54.เดิมพัน

กู้หรูเฟิงขบคิดอยู่ครู่หนึ่ง และคำตอบที่ให้ยังระบุระยะเวลา แน่นอนลงไปไม่ได้

“ไม่แน่ใจเลย บางคราวก็ยาว บางคราวก็สั้น หลังเข้าสู่ฤดู หนาวแล้ว คล้ายว่าจะยิ่งสั้นลงไปอีก ทว่าความเจ็บกลับตู รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ” กู้หรูเฟิงเอ่ย

ยามอาการกำเริบ ความเย็นจะช่วยลดทอน ระยะเวลาที่

เจ็บปวดไหมนะ? ทว่าลดทอนระยะเวลาที่กำเริบได้ แต่ลดทอน ความเจ็บปวดไม่ได้ น่าแปลกมากจริง ๆ

“ช่างมันเถิด ท่านนอนพักก่อน หรือว่าพรุ่งนี้อย่าตามข้าไป เลย หากท่านเกิดเป็นลมกลางทางขึ้นมา แล้วมันจะดีได้ อย่างไร?” หลิ่วเจินชักกังวลนิด ๆ เรื่องที่จะตามไปคงไม่จำเป็น แล้ว

กันไว้ดีกว่าแก้น่าจะดีกว่า หญิงสาวไม่รู้หรอกว่าโรคนี้คือ อะไร ดังนั้นจึงไม่กล้าเดิมพันกับสิ่งที่ยังไม่รู้แบบนี้ ควรเน้น ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า

“มันคงไม่เกิดแล้วล่ะ” เมื่อกู้หรูเฟิงได้ยินหลิ่วเจินบอกว่า จะไม่อนุญาตให้เขาตามไปด้วย ชายหนุ่มพลันผุดลุกขึ้นนั่งทันที

หลิ่วเจินตบไหล่อีกฝ่ายและเอ่ยขึ้น “หากท่านอยากออก ไปเล่น ในลานบ้าน หรือในหมู่บ้านก็ออกไปเล่นได้ ไม่ต้องตาม ข้าขึ้นเขาไปหรอก” หลิวเจินนึกเพียงว่าชายหนุ่มอยู่แต่ในบ้าน 54.เดิมพัน

กู้หรูเฟิงขบคิดอยู่ครู่หนึ่ง และคำตอบที่ให้ยังระบุระยะเวลา แน่นอนลงไปไม่ได้

“ไม่แน่ใจเลย บางคราวก็ยาว บางคราวก็สั้น หลังเข้าสู่ฤดู หนาวแล้ว คล้ายว่าจะยิ่งสั้นลงไปอีก ทว่าความเจ็บกลับตู รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ” กู้หรูเฟิงเอ่ย

ยามอาการกำเริบ ความเย็นจะช่วยลดทอน ระยะเวลาที่

เจ็บปวดไหมนะ? ทว่าลดทอนระยะเวลาที่กำเริบได้ แต่ลดทอน ความเจ็บปวดไม่ได้ น่าแปลกมากจริง ๆ

“ช่างมันเถิด ท่านนอนพักก่อน หรือว่าพรุ่งนี้อย่าตามข้าไป เลย หากท่านเกิดเป็นลมกลางทางขึ้นมา แล้วมันจะดีได้ อย่างไร?” หลิ่วเจินชักกังวลนิด ๆ เรื่องที่จะตามไปคงไม่จำเป็น แล้ว

กันไว้ดีกว่าแก้น่าจะดีกว่า หญิงสาวไม่รู้หรอกว่าโรคนี้คือ อะไร ดังนั้นจึงไม่กล้าเดิมพันกับสิ่งที่ยังไม่รู้แบบนี้ ควรเน้น ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า

“มันคงไม่เกิดแล้วล่ะ” เมื่อกู้หรูเฟิงได้ยินหลิ่วเจินบอกว่า จะไม่อนุญาตให้เขาตามไปด้วย ชายหนุ่มพลันผุดลุกขึ้นนั่งทันที

หลิ่วเจินตบไหล่อีกฝ่ายและเอ่ยขึ้น “หากท่านอยากออก ไปเล่น ในลานบ้าน หรือในหมู่บ้านก็ออกไปเล่นได้ ไม่ต้องตาม ข้าขึ้นเขาไปหรอก” หลิวเจินนึกเพียงว่าชายหนุ่มอยู่แต่ในบ้าน คงรู้สึกเบื่อมาก และอยากไปสูดอากาศ ยืดเส้นยืดสายสักครา

แต่ความจริง กู้หรูเฟิงไม่ได้อยากออกไปเล่น เขาเพียง อยากตามหลิ่วเจินไป หรือพูดอีกนัยหนึ่งก็คือ เขาอยากปกป้อง หลิวเจิน

“ข้าแค่อยากปกป้องเจ้า” กู้หรูเฟิงเอ่ย เดิมทีคิดว่าหลิ่ว

เงินน่าจะประทับใจมากทีเดียว

“หม? ท่านลี? ท่านนี่นะจะปกป้องข้า?” หลิ่วเจินหลุดหัว เราะเบาๆ ถึงอย่างไรการหัวเราะดังลั่นคงไม่ดีสักเท่าใด จะดี จะชั่วก็ควรให้หน้าผู้อื่นด้วย

พอเห็นสีหน้าหลิ่วเจิน กู้หรูเฟิงรู้สึกอับอายมาก ที่นาง

หัวเราะเขาก็สมเหตุสมผลแล้ว ยามนี้ถ้อยคำที่เขากล่าวออกมา ช่างเป็นเรื่องเพ้อเจ้อยิ่งนัก ไม่สงสัยเลยที่หลิ่วเจินจะหัวเราะเขา

ดังนั้นชายหนุ่มจึงได้แต่ก้มหน้าหัวเราะเยาะตัวเอง “เช่น นั้นแล้ว..พรุ่งนี้ข้าจะอยู่ที่บ้าน” ชายหนุ่มรู้สึกค่อนข้างผิดหวัง

“ขอโทษนะ ข้าไม่ได้ตั้งใจ” หลิ่วเจินรู้ว่าพฤติกรรมของ นางอาจทำร้ายจิตใจที่แสนอ่อนแอของกู้หรูเฟิง ดังนั้นนางถึง เอ่ยขอโทษเขาก่อน

กู้หรูเฟิงสั่นศรีษะเล็กน้อย “ข้าไม่เป็นไร เจ้าจะหัวเราะข้าก็ ถูกต้องแล้ว ตอนนี้กระทั่งตัวเองข้าก็ยังดูแลไม่ได้ ไม่ต้องพูด ถึงการจะปกป้องเจ้าเลย”

หลิ่วเจินถอนหายใจเบา ๆ “ขอโทษนะ แต่ข้าคิดว่าการที่ ท่านอยู่ที่บ้าน มันดีสำหรับท่าน ข้ายังกลัวท่านจะประสบ คงรู้สึกเบื่อมาก และอยากไปสูดอากาศ ยืดเส้นยืดสายสักครา

แต่ความจริง กู้หรูเฟิงไม่ได้อยากออกไปเล่น เขาเพียง อยากตามหลิ่วเจินไป หรือพูดอีกนัยหนึ่งก็คือ เขาอยากปกป้อง หลิวเจิน

“ข้าแค่อยากปกป้องเจ้า” กู้หรูเฟิงเอ่ย เดิมทีคิดว่าหลิ่ว

เงินน่าจะประทับใจมากทีเดียว

“หม? ท่านลี? ท่านนี่นะจะปกป้องข้า?” หลิ่วเจินหลุดหัว เราะเบาๆ ถึงอย่างไรการหัวเราะดังลั่นคงไม่ดีสักเท่าใด จะดี จะชั่วก็ควรให้หน้าผู้อื่นด้วย

พอเห็นสีหน้าหลิ่วเจิน กู้หรูเฟิงรู้สึกอับอายมาก ที่นาง

หัวเราะเขาก็สมเหตุสมผลแล้ว ยามนี้ถ้อยคำที่เขากล่าวออกมา ช่างเป็นเรื่องเพ้อเจ้อยิ่งนัก ไม่สงสัยเลยที่หลิ่วเจินจะหัวเราะเขา

ดังนั้นชายหนุ่มจึงได้แต่ก้มหน้าหัวเราะเยาะตัวเอง “เช่น นั้นแล้ว..พรุ่งนี้ข้าจะอยู่ที่บ้าน” ชายหนุ่มรู้สึกค่อนข้างผิดหวัง

“ขอโทษนะ ข้าไม่ได้ตั้งใจ” หลิ่วเจินรู้ว่าพฤติกรรมของ นางอาจทำร้ายจิตใจที่แสนอ่อนแอของกู้หรูเฟิง ดังนั้นนางถึง เอ่ยขอโทษเขาก่อน

กู้หรูเฟิงสั่นศรีษะเล็กน้อย “ข้าไม่เป็นไร เจ้าจะหัวเราะข้าก็ ถูกต้องแล้ว ตอนนี้กระทั่งตัวเองข้าก็ยังดูแลไม่ได้ ไม่ต้องพูด ถึงการจะปกป้องเจ้าเลย”

หลิ่วเจินถอนหายใจเบา ๆ “ขอโทษนะ แต่ข้าคิดว่าการที่ ท่านอยู่ที่บ้าน มันดีสำหรับท่าน ข้ายังกลัวท่านจะประสบ อุบัติเหตุ และหากเกิดขึ้นมาจริง ๆข้าคงไม่มีทางช่วยเหลือท่าน ได้ ตอนนี้ท่านบาดเจ็บอยู่ และท่านยังเป็นคนไข้ของข้า ความ ปลอดภัยย่อมต้องมาก่อนสิ่งอื่นใด ท่านอยูที่บ้านควรพักผ่อน ให้มาก ๆ และฟื้นฟูร่างกาย ท่านว่าอย่างไร?” หลิวเจินพูด ปะเหลาะกู้หรูเฟิงคล้ายกำลังหลอกล่อเด็ก

“แล้วพรุ่งนี้เจ้าจะกลับมาเมื่อไร?”

หลิ่วเจินสั่นศีรษะเล็กน้อย “ไม่รู้เหมือนกัน หากข้า ทำความเร็วได้ดี คงสามารถกลับมาเร็วแต่เนิ่น ๆ หากช้า ข้า คงกลับมาสาย แต่จะไม่สายเกินไปแน่นอน ข้าย่อมกลับมาก่อน พระอาทิตย์ตกดินแน่” หญิงสาวให้คำมั่นกับกู้หรูเฟิงเพื่อเขาจะ ได้ไม่วิตกเกินไป

กู้หรูเฟิงพยักหน้าน้อย ๆ เขารู้ตัวเองดี และจะไม่อ้อนวอน ขอตามหลิ่วเจินไปอย่างจะเป็นจะตายอีกแล้ว เพราะหากจะตาม นางไป บางทีเขาอาจสะกดรอยตามหลังหลิ่วเจินไป

“เช่นนั้นก็ได้ เจ้ากลับมาเร็วกว่าเดิมหน่อยนะ” กู้หรูเฟิง ยอมตกลง

หลิ่วเจินรอจนแผลเป็นสีดำของกู้หรูเฟิงไม่เจ็บอีกแล้ว จึง ไปเก็บกวาดพวกหม้อ จานชาม กระบวย และอ่างน้ำบนโต๊ะไป

ล้าง

ยามกลับมา กู้หรูเฟิงก็ปิดเปลือกตาไปเรียบร้อยแล้ว เวลาพักผ่อนในยุคโบราณไม่เหมือนในยุคสมัยใหม่จริง ๆ พอฟ้ามืด ก็ต้องไปนอนในพื้นที่เล็กแคบเช่นนั้น ไม่มีกิจกรรม อุบัติเหตุ และหากเกิดขึ้นมาจริง ๆข้าคงไม่มีทางช่วยเหลือท่าน ได้ ตอนนี้ท่านบาดเจ็บอยู่ และท่านยังเป็นคนไข้ของข้า ความ ปลอดภัยย่อมต้องมาก่อนสิ่งอื่นใด ท่านอยูที่บ้านควรพักผ่อน ให้มาก ๆ และฟื้นฟูร่างกาย ท่านว่าอย่างไร?” หลิวเจินพูด ปะเหลาะกู้หรูเฟิงคล้ายกำลังหลอกล่อเด็ก

“แล้วพรุ่งนี้เจ้าจะกลับมาเมื่อไร?”

หลิ่วเจินสั่นศีรษะเล็กน้อย “ไม่รู้เหมือนกัน หากข้า ทำความเร็วได้ดี คงสามารถกลับมาเร็วแต่เนิ่น ๆ หากช้า ข้า คงกลับมาสาย แต่จะไม่สายเกินไปแน่นอน ข้าย่อมกลับมาก่อน พระอาทิตย์ตกดินแน่” หญิงสาวให้คำมั่นกับกู้หรูเฟิงเพื่อเขาจะ ได้ไม่วิตกเกินไป

กู้หรูเฟิงพยักหน้าน้อย ๆ เขารู้ตัวเองดี และจะไม่อ้อนวอน ขอตามหลิ่วเจินไปอย่างจะเป็นจะตายอีกแล้ว เพราะหากจะตาม นางไป บางทีเขาอาจสะกดรอยตามหลังหลิ่วเจินไป

“เช่นนั้นก็ได้ เจ้ากลับมาเร็วกว่าเดิมหน่อยนะ” กู้หรูเฟิง ยอมตกลง

หลิ่วเจินรอจนแผลเป็นสีดำของกู้หรูเฟิงไม่เจ็บอีกแล้ว จึง ไปเก็บกวาดพวกหม้อ จานชาม กระบวย และอ่างน้ำบนโต๊ะไป

ล้าง

ยามกลับมา กู้หรูเฟิงก็ปิดเปลือกตาไปเรียบร้อยแล้ว เวลาพักผ่อนในยุคโบราณไม่เหมือนในยุคสมัยใหม่จริง ๆ พอฟ้ามืด ก็ต้องไปนอนในพื้นที่เล็กแคบเช่นนั้น ไม่มีกิจกรรม อื่นใด ไม่มีอะไรให้ทำเลย หลิ่วเจินรู้สึกว่า เวลานอนเริ่มเร็วไป

สักหน่อย…

ตอนนี้เค้าว่าน่าจะประมาณทุ่มถึงสองทุ่มตามนาฬิกาโลก

ปัจจุบัน

ดังนั้นหลิ่วเจินจึงนั่งอยู่ตรงธรณีประตู โดยอาศัย แสงจันทร์ที่สาดส่องอยู่นอกประตู ทำของใช้บางอย่างและ พยายามทำให้ค่อยที่สุดเท่าที่ทำได้

กู้หรูเฟิงยังไม่ได้หลับจริง ๆ เขาแค่ปิดเปลือกตาเพื่อพัก

ผ่อนสมอง ยังไม่ได้นอนหลับ ชายหนุ่มไม่รู้ว่าหลิ่วเจินกำลังทำ อะไรอยู่ด้านนอก จึงอยากนอนรอจนหลิ่วเจินกลับเข้ามาก่อน อื่นใด ไม่มีอะไรให้ทำเลย หลิ่วเจินรู้สึกว่า เวลานอนเริ่มเร็วไป

สักหน่อย…

ตอนนี้เค้าว่าน่าจะประมาณทุ่มถึงสองทุ่มตามนาฬิกาโลก

ปัจจุบัน

ดังนั้นหลิ่วเจินจึงนั่งอยู่ตรงธรณีประตู โดยอาศัย แสงจันทร์ที่สาดส่องอยู่นอกประตู ทำของใช้บางอย่างและ พยายามทำให้ค่อยที่สุดเท่าที่ทำได้

กู้หรูเฟิงยังไม่ได้หลับจริง ๆ เขาแค่ปิดเปลือกตาเพื่อพัก

ผ่อนสมอง ยังไม่ได้นอนหลับ ชายหนุ่มไม่รู้ว่าหลิ่วเจินกำลังทำ อะไรอยู่ด้านนอก จึงอยากนอนรอจนหลิ่วเจินกลับเข้ามาก่อน