พี่สาวเจ็ดคนทีสวยสง่าของผม

บทที่ 2 พี่สาวเน็ตไอดอลถูกลอบสังหาร



บทที่ 2 พี่สาวเน็ตไอดอลถูกลอบสังหาร

เช้าตรู่วันที่ 2 รถไฟที่มุ่งหน้าไปตั้งไฟ เนี่ยเฟิงหลับตาพักผ่อน ในหัวฝันถึงลักษณะของพี่ใหญ่ซิวเฉิงในตอนนี้ เธอต้อง สวยเทียมนางสวรรค์แน่ เธอจะจำได้ไหมว่าเราเป็นใคร ?

ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิง ที่เพราะพรึงจากที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ดัง เข้ามา: “ฮัลโหล ทุกคน ฉันคือดังเมิ่ง ขอต้อนรับทุกท่านสู่ส ดิโอของฉัน ตอนนี้ฉันกำลังไลฟ์สดอยู่บนรถไฟจากเมือง เยี่ยนไปยังเมืองตงไห้…

“ดังเมิ่ง ? นี่เป็นชื่อของพี่เจ็ดของเราไม่ใช่เหรอ ? “เนี่ยเป็ งอดที่จะมองตามเสียงไปไม่ได้

เสียงว่าสวยแล้วคนยิ่งสวยกว่า พี่สาวคนเล็กที่กำลังไลฟ์ สดอยู่ในชุดเดรสสีขาวอ่อน คิ้วที่เรียวยาวในเฉดที่พอเหมาะ ขนตาดำสนิทที่หนางอน ปากบางชุ่มชื่นเหมือนดาราสาวที่ นามว่าอินเถา ประกอบกับใบหน้ารูปไข่ที่ไม่มีจุดด่างดำเลย แม้แต่จุดเดียว เรียกได้ว่าเป็นผลงานชิ้นเอกที่สมบูรณ์แบบ ที่สุดของจิตรกร โดยเฉพาะดวงตาที่ชวนฝันดั่งสายน้ำในฤดู ใบไม้ร่วง ดำขลับและใสแจ๋ว สะท้อนความไร้เดียงสาออกมา ให้เห็นเป็นระลอก

เธอเป็นพี่เจ็ดของเราจริงด้วย เนี่ยเฟิงดีใจแทบคลั่ง ภาพ ในเยาวัย ลอยขึ้นมาในดวงตาชั่วขณะ เนี่ยเฟิงจำได้ว่าตอนเล่นซ่อนแอบ พี่เจ็ดชอบอยู่กลุ่มเดียวกับเขา ทั้งสองคนมักจะ ซ่อนอยู่ในพงหญ้าด้วยกัน พี่สาวทั้งหกที่เหลือหายังไงก็หา พวกเขาไม่เจอ ลูกอมที่ชนะมาได้ พี่เจ็ดเสียดายไม่ยอมทาน มักจะแอบสะสมเอามาให้ตัวเอง…

ขณะที่เนี่ยเฟิงกำลังจะเผยตัวกับคังเมิ่ง ก็ฉุกคิดขึ้นมาว่า “คุณตาบอกไว้ว่าจิตใจผู้หญิงมักแปรเปลี่ยน เราอำพรางตัว ตนไว้ชั่วคราวดีกว่า เริ่มทำความรู้จักกับเธอใหม่ ดูว่าเธอจะ มีปฏิกิริยาอย่างไร”

ขณะที่เนี่ยเฟิงคิดจะไปทำความรู้จักกับคั่งเพิ่งใหม่ แต่นึก ไม่ถึงอยู่ ๆ เขาก็รู้สึกถึงไอสังหารขึ้นมา

เนี่ยเฟิงขมวดคิ้วแล้วขมวดคิ้วอีก ค่อย ๆ มองไปยัง ทิศทางของไอสังหาร เห็นชายใส่แว่นนั่งในมุมทแยงตรง

ข้าม

แว่นตาที่ชายผู้นั้นสวมใส่ เลนส์แว่นสะท้อนแสง ภายใน เผยให้เห็นดวงตาที่เฉียบคม กำลังกลอกตามองคงเพิ่งไปมา

คนผู้นี้ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นที่ชื่นชมความสวยงามของดัง เพิ่ง แต่พกไอสังหารที่น่ากลัวอย่างหนึ่งเอาไว้

สายตาที่เขามองทั้งเมิ่งเหมือนมองดูคนตาย

น่าแปลก หรือว่าพี่เจ็ดของเขาล่วงเกินใครเข้า ?

เนี่ยเฟิงมองคนแม่นมาตลอด พออีกฝ่ายขยับตัว เข็มพิษเท่าขนวัวก็พุ่งมายังดังเมิ่งในพริบตา!

แต่งเพิ่งยังคงจัดรายการอยู่ เธอไม่รู้เลยว่าเกิดเรื่องอะไร

ขึ้น!

ดวงตามองไปยังเข็มพิษที่พุ่งไปยังดังเมิ่ง นึกว่าจะช้าไป แต่ก็กลับรวดเร็วกว่าที่คิด เนี่ยเพิ่งรีบกระโจนไปยังคงเพิ่ง

ทันที!

“าย !”

ดังเมิ่งร้องเสียงหลง ถูกเนี่ยเฟิงกอดไว้แน่น ในอ้อมอก

“นาย ! นายเป็นใคร ?”

คงเพิ่งสัมผัสถึงลมหายใจจากตัวของชายแปลกหน้า ตกใจจนหน้าถอดสี เธออยากจะหลุดพ้นจากอ้อมกอดของ เนี่ยเฟิง แต่อ้อมแขนของเนี่ยเฟิงเหมือนคอนกรีตเสริมาเหล็ก ไม่ปาน ไม่สามารถสั่นคลอนได้ !

ชายสวมแว่นเห็นสถานการณ์ที่เกิดลนลาน เดิมที่คิดว่า ภารกิจนี้จะสบาย แค่สังหารหญิงสาวที่ไม่มีอาวุธ นึกไม่ถึงว่า จะเจอเหตุการณ์ไม่คาดคิด!

“แต่จริง !”

ชายสวมแว่นโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ กระโดดตัวขึ้นมาอย่าง คล่องแคล่ว มือจับที่ทิ้งวางสัมภาระ โหนตัว ยกเท้าเตะมายัง

คังเมิ่ง!
คาดไม่ถึงว่าปลายรองเท้าของชายสวมแว่นจะเป็นคน

ดาบสองคม !

ดังเพิ่งก็ได้หลุดพ้นจากอ้อมกอดเนี่ย ในเวลา ใบหน้าส่อง กับดาบสองคมเข้า จนตกใจใบหน้าซีดเผือด !

“กินหัวใจหมีดีเสือดาวมาจากไหน ถึงได้กล้ามาจู่โจม ภรรยาของฉัน ?!”

เนี่ยเฟิงบันดาลโทสะ ไม่ว่าใครกล้าแตะต้องคงเพิ่งก็ต้อง ตายสถานเดียว

เนี่ยเฟิงกอดคงเพิ่งไว้ในอ้อมอก มืออีกข้างก็คว้าข้อเท้าที่ แข็งแกร่งของชายใส่แว่นเอาไว้

ชายใส่แว่นเป็นมือสังหารที่ได้รับการฝึกมาดี กำลังแค่นี้ ถือว่าไม่เท่าไหร่สำหรับเขา แต่ชายใส่แว่นนึกไม่ถึงว่ากำลัง ของเนี่ยเฟิงไม่ได้มีแค่นี้ !

“อ๊าก !” เสียงดังเปราะ เนี่ยเพิ่งใช้เพียงมือเดียวหักขาของ ชายใส่แว่น ก

ชายสวมแว่นร้องครวญขึ้นมา รีบถอยหลังไปหลายก้าว

ทันที

หมอนี่เป็นใครกัน ถึงได้มีฝีมือดีเช่นนี้ ?

เวลานชายสวมแว่นคิดจะหนี แต่ไม่ทันการณ์เสียแล้ว เนี่ยเฟิงจู่โจม เร็วเหมือนสายฟ้าแลบ เขาอัดไปที่ใบหน้าของชายใส่แว่นอย่างไม่ยั้ง จนตั้งของชายใส่แว่นหัก

ชายใส่แว่นลอยละลิ่วไปไกลหลายเมตร ชนถูกเก้าอี้ที่อยู่ ด้านข้างอย่างรุนแรง พร้อมกับกระอักเลือดออกมา ตัวกอง เป็นสําลีอ่อนอยู่บนพื้น ไม่สามารถขยับตัวต่อไปได้

เนี่ยเฟิงพยักหน้าด้วยความพอใจ หมัดนี้ของเขาน่าจะ ทําให้ชายใส่แว่นสลบเหมือดไปหลายวัน

หลังจากเนี่ยเฟิงเก็บหมัด ก็รีบเหลียวหันไป ดูทั้งเพิ่งที่ยัง ตกใจตะเลิตอยู่ เขากุมมือน้อยๆของดังเพิ่งเอาไว้แล้วพูด ด้วยความรักว่า :

“ภรรยา ไม่เป็นไรใช่ไหม ? ตกใจแล้วสินะ ?”

สติคังเพิ่งกลับมาในทันที พูดด้วยความเดือดดาลว่า “หมอนนายพูดเหลวไหลอะไรของนายหา ? ใครเป็นภรรยา ของนาย ? รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ !”

“คุณไง ไม่เช่นนั้นที่นี่ยังมีใครที่คู่ควรกับผมได้อีก ?” เนี่ยเฟิงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“นาย !”

ดังเมิ่งโมโหจนตัวสั่น เวลานี้ถึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังไลฟ์ สดอยู่ จึงรีบมองไปที่ไลฟ์ เห็นข้อความขึ้นเต็มจอสกรีน :

“นึกไม่ถึงว่าพิธีกรแต่งงานแล้วทําไมยังบอกว่าตัวเองยัง ไม่แต่งล่ะ ? อย่างนี้เท่ากับหลอกลวงความรู้สึกพวกเราไม่ใช่เหรอ ?”

“นั่นน่ะสิ! อย่างนี้เท่ากับพิธีกรเป็นนักต้มตุ๋น !”

ตังเพิ่งลนลานขึ้นมาในทันที รีบอธิบายว่า “เบบี้ทั้งหลาย ฉันไม่รู้จักเขาเลยนะ ไม่รู้ว่าเขาโผล่มาจากไหน !”

“คุณไม่รู้จักผมได้อย่างไร ? เมื่อก่อนยังนอนบนเตียง เดียวกันเลย ! คุณยังห่มผ้าให้ผม แล้วยังหอมใบหน้าผม ด้วย !

เนี่ยเฟิงกล้ำกลืนโอบเอวคงเพิ่งเอาไว้

ดังเพิ่งเห็นแฟนคลับในไลฟ์ลดฮวบลงในพริบตา กระหืด กระหอบขึ้นมา “นายชั่วมาก นายรู้ไหมว่าพฤติกรรมนาย ทำให้แฟนคลับฉันหายไปเท่าไหร่ น่าโมโหนัก !!

“ผมทำอะไรเหรอ ? เมื่อผมเพิ่งช่วยชีวิตคุณนะ คุณไม่ เห็นเหรอ ? ชายใส่แว่นคนนั้นอยากจะฆ่าคุณนะ !”

เนี่ยเฟิงชี้โบ้เบ้อย่างอลหม่านไปที่ชายสวมแว่นที่นอน กองอยู่ไม่กระดิกตัว

ตอนนี้ยังเพิ่งร้อนใจเรื่องแฟนคลับในไลฟ์สดของตัวเอง จะสนใจเรื่องพวกนี้ที่ไหนกัน ?

เนี่ยเฟิงอดถอนหายใจไม่ได้ สมัยเด็กพี่เจ็ดก็นิสัยอย่างนี้ นึกไม่ถึงว่าโตแล้วก็ยังไม่เปลี่ยน
เนี่ยเฟิงมองดู ใบหน้าที่แดงฉานเพราะร้อนใจเกินไปของ ดังเมิ่ง อดยืนมือไปหยิกไม่ได้ สัมผัสยังรู้สึกเหมือนสมัยเด็ก แบบนั้นไม่เปลี่ยนจริง ๆ !

คงเพิ่งตกใจเบิกตาโพลง “ไอ้ตื่นกาม ! นายมันกุ๊ย ! คงเพิ่งรีบหยิบกระเป๋าที่อยู่ข้าง ๆ ขึ้นมา ทุบไปที่เนี่ยเฟิง

ในเวลานี้รถไฟก็มาถึงสถานีพอดี ฝ่าเท้าเนี่ยเฟิงเผ่นแน่บ ปานป้ายน้ำมันหล่อลื่น นึกไม่ถึงปกติพี่เจ็ดที่นุ่มนวลอ่อน หวานพอดีคนขึ้นมาก็เจ็บได้เหมือนกัน!

“นายอย่าหนีนะ !” คงเพิ่งกำลังโมโหชายหนุ่มที่อยู่ ๆ โผล่ออกมา ไม่เพียงทำให้เธอต้องเสียแฟนคลับไป แล้วยัง กล้าแต๊ะอั๋งเธออีก

เนี่ยเฟิงวิ่งด้วยความไวในตู้โบกี้ จนเจอทางออกด้วย ความรวดเร็ว กระโจนออกไป “ไม่เผ่นก็กลายเป็นผีสิ !” “นาย ! จับคนตื่นกามที ! ทุกคนดูเร็ว ! คนนั้นค่ะ !!

ดังเก๋งตะโกนคอเป็นเอ็น แต่ก็ไม่สามารถยับยั้งฝีเท้าของ เนี่ยเฟิงได้


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ