่องเครื่องมือซ่อมแซม ให้เธอ จากนั้นเธอจึงเริ่มสำรวจสร้อยคอด้วยความระมัดระวัง

ความฝันของเธอคืออยากเป็นนักบูรพาโบราณวัตถุ แต่ว่าก่อน หน้านี้เธอไม่ได้ลงเรียนตามระบบอย่างเป็นทางการ เธอเรียนรู้ ด้วยตัวเองผ่านอินเทอร์เน็ตเท่านั้น

หากเธอไม่โดนจับตัวมาอยู่ที่นี่ ตอนนี้เธอคงได้เข้าเรียนสาขา บูรพาโบราณวัตถุในมหาวิทยาลัยไปแล้ว……..

แต่ว่าตอนนี้คงจะเสียโอกาสในการเรียนไปแล้วล่ะ?

วันต่อมา พ่อบ้านได้นำกล่องเครื่องมือซ่อมแซมมาให้เงิน เทียนเทียน

“คุณผู้ชายบอกว่า คุณหนูสามารถขึ้นไปทำที่ห้องหนังสือชั้น สองได้นะครับ”

เงินเทียนเทียนดูกล่องเครื่องมือซ่อมแซมใหญ่มาก ด้านในน่าจะมีอุปกรณ์ที่ครบครัน

“ชั้นสองเหรอ?”

เป็นเทียนเทียนมองไปรอบๆ ห้องนี้เป็นห้องของจี้จึงเป็น แต่ ทําไมเมื่อวานเขาถึงไม่กลับมาที่ห้อง นี่ล่ะ

แต่ถึงอย่างไรแล้วห้องนอนก็ไม่ใช่ห้อง ทำงานนี้

เงินเทียนเทียนหยิบสร้อยคอขึ้นมา และเดินกอดกล่องเครื่อง มือซ่อมแซมขึ้นไปบนชั้นสอง

ครั้งที่แล้วเธอพลัดตกบันได ครั้งนี้เธอจึงเดินขึ้นบันไดไปอย่าง

ระมัดระวัง

เมื่อเธอขึ้นไปถึงชั้นสองทางด้านซ้ายมือของเธอมีห้องหลาย ห้องมาก พ่อบ้านก็ไม่ได้บอกเธอว่า ให้เธอเข้าไปห้องไหน

เธอคิดไปคิดมาเลยตัดสินใจเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องหนึ่ง

ภายในห้องหนังสือกว้าง ตรงหน้าเธอมีชายคนหนึ่งกำลังนั่ง ทํางานอย่างขะมักเขม้น

จี้จึงเชิน?

เป็นเทียนเทียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นชายหนุ่มเงยหน้าแล้ว มองมาที่เธอ

“คุณกำลังทำอะไรอยู่เหรอ?”
เงินเทียนเทียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอกำลังคิดจะเดินออกจาก

ห้องไป

แต่จี้จึงเป็นกลับจ้องเธอ แล้วพูดว่า

“เข้ามา ”

เธอยืนกอดกล่องเครื่องมือซ่อมแซมอยู่ที่ประตูห้อง

“พ่อบ้านบอกให้ฉันเข้ามาซ่อมสร้อยคอที่ห้องหนังสือ……

จี้จึงเชินหรี่ตามองเธอ

จริงๆ แล้วเขาเป็นคนสั่งให้พ่อบ้านบอกเธอเองว่าให้มานั่งทำ ที่ห้องหนังสือชั้นสอง ซึ่งห้องหนังชั้นสองมีอยู่สองห้อง ความ

หมายของเขาคือ ให้เธอไปใช้ห้องหนังสืออีกห้องหนึ่ง

เธอตั้งใจจะมาห้องนี้เหรอ?

เป็นเทียนเทียนเห็นว่าจี้จึงเป็นจ้องเธอด้วยสายตาแปลกๆ เธอ จึงก้มหน้าลงและยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

ทําไมเขาถึงจ้องฉันด้วยสายตาแบบนั้น?

เขาเป็นคนบอกให้ฉันมาที่ห้องหนังสือเองไม่ใช่เหรอ?

จึงเป็นจ้องเธออยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาเอามือกดโทรศัพท์ต่อ สายสั่งลูกน้อง

“เอาโต๊ะทำงานเข้ามาเพิ่มหนึ่งตัว

พูดจบเขาก็เงยหน้าขึ้นมามองเป็นเทียนเทียนด้วยความสงสัย
มานี่สิ”

เงินเทียนเทียนเม้มปากด้วยความกังวล

ริมฝีปากที่ชุ่มชื้นเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม สายตาของจึงเป็น

ถลึงขึ้น

เงินเทียนเทียนรู้สึกอย่างบอกไม่ถูก เธอคิดว่า จึงเป็นโกรธ เธอ จากนั้นเธอจึงเดินกอดกล่องเครื่องมือซ่อมแซมเดินเข้าไปที่

จิ้งเซิน

ใบหน้าที่ชุ่มชื้น และเรียบเนียนเหมือนไข่ขาว พร้อมเงาบรัช ออนบนแก้มเธอ ดวงตากลมๆ เหมือนตาแมว ใบหน้าเธอเปรียบ เสมือนหยก แกะสลักอย่างสวยงาม

จี้จึงเชินยื่นมือไปจับผมนุ่มๆ บนศีรษะเธอ

จากนั้นเลื่อนมือลงมาอย่างช้าๆ เบาๆ หยุดตรงที่เอวของเธอ เงินเทียนเทียนตกใจสะดุ้งสะบัดมือเขาออก

“คุณจะทำอะไร………….

เงินเทียนเทียนพูดไม่ทันจบ จึงเป็นก็เอามือปิดปากเธอไว้

จึงเป็นมองหน้าเธอ มือข้างหนึ่งของเขาจับที่เอวของเป็นเทียน

เทียน อีกข้างหนึ่งจับที่ปลายคางเบาๆ

จากนั้นก็จบลงบนริมฝีปากแดงของเธอ