บทที่ 11 การแก้แค้นที่โดนสะกดรอยตาม
ฝีเท้าของอีกฝ่ายค่อนข้างเบา แต่กลับเต็มไปด้วยจังหวะเดิน ตามเขามา
ระดับความเร็วในการเดินของเนี่ยเฟิงเพิ่มขึ้นเล็กน้อย อีก ฝ่ายก็เร่งตาม ดูท่าแล้วคงจะตามเขามาไม่ผิดแน่
เนี่ยเฟิงกวาดสายตามองหนึ่งรอบ แล้วจึงเลี้ยวเข้าไป ภายในซอยขนาดเล็กที่อยู่ด้านข้าง
เพิ่งจะเข้ามาในซอย อีกฝ่ายก็ตามเข้ามา
“คุณเป็นใคร? ทําไมถึงตามผมมา? ”
อีกฝ่ายคงคาดไม่ถึงว่าอยู่ๆเนี่ยเพิ่งจะหันหลังกลับมา ทั้ง สองต่างจ้องมองกันและกัน
คนๆนั้นมีรูปร่างสูงใหญ่แลดูแข็งแรง บนแขนมีรอยสัก ขนาดใหญ่ปรากฏออกมาให้เห็น พอจะมองออกได้ว่าไม่ใช่ ว่าจะจัดการได้โดยง่าย
“คิดไม่ถึงว่าแกจะเป็นคนมีไหวพริบที่ดีมาก แต่ถึงจะมีไหว พริบดีก็ไม่มีประโยชน์อะไร
ที่ผู้ชายกำลังพูดอยู่นั้น ก็ดีดนิ้วขึ้นมาหนึ่งที จากนั้นก็ ขณะ มีกลุ่มคนที่ทำผมสีเหมือนไม้ขนไก่ที่รีบเข้ามาในซอยอย่างรวดเร็ว
“ไอ้หนู คิดว่าตัวเก๋ามากซินะ ถึงได้กล้าต่อยน้องชายพวก เราเฮยเป้า?”
เนี่ยเพิ่งนึกขึ้นได้ทันที “ผมก็คิดว่าใครซะอีก? ที่แท้พวก คุณเป็นพวกเดียวกันกับเฮยเป้า ทำไม? เขาต่อยผมไม่ได้ ก็ เรียกพวกคุณมาเอาคืนหรือไง?
เข้าใจก็ดี ถ้าตอนนี้แกคุกเข่าขอร้องดีๆ พวกเราพี่น้องก็ อาจจะปล่อยแกไปสักครั้ง แต่ว่าถ้าแกต่อต้านละก็ พวกเรา รับรองว่าจะไม่ปล่อยให้แก่รอดไปได้อย่างเด็ดขาด”
“ถ้าอย่างนั้นผมก็อยากจะดูว่าพวกคุณจะมีวิธีอะไรที่จะไม่ ให้ผมรอดไปได้”
ในมืออันธพาลพวกนี้นั้นมีพวกกระบองช็อตไฟฟ้า ดู เหมือนว่าจะเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี
“ดูท่าว่าสุรามงคลไม่กินจะกินสุราลงโทษซะแล้ว พี่น้องทั้ง หลาย จัดการมัน
ภายใต้คำสั่งของชายที่ใส่เสื้อผ้าสีขาว อันธพาลพวกนั้นก็ พุ่งตัวเข้ามาในทันที
แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีอาวุธก็ไม่มีประโยชน์อะไร ยังคง ถูกเนียเจ๋งต่อยอย่างแรงจนฟันร่วง
ยังไม่ทันถึงหนึ่งนาที อันธพาลสิบกว่าคนนั้นก็ถูกต่อยจนร้องโฮ!
“มีฝีมือแค่นี้ยังกล้าเสนอหน้าให้ขายขี้หน้า?”
เนี่ยเฟิงส่งเสียงเหอะออกมาหนึ่งที่ “กลับไปขอสวรรค์ยืม สักห้าร้อยปีก่อน แล้วค่อยกลับมาสู้กันใหม่นะ
“งั้นให้ฉันสั่งสอนแกเองแล้วกัน”
ในตอนนั้นเอง มีหมัดที่เต็มไปด้วยพลังแผดร้องมาจากที่ บริเวณบนหัวของเนี่ยเฟิง
ความเร็วในการตอบสนองของร่างกายเนี่ยเฟิงไม่ใช่ว่าจะ ธรรมดา ถึงอย่างไรเสียก็ผ่านการอะไรมาอย่างยาวนานใน โลกของนักฆ่า ถ้าแค่ความสามารถในการตอบสนองต่อสิ่งที่ เกิดอย่างกะทันหันยังไม่มีก็จะแย่เกิดไปแล้ว
เนี่ยเฟิงเคลื่อนที่เพียงพริบตาเดียว รวดเร็วเป็นอย่างมาก เขาถีบกำแพงแล้วถอยหลังไปสองก้าว มัดที่อีกฝ่ายปล่อย ออกมาจึงกระแทกพื้นอิฐแตกเป็นหลุมลึก
เนี่ยเฟิงที่เห็นฉากดังกล่าว อดไม่ได้ที่จะผิวปากออกมา “ใช้ได้นี่!”
คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเนี่ยเฟิงคือชายชราผู้หนึ่ง เขาแต่ง กายแบบสมัยราชวงศ์ถัง ดูราวกับว่าเป็นเซียนอมตะ น่าจะ เป็นผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้คนหนึ่ง อีกอย่างคือคงจะฝึกมานาน ระยะหนึ่งแล้ว
“ไอ้หนู นี่ก็นับว่าไว้หน้าแกแล้ว ที่เรียกผู้มีฝีมือมารวมกัน เพื่อมาสั่งสอนแก”
ฟาง อเหาใจก็คิดว่าเนี่ยเฟิงอาจจะเป็นคนมีความสามา รถจริงๆ ถ้าไม่อย่างงั้นคงไม่สามารถต่อยเฮยเป้ารวมถึงทีม บอดี้การ์ดของเขาจนฟันร่วงได้
ฟางซื่อเหารีบเรียกรวมตัวผู้มีฝีมือในตระกูลฟาง โดนสั่ง ให้คนของเฮยเป้าเข้าไปตัดกำลังก่อน หลังจากนั้นก็ให้คน ของตัวเองเปิดตัวเข้าไปอย่างสวยงาม ตรงเข้ามาต่อย จนกว่าจะร้องหาปู่ย่า
เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าเนี่ยเฟิงจริงๆแล้วจะเป็นคนมีฝีมือคน
หนึ่ง
แต่ก็ไม่เป็นไร เขาก็ไม่เชื่อว่าลุงฟางจะสู้ไม่ได้
เนี่ยเฟิงเห็นฟางชื่อเหา ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างดูถูกเบาๆ “ฟาง อเหา ฟันดีแล้วหรือ?”
ฟางซื่อเหาได้ยินที่เนี่ยเฟิงเหน็บแนมตัวเอง ก็กระหืดกระ หอบทันที “ลุงฟาง! ต่อยมันตาย!
ลุงฟางได้ยินคำสั่งของนายน้อยตัวเอง ทันใดนั้นก็โจมตี
ด้วยหมัดพยัคฆ์!
ลุงฟางลงมืออย่างโหดเหี้ยม ทั้งหมดล้วนแต่เน้นเอาชีวิต ดูเหมือนว่าลุงฟางนั้นตั้งใจที่จะให้เนี่ยเฟิงตาย ไม่อย่างนั้นคงไม่ลงมืออย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้
อยู่ในซอยที่คับแคบ เนี่ยเพิ่งถอยหลังไปไม่ได้กี่ก้าว
ฟางชื่อเหาเห็นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดัง “อย่า ถอยหลังเลย! แกหลบไม่พ้นหรอก!”
เนี่ยเฟิงไม่ได้ตั้งใจฟังที่ฟางซื่อเหาพูด เขาถอยหลังไปสุด ซอยจนเจอทางตัน
จิตใจของลุงฟางมีแต่ความฮึกเหิม ดูท่าเขาคงไม่สามารถ ถอยได้อีกแล้ว!
เพียงแค่เห็นท่าพยัคฆ์ควักใจของลุงฟางพุ่งไปที่หัวใจ ของเนี่ยเฟิง!
ถ้าหมัดนี้ลงไป หัวใจของเนี่ยเพิ่งจะต้องหยุดเต้นและตาย
อย่างแน่นอน!
ลุงฟางไม่ได้ออมมือไว้แต่น้อย หมัดนี้ดุเดือดรุนแรงสุดๆ
แต่ที่คิดไม่ถึงก็คือ เนี่ยเฟิงกลับขึ้นไปปะทะ
อะไรนะ? เขาเป็นบ้าไปแล้วหรือไง
หมัดนี้ถึงแม้ว่าอยากที่จะหลบก็ไม่มีประโยชน์ ยังไงก็ได้ รับบาดเจ็บอย่างหนักอยู่ดี คนธรรมดาพบเจอเรื่องแบบนี้มี คนไหนบ้างที่ไม่หลบอย่างรวดเร็ว
แต่ทว่าเนี่ยเฟิงกลับไม่ยอมถอยแถมยังขึ้นไปปะทะอีกด้วย!
หมดนี้ของลุงฟางนั้นไม่สามารถเก็บกลับมาได้ เดิมทีเขา คิดว่าเนี่ยเพิ่งทำเช่นนี้ก็คือยอมรับว่าตัวเองจะต้องตายอย่าง ไม่ต้องสงสัย เร่งที่จะจบชีวิตตัวเองอย่างเด็ดขาด
จะเป็นไปได้ยังไงเนี่ยเพิ่งจะมาตายด้วยน้ำมือของคน เช่นนี้?
เห็นแต่มือของเนี่ยเฟิงที่ว่องไวเหมือนกับงู! ชั่วพริบตา เดียวก็พันโดยรอบมือของลุงฟาง
“ไทเก๊ก? !”
ลุงฟางถึงกลับตกใจ! ต้องรู้ก่อนว่าหมัดมวยไทเก็กแบบ ดั้งเดิมนั้นไม่มีคนที่ทำได้แล้ว มันไม่มีการสืบทอดมานาน แล้ว แต่เนี่ยเฟิงกลับสามารถใช้ความอ่อนนุ่มสยบความ แข็งแกร่งได้!
ลุงฟางกัดฟัน ออกหมัดอย่างต่อเนื่อง! เขาไม่เชื่อว่าเด็ก วัยรุ่นที่อายุยังน้อยจะมีระดับฝีมืออะไรในการต่อย
เนี่ยเฟิงแสยะยิ้ม ฝ่ามือดั่งหัวงู เคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ลุง ฟางอย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตาเดียวไหล่ก็ไปกดทับแขนของลุง ฟาง รีบรับมือที่แข็งเหมือนเหล็กกล้า เห็นเพียงเนี่ยเฟิงตบไป ที่ต้นคอของลุงฟาง!
เพียงพริบตาเดียวลุงฟางก็รู้สึกว่าเลือดลมตีกลับ
พละกำลังทั่วทั้งตัวของเขาคล้ายกับว่าถูกเอาออกจนหมด
หมัดก็ไม่มีกําลัง
“แก!”
ลุงฟางยังไม่ทันพูดจบเนี่ยเฟิงก็เปลี่ยนจากฝ่ามือมาเป็น กำหมัด หมัดก็ถูกปล่อยออกไป
ลุงฟางถูกหมัด ตบจนลอยออกไป และลงไปที่ข้างๆเท้า ของฟางชื่อเหาโดยตรงแทน
“ลุงฟาง? !”
ฟางชื่อเหาตกใจ เจ้าเด็กเนี่ยเฟิงแท้จริงแล้วมีที่มาที่ไป อย่างไรกันแน่? ทำไมแม้แต่คนที่เก่งที่สุดข้างกายเขาอย่าง ลุงฟางถึงสามารถต่อยจนหมอบได้?
“ฟางซื่อเหา พวกคนข้างตัวแกมีความสามารถกันแน่น ไง? ถ้ามีแค่นี้จริงๆ ขอแนะนำว่าอย่าได้พาออกมาอีกขาย หน้าสุดๆ
เนี่ยเฟิงสะบัดๆฝ่ามือของตัวเอง “น่าสงสารจริงๆ จนถึง ตอนนี้คนกลุ่มนั้นของแกก็ยังไม่ทำให้ฉันเครื่องร้อนได้เลย
ฟางซื่อเหาที่ถูกเนี่ยเฟิงพูดจนใบหน้ามีสีเขียวข้างแดงข้าง
“พวกแกยังรออะไรอยู่อีกละ? ดูเรื่องสนุกอยู่หรอ? ยังไม่ รีบจัดการมันให้ตายอีก?
ฟางซื่อเหากระหืดกระหอบคำรามเสียงดัง ผู้มีฝีมือไม่กี่คน ที่เหลืออยู่ข้างกายฟางชื่อเหา เหมือนกับกระสุนปืนใหญ่ที่ ไหลทะลักไปทันที
หนึ่งคนสู้ไม่ได้ งั้นสามสี่คนก็น่าจะสามารถสู้ได้
แต่ว่าพวกเขากลับเหมือนเด็กน้อยที่กำลังช่วยคุณปู่ของ เขา เข้ามาทีละคนทีละคน พวกเขายังไม่ได้แม้กระทั่งเข้า ใกล้เนี่ยเฟิง ก็ถูกจัดการอย่างโหดเหี้ยมแล้ว!
ในจำนวนนั้นยังมีไม่กี่มือเท้าขาดหมอบอยู่ที่พื้นเหมือนกับ
พวกตุ่นมด
เนี่ยเฟิงจัดการพวกนั้นเสร็จแล้วจึงค่อยๆเดินตรงออกมา ในเวลานี้ฟางซื่อเหารู้สึกว่าน่องขาสั่นระริก ทั่วทั้งตัวของ เนี่ยเฟิงปรากฏจิตสังหารออกมาอย่างน่ากลัว
“ฟางชื่อเฟิง เมื่อวานนี้ฉันได้ปล่อยนายไปแล้วรอบนึง แต่ คิดไม่ถึงว่าแกยังกล้าที่จะตามมาหาเรื่อง ใครเป็นคนให้ ความกล้านี้กับแก? เหลียงจิ้งหรูหรอ?”
ฟางชื่อเฟิงกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เขาคิด อยากจะหนีจนตัวสั่น แต่กลับถูกเนี่ยเพิ่งคว้าคอเอาไว้
เนี่ยเฟิงนิ้วฟางซื่อเหาขึ้นมา เพียงพริบตาเดียว ฟางซื่อ หาก็รู้สึกหายใจลำบาก
สามวันหลังจากนี้ฉันอยากจะเห็นอาคารฟางเจ๋งของพวกแก ถูกทําลายราบเป็นหน้ากลอง ถ้าไม่อย่างนั้น ก็คงไม่ เหมือนวันนี้ที่จัดการพวกแกจนบาดเจ็บพิการธรรมดาๆแค่นี้
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ