HH 2

โจสะพายกระเป๋าเดินตะลอนไปรอบๆ เมือง หลังจากที่เขามาถึง โลกก็ถูกวาร์ปส่งลงมาในซอยเปลี่ยวแห่งหนึ่ง เขาใช้เวลาเดิน ไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมายมากว่าสองชั่วโมงแล้ว

“จะเริ่มจากอะไรดีเนี่ย” โจรู้สึกเบื่อหน่าย

เขาสังเกตุและวิเคราะห์สภาพแวดล้อมและสรุปออกมาแค่ สองคำ “ล้าสมัย” ที่นี่ไม่มีแม้แต่ระบบวาร์ป ทำให้เขาไม่รู้ว่า ต้องไปไหนเลยทําได้แค่เดิน

“ลูกพี่ ฉันได้ยินมาว่าองค์กรโลกสมัยใหม่กำลังเปิดรับ สมัครทหารฝึกหัด ลูกพี่เราสองคนไปลองทดสอบดูกันมะ?”

“แกโง่รึเปล่า เขาไม่รับเราสองคนหรอก ฉันรู้มาว่าคนที่จะ ได้เข้าต้องมีความแข็งแรงของร่างกายในระดับสูงมาก แกกับ ฉันที่วันๆเอาแต่เล่นเกมและไม่เคยออกกำลังกายหากขืนเข้าไป ได้โดนไล่ตะเพิดขายขี้หน้าชาวบ้านเขาเปล่าๆ

โจหูฝังในทันใด ชายวัยรุ่นสองคนกำลังพูดถึงองค์กร อะไรสักอย่างที่เกี่ยวกับทหารและจากที่ได้ยินใจมั่นใจว่าต้อง เป็นทหารจําพวกหน่วยสำรวจดวงดาวสำรวจอวกาศอะไรเทือก นั้นแน่ๆ ไม่รอช้าเขาหยิบสิ่งประดิษฐ์ขนาดเล็กติดไว้ที่คอกับใน หู มันคือเครื่องแปลภาษาที่เขาหยิบติดมือมาด้วย เขารู้สึกว่า ตัวเองช่างน่าสมเพชผักเป็นมนุษย์แท้ๆแต่ดันพูดภาษามนุษย์ไม่ได้

โจเดินเข้าไปหาชายวัยรุ่นสองคนแล้วเอ่ยถาม “เอ่อ…. สถานที่ว่านั่นอยู่ตรงไหนหรือครับ?”

ชายวัยรุ่นสองคนหันมามองเห็นชายหนุ่มอายุประมาณ ยี่สิบหน้าตาดีเล็กน้อย เขาทั้งสองมองโจราวกับมองคนโง่ พลางคิดในใจว่าไอ้หมอนี่มาจากหลังเขารึเปล่า? เรื่องนี้เขา ประกาศกันโครมๆ แม้แต่นกแก้วที่บ้านมันได้ยินจนพูดคำ ประกาศออกมาได้ชัดแจ๋ว

แม้จะแอบด่าคนหลังเขาในใจแต่ใบหน้ากลับยิ้มเล็กน้อย และตอบด้วยความเต็มใจ “พี่ชายเองก็คิดที่จะลองสอบเข้า เหมือนกันสินะ” จากนั้นชายวัยรุ่นก็บอกทางให้กับโจแล้วกล่าว เตือน “ผมว่าพี่อย่าลองเลยดีกว่า ผมดูลักษณะของพี่แล้ว เหมือนจะไม่ค่อยได้ออกกำลังสักเท่าไหร่ ผมกลัวว่าพวกเขาจะ ไล่ออกมาทำให้พี่เสียหน้าซะเปล่า” ชายวัยรุ่นทั้งสองมองรูป ร่างสมส่วนของโจ แม้ว่าจะดูดีแต่ไม่มีกล้ามโผล่ออกมาให้เห็น แม้แต่แขนก็ไม่มีกล้าม

“เอาล่ะ ต่อให้พวกเขาไล่ออกมาก็ไม่เป็นไรพอดีผมเป็น คนหน้าหนานะ….ขอบคุณมากที่บอกทางนะครับ” โจโบกมือลา แล้วเดินจากไป

“เงินที่ใช้กันบนโลกก็ไม่มี ไม่รู้ว่าพวกเขารับเงินสากลหรือ เปล่า จะใช้พลังสักหน่อยเพื่อวิ่งไปก็ไม่ได้เดี๋ยวคนจะแตกตื่น คงได้แค่เดินไปเรื่อยๆ” นึกถึงระยะทางที่ชายวัยรุ่นบอกก็ถอนหายใจ หากมีเงินอย่างน้อยเขาก็นั่งยานพาหนะรับจ้างได้ และ จากที่รู้มามนุษย์เพิ่งจะได้ออกจากระบบดาวของตนเองและเพิ่ง ได้รับรู้ถึงการมีอยู่ของพลังงานจากใจกลางกาแลคซี่ พวกเขา จะฝึกฝนกันได้นานสักเท่าไร เรียกได้ว่าตอนนี้มนุษย์อ่อนแอ สุดๆ หากเขาเผลอโชว์พลังต่อหน้าคนจำนวนมากล่ะก็ได้ถูก จับตามองแน่ๆ ดีไม่ดีถูกจับได้ว่าเป็นมนุษย์ที่เพิ่งกลับมาโลก ปัญหาใหญ่โตเกิดขึ้นอีก

ยิ่งคิดก็ยิ่งเหนื่อยใจ

หกชั่วโมงกับการเดินเป็นเวลาช่วงเย็นเขาก็มาถึงจุด หมายจนได้ แม้จะเดินมานานแต่กลับไม่มีอาการเหนื่อยล้า

“คนเยอะจริงๆ นี่ก็เย็นแล้วชักจะหิวแล้วสิ ไหนจะต้องหาที่ ซุกหัวนอนอีกหวังว่าจะได้สอบแล้วมีที่พักกับอาหารให้นะ” โจม องคนจำนวนมากเดินเข้าออกสถานที่ใหญ่โต คนที่เดินเข้าไป ส่วนใหญ่มีสีหน้าตื่นเต้นและกังวล ส่วนคนที่เดินออกมาส่วน ใหญ่แล้วมีแต่ใบหน้าผิดหวัง อย่างไรก็ตามพวกเขาเหล่านั้นมี รูปร่างที่ดี

โจได้แต่ส่ายหัวกับความคิดของพวกเขา “คิดว่าการมีหุ่น ดีมีกล้ามโตมันทำให้เก่งจริงๆ หรือไงกัน? หากเป็นก่อนหน้า อาจจะใช่แต่ตอนนี้ได้รับรู้ถึงพลังแล้วมันจะกลายเป็นไร่ ประโยชน์ เก่งหรือไม่เก่งอยู่ที่ความขยันและความกล้าเท่านั้น

โจนึกถึงตอนสมัยที่ฝึกใหม่ๆ เขาจำได้ดีไม่มีวันลืม มัน เหมือนกับมีความตายเดินเคียงข้างเขา ออกสํารวจเพื่อหาหินพลังมาฝึกและออกไปต่อสู้กับพวกสเปค เฉียดคายมานับครั้ง ไม่ถ้วน ประสบการณ์ของเขามีมากกว่านายพลบางคนใน สหพันธ์กาแลคซี่ซะอีก ความจริงเขาควรจะได้ขึ้นเป็นนายพล ไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เป็นแค่พันเอก เหตุผลก็เพราะเขาเป็น มนุษย์ แต่ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้วเขาสามารถขึ้นมาเป็นนายพลได้ แต่ต้องเริ่มใหม่จากโลกซึ่งเป็นเผ่าพันธุ์ของเขา

“ไม่รู้ว่าพวกเขาทดสอบยังไง หากเป็นการมองดูแค่ ร่างกายว่ามีกล้ามหรือเปล่าฉันคงหมดหวังที่จะได้ออกจาก โลก” โจรู้สึกกังวลขึ้นมา

โจเดินตามคนที่เข้าไปสอบ เมื่อพวกเขาเห็นรูปร่างของโจ บางคนก็มีสีหน้าดูถูก บอกคนก็เยาะเย้ยกับเพื่อนข้างๆว่าเขา เป็นแค่ไอ้กุ้งแห้ง บางคนก็พูดกับเพื่อนว่าโจนั้นไม่มีทางได้สอบ และจะถูกไล่ออกมาแน่นอน

ได้ยินคำกล่าวพวกนี้โจรู้สึกสงสารพวกเขาเหลือเกิน พวก เขาช่างไม่รู้อะไรเลยต่อให้ใจใช้นิ้วก้อยนิ้วเดียวก็คว่ำพวกเขา ลงได้อย่างง่ายดาย

ใจไม่สนใจและไม่อยากจะอธิบายให้พวกมีกล้ามแต่ไ สมองพวกนี้ฟัง เขาเดินตามคนที่เข้าสอบอย่างเงียบๆ เมื่อไป ถึงเขาก็สมัครเข้าสอบ ไม่มีเหตุการณ์ที่ถูกไล่อย่างที่คนเหล่า นั้นพูดโจก็ถอนหายใจเงียบๆ โชคดีที่การสมัครสอบไม่ต้อง ใช้ใบยืนยันตัวตนแค่ถูกปั้มหมึกเป็นสัญลักษณ์ว่าเคยมาสอบ แล้ว ไม่เช่นนั้นเขามีปัญหาแน่
จากนั้นเขาก็ถูกแยกออกไปรวมกับกลุ่มคน พวกเขาแยก กลุ่มออกกลุ่มละ 20 คนและพาแต่ละกลุ่มเข้าไปในห้องกว้าง แต่ละห้องในนั้นมีอุปกรณ์มากมาย

“หืม…หินพลังงาน” ใจสังเกตุเห็นหินสีใสบนแท่น เขารู้ได้ ทันทีว่านี่คือหินพลังงานระดับต่ำและไม่มีธาตุ

“คิดจะให้สัมผัสมันงั้นเหรอ” โจเดาออกทันทีว่าพวกเขา คิดจะให้ทดสอบอะไร หินพลังงานนี้พวกเขาจะต้องได้มาจาก สหพันธ์แน่ๆ ไม่มีทางที่จะหาได้ด้วยตัวเองเพราะมันหายาก มากแม้จะเป็นแค่ระดับต่ำ แน่นอนว่าการสัมผัสมันจะทำให้เกิด ปฏิกิริยาแต่ไม่ใช่กับทุกคน นอกจากเอาไว้ฝึกแล้วยังสามารถ เอามาทดสอบพรสวรรค์สำหรับคนที่ยังไม่สามารถรับรู้ถึงพลัง ได้ หากมันมีปฏิกิริยาแม้จะเล็กน้อยก็แสดงให้เห็นว่าคนๆนั้นมี พรสวรรค์ในการฝึก แน่นอนว่ามันใช้วัดพรสวรรค์ได้ดีกับผู้ที่ ยังไม่ได้ฝึก แต่หากผู้ที่มีพลังและใส่พลังลงไปเล็กน้อยก็ สามารถทำให้มันเกิดปฏิกิริยาได้แล้ว

โจรู้ได้ทันทีว่าการทดสอบคราวนี้เขาผ่านได้สบายๆ